Door Julian Huijbregts

Nieuwsredacteur

NASA is weer onderweg naar Mars

Welke nieuwe technologie gaat er mee?

20-07-2020 • 06:00

143

Singlepage-opmaak

Meer Marsrovers

Perseverance is niet de eerste Marsrover en zal ook zeker niet de laatste zijn. Ook China is van plan om binnenkort een Marsrover te lanceren. Die missie staat bekend onder de naam Tianwen-1 en China werkt daar sinds 2009 aan. Het gaat om China's eerste Marsrover, die 240kg weegt en een stuk kleiner is dan Perseverance. De Chinese ruimtevaartorganisatie CNSA geeft nog geen duidelijkheid over de exacte lanceerdatum, maar die zal ergens in de komende weken moeten vallen, binnen het lanceervenster waaraan ook Perseverance is gebonden.

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA had in samenwerking met het Russische Roscosmos ook een Marsrover-lancering gepland voor het lanceervenster dit jaar, maar die ExoMars-missie is door vertragingen opgeschoven naar 2022. De rover voor die missie, genaamd Rosalind Franklin, is al gereed. Dit karretje weegt 310kg en is ook een stuk kleiner dan Perseverance.

De NASA stuurde sinds 1975 diverse landers naar Mars, daaronder ook vier rovers die op de planeet kunnen bewegen. Sojourner was in 1997 de eerste Marsrover die landde op de planeet, als onderdeel van de Pathfinder-lander. Perseverance zal flink zijn best moeten doen om eerdere missies te overtreffen, want de rovers Spirit, Opportunity en Curiosity overtroffen alle verwachtingen en gingen veel langer mee dan gepland.

Omdat Perseverance in veel opzichten een kopie is van Curiosity, is de kans groot dat de nieuwe Marsrover ook lang zal meegaan. Daarvoor zal eerst de lancering moeten plaatsvinden en als die goed verloopt, komt het volgende nagelbijtmoment op 18 februari 2021, als de rover zijn afdaling naar de Jezero-krater inzet. Als Perseverance die 'zeven horrorminuten' veilig doorstaat, kan het nieuwe hoofdstuk in de zoektocht naar leven op Mars beginnen.

Landingsplaatsen van Marsrovers
Landingsplaatsen van Marsrovers en -landers. Afbeelding © NASA/JPL-Caltech
Rover Perseverance Curiosity Opportunity Spirit Sojourner
Afmetingen 3x2,7x2,2m 3x2,7x2,2m 2,3x1,6x1,5m 2,3x1,6x1,5m 65x48x30cm
Gewicht 1025kg 899kg 185kg 185kg 11,5kg
Krachtbron Nucleaire batterij Nucleaire batterij Zonnepanelen Zonnepanelen Zonnepanelen
Aantal camera's 23 17 9 9 3
Actieve periode Vanaf februari 2021 Sinds 2012, nog actief 2004-2018 2004-2010 1997
Afgelegde afstand - Ca. 23km 45,16km 7,7km 0,1km

Lees meer

Reacties (143)

143
140
64
8
1
55
Wijzig sortering
Wat een leuk artikel!
Ben erg benieuwd naar de lancering straks!

Daarnaast heb ik het geluk gehad, dat mijn naam (samen met vele anderen) op de rover is ge-etst. Wat dit ook wel een bijzonder gevoel geeft. Wie weet komt deze rover ooit in een soort van museum op Mars, mochten we daar ooit koloniseren.

(https://mars.nasa.gov/new...-perseverance-mars-rover/)
Yup, ik ga ook mee, samen met 27549 andere Belgen en 52368 Nederlanders. Hier een overzicht van het aantal medereizigers per land.
Ik heb er mijn dochter op laten zetten :)
Ze was een keertje vervelend en toen dacht je: "Die zet ik op de eerstvolgende trip naar Mars" :+
Vliegt ze mee 😳😳😳
Super Artikel, in een keer doorgelezen.
ja hier ook, erg leuk!
Jup,
Ik heb ook een kaartje voor Mars :)
Ik ga ook mee! :D Welk stoelnummer hebben jullie :P
Top artikel !
Ik had al wat informatie gehaald uit youtube filmpjes en de NASA website, maar dit vat het mooi samen. Ongelofelijk dat er zoveel zelfstandig kan worden uitgevoerd. Moet natuurlijk gezien de afstand, maar toch om dat in software en hardware te kunnen maken, ik neem mijn petje er voor af.
Helemaal mee eens. Een van de beste artikelen die ik op Tweakers gelezen heb en ik kom hier al 20 jaar.
Interessant en goed geschreven artikel! :)

Zulke grote 20 megapixel foto's zullen natuurlijk een stuk groter zijn dan de 1 megapixel foto's.

Er zitten dan ook drie antennes op:

- Ultra-High Frequency Antenna
- X-band High-Gain Antenna
- X-band Low-Gain Antenna

De UHF antenne werkt op 400MHz en communiceert met satellieten die om Mars draaien. Deze uploadt dan de data met max 2 megabit/s naar de satelliet. De satelliet heeft veel grotere antennes en die kan op zijn beurt de data weer naar de aarde versturen.

De X-band antennes werken op 7 tot 8GHz en staan in directe verbinding met de aarde en kan zenden en ontvangen. De snelheid is 160/500 bits per second of sneller naar/van de Deep Space Network's schotelantennes (34 meter in diameter), of 800/3000 bps naar de 70-meter schotelantennes van DSN die in Spanje, de VS en Australie staan.

De low-gain antenne kan alleen maar ontvangen.

https://mars.nasa.gov/mar...aft/rover/communications/
Jeetje best stuk interessante tekst wat je hier neer zet zeg! Thanks!!! <3
Enig idee waarom zo niet dichter bij de ijsmassa wil landen om sporen van leven te vinden?

En is er iets gekend over de software systemen? Maken ze gebruiken van een eigen OS/kernel, een unix variant? Of is het een linux kernel? RTOS? (Voor de synchronisatie hebben ze een Dropbox accountje? :+ )
De kans dat er nu op Mars leven is is klein. IJsmassa's daarop analyseren kan wel, maar heeft minder kans van slagen dan rotsformaties waar ooit water is geweest en waar nu misschien nog fossiele resten zijn te vinden. Die rotsformaties zijn stabiel, in tegenstelling tot het ijs, dat nog wel eens smelt. Zoeken naar leven in water is veel beter te doen op plekken waar een goede kans op vloeibaar water is, zoals Europa. Daar is overigens ook een missie voor die binnenkort van start gaat.

De Perseverance maakt gebruik van dezelfde architectuur als Curiosity. Hier zijn veel details te vinden over de software in de Curiosity; voor de Perseverance verwacht ik grotendeels hetzelfde. Samengevat: ze maken gebruik van VxWorks, een real-time OS. Niet je standaard Linux kerneltje dus (hoewel Linux natuurlijk wel veel gebruikt wordt voor software/componenten buiten de rover zelf).
Het meeste ijs op of dicht onder het oppervlak is op de polen aanwezig. Op die polen slaat tijdens de Mars-winter ook veel CO2-ijs neer. De rover heeft dan een grote kans ingesneeuwd te raken in ijskoud CO2-ijs. Dan zal het zo koud worden dat zelfs de nucleaire batterij de apparatuur niet warm genoeg kan houden om de winter te overleven.
Ook zonder CO2-ijs zal het bij de polen al snel te koud worden.
"Als Perseverance voet aan de grond heeft gezet, worden de kabels losgekoppeld en maakt de landing stage een ontwijkende manoeuvre."
Wil dit zeggen dat de landing stage gewoon weg vliegt en ergens crasht?

Super interessant artikel trouwens!
Wil dit zeggen dat de landing stage gewoon weg vliegt en ergens crasht?
Ja, exact en letterlijk dat. Ook die van Curiosity heeft ditzelfde lot ondergaan:

https://www.nasa.gov/miss.../multimedia/pia16143.html
After a rocket-powered descent stage, also known as the sky crane, delivered NASA's Curiosity rover to Mars on Aug. 5 PDT (Aug. 6 EDT), 2012, it flew away and fell to the surface.
Die landing stage crasht een stukje verderop inderdaad. Je kan in onderstaande video een animatie zien van het hele landingsproces, zoals dat bij Curiosity is gegaan. Perseverance zal hetzelfde doen, maar dit keer met meer camera's dus als alles goed gaat krijgen we echte videobeelden van de afdaling aan de parachute en de sky crane-operatie :)

https://www.youtube.com/watch?v=oQEHwfV6WGs

[Reactie gewijzigd door Xtuv op 23 juli 2024 10:05]

Waarom opzoek naar leven wat er misschien is geweest, we kunnen toch beter ergens heen waar leven mogelijk lijkt? :p -90 's nachts lijkt me niet ideaal.
Alleen al het gegeven van het vinden van bewijs dat er ooit leven buiten onze planeet geweest is, zal al een behoorlijke disruptie teweeg brengen.
Ik vraag me dan af waarom. Want het lijkt toch logisch dat er op meer plekken leven moet zijn met zo immens veel planeten om ons heen? Wat is er zo bijzonder als ze nu een levend organisme vinden op Mars?
Anoniem: 411179 @spokje20 juli 2020 13:29
De redenering dat er een behoorlijke kans is dat er elders leven bestaat (Vergelijking van Drake), staat in schril contrast met de complete afwezigheid van enige tastbare aanwijzingen ervan (Fermiparadox).

Het zou dan ook al waanzinnig zijn als we tastbare aanwijzingen vinden van vroeger leven, ook al is het er nu niet meer.

Meer nog, als we zelfs op onze naaste buur sporen van leven vinden,...
Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat leven een compleet andere basis heeft. Bijvoorbeeld anders dan gebaseerd op koolstof.
Correct me if i'am wrong, maar ik begreep dat er tegenwoordig alleen op koolstof gebaseerd leven wordt gezocht? We weten niet hoe andere vormen van leven eruit kúnnen zien, en kunnen dat daarom ook niet herkennen, laat staan ernaar zoeken.
Klopt tot op zekere hoogte.
Een nog levende, koude- en stralingsbestendige microscopische levensvorm op basis van siliconen of iets anders zal door de microscoop gezien kunnen worden wanneer het zich in een sample bevindt. Een fossiele vorm zal lastiger te onderscheiden zijn van een zandkorrel.
Daarnaast worden ook gasmonsters genomen en de minerale samenstelling van de bodem bekeken. Elk levend iets heeft bepaalde metabolische processen die nodig zijn om voor energie te zorgen om het leven te kunnen ondersteunen en om voortplanting mogelijk te maken. Die metabolische processen zullen afvalproducten produceren waarvan de vorming onder natuurlijke omstandigheden niet mogelijk is, of zo laag dat het niet meetbaar zou moeten zijn.

Daarnaast kennen we natuurlijk alleen op koolstof gebaseerd leven omdat dat het enige soort leven is dat we op Aarde kunnen waarnemen. Maar we weten wel hoe andere stoffen met elkaar reageren onder verschillende omstandigheden. En onder al die omstandigheden is er geen geschikte andere basis gevonden voor leven die energiegeneratie en -transport mogelijk maakt in een afgeschermde omgeving die niet door de omgeving buiten verstoord wordt.
Koolstof is erg reactief, maar kan sterke verbindingen vormen met andere elementen. Hierdoor zijn sterke structuren te maken die onder bepaalde omstandigheden erg stabiel zijn en onder zeer specifieke omstandigheden makkelijk zeer specifiek zijn te wijzigen. Silicium en zwavel hebben een paar van die eigenschappen, maar er zijn geen omstandigheden bekend (inclusief de bekende/ veronderstelde/ voorspelde omstandigheden elders in ons zonnestelsel) waarin die eigenschappen ook maar in de buurt komen van die van koolstof.
Koolstof heeft ook laten zien dat het tal van truckjes mogelijk maakt om in de meest bizarre en extreme omstandigheden op Aarde leven mogelijk te maken. Omstandigheden die een stuk extremer zijn dan de meest gunstige omstandigheden op andere planeten.
Het is dus niet zo'n vreemde veronderstelling om te denken dat leven buiten de Aarde waarschijnlijk ook op koolstof gebaseerd zal zijn (al zegt dat natuurlijk niets over de interne structuren, DNA-equivalent etc.) Maar zodra we idee krijgen wat een alternatieve basis voor leven zou kunnen zijn en wat daar de aanwijzingen voor zouden kunnen zijn, zal dat ongetwijfeld in toekomstige analyses worden opgenomen.
Thanks voor je uitgebreide antwoord! :)
Mars is relatief dichtbij, er is meer over bekend, en minder extreem dan veel alternatieven. Dat maakt het interessant/uitdagend om als mensen te bezoeken, en voor dat dat gebeurt wil je zoveel mogelijk vooronderzoek doen én zoveel mogelijk onderzoek wat niet door menselijke aanwezigheid verpest wordt. Nasa (en de rest) zou graag ook andere plekken bezoeken/onderzoeken, en dat gaan ze ook doen, maar geld blijft een issue dus moeten er ook keuzes gemaakt worden.
Op Antarctica een veel voorkomende temperatuur en ook daar vind je leven. Sterker nog, als Mars ooit warmer is geweest en destijds leven heeft gehad kan het maar zo zijn dat er in ijslagen nog levende organismen zitten, Tardigrades bijvoorbeeld.

[Reactie gewijzigd door pagani op 23 juli 2024 10:05]

In Oost-Siberië kan het ook zomaar -70 graden worden (met een gemiddelde van -46 in januari) en daar leven toch ook mensen. Kwestie van jezelf goed aankleden voordat je naar buiten gaat ;)

[Reactie gewijzigd door Standeman op 23 juli 2024 10:05]

Helaas zijn de enige gastvrije plekken voor leven die in de buurt zijn uitsluitend op aarde te vinden, en daar weten we al dat er leven is dus heeft het niet zo gek veel zin om daar te zoeken. (Maar soms komen we ook hier voor aangename verrassingen te staan, als we een of andere levensvorm in extreme omstandigheden aantreffen.)

We kunnen niet naar een plek op Mars waar het water zachtjes tegen de rotsen klotst met een zacht constant temperatuurtje van 20 graden Celsius, want zulke plekken zijn er niet. De gemiddelde temperatuur op Mars is -60, dus -90 is niet extreem naar martiaanse maatstaven. We weten al dat de kans op leven vinden op Mars zoals het nu is klein is, we kunnen dan ook het beste focussen op de plekken waar sporen van vroeger leven waarschijnlijk is, hoe onherbergzaam het nu ook is.

Er zijn exoplaneten in andere zonnestelsels die een goede kans maken op herbergzaam genoeg zijn voor leven, maar een missie naar zulke planeten is vele, vele malen uitdagender, ingewikkelder en duurder dan een missie naar Mars, en dat is al allesbehalve eenvoudig. Voorlopig kunnen we het daar alleen houden op observaties van een zeer behoorlijk afstandje. Zelfs maar sporen vinden van leven dat "anders" was dan dat op aarde zou dan ook al een enorme wetenschappelijke sprong vooruit zijn, en sporen vinden van leven dat juist heel erg lijkt op wat we op aarde hebben ook -- beiden geven nieuw inzicht.
Wat ik vooral leuk vind aan het artikel is dat steeds blijkt hoe belangrijk 'proven technology' in de ruimtevaart is.
Waar het hier natuurlijk vaak gaat over de nieuwste en laatste ontwerpen en ontwikkelingen, is het ook goed om dit concept eens uit te lichten. Hoeveel beter zouden we wellicht sommige apparatuur kunnen bouwen als we daarvoor 'gewoon' chips uit 1998 gebruiken die zichzelf inmiddels bewezen hebben en meer dan genoeg rekenkracht hebben voor alledaags gebruik.
Extreem dooron- en uitontwikkelde techniek is zonder meer belangrijk voor de ruimtevaart, je wil idd geen spectre/meltdown-taferelen in je marsrover hebben...
Maar kun je toelichten wat je bedoelt dat toepassen in dagelijks leven? In wat voor apparatuur? Ik zie mezelf niet achter een laptop met een Pentium II erin kruipen bijvoorbeeld :)
Ik kan ook niet bedenken welke apparatuur ooit (afgelopen 10-20 jaar ofzo) stuk is gegaan door een kapotte chip... Accu's, mechanische problemen, ja, silicium, nee :)
Extreem dooron- en uitontwikkelde techniek is zonder meer belangrijk voor de ruimtevaart, je wil idd geen spectre/meltdown-taferelen in je marsrover hebben...
Van alle problemen die je in de microcode tegen kunt komen zijn dingen als Spectre en Meltdown (die voor beveiligingsrisico's zorgen) dan wel weer je minste zorg. Als er al Marsmannetjes zijn die je rover willen hacken dan is dat alleen maar super interessant en zorgt het voor meer data om te analyseren. :P
Dit is niet alleen een kwestie van rekenkracht / proven technology. Als de transitoren steeds kleiner worden worden ze gevoeliger voor de invloed kosmische straling. Ook de hoeveelheid transitoren lijkt daarin een factor. Hier een kleine, erg beperkte uitleg, maar kon ff snel geen artikel vinden die er dieper op ingaat https://webwereld.nl/nieu...ld-van-de-kosmos-3772628/

En in dat geval is het inderdaad slimmer om een bestaand product op 150nm te pakken dan een nieuwe op die schaal te ontwikkelen
Wanneer we nu genoegen nemen met 20 jaar oude technologie voor doorsnee toepassingen, zullen we over 20 jaar genoegen moeten nemen met 40 jaar oude technologie, omdat er in de tussentijd weinig drang is geweest om de technologie te vernieuwen.
Waarom wordt er miljarden gestoken in honderden miljoenen kostende apparaten om de nieuwste, kleinste chips te fabriceren? Omdat die kosten binnen een paar jaar terug te verdienen zijn door die chips massaal in de nieuwste apparatuur te stoppen.
Natuurlijk zijn die geavanceerde chips in de meeste toepassingen absolute overkill. Maar in bepaalde gevallen maken ze dingen op bv. medisch/ wetenschappelijk gebied mogelijk die dat eerder nog niet waren.
En ik denk dat wanneer je in veel nieuwe, simpele toepassingen kijkt, je veel oude techniek in een nieuw jasje tegen zult komen..
Can't wait. Stel je voor dat de Perseverance gewoon een fossiel vindt!
Dat zou ook heel vervelende implicaties kunnen hebben, volgens mij is het beter als we "alleen" blijken te zijn.
Waarom? Dikke kans dat het een microbe is.
Of het een microbe is of niet, het betekend dat de Aarde niet de enige plek is waar leven is geweest, en dat er dus meer plekken zijn waarop leven zich heeft weten te ontwikkelen. *of* dat leven blijkbaar elders ontwikkeld is, en daarna op beide planeten terecht is gekomen.
Als die microbe eerder is begonnen als ons is het nu een ver gevorderde beschaving die resouces nodig heeft. Raad eens wie bovenop die recources zit?
Dat is niet hoe evolutie werkt haha
Klopt, was meer beknopt van wat hier beschreven staat :
https://nickbostrom.com/extraterrestrial.pdf
Vorige week een leuke reden gehoord waarom we alleen zijn:
De zon- en maanverduistering zijn (voor zover nu bekend) uniek in het hele heelal.

Als er ander leven was geweest dan was de aarde een toeristische trekpleister geweest voor buitenaards leven. Die hadden dan dit unieke spektakel ook willen zien.

Aan de ene kant geeft het hele vervelende complicaties als we niet alleen zijn, maar aan de andere kant zou het ook mogelijkheden kunnen bieden.
En dan ook nog afhankelijk wat voor leven er buiten de aarde om te vinden zou zijn.
Helaas is het onzin. Bijvoorbeeld Jupiter heeft ook zonsverduisteringen. Sterker nog, daar komt het veel vaker voor door het enorme formaat van Jupiter en het feit dat er liefst vijf manen (Amalthea, Io, Europa, Ganymede en Callisto) zijn die een zonsverduistering kunnen veroorzaken.

[Reactie gewijzigd door pagani op 23 juli 2024 10:05]

Ik denk dat @Haunting_Spirit doelt op het feit dat de afstand aarde-maan en aarde-zon, en de afmetingen van deze objecten, dusdanig zijn dat de maan (nagenoeg) precies de zon afdekt. Dat is uniek voor ons zonnestelsel. Of dit gegeven ook uniek is voor het complete heelal laat ik over aan sterrenkundige en statistici.
[...]

Aan de ene kant geeft het hele vervelende complicaties als we niet alleen zijn[...].
Zelfde vraag als aan @Rakkachi. Welke dan?
Hoe maken we contact, hoe dragen we uit dat we vredelievend zijn naar hen toe ondanks dat we onder de mensen zelf geen vrede kunnen bewaren, zijn ze gevaarlijk etc. als ze al verder geavanceerd zijn dan ons.

Als het microscopisch leven is/was hoe gaan dan alle religies er mee om en wat betekend dat voor toekomstige wetenschappenlijke ontdekkingen etc.
Religies zullen weinig tot geen problemen ondervinden door de ontdekking van buitenaards leven, zeker als dat leven niet intelligent is. Bij heel weinig religies is het een essentieel punt dat leven alleen op aarde zou bestaan. Je kunt gewoon zeggen "wel, de lieve Heer/Scheppende Kracht/Zonnegodin (haal door wat niet van toepassing is) heeft in zijn/haar/hun wijsheid besloten ook leven op Mars te maken, al is het natuurlijk niet hetzelfde als wij, de mens" en daarmee is de kous dan waarschijnlijk wel af. Het ontbreken in de heilige geschriften kunnen we uitleggen als het niet willen verwarren van onze voorouders, door ze kennis geven waar ze toch niets mee konden. Kennis over de samenstelling van de atmosfeer van Mars staat daar tenslotte ook niet in.

Als de geschiedenis enige indicatie is dan zal een uitdaging voor een orthodoxe overtuiging er uiteindelijk toe leiden dat de orthodoxen in aantal afnemen en/of de nieuwe feiten anders uitgelegd worden en/of er een groepje zal zijn dat e.e.a. gewoon hardnekkig ontkent in weerwil van alles. De tijd dat zoiets tot heftige onlusten en oorlogen kon leiden onder grote groepen ligt voor wat betreft wetenschappelijke kennis alweer een tijdje achter ons (hoewel het tegenwoordig een comeback lijkt te maken, dus laat ik dat niet te stellig roepen...)

Voor de wetenschap is het alleen maar super interessant om meer te weten over het hoe en waarom van leven, ongeacht welke vorm die kennis heeft. Dat is het fraaie van wetenschap. :)
Ik vind het altijd interessant dat de mens denkt vredelievend te zijn. Het feit dat we het heelal onderzoeken om ooit eens de aarde permanent te kunnen verlaten impliceert voor mij dat we bij het vinden van een andere bewoonbare planeet deze ook willen 'koloniseren'. We doen dit in mijn beleving dan ook vanuit onze natuurlijke overlevingsdrang en niet om samen met ander leven te delen.
Lang verhaal, maar het komt er in wezen op neer dat wij lagere levensvormen waarschijnlijk uitroeien. Hogere levensvormen die we tegen komen doen dat ook, alleen zijn wij dan de lager levensvormen.

[Reactie gewijzigd door Rakkachi op 23 juli 2024 10:05]

Behalve dat je alleen al in het melkwegstelsel 100 miljard sterren af moet gaan, ieder met een n aantal planeten. De kans dat buitenaards leven toevallig de Aarde tegenkomen is al niet zo denderend groot. Dan moet je er daarbij ook nog vanuit gaan dat dat buitenaards leven de middelen heeft om te ontdekken dat wij een maan om ons heen hebben draaien, die precies groot genoeg is en op de juiste afstand van de Aarde staat om te berekenen dat hij voor een mooie zonsverduistering kan zorgen.

Op dit moment hebben wij zelf enkel de mogelijkheid om te detecteren of er ergens een planeet om een ster draait, puur en alleen omdat we kunnen zien dat de lichtoutput van die ster richting ons voor een fractie daalt.

De kans is gewoon gigantisch groot dat er misschien wel ander (intelligent) leven in het universum bestaat, maar dat we het simpelweg gewoon nooit gaan tegenkomen vanwege de schaal van het universum.
Zonsverduisteringen zijn niet uniek in het hele heelal en maansverduisteringen al helemaal niet. Ik heb zelf vele maansverduisteringen waargenomen bij Jupiter en Saturnus, zelfs met een kleine telescoop kun je de manen al in de schaduw van de planeet zien verdwijnen. Het enige wat uniek is aan de Aarde - Maan combinatie is dat de Maan de Zon exact afdekt zodat de corona zichtbaar wordt. Dit is echter maar een tijdelijk verschijnsel omdat de Zon langzaam groter wordt en de Maan steeds verder van de Aarde af komt te staan dus ooit is een totale zonsverduistering onmogelijk geworden. "Tijdelijk" is natuurlijk een relatief begrip want het duurt nog honderden miljoenen jaren voordat het zover is.

Maar misschien is zonder dat wij het weten de Aarde allang een toeristische trekpleister, alleen denk ik dat het dan een combinatie van een openluchtmuseum en de Apenheul is.
Als een buitenaardse beschaving de middelen heeft om naar de aarde te komen, dan kunnen ze natuurlijk ook in willekeurig welk zonnestelsel op de juiste afstand van een ster/planeet combinatiegaan hangen met hun ruimtetuig om op iedere moment een perfecte zonsverduistering te zien...
Leuk zo'n comment. :? Misschien is het handiger als je er ook bij zet waarom dat volgens jou beter is?
Als ik lees hoeveel sterren en planeten er zijn, dan denk ik dat het heelal vol leven zit.
Vroeger dachten we dat we 'the centre of the universe' waren, daarna stond de zon centraal, nu zien we dat we ergens in een uithoek van de melkweg zitten. Ik denk niet dat we zo speciaal zijn...
Zelfs áls er sporen van vroeger (moleculair) leven op Mars worden gevonden (en persoonlijk acht ik die kans niet heel groot, maar het zou de vondst van de eeuw zijn) zou dit nog altijd kunnen betekenen dat we "alleen" zijn, in de zin dat we de enige intelligente levensvorm zijn die ooit het universum gaat verkennen, of in ieder geval de enige zonder dat we de rest tegenkomen. Er zijn namelijk nog wel wat meer barrières te slechten daarvoor dan puur de mogelijkheid om leven te huisvesten.

Wel zou het vinden van (eerder) leven op Mars het natuurlijk stukken waarschijnlijker maken dat er ergens zulk leven te vinden is, maar het zou nog steeds verre van een gegeven zijn. Daarnaast zou het ons geweldig inzicht geven in de oorsprong en aard van het leven zelf, kennis die we ook op het leven op aarde kunnen toepassen.

Wetenschap gaat echter sowieso nooit uit van wat we zouden willen dat waar is. Wat we zouden moeten willen is geloven in de dingen die waar worden bevonden, of we de gevolgen daarvan nu fijn vinden of niet.

[Reactie gewijzigd door MneoreJ op 23 juli 2024 10:05]

Mochten ze sporen van (fossiel) leven vinden op Mars, dan is dat m.i. een goede motivator om nog een stapje verder in ons zonnestelsel op zoek te gaan naar leven -denk aan Europa of Enceladus- of misschien wel voor de eerste 'probes' richting de dichtstbijzijnde ster.
Naar Europa gaan we sowieso al om te kijken of er vloeibaar water is. Mochten we inderdaad slagen op Mars dan zijn zulke missies natuurlijk extra veelbelovend. Naar een exoplaneet zou helemaal mooi zijn, natuurlijk, maar dat is wel een flinke stap extra onzekerheid (en het duurt zo lang op een mensenleven :P)

Persoonlijk zou ik het al prachtig vinden als we leven zouden vinden op Europa, wat nog binnen onze levensduur zou kunnen gebeuren. Wat een coup zou dat zijn!
Als die de Sojourner kan vinden is dat inderdaad knap :9
De landing van de Curiosity in augustus 2012 is zeer netjes gegaan, hopelijk gaat de reis en landing van de Perseverance net zo goed en ik kijk al uit naar de spectaculaire beelden van de landing.

Het zal uiterst moeilijk worden om definitief vast te stellen of er ooit leven is geweest op Mars. Zelfs als we duidelijke sporen vinden dan zal er waarschijnlijk nog heel lang twijfel blijven bestaan over of wat we zien, inderdaad is wat we denken dat we zien. Misschien moet het wachten tot er mensen op mars landen die daar zelf onderzoek gaan doen voordat we er echt van overtuigd zullen zijn dat er waarschijnlijk, vele miljoenen jaren geleden, leven is geweest. Het zou één van de spectaculairste ontdekkingen in de wetenschap ooit zijn.
Dat we er rechtstreeks met onze eigen klauwen aan moeten zitten voor we overtuigd zijn lijkt me pessimistisch. Perseverance gaat tenslotte ook monsters achterlaten die wellicht later naar de aarde gestuurd kunnen worden, daarvoor hoeven we er niet per se naartoe. Als dat een succes blijkt zet het natuurlijk de deur open naar veel meer mogelijkheden om monsters te nemen en te analyseren.

Mocht zo'n monster nu inderdaad echt een fossiel van een microscopische levensvorm bevatten (waarvan we waarschijnlijk redelijk snel vast kunnen stellen dat het met geen mogelijkheid een aardse levensvorm kan zijn die de boel vervuild heeft) dan zal er ook snel weinig twijfel meer zijn. De kans daarop is natuurlijk niet heel groot, maar bewijs dat definitief is kan wel, wil ik maar zeggen.
Waanzinnig goed artikel!

Kleuren foto's, spectometrie, dat zuurstofstation. Space age wordt weer interessant.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.