Enkele dagen geleden kwam een nieuwe nucleaire accutechniek in het nieuws, die een uithoudingsvermogen van enkele jaren beloofde en al binnen twee tot drie jaar op de markt zou komen. Dit alles blijkt schromelijk overdreven te zijn.
Het klonk ook te mooi om waar te zijn: een accu die mogelijk langer mee ging dan de laptop zelf, volkomen ongevaarlijk is en aan het eind van zijn levensduur blijft er een ongevaarlijk goedje over. In de reacties werden deze jubelverhalen echter al ontkracht.
De techniek die beschreven wordt, levert volgens de huidige stand van de techniek slechts 25W per kilogram, terwijl lithium-ionaccu's, die in het gros van de moderne laptops te vinden zijn, 1,8kW per kilo leveren. Met andere woorden: een nucleaire accu zal 72 keer zo zwaar zijn als een conventionele batterij. Bovendien heeft de batterij een rendement van slechts 25 procent, waardoor 75 procent omgezet wordt in warmte.
Wanneer de nucleaire batterij uitgewerkt is, blijft er inderdaad een ongevaarlijke stof over, omdat het aanwezige tritium wegreageert tot het inerte helium-3. Dit is echter alleen het geval aan het eind van de levensduur; een ongeluk op een moment dat er nog tritium aanwezig is, blijft gevaarlijk omdat de radioactieve stof dan vrijkomt.
Tot slot blijkt dat het materiaal dat de bètastraling omzet in elektriciteit zelf ook vervalt tijdens dit proces. Momenteel wordt er nog volop onderzoek gedaan om dit probleem op te lossen. De claim dat nucleaire accu's binnen twee tot drie jaar op de markt zullen komen, lijkt nu ontkracht. Ook is het onwaarschijnlijk dat de techniek in laptopaccu's zal worden toegepast, hoewel er wel andere apparatuur is die baat kan hebben bij een extreem lange accuduur.