Naast Lite-On is NEC een van de belangrijkste en populairste fabrikanten van DVD-branders. Het uitkomen van een nieuw model, de ND-3540A, wordt bij CDFreaks dan ook recht gedaan met een heel, heel uitgebreide review - van het splash screen van Nero Express tot een scan van de (blanco) zijkant van de verpakking, werkelijk niets blijft onvermeld.
De besproken retailversie wordt compleet met alle nodige kabeltjes en schroefjes geleverd, wat geen verbazing mag wekken; zoals verwacht is ook de installatie een fluitje van een cent. Dat het inmiddels geflopte DVD-RAM niet ondersteund wordt is geen nieuws, maar het ontbreken van Mount Rainier-support - waarmee losse bestandjes eenvoudig aan een recordable toegevoegd kunnen worden - valt des te meer op. De drive, die niet alleen cd-rewritables op 32x kan voltanken, maar ook met zestienvoudige snelheid dvd-recordables kan volschrijven en dvd-rewritables met zes- tot achtvoudige snelheid onder handen neemt, zou erg gebaat zijn bij dat protocol. Overigens zou volgens de verpakking een firmwareflash nodig zijn om dual layer DVD+R's op 8x te beschrijven, terwijl de tweelaags DVD-R-variant de 4x schrijfsnelheid niet zal ontstijgen. Ook een flinke buffer zou leuk geweest zijn, aldus de reviewer; de 2MB waar de 3540A het mee moet doen is aan de krappe kant.
Dan de prestaties. Om te beginnen voert de reviewer leestests uit met CD-ROM, CD-R en CD-RW; in alle gevallen blijkt de NEC een solide middenmoter. DAE gaat foutloos. Het lezen van DVD-Video blijkt beperkt tot achtvoudige snelheid, waarmee de drive slechter dan menig concurrent presteert; bij de dual layer-schijven komt de NEC wel met de massa mee. Een DVD-ROM kan wel op zestienvoudige snelheid worden uitgelezen; en bij het lezen van DVD±R en DVD±RW toont de drive zijn spierballen: de drive leest met ruim 13x terwijl geen enkele concurrent beter dan negen maal de standaardsnelheid presteert.
Het branden op cd laat, zoals verwacht, per merk verschillende waarden zien. Met Plextor/Taiyo Yuden- en Verbatim-schijfjes worden de beste resultaten gehaald, terwijl Infiniti- en MMORE-schijven door het ijs zakken - al vallen deze discs nog steeds in de categorie 'good', aldus de site. Het schrijven van CD-RW-disks levert aanzienlijk mindere resultaten op: een Traxdata-schijf gaf een gemiddelde van 115 C1-fouten, waar tien fouten voor een goede schijf het maximum is. Daar moet bij worden aangetekend dat geen enkele rewritable meer dan vijfmaal beschreven is, terwijl herschrijfbare schijven vaak pas na een paar keer branden in goede conditie komen.

De resultaten van het beschrijven van DVD+R's zal meer mensen aanspreken, maar daar is minder interessants over te vertellen: de brander is snel en doet zijn werk uitstekend. Alleen een LG GSA-4163B is sneller, en van de 24 geteste schijven werd het merendeel probleemloos volgefikt. Alleen een schijf van TraxData, met een Ritek-mediacode, werd niet herkend en kon niet gebrand worden. Dat CMC- en Ritek-schijven hier over het algemeen wat minder presteren dan Mitsubishi en Taiyo Yuden zal weer geen wenkbrauwen doen fronsen; vrijwel alle disks komen kwalitatief dicht in de buurt van de kwaliteit van geperste schijven. Ook bij de DVD-R's vallen de CMC's en een enkele Optodisc weer uit de toon, maar is geen enkele schijf slecht te noemen - en ook hier weer is elke schijf die de NEC brandde zonder enig probleem uit te lezen.
Het branden van tweelaags DVD+R's was helaas een groter probleem. De brandtest kon met Ricoh- en Traxdata-schijven niet voltooid worden, bij het afronden van het brandproces trad steeds dezelfde 'could not perform end of disc-at-once'-foutmelding op. Pas met een Verbatim-schijfje deed de brander braaf wat er van hem gevraagd werd. Bij het controleren van de schijven kon de data wel goed worden gelezen, maar het testprogramma KProbe vond wel bovengemiddeld veel fouten op de schijfjes. De DVD-R-test had wat minder voeten in de aarde; alleen een Verbatim-schijf werd getest en het zal dan ook weinig verbazing wekken dat die test probleemloos werd afgerond.
Tot slot worden er nog wat bijzondere tests uitgevoerd. De NEC blijkt een 'twee-schapenbrander', wat zoveel wil zeggen als dat van schijfjes die met Safedisc tot en met versie 2.5x beveiligd zijn, probleemloos een backup gemaakt kan worden; recentere versies zorgen voor problemen. Diverse andere kopieerbeveiligingen worden getest en hoewel de aanpak van de 3540A niet vrij van problemen is, is het resultaat wel steeds een correcte rip. Ook met de verwerking van Video-CD's en Mini-DVD-R- en -RW-schijfjes werden geen problemen ontdekt. Op een enkele CD-R-disk die jaloers was op al dat DVD-geweld, kon met behulp van overburnen nog wat extra data gezet worden. 92 minuutjes bleek echter wel het maximum, een 99-minuten-schijf die met een andere drive was aangemaakt, werd domweg niet herkend.
Het belangrijkste nadeel van de brander is, naast wat probleempjes met media compatibiliteit, wel het ontbreken van booktype setting, zodat DVD+R-schijfjes niet probleemloos in elke standalone kunnen worden afgespeeld. Verder klaagt de site over problemen bij het branden van CD-R's op 48x, maar een nieuwe firmware zou ook daar tegen kunnen helpen. Voordelen vinden we in de snelheid waarmee DVD±R's geschreven en gelezen worden en de prima brandkwaliteit. Ook de ruggesteun van de community wordt geroemd; door de brede acceptatie van NEC-branders is de kans groot dat gebruikers elke mogelijkheid die het apparaat biedt, zullen kunnen ontsluiten - al zal niet elke firmware die op het internet wordt gevonden even goed voor de garantiebepalingen zijn. Al met al is het een brander waar niemand zich een buil aan zal vallen, aldus de reviewer; vandaar ook dat de Safe Buy-award wordt toegekend.
