Op HTPCnews.com is een review verschenen van een preproductiemodel van de ATi HDTV Wonder. Deze kaart werd door ATi in februari dit jaar aangekondigd en maakt het mogelijk om High Definition TV-uitzendingen op je computer te bekijken. Voor de Europese consument is deze kaart dus nog niet echt interessant, daar HDTV hier nog niet is doorgebroken. In de Verenigde Staten zijn er echter al een aantal stations die via de ether hun programma's in HDTV-formaat uitzenden. Naast HDTV-uitzendingen, kan de ATI HDTV Wonder ook normale televisie-uitzendingen ontvangen. Als de kaart in een computer wordt geplaatst waarin ook een Radeon All In wonder aanwezig is, voorzien van een Radeon 9600 GPU of hoger, dan kunnen beiden kaarten samenwerken, waardoor onder andere beeld in beeld mogelijk wordt. Helaas vereist de HDTV Wonder een grafische kaart met ondersteuning voor DirectX 9.0 om te werken.

Als de doos wordt opengemaakt, vindt men naast de kaart zelf, een Remote Wonder afstandsbediening en een antenne om HDTV te ontvangen. Over de afstandsbediening is HTPCnews.com neutraal. Een sterke kant is het feit dat deze met radiosignalen werkt, waardoor deze zelfs door muren heen werkt. Negatief is HTPCnews.com over de plaatsing van enkele knoppen en het pad om de muis te besturen. De antenne die ATi meelevert is van goede kwaliteit. Zonder problemen kon deze binnenshuis worden gebruikt om HDTV-uitzendingen te ontvangen. Om de antenne te richten kan er gebruikgemaakt worden van de meegeleverde software die de signaalsterkte aangeeft.

De installatie van de drivers en de software, ATi's Multimedia Center, verliep vlekkeloos. Ook over het zoeken naar zenders is HTPCnews.com tevreden. Helaas bleken er een aantal bugs in Multimedia Center te zitten, waardoor het gebruik van deze software niet altijd even vlot verloopt. Zo was timeshifting met HDTV-uitzendingen geen enkel probleem. Een uitzending kon worden gepauzeerd, teruggespoeld en weer worden hervat. Deze functie bleek echter minder goed te werken met een normale analoge tv-uitzending.

Nadat de kaart is geïnstalleerd en de software is bekeken, wordt de kaart van ATi vergeleken met een andere HDTV-kaart, de FusionHDTV 3. Als eerste wordt er gekeken naar de cpu-belasting. Deze blijkt bij de FusionHDTV 3 een stuk lager te zijn dan die van de ATi HDTV Wonder. Ook de beeldkwaliteit van de FusionHDTV 3 is iets beter. De ontvangst van de HDTV Wonder was echter een stuk beter dan die van de FusionHDTV 3. Gezien het feit dat de kaart een preproductiemodel is, heeft ATi nog steeds de mogelijkheid om een aantal dingen te verbeteren. Als ATi er in slaagt om de problemen met Multimedia Center op te lossen en de cpu-belasting kan verlagen, dan zou het wel eens een winnaar kunnen zijn.

Beveiligingsfirma Secunia komt met een security advisory voor Mozilla en Mozilla Firefox, die vergelijkbaar is met die voor Internet Explorer die het bedrijf een aantal maanden geleden publiceerde. De vergelijking zit hem in het gegeven dat zowel Mozilla en Mozilla Firefox websites niet hinderen in het includeren van zogenaamde externe XUL-code (XML User Interface Language) in webpagina's. Hierdoor kunnen beide browsers voor een groot deel overgenomen worden vanaf de webserver die de pagina serveert.

De security advisory noemt als voorbeeld een PoC (Proof of Concept) exploit voor Mozilla Firefox die al is gepubliceerd. De PoC simuleert een SSL-beveiligde PayPal-website. De kwetsbaarheid is voor versie 1.7 van Mozilla en versie 0.9.1 van Mozilla Firefox voor het Linux-platform vastgesteld. Voor Windows is het voor Mozilla 1.7.1 en Mozilla Firefox 0.9.2 vastgesteld en voorgaande versies kunnen ook gevaar lopen. De oplossing die geboden wordt is het niet klikken op links van onvertrouwde sites.

Bij ome Tom is een review verschenen van vijf verschillende toetsenborden die speciaal voor gamers bedoeld zijn. De reviewer vroeg aan verschillende fabrikanten wat hun beste toetsenbord voor gamers is en kreeg er vijf opgestuurd. De deelnemers in deze test zijn: de Digicor KB-0250, Ideazons tweede generatie Zboard, Logitechs Media Keyboard, Saiteks PC Gamers Keyboard en BTC met zijn 9019URF. De KB-0250-plank is bedoeld voor gebruik in strategiespellen. Aan de linkerkant van de plank is een negental programmeerbare toetsen te vinden, aan de rechterkant een kleine joystick. Hoewel de joystick nog bruikbaar was in het spel Crimson Skies, was dit niet het geval in andere spellen.

Ook de plaatsing van de negen programmeerbare toetsen had volgens de reviewer beter gekund. De 9019URF van BTC heeft ook last van deze problemen. De reviewer zal dit keyboard wel blijven gebruiken, maar niet om spelletjes op te spelen. Het is draadloos en door de precieze joystick die ook als muis gebruikt kan worden, zal de plank het beter doen bij een home-theater-pc. De tweede generatie Zboard van Izeon valt op door de mogelijkheid om als het ware een nieuwe set toetsen, zogenaamde 'keysets', op het basisplatform te plakken. Zo is het mogelijk om voor gewoon werk een keyset met een gewone lay-out te gebruiken, en voor games over te schakelen naar de speciale gaming-keyset.

Daarnaast zijn er speciaal aangepaste keysets voor bepaalde programma's en spellen te verkrijgen. Saiteks PC Gamers-plank valt ook in de smaak bij de reviewer dankzij de vorm en de blauwe verlichting achter de toetsen. Ook de losse keypad met programmeerbare toetsen wordt als handig ervaren. Over het product van Logitech, de Media Keyboard, is de reviewer kort maar krachtig: een prima toetsenbord zonder poespas. Hoewel de verschillende toetsenborden hun voor- en nadelen hebben, wijst de reviewer geen winnaar aan. Het juiste (game)toetsenbord is voor elke persoon anders, aldus de schrijver.

Bij het bakken van processors is het altijd mogelijk dat er achteraf toch een foutje in het ontwerp of in het productieproces zat. Tot nu toe konden alle chips dan weggegooid worden en moest er een complete set nieuwe maskers gemaakt worden, een kostenpost van enkele miljoenen euro's. Chipontwerper en -fabrikant IBM heeft voor dit probleem een oplossing gevonden: eFuse. Door bepaalde delen van de processor dubbel uit te voeren, kan als er in één van beide delen een fout blijkt te zitten een elektrische zekering verbroken worden, waardoor het tweede deel inwerking treedt. Op deze manier rollen er toch goede chips van de band en dat scheelt weer een hoop geld.

Deze mogelijkheid om fouten te repareren, blijft ook werken als de CPU de fabriek uit is en bij iemand thuis in een computer zit. Onder andere de nieuwe Power5-processors zijn al uitgerust met deze techniek. Volgens IBM kan eFuse zelfs gebruikt worden om bijvoorbeeld het energieverbruik van een chip af te stemmen op de taken die uitgevoerd worden. In een animatie wordt zelfs getoond hoe de nieuwe techniek een chip kan behoeden voor oververhitting. Als de processor te heet wordt, brandt er een zekering door die een tweede processor-core beschikbaar maakt, zodat de belasting gedeeld wordt. Waarom deze tweede core niet meteen beschikbaar is, zodat de belasting meteen gedeeld kan worden, is niet helemaal duidelijk.

Het idee om bepaalde delen van een chip uit te schakelen is niet nieuw. In 2002 experimenteerde IBM al met deze techniek om niet werkende rijen en kolommen in geheugenchips uit te schakelen. Hiervoor werd een laser gebruikt. Bij het verbreken van de zekering bleven echter wat brokstukken achter in de chip die de verbindingen af en toe weer herstelde of andere delen van de chip beschadigden. Tegenwoordig gebruikt IBM daarom een andere techniek om de zekeringen te verbreken: elektromigratie. Normaalgesproken is dit een ongewenst effect in chips, door de stroom elektronen slijten verbindingen langzaam weg. Voor het verbreken van de zekeringen is dit fenomeen juist ideaal: er blijven geen brokstukken achter en de verbinding blijft verbroken.

Doordat de eerste processor-core oververhit raakt, is de rechter eFuse verbroken. Daardoor is de tweedeprocessor-core geactiveerd, zodat de belasting gedeeld wordt.

The Register schrijft dat het bedrijf DivX, ontwikkelaar van de bekende codec voor videobestanden, goede zaken doet. De onderneming heeft inmiddels met diverse fabrikanten van consumentenelektronica overeenkomsten gesloten om de DivX-codec te verwerken in standalone dvd-spelers. Bedrijven als Panasonic, Philips, Toshiba, JVC en Pioneer hebben allemaal DivX-producten in de startblokken staan, en dit zou er dan ook voor moeten zorgen dat het aantal verkochte spelers tot en met kerstmis zou moeten stijgen van twee naar twintig miljoen. Ook maakte het bedrijf deze week bekend een overeenkomst bereikt te hebben met de Italiaanse portal Libero. Laatstgenoemde zal alle producten van het bedrijf - codecs, compressiesoftware en DRM-tools - afnemen en gebruiken voor het aanbieden van content op zijn website.

Door de sterke groei verwacht woordvoorder Tom Huntington dat filmstudio's binnen afzienbare tijd bereid zullen zijn om films in het formaat aan te bieden. Huntington stelt dat DivX-films eenvoudig via internet te verspreiden zijn, omdat het downloaden van een twee uur durende flim slechts drie kwartier in beslag neemt met een verbinding van zo'n 500kb/s. Het zelf ontwikkelde systeem voor digital rights management (DRM), dat werkt met online registratie van de afspeelapparatuur en opslag van encryptiesleutels op de DivX-servers, zou Hollywood bovendien de garantie moeten geven dat hun auteursrechten beschermd blijven.

NEC heeft de ND3500-dvd-brander aangekondigd. Deze brander brandt DVD+R- en DVD-R-schijfjes beide met een snelheid van 16x, DVD+RW en DVD-RW worden op 4x beschreven. Ook het beschrijven van dual-layer- schijfjes (DVD+R9) behoort tot de mogelijkheden van het nieuwe apparaat, dit gebeurt op viervoudige snelheid. Daarnaast worden CD-R en CD-RW op respectievelijk 48x en 24x beschreven. De ND3500A zal vanaf deze maand beschikbaar zijn in een beige, zwarte en zilverkleurige versie en wordt geleverd met een pakket Nero-software van Ahead. Prijsinformatie is niet bekendgemaakt in het bericht.

Techreviewer Walter Mossberg van de Wall Street Journal heeft een vergelijkende review tussen Apples iPod en Sony's Network Walkman gepubliceerd. Precies een maand geleden werd laatstgenoemde aangekondigd als concurrentie voor de iPod. De Network Walkman heeft een tweetal duidelijke voordelen ten opzichte van de iPod. Ten eerste is hij ongeveer een tiende kleiner en een derde lichter dan muziekspeler van Apple, de mini-versie niet meegerekend.

Het grootste voordeel is wellicht de speelduur van de accu: ruim twintig uur, waar de iPod het 'slechts' iets meer dan twaalf uur uithoudt. Maar op bijna elk ander gebied is de iPod beter: deze kan bijna alle gangbare muziekformaten afspelen, terwijl de Network Walkman enkel songs in het eigen ATRAC3(plus)-formaat kan afspelen. Daardoor moeten alle songs eerst geconverteerd worden door Sony's software en vervolgens overgezet.

Om 416 songs te converteren en over te zetten bleek maar liefst twee uur en dertien minuten nodig, terwijl de klus bij de iPod in amper vier minuten geklaard was. Een ander onmis- kenbaar nadeel van de Network Walkman is volgens de reviewer de complexe en moeilijker te begrijpen menustructuur. Ook de mogelijkheid om een playlist weer te geven tijdens het afspelen, of zelfgemaakte playlists te gebruiken, werd niet gevonden.

Wanneer ook het feit dat de Network Walkman enkel in een cradle met stroomadapter oplaadbaar is, de onvolledige en teleurstellende software van het apparaat, de Connect-muziekshop die niet opweegt tegen iTunes, en de 100 dollar hogere prijs in overweging wordt genomen, concludeert Mossberg dat de iPod een veel betere keus is. Mensen die vluchten van langer dan 12 uur maken en de accu niet kunnen opladen, kunnen de Network Walkman misschien wel overwegen.

De Sony Network Walkman in z'n cradle

X-bit Labs meldt dat Intel zijn roadmap heeft aangevuld met een aantal nieuwe producten die de levensloop van het Socket 478-platform duidelijk zullen verlengen. Hoewel het in eerste instantie de bedoeling was dat de 3,4GHz Extreme Edition de snelste processor zou worden voor het inmiddels drie jaar oude socket, zijn er nu ineens 3,6GHz en 3,8GHz Prescotts op de planning gezet met 478 pinnen aan de onderkant. Daarnaast heeft het bedrijf toegezegd dat de Celeron-D ten minste tot en met de snelheid van 3,46GHz voor de gevestigde orde van Socket 478-moederborden gebouwd zal worden.

Behalve het oude socket worden ook de oude 0,13 micron-cores nog lang niet uitgefaseerd. Zo zal Northwood op 2,8, 3,0 en 3,2GHz uitgebracht worden voor Socket 775, en er komen nog minstens drie Extreme Editions gebaseerd op de Gallatin-core. Een 3,6GHz EE voor Socket 478, en 3,2 en 3,46GHz EE's voor Socket 775 met 1066MHz FSB. Het is niet duidelijk of al de genoemde processors ook voor gewone stervelingen te koop zullen zijn. Mogelijk gaat het om producten waar één of meerdere grote klanten om gevraagd hebben, en zal een deel alleen met een merk-pc als verpakking in de winkel terechtkomen. Over releasedatums en prijzen wordt helaas met geen woord gerept.

Op X-bit Labs vinden we een review waarbij het stroomverbruik van een ATi Radeon videokaart wordt besproken. De aan de test onderworpen Radeon-kaarten zijn de volgende: X800 XT Platinum Edition, X800 Pro, 9800 XT, 9800 Pro, 9600 XT en 9600 Pro. Verder werd de ATi Radeon X800 Pro ook nog eens in extreem overgeklokte stand aan de tand gevoeld over het stroomverbruik.

Voordat er wordt begonnen met de test, wordt er nog besproken hoeveel stroomverbruik er mogelijk is via een AGP 3.0-bus. Zo kan een AGP-bus namelijk stroom leveren met de volgende voltages: 12, 5 en 3,3. Hierbij is de maximale waarde respectievelijk 1, 2 en 6 ampère, wat uiteindelijk een maximaal stroomverbruik van 41,8 Watt mogelijk maakt. Ook al gebruiken de meeste videokaarten vooralsnog niet zoveel stroom, momenteel zien we wel een verschuiving in de stroomtoevoer. Zo hebben alle moderne high-end videokaarten een molex-aansluiting.

Dit is niet alleen omdat het stroomverbruik een stuk hoger ligt dan de maximaal aangeboden hoeveelheid van de AGP-bus. Ook wanneer de kaart op piekniveau niet de 41,8W-waarde overschrijdt is een langdurige blootstelling dicht in de buurt van het piekniveau niet goed voor elk computeronderdeel. Door de molex-aansluiting heeft de videokaart apart van de AGP-bus meteen al 110 tot 170 Watt ter beschikking en wanneer er twee molex-aansluitingen gesoldeerd zijn zelfs 221 tot 340 Watt! Niet dat dit ook werkelijk verbruikt wordt, de toepassing van twee molex-aansluitingen heeft juist als bedoeling om een zo stabiel en gelijkmatig mogelijke stroomtoevoer te garanderen.

Het meten van het stroomverbruik van een videokaart is niet een zeer moeilijke bezigheid. Door namelijk het ampere in een stroomcircuit op te meten en deze te vermenigvuldigen met de spanning, krijgen we stroomverbruik in Watt uitgedrukt. Met behulp van een shunt (vier 5W-weerstanden met 0,12 Ohm weerstand) en een voltagemeter kon de reviewer zonder enig probleem achter het stroomverbruik komen. Er is echter een maar, de videokaart krijgt ook via de AGP-bus stroom toegediend. Door de stroompinnen op de videokaart te isoleren en direct door te verbinden naar de voeding, werd dit obstakel omzeild en kon ook hiervan het energieverbruik worden genoteerd.

De verschillende shunts

De testmachine bestond naast de verschillende videokaarten ook uit een AMD Athlon 64 3400+-processor, een Asus K8V-SE-moederbord en twee 512MB TwinMOS PC3200 SDRAM-plakken. Wat betreft de software was de machine voorzien van Windows XP Pro met Service Pack 1, DirectX 9.0b en Catalyst driver 4.7. Ook werd het stroomverbruik gemeten in de idle- en burnstand, zodat er gekeken kon worden wat de verschillen zijn tussen deze twee stadia. De idle-stand bestaat bijvoorbeeld uit het weergeven van een desktop op een resolutie van 1280x1024x32 bij 75Hz, terwijl de burn-modus gebruikmaakte van onder meer een scène uit Far Cry bij een resolutie van 1600x1200 en geforceerde viervoudige anti-aliasing en zestienvoudige anisotropic filtering.

Wanneer we kijken naar de testresultaten zien we dat een ATi Radeon 9600 Pro in idle-stand nog geen negen Watt verbruikt. Ook in de overgeklokte burn-mode is het verbruik niet energieslurpend te noemen met nog geen twintig Watt. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de videokaart geen gebruik hoeft te maken van een koeler. De Radeon 9600 XT doet mee met het kleinere broertje en laat verder geen opzienbarende metingen naar voren komen.

Dat wordt al anders wanneer we een blik werpen op de Radeon 9800 Pro en XT. In idle-stand zijn de waarden respectievelijk iets meer dan 30 en 38 Watt, maar het echte energieverbruik komt naar voren wanneer de kaarten in overgeklokte toestand aan het werk worden gezet. De Pro versie verbruikt dan net geen 53 Watt, terwijl de XT bijna niet genoeg heeft aan 68 Watt. Opvallend is dat de X800 Pro en XT Platinum min of meer dezelfde waarden vertonen. In idle-stand zijn ze weliswaar een stuk zuiniger met dan wel 15 en 17 Watt stroomverbruik, maar in de modus waar meer gevraagd wordt van de videokaarten, liggen de waarden dicht bij hun voorgangers: namelijk 55 en bijna 66 Watt.

Dit beeld verandert gedeeltelijk bij het testen van de extreem overgeklokte X800 Pro-videokaart. In idle-stand is het verbruik nog geen vijftien Watt, maar wanneer alle registers worden opengetrokken en de core- en geheugensnelheid naar 630 en 1180MHz worden opgevoerd, zien we dat het verbruik ook flink toeneemt. Met een waarde van 78 Watt is de toegepaste waterkoeling absoluut een must, omdat de temperatuur van de videokaart anders zo hoog zou worden dat water direct in stoom zou veranderen. Nu is de temperatuur nog een milde 42,4 graden Celsius en is verder ook de V-Core spanning ietsjes opgehoogd naar 1,68 Volt.

De uiteindelijke conclusie luidt dan ook dat een overstap van een Radeon 9800 Pro/XT- naar een X800 Pro/XT-kaart geen problemen op het gebied van de stroomvoorziening zal gaan opleveren. Dit omdat de vier kaarten ongeveer hetzelfde aan stroom verbruiken. Indien er echter van een zwakkere videokaart wordt overgestapt, dan is het handig om eerst ook even een blik te werpen op de voeding en vast te stellen of deze wel van een goede kwaliteit is. Zeker wanneer er gebruik wordt gemaakt van een stroomverslindende processor.