In dit artikel bekijken we de technieken voor temporal upscaling van AMD, Intel en Nvidia, waarbij games op een lagere resolutie worden gerenderd en vervolgens worden opgeschaald naar een hogere resolutie voor betere framerates. We gaan onder meer in op de verschillen tussen spatial en temporal upscaling. We kijken ook naar de onderliggende techniek van het huidige DLSS en de aanstaande technieken in XeSS en FSR 2.0. Daarbij bespreken we hoe deze technieken werken, maar ook welke voordelen ze moeten opleveren.
Een gamer wil twee dingen: hoge framerates en goede graphics, en het liefst allebei tegelijk. Maar zeker nu we steeds vaker gamen op hoge resoluties als 4k en met de introductie van rendertechnieken als raytracing, vergen games steeds meer rekenkracht. Daardoor kan het een ten koste gaan van het ander. Natuurlijk kun je ieder jaar je videokaart upgraden, maar dat wordt al gauw een dure hobby. Bovendien is in de afgelopen tijd gebleken dat chiptekorten roet in het eten van upgradeplannen kunnen gooien. Stel je voor: een techniek waarmee je de framerates een flinke boost kunt geven zonder te upgraden en zonder verminderde beeldkwaliteit. Dat is waar temporal upscaling in beeld komt.