Geheugencellen die van grafeen zijn gemaakt, zouden een hogere dichtheid dan conventioneel siliciumgeheugen kunnen halen. Het geheugen, dat door onderzoekers van de Rice universiteit werd ontwikkeld, zou bovendien energiezuinig zijn.

De onderzoeksgroep van James Tour, Yubao Li en Alexander Sinitskii vervaardigde het nieuwe type geheugen van grafeen, een zeer dunne laag koolstof. De geheugencellen konden dankzij dit materiaal een dikte van slechts vijf tot tien nanometer krijgen, enkele malen dunner dan geheugen dat van conventioneel halfgeleidermateriaal wordt gemaakt. Cellen die met grafeen worden gemaakt, zouden zeer weinig energie nodig hebben om hun gegevens vast te houden, zodat het verbruik van grafeengeheugen zeer laag is. De aan/uit-verhouding - de ladingsverhouding tussen de '1'- en de '0'-toestand van een geheugencel - is bij de grafeencellen één miljoen. Er mag dus relatief veel lading van een 'volle' cel weglekken voordat de status ervan veranderd is.

Ook zijn de cellen zeer compact: de dikte van de grafeenfilm waarvan de structuren worden gemaakt bedraagt vijf tot tien nanometer. Bovendien hebben de individuele geheugencellen van grafeengeheugen slechts twee aansluitingen, waardoor lagen eenvoudig gestapeld kunnen worden. Traditionele geheugencellen moeten door drie elektrodes aangestuurd worden. Door de goede stapelmogelijkheden kan grafeen in lagen cellen met een vijf maal grotere dichtheid dan flashgeheugen worden gebouwd. Het geheugen kan geproduceerd worden door grafeen chemisch op nanodraden of siliciumoxide te dampen. De resulterende cellen zijn in staat hun werk bij zeer hoge temperaturen, tot 200 graden celcius, te doen en zijn ongevoelig voor straling. In het lab konden de onderzoekers het geheugen twintigduizend keer herschrijven zonder achteruitgang van de prestaties. De schrijfsnelheid bedroeg ongeveer één microseconde, hoewel dit niet de uiterste snelheid van het geheugen zou zijn.

Toshiba heeft in samenwerking met Cannondale Sports een fiets met elektromotor ontwikkeld die door een Scib-accu van energie wordt voorzien. Met deze snelladende accu moet de fiets gemiddeld veertig kilometer kunnen afleggen.

Toshiba demonstreerde zijn nieuwe accutechniek al bijna een jaar geleden: de Super Charge ion Battery, of Scib, zoals het bedrijf de accu noemde, kan binnen vijf minuten tot 90 procent van zijn capaciteit opgeladen worden. Samen met Cannondale Sports heeft Toshiba de accu's in een fiets verwerkt die de Tailwind genoemd wordt. Vanaf het voorjaar van 2009 zal de elektrische fiets in Amerika en Europa verkrijgbaar zijn voor een verwachte verkoopprijs van ongeveer 2400 euro.

De accu is opgebouwd uit tien Scib-cellen die in serie geschakeld zijn en 24V leveren. De twee kilo zware accu moet de fiets een reikwijdte van ongeveer dertig tot vijftig kilometer geven. Een elektrische motor in de naaf van het voorwiel kan een continu vermogen van 180 watt leveren, of een piekvermogen van 250 watt. Met een schakelaar aan het handvat van de fiets kan ingesteld worden of de motor een beetje extra hulp moet bieden of zijn werk in de hoogste stand moet doen. Op de Amerikaanse en Europese markten zal de Tailwind onder het merk Schwinn worden uitgebracht. Op de thuismarkt van het Japanse bedrijf zal Toshiba de fiets vooralsnog niet mogen verkopen, aangezien de motor naar verhouding te krachtig is. Volgens de Japanse wetgeving mag slechts de helft van het menselijk vermogen door de hulpmotor worden geleverd, terwijl de motor van de Tailwind evenveel vermogen levert als een menselijke fietser.

De G1, de Android-telefoon van HTC, zou tot multitouch in staat zijn. Een gebruiker wist met een aangepaste driver en wat software zijn telefoon de input van twee vingers te laten verwerken.

De eerste Android-telefoon, de G1 of HTC Dream, heeft gemengde reacties gekregen: een van de negatieve aspecten van de op opensource-software draaiende telefoon is het gebrek aan multitouch-mogelijkheden. G1-gebruiker Ryan Gardner, of 'RyeBrye' liet het daar echter niet bij zitten en dook in de software van zijn telefoon. In de driver van het Synaptics-touchscreen in zijn toestel bleken enkele regels code uitgeschakeld te zijn. Door deze code in te schakelen was hij in staat debug-informatie van de driver weg te laten schrijven. Uit de logs bleek dat het touchscreen geen moeite had de input van twee vingers bij te houden, waardoor multitouch-mogelijkheden in het verschiet lagen.

De volgende stap bestond uit het wegschrijven van de touchscreen-data naar een locatie die door de Java-software van de telefoon gelezen kon worden. Door dat bestand steeds te raadplegen, kon software op de G1 de input van twee vingers gebruiken. Gardner paste als proof-of-concept een tekenprogramma aan en maakte video-opnames van de resultaten. Vooralsnog reageert zijn tekenprogramma traag op de multitouch-input, maar dat zou aan de manier liggen waarop de touchscreen-data benaderd wordt. Het beoogde doel van de hack is het mogelijk te maken op webpagina's in te zoomen door een knijpende beweging met twee vingers op het scherm te maken; de manier waarop de iPhone inzoomt.

Het is nog maar de vraag of deze hack echt is. De hack van de Touch Diamond en Touch Pro die in augustus werd ontdekt, bleek op een misverstand te berusten: het aanraakgevoelige gedeelte onder het beeldscherm is verdeeld in meerdere aparte panelen, die allebei tegelijk bediend kunnen worden.

Mark Moons, directeur van HTC Benelux, zei onlangs in een interview met Tweakers.net dat ondersteuning voor multitouch 'geen speerpunt' is voor HTC. "Multitouch past niet in onze filosofie. We willen dat onze toestellen met een duim bestuurd kunnen worden, vandaar dat alle tabbladen van onze eigen software Touchflo 3D met een duim bereikt kunnen worden. Voor multitouch heb je per definitie natuurlijk meerdere vingers nodig." De T-Mobile G1 komt in het eerste kwartaal van volgend jaar op de Nederlandse markt.

Update 17:53: Alinea over hack Touch Diamond en Touch Pro en reactie van HTC-directeur Moons toegevoegd

De rechtszaak tegen de lerares Julie Amero, die ervan werd beschuldigd porno aan haar leerlingen te hebben getoond, is ten einde. Amero heeft schuld bekend aan wanordelijk gedrag en is veroordeeld tot een boete van 100 dollar.

In 2004 begonnen tijdens een les van Amero plotseling allerlei pornoplaatjes op het scherm van haar computer te verschijnen. Aangezien sommige leerlingen deze ook konden zien werd ze aangeklaagd wegens het tonen van porno aan minderjarigen. Ze beweerde dat ze hier niets aan kon doen, omdat de afbeeldingen spontaan begonnen te verschijnen en dit niet te stoppen was.

Volgens de advocaat van de lerares werden de popups veroorzaakt door adware en niet door zijn cliënte, zodat zij onschuldig was. De rechercheur die de computer had onderzocht, beweerde echter dat Amero doelbewust pornosites had bezocht. Een aanbod van de aanklager om schuld te bekennen en niet de gevangenis in te gaan wees de lerares af, omdat zij zichzelf niet schuldig achtte. Tot veler verbazing verklaarde de jury haar echter wel schuldig, zodat ze eventueel 40 jaar de gevangenis in zou kunnen gaan.

Al snel bleek er aan de bewijsvoering het nodige te rammelen. De rechercheur die de computer had onderzocht had weliswaar geen malware aangetroffen, maar er ook niet naar gezocht. De computer en het schoolnetwerk waren nauwelijks beveiligd, zodat het verhaal van Amero best wel kon kloppen. Omdat de jury dit niet te horen had gekregen, vond de advocaat van Amero dat zij recht had op een nieuw proces.

Aangezien de aanklager zich niet tegen dit verzoek verzette, wees de rechter dit meteen toe. Er werd algemeen verwacht dat de aanklager het hierbij zou laten, maar hij zette door en wilde de lerares in een nieuw proces alsnog laten veroordelen. De juryselectie hiervoor zou volgende maand van start gaan, maar inmiddels hebben de advocaten en de aanklager een overeenkomst bereikt, zo meldt Norwich Bulletin. Amero zou schuld bekennen aan wanordelijk gedrag en een boete van 100 dollar betalen. Ook zou ze haar onderwijslicentie voor de staat Connecticut kwijtraken. In ruil hiervoor zouden de aanklagers de zaak verder laten rusten.

Vrijdag bekrachtigde de rechter in Norwich deze overeenkomst. Amero acht zichzelf nog steeds onschuldig, maar mede vanwege haar slechte gezondheid wilde ze wel eens van de zaak af zijn. Het verlies van haar onderwijslicentie kan haar niet veel schelen, omdat ze toch niet van plan was om ooit weer les te gaan geven in Connecticut, zo meldt Sunbelt Blog.

Google heeft een nieuw record neergezet in het sorteren van gegevens: de Mapreduce-software van de zoekgigant slaagde erin 1TB aan gegevens, verdeeld over tien miljoen bestanden, binnen 68 seconden te sorteren.

De Mapreduce-software van Google wordt onder meer door het bedrijf gebruikt om datasets te ordenen en zo gegevens van gespiderde webpagina's en zoekopdrachten in kaart te brengen. Aangezien de zoekrobots van Google enorme hoeveelheden data aandragen, is het efficiënt verwerken hiervan noodzakelijk: dagelijks ordent de Mapreduce-software 20 petabyte aan gegevens. Het record dat Google neerzette, verbeterde de vorige toptijd van 209 seconden die de 910 computers van Yahoo nodig hadden om de gegevens met Hadoop te sorteren. Google benutte de rekencapaciteit van duizend computers om zijn resultaten neer te zetten.

Welke pc-configuraties Google gebruikte, maakte het bedrijf nog niet bekend, maar de Mapreduce-software en het bestandssysteem Google File System draaien normaliter op huis-tuin-en-keuken-pc's. Op de officiële Sort Benchmark-site zijn de resultaten van Google echter nog niet terug te vinden, waardoor de specificaties van de pc's nog niet bekend zijn. Wel is bekend dat Mapreduce in 2004 op clusters bestaande uit pc's met twee 2GHz-Xeons met 4GB geheugen en gigabit-ethernetverbindingen draaide, maar in hoeverre die configuratie veranderd is, is onbekend.

Om het sorteeralgoritme van Mapreduce wat meer werk te verschaffen, zetten de softwareontwikkelaars van Google vierduizend computers aan het werk, ditmaal met duizend maal zoveel data: 1PB moest in zo weinig mogelijk tijd geordend worden. De vierduizend pc's schreven hun data in drievoud weg naar 48.000 harde schijven. De gegevens in de 10 biljoen ongecomprimeerde tekstbestanden van 100 bytes werden door het cluster in zes uur en twee minuten gesorteerd. Een van de factoren die aan de rappe verwerking van de gegevens bijdroeg, was de manier waarop werd omgegaan met achterblijvende processen: deze zogenaamde 'stragglers' vertragen het sorteerproces.