Google werkt aan de mogelijkheid om bij het scannen van een barcode, zoals een QR-code, op Android-apparaten, de camera automatisch in te zoomen om zo de code beter van een grotere afstand te kunnen lezen.

Met deze functie moet het mogelijk worden dat, zodra de telefoon een barcode herkent, de camera automatisch wordt ingezoomd om de code te kunnen lezen. Dat blijkt uit een update voor Google's code scanner-api en de ML Kit Barcode Scanning-api-bundel. De api's worden onder meer gebruikt voor de ingebouwde 'QR-code scannen'-optie in Android-telefoons, maar kunnen ook door andere ontwikkelaars in hun apps geïntegreerd worden.

Het is nog niet duidelijk wanneer de functie voor Android-gebruikers beschikbaar komt. Ontwikkelaar Mishaal Rahman verwacht dat Android 13 hier ondersteuning voor kan gaan bieden, aangezien dat besturingssysteem gebruikmaakt van de ML Kit Barcode Scanning-api-library. Een gebruiker meldt dat de functie al beschikbaar is via de Google Mobile Services-bèta, dus mogelijk wordt de autozoomfunctie binnenkort al uitgerold.

Het Duitse Verbond Der Automobielindustrie, een brancheorganisatie voor Duitse autofabrikanten, roept op om het uitbreiden van het aantal openbare laadpunten voor elektrische auto's fors te versnellen. Het aantal EV's zou veel harder toenemen dan het aantal nieuwe laadpunten.

Per openbaar laadpunt zijn er momenteel in Duitsland 22 elektrische en plug-inhybride auto's, stelt de VDA volgens Der Spiegel. In januari 2021 zouden het er nog veertien zijn; de kloof neemt dus snel toe. Hoewel er momenteel zo'n 90.000 openbare laadpunten zijn in Duitsland, wil de overheid dat dat er in 2030 een miljoen zijn. Met de huidige snelheid gaat dat volgens de VDA nooit lukken, daarom roept de organisatie op om het uitbreidingstempo te verviervoudigen.

Er zouden begin dit jaar in de helft van de meer dan 11.000 gemeenten in Duitsland helemaal geen openbare laadpunten aanwezig zijn. Snellaadpunten zijn slecht beschikbaar in zo'n 20 procent van alle gemeenten in het land. Dat terwijl de populariteit van EV's in Duitsland volgens Der Spiegel sterk toeneemt; in de eerste helft van het jaar werden er zo'n 300.000 nieuwe EV's in Duitsland geregistreerd. In juni was een kwart van alle nieuwe auto's in het land elektrisch of hybride.

Ter vergelijking: in Nederland waren er eind januari zo'n 120.000 openbare laadpunten, waarvan 4200 snelladers, aldus de ANWB. Rond dezelfde tijd waren er volgens het CBS 954.000 geregistreerde stekkerauto's in Nederland, wat betekent dat er per laadpunt in Nederland dus ongeveer acht elektrische en hybride auto's zijn. Overigens groeit ook hier de kloof; in 2021 ging het nog om 4,5 auto's per laadpunt. In België zijn er momenteel gemiddeld drie elektrische auto's per laadpunt.

De Google Pixel Watch 2 krijgt mogelijk ondersteuning voor ultrawideband, een efficiëntere soc dan zijn voorganger en een display van Samsung. Dat schrijft Android Authority op basis van gesprekken met een bron binnen Google.

Waar de ultrawidebandtechnologie van de Google Pixel Watch 2 precies voor gebruikt zal worden, weet Android Authority niet. De bron meldde enkel dat het horloge een NXP SR100T-uwb-chip bevat. Deze gebruikt radiotechnologie en maakt zeer nauwkeurige locatiebepaling mogelijk, waardoor het hiermee vermoedelijk mogelijk moet worden om de smartwatch als onderdeel van Googles Find My Device-netwerk terug te vinden.

Uwb kan daarnaast gebruikt worden als digitale autosleutel om de deuren van een compatibele auto te ontgrendelen en het voertuig te starten. Momenteel is dit voor een aantal smartphones al mogelijk door middel van nfc, maar daarbij moet de telefoon dicht bij het nfc-punt van de auto gehouden worden, hetgeen niet nodig is met uwb. Tot dusver kunnen alleen bepaalde BMW-auto's door middel van uwb ontgrendeld worden. Vooralsnog ondersteunen enkel de Samsung Galaxy 23+ en Google Pixel 7 Pro deze uwb-functie, maar mogelijk voegt de Google Pixel Watch 2 zich daar als eerste smartwatch bij.

Verder meldt Android Authority dat de Exynos 9110-soc van de eerste Google Pixel Watch vervangen wordt door de Qualcomm Snapdragon W5 Gen 1. Een eerder gerucht noemde die chip ook al, maar toen was het nog niet duidelijk of het ging om een W5 of W5+. Dat is volgens de bron van de site eerstgenoemde geworden. De W5+ heeft als toevoeging dat deze komt met QCC5100-co-processor, maar Google zou volgens Android Authority in plaats daarvan een custom co-processor gebaseerd op een NXP-chip willen gebruiken.

In vergelijking met de Exynos-soc moet Qualcomms chip energiezuiniger zijn, waardoor het horloge langer mee zou moeten gaan. Daarnaast zou het horloge energiebesparende Deep Sleep- en Hibernation-functies meekrijgen om de accuduur te verlengen. Verder wordt de Pixel Watch 2 naar verluidt geleverd met een 306mAh-accu, hetgeen slechts iets groter is dan de 294mAh-accu van zijn voorganger.

Daarnaast meldt de site dat het oledscherm net als de eerste Pixel Watch een 1,2"-scherm met een 384x384-resolutie meekrijgt, maar dat de nieuwe versie wel een ander display bevat, een van Samsung in plaats van BOE. Welke veranderingen dat precies teweegbrengt, is nog onduidelijk. Tot slot zou het horloge geleverd worden met WearOS 4, wat het volgens Android Authority mogelijk moet maken om het besturingssysteem in de achtergrond te updaten terwijl de oude versie nog bruikbaar is.

Google zou de Pixel Watch 2 uit willen brengen in het najaar. Dat zou tegelijk moeten gebeuren met de Pixel 8-telefoons. Google kondigt nieuwe hardware doorgaans aan rond begin oktober, met een release later in het najaar.

Sommige gebruikers melden na de laatste Android-update van Gmail geen e-mails meer te ontvangen. Google zegt op de hoogte te zijn van het probleem en te werken aan een fix.

Onder meer op de Google Play Store en op het Tweakers-forum melden vele gebruikers dat ze enige tijd na de laatste Android-update van Gmail geen mails meer binnen krijgen, of slechts een beperkt aantal. Meerdere gebruikers melden dat het probleem zich voordoet bij het e-mailadres van hun provider, maar niet bij een Gmail-account. Het verwijderen van de update en wissen van de cache en gegevens zou het probleem verhelpen.

In een reactie op de vele klachten in de reviewsectie op de Play Store, zegt Google zich bewust te zijn van het probleem en te werken aan een fix.

De Nederlandse ontwikkelaar van de teksteditor Vim, Bram Moolenaar, is op 62-jarige leeftijd overleden. Dat maakte zijn familie zaterdag bekend. Deze editor is zeer populair onder programmeurs en wordt standaard geleverd bij veel Linux-distro's.

Bram Moolenaar begon in 1988 met Vim, toen nog voor de Commodore Amiga, en bracht in 1991 de eerste openbare versie uit. Deze universele, opensourceteksteditor is een uitgebreide kloon van het oudere vi en voegt onder meer multi-level undo en macro's toe. Ook kunnen bestanden in verschillende tabbladen gegroepeerd worden en is het bijvoorbeeld mogelijk om de commandlinegeschiedenis terug te halen, zodat gebruikers sneller bepaalde opdrachten kunnen herhalen of aanpassen. Inmiddels is Moolenaars versie populairder dan het origineel.

Moolenaar noemde zijn editor charityware; hoewel gebruikers Vim gratis mogen gebruiken en kopiëren, worden ze aangemoedigd om te doneren aan het International Child Care Fund Holland om kinderen in Uganda te helpen. Iedere gebruiker die minstens 10 euro doneerde, mocht stemmen op nieuwe functies. Naast Linux, waarbij Vim in veel distro's de standaardeditor is, is de editor ook beschikbaar voor Unix, macOS, OS/2, DOS en Windows.

De laatste volledige versie is 9.0 en verscheen meer dan een jaar geleden, maar tot voor een maand terug maakte Moolenaar nog commits aan de tool. Volgens zijn familie stierf hij donderdag aan een medische aandoening die de afgelopen weken in rap tempo verergerde.

Ronald Wijnsema, op Tweakers actief als wijnsema, wilde een overzichtelijk en eenvoudig bedieningspaneel voor zijn smarthomesysteem, maar ontdekte dat geen systeem aansloot op zijn wensen. Dus ging hij aan de slag met een project dat hij inmiddels de Button+ noemt.

De Button+ is een modulair bedieningspaneel dat in principe aangesloten kan worden op ieder smarthomesysteem. Het geheel bestaat uit een basisplaat, modulaire knoppen met ingebouwde schermen en een groter display. De knoppen maken een 'ouderwets' klikgeluid en zijn allemaal voorzien van een klein tft-lcd. Zoals met veel technische oplossingen is het eindresultaat wellicht simpel, maar de weg daarnaartoe is dat volgens Wijnsema niet.

Het idee ontstond zo'n tien jaar geleden; Wijnsema bouwde in 2011 een huis en rustte het volledig met smarthometoepassingen uit. Dat zou via het open KNX-protocol moeten gebeuren, wat volgens hem een stabiele, maar dure standaard voor smarthomeautomatisering is. "Ik vroeg een offerte aan voor de installatie van een KNX-netwerk; het zou me 25.000 euro kosten. Dat kan goedkoper, dacht ik toen."

Hij besloot het protocol te gebruiken, maar alles zelf in te richten. Wijnsema laat via een videobelverbinding zijn meterkast zien, met daarnaast een samenstelling van talloze smarthomemodules. De aansturing hiervan kan via bestaande services van bijvoorbeeld Homey of Home Assistant. Maar hoe zit dat met de fysieke interface? Daarvoor gebruikte hij oorspronkelijk verschillende bedieningspanelen.

Wijnsema laat een paneel zien, een wit schermloos kastje met tien knoppen. "Ik woon hier al tien jaar en nog steeds druk ik regelmatig op het verkeerde knopje. Voor mij mist er informatie op de knoppen. De bediening zou eventueel ook via een app kunnen. Maar wat nou als de schoonmaakster of de oppas de zonwering wil bijstellen, moet diegene dan ook de app installeren? Of moet ik dan een wachtwoord delen?"

Dus besloot hij een bedieningspaneel te ontwikkelen, een project dat hij later Button+ zou noemen. Daarvoor was de Berker B.IQ een inspiratiebron, een bedieningspaneel met één centraal en relatief klein scherm.

Protocol uitkiezen: MQTT

Maar voordat de hardware ingericht kon worden, moest eerst het juiste communicatieprotocol uitgezocht worden. "Ik heb lang moeten wikken en wegen voordat ik koos voor MQTT. Dat is een heel 'licht' en behoorlijk oud iot-communicatieprotocol dat gebaseerd is op het publish-subscribemodel." Dit model draait om het verzenden van berichten naar een centrale hub, niet exclusief naar specifieke ontvangers. De verzender labelt als het ware de informatie en individuele ontvangers krijgen alleen berichten die een vooraf bepaald label hebben.

Hij gaat verder: "Via MQTT worden hele kleine 'telegrammen' van verschillende modules of sensors naar een zogenoemde MQTT-broker gestuurd. Deze pakketjes krijgen een categorie toegeschreven, in MQTT een topic genoemd, bijvoorbeeld 'temperatuur' of 'accupercentage', en de broker geeft de informatie dan weer door naar geïnteresseerde modules die geabonneerd zijn op de desbetreffende topics."

MQTT is een asynchroon connectieprotocol en dat is volgens Wijnsema belangrijk. Een sensor of systeem kan op ieder moment iets versturen en dus moeten ontvangende modules op ieder moment beschikbaar zijn om pakketjes met informatie te verwerken. Een van de nadelen van het protocol, zo benadrukt hij, is dat de gebruiker hiermee moet leren omgaan. En voor hem was het ook nog eens extra werk om MQTT te vertalen naar het KNX-protocol; de twee protocollen kunnen namelijk niet rechtstreeks met elkaar communiceren.

De microcontroller en programmeertaal

Voor de connectie met een lokaal netwerk kreeg de Button+ een ESP32-microcontroller. Het apparaatje kost enkele euro's. "Het nadeel van de ESP32 is dat hij niet betrouwbaar op accu werkt en dat er het beste netstroom voor gebruikt kan worden; er is een spanning van 3,3V nodig . De soc moet namelijk altijd online zijn omdat je nooit weet wanneer pakketjes binnenkomen."

Op de vraag of een Raspberry Pi ook een kandidaat was, reageert Wijnsema resoluut: "Het probleem met Pi's is dat ze een complete Linux-kernel draaien en het duurt even voordat ze geboot zijn. En met de inconsistente intervallen waarmee pakketjes binnenkomen is dat niet goed genoeg. Overigens werken bepaalde brokers en servers van mijn smarthomesysteem wel op Pi's."

Naast alle hardware vereist een dergelijke gadget natuurlijk ook software. Daarvoor gebruikte Wijnsema uiteenlopende programmeertalen. "De firmware van de Button+ is geprogrammeerd in C++. Een van de grotere uitdagingen was overigens het bijspijkeren van mijn C-kennis. Die programmeertaal is nodig om een zo licht mogelijke software te kunnen schrijven."

Grote kopzorgen

Al deze losse componenten en disciplines moeten uiteindelijk tot een uniform product leiden. Wijnsema deelt enkele van de grootste obstakels en meevallers in het proces van het samenbrengen van onderdelen. "De firmware ontwikkelen zorgde verreweg voor de meeste kopzorgen. Dan schakelde een onderdeel niet en dan was ik letterlijk weken bezig met debuggen. En het paneel liep om de een of andere reden om de paar dagen vast. Dat probleem heeft me een half jaar achtervolgd. Steeds als ik dacht dat ik het had opgelost, kwam het weer terug. Ik heb er nog nare dromen van."

Wat volgens hem daarentegen enorm meeviel was de ontwikkeling van de daadwerkelijke hardware die voor de Button+ nodig is. "Je kunt gemakkelijk met gratis tools printplaatjes ontwerpen en deze in China laten fabriceren; dat kost enkele honderden euro's inclusief hardwarekosten. Ik heb grofweg tien iteraties van het huidige pcb doorgemaakt en heb zelden een printplaat met ingebakken fouten gekregen." Hij zegt veel soldeerwerk te hebben gedaan, in eerste instantie gewoon in een pannetje met zand, later in een geavanceerdere oven.

Knutselen is goedkoop, productontwikkeling niet

Wijnsema heeft na al die stappen uiteindelijk een werkend prototype weten te ontwikkelen. Zijn plan is om het product binnenkort in een grotere oplage te produceren en dat commercieel te verkopen. "Het aan elkaar solderen van een paar modules kost een paar tientjes", zegt Wijnsema. "Spelen met tech is goedkoop en toegankelijk, maar daadwerkelijk een product ontwikkelen kost al snel tienduizenden euro's."

De grootste kostenpost was volgens hem de vormgeving, waarvoor hij een commercieel ontwerpbureau inschakelde. Ook moet hij veel betalen om matrijzen te maken om het apparaat op grote schaal te produceren. Hij wil de Button+ in het vierde kwartaal van dit jaar gaan uitbrengen.