Xbox Series X Review

Hoewel de hardware in deze review centraal staat, is een console natuurlijk weinig waard zonder games. We hebben in de aanloop naar deze review een aantal games uit de launch-line-up kunnen uitproberen, maar zeker niet allemaal. Dat komt mede doordat veel van de patches pas kort voor de release van de Xbox Series X beschikbaar zullen zijn. Die patches veranderen diverse al voor de Xbox One verschenen games in games die geoptimaliseerd zijn voor de Xbox Series X, wat inhoudt dat ze gebruikmaken van de extra mogelijkheden die de nieuwe console biedt. In totaal zijn op de releasedag 31 games beschikbaar die op deze manier beschikbaar zijn voor de Series X. Het platform werkt daarbij met wat Microsoft ‘Smart Delivery’ noemt. Het systeem herkent welke console de gebruiker heeft en installeert automatisch de beste versie voor die machine. Bij de Xbox Series X is dat dus de versie van de game met extra’s als raytracing en/of ondersteuning voor 120Hz en de automatische toevoeging van hdr bij games die dat van origine niet hadden. Dat zal in veel gevallen betekenen dat de game meer ruimte inneemt op de ssd van de Series X dan op de hdd van een Xbox One.

In de line-up valt met name op dat de grootste titels, die het duidelijkst de grafische meerwaarde van de console kunnen laten zien, afkomstig zijn van andere uitgevers. Tenminste, als het gaat om nieuwe games. Microsoft heeft games als Gears 5 en Forza Horizon 4 ook van updates voorzien. Daarnaast profiteren alle games uiteraard van kortere laadtijden dankzij de ingebouwde ssd. Datzelfde geldt voor de prestaties van die games op de Series X, die we zichtbaar hebben gemaakt door de framerate van opgenomen beelden te analyseren. Die videofragmenten vind je elders in dit artikel.

Bekende UI en quick resume

We staan eerst even stil bij iets waar we in de preview ook al op wezen: de user interface. De Xbox Series X gebruikt dezelfde interface als de Xbox One-consoles. Dat betekent dat je, als je de console voor het eerst aanzet, geen gloednieuw menu voor ogen krijgt. Dat heeft als voordeel dat je de weg kent, maar als nadeel dat het gevoel ‘een gloednieuwe console te hebben gekocht’ iets minder sterk aanwezig is. Wel is duidelijk dat er behoorlijk wat winst is geboekt op het gebied van de prestaties. De menu’s laden sneller, het navigeren in de Xbox Store gaat sneller en waarschijnlijk is de grootste winst dat het wisselen tussen games sneller verloopt. Dan hebben we het natuurlijk over de al in de preview aangehaalde Quick Resume-functie. Hiermee kunnen games, op voorwaarde dat ze al eens eerder zijn opgestart, snel worden hervat vanaf het punt waar de speler was gebleven. Dat kost in de praktijk enkele tot enkele tientallen seconden, afhankelijk van welke games het zijn, maar duidelijk is wel dat het sneller gaat dan ooit eerder het geval was.

Assassin’s Creed: Valhalla

Kijken we naar de games zelf, dan valt dus op dat daar bij de launch vooral veel bekend materiaal bij zit. De grootste van de echt nieuwe titels is Assassin’s Creed: Valhalla, wat ook de eerste game is die we volledig op deze nieuwe generatie consoles gaan reviewen. Het reviewembargo op dat spel ligt echter later dan dat van de Series X zelf, waardoor we nu nog niet veel over Valhalla kunnen zeggen, buiten de al bekende basisinfo en indrukken die we hebben opgedaan tijdens het previewen van de game. Dit volgende deel in de langlopende serie van Ubisoft speelt zich af in Engeland, in de negende eeuw. De speler neemt de rol aan van Eivor (m/v) die met zijn/haar clan naar Engeland reist om daar een nieuw leven op te bouwen. In Engeland krijgen de Vikingen het aan de stok met diverse Engelse facties en met andere Vikingen die naar Engeland zijn getrokken om een oorlog te beginnen. De game beslaat niet heel Engeland, maar speelt zich desondanks af in een uitgestrekt gebied waarbinnen onder meer York, Londen en Winchester vallen. Behalve het verhaal rond Eivor zullen spelers ook weer stukken in het heden spelen met Layla Hassan, die ook in de moderne stukken van Assassin’s Creed Origins en Odyssey al het hoofdpersonage was. Op de Series X draait Valhalla als het goed is in native 4k én op 60 frames per seconde. Of dat klopt, zal moeten blijken als we de game volgende week uitgebreid bespreken in de review.

Uitgelicht: The Falconeer

Een andere nieuwe game waar we even op willen inzoomen, is The Falconeer, en niet alleen omdat het een game is van Tomas Sala, die op Tweakers actief is als Smaug19. Hoewel er uit de oude, dankzij Smart Delivery updated games een paar sterke titels zitten, is nieuwe content natuurlijk wel leuker. Net als Assassin’s Creed: Valhalla komt The Falconeer officieel uit op 10 november, de dag dat de Xbox Series X/S ook verschijnt. De game draait om fantasie-luchtgevechten tussen ‘oorlogsvogels’ die in feite dogfights met elkaar uitvechten. Als speler ben je een Falconeer: iemand die aan boord van zo’n roofvogel de piloot is en dus de strijd aan gaat met andere vechters. Dat doe je in het kader van een verhaal waarin je als speler vrij bent om te bepalen aan wiens kant je staat. Hoewel The Falconeer ook zeker prachtige beelden laat zien en indruk maakt met lichteffecten, is dat misschien wel het aspect waar wij het meest van onder de indruk zijn.

The Falconeer neemt gamers mee naar The Great Ursee, een groot zeegebied waarin vijf facties actief zijn: de Mancers, de Freebooters, het Imperium, de Civilians en de Rogue Pirates. De speler kan tijdens het spelen missies aannemen van die verschillende facties en zo dus min of meer bepalen aan wiens zijde hij of zij staat. Dat maakt het verloop van het conflict in de Great Ursee onvoorspelbaar en dynamisch. Dat is interessant, want elke factie heeft specifieke plus- en minpunten en doelen, en de inhoud van de missies en je taken zijn dus anders als je voor een andere factie vliegt. We hebben de game niet lang genoeg gespeeld om een inschatting te maken van hoe lang het vliegen voor al die verschillende facties je van de straat zal houden, maar het belooft een goede basis te zijn voor flink wat vlieguren.

Die vlieguren moet je ook wel maken, want The Falconeer is geen makkelijke game. Het zegt wel wat dat de makers kort voor release nog een patch hebben uitgebracht die de game iets vergeeflijker maakt dan hij in de previewfase was. Ondanks die patch is The Falconeer nog steeds best pittig. De luchtgevechten kunnen uitdagend zijn, al was het maar omdat het best even wennen is om te vliegen terwijl je af en toe op de knop drukt om de camera te richten op je volgende doelwit. Daarnaast ben je zeker niet onkwetsbaar, wat wij al in een van de eerste missies merkten toen we een gevecht meerdere keren opnieuw moesten uitvechten omdat we steeds werden neergeschoten. Daar kun je zelf trouwens invloed op uitoefenen door je keuze voor een bepaalde klasse, waarbij de ene wendbaarder en sneller is en de andere meer schade kan verdragen. Naarmate je verder komt kun je zelf ook veranderingen aanbrengen in je gear en de vogel waarmee je vliegt.

De gevechten zijn leuk en worden interessanter wanneer er verschillende typen vijanden op je af komen. Toch zijn de gevechten niet wat ons het meest bij zal blijven aan The Falconeer. Het spel laat spelers een onstuimige, mysterieuze wereld ontdekken die allerlei verschillende sferen en stijlen biedt. Althans, de hele game kent dezelfde shaded huisstijl, maar daarbinnen zul je verschillende omgevingen vinden die variëren in kleurgebruik. The Falconeer is wat eye-candy betreft niet per se een vaandeldrager voor de Series X, maar weet toch mooie dingen te tonen. Het is extra mooi meegenomen dat die mooie dingen in 120Hz aan je voorbij kunnen trekken, mocht je over een televisie beschikken die dat ondersteunt. We hebben ons goed vermaakt met The Falconeer en komen er, als de tijd dat toelaat, later wellicht nog wat uitgebreider op terug in een losse review. Dat verdient deze game wel.

Binnenkort meer games

Die 120Hz-modus hebben we al eens eerder besproken, destijds op basis van onze sessies met Dirt 5, wat vanzelfsprekend een van de 31 games is die bij de launch van de Xbox Series X meteen in geoptimaliseerde vorm speelbaar is. De volledige lijst is hier te vinden. Verder zullen de komende maanden nog diverse titels verschijnen of worden voorzien van upgrades. Zo heeft Electronic Arts al aangekondigd dat FIFA 21 en Madden 21 op 4 december beschikbaar zullen zijn voor de Xbox Series X/S en PlayStation 5, terwijl het ondertussen wel érg langverwachte Cyberpunk 2077 natuurlijk ook nog op de rol staat voor december.

Al met al kan de Xbox Series X dus rekenen op een heel robuuste line-up, met toch een ‘maar’. Hoe je het ook wendt of keert: 31 geoptimaliseerde titels is veel, terwijl er dankzij de backwards compatibility van veel andere games nog eens honderden extra games beschikbaar zijn. Dat is een prima start voor een nieuwe console; in het verleden moesten consoles het regelmatig stellen met slechts een handjevol launch-games, waarvan er maar een paar echt de moeite waard waren. En toch, ondanks die flinke lijst, knaagt het dat er geen echte ‘homerun’ bij zit. Natuurlijk, Halo: Infinite had eigenlijk dat zwaargewicht moeten zijn, maar die game werd uitgesteld tot in 2021. Met grote multiplatformgames en wat kleinere exclusives ligt er alsnog een mooie lijst, maar een echte klapper had het aanbod helemaal af kunnen maken.