De NASA begint aan het definitieve ontwerp en de bouw van hard- en software voor de Spherex-ruimtetelescoop. Het observatorium moet over drie of vier jaar gelanceerd worden en via nabij-infraroodlicht onder meer de positie van miljarden sterrenstelsels tot elkaar in kaart brengen.
Ruimtevaartorganisatie NASA schrijft dat de Spherex officieel Phase C heeft bereikt, wat betekent dat het voorlopige ontwerp is goedgekeurd en dat er nu kan worden begonnen met het werk aan het definitieve ontwerp. Hiermee is de lancering van de ruimtetelescoop een stap dichterbij gekomen. De lancering moet op zijn vroegst in juni 2024 plaatsvinden en niet later dan april 2025. Het team van de NASA zal nu 29 maanden bezig zijn met het afronden van het ontwerp en het bouwen van de componenten, waarna de fase van de assemblage en het testen zal beginnen.
De telescoop wordt ingezet voor een missie van twee jaar, waarin zijn instrumenten de hele hemel vier keer in kaart zullen brengen om te komen tot een enorme database van sterren, nevels en andere objecten. Via spectroscopie zal het nabij-infrarode licht worden geanalyseerd op de individuele golflengten, zodat aan de hand van de verschillende kleuren kan worden bepaald waar bepaalde objecten uit bestaan. Dat is mogelijk doordat individuele chemische elementen specifieke lichtgolflengten uitstralen en absorberen. Spherex zal in totaal 102 nabij-infraroodkleuren observeren. Ook wordt de afstand van de verschillende objecten tot de aarde bepaald, zodat er in feite een driedimensionale kaart ontstaat.
Er zijn drie hoofddoelen voor de missie. Allereerst moet de telescoop zoeken naar bewijs van gebeurtenissen die wellicht een fractie van een seconde na de oerknal hebben plaatsgevonden. Tijdens die miljardste van een seconde was er wellicht sprake van een exponentiële uitbreiding van de ruimte, genaamd kosmische inflatie. Dit zal van invloed zijn geweest op de distributie van materie in de kosmos. Door naar de onderlinge afstanden van sterrenstelsels te kijken en de patronen daarbij, wordt er misschien meer geleerd over de natuurkundige processen die aan het uitdijen van het heelal ten grondslag liggen.
Daarnaast gaat de telescoop de geschiedenis van de vorming van sterrenstelsels bestuderen door naar de zwakke gloed van sterrenstelsels te kijken. Daaruit is mogelijk meer te leren over hoe de eerste sterrenstelsels sterren vormden. Tot slot wordt Spherex ook gebruikt om te zoeken naar waterijs en bevroren organische moleculen bij nieuwgevormde sterren in het Melkwegstelsel. Dit zijn de bouwstenen voor leven op aarde en wetenschappers willen weten hoe vaak dergelijke materialen voorkomen bij jonge planetaire systemen. Daarmee kan er wellicht iets gezegd worden over hoe gewoon planetaire systemen zoals de onze in het heelal zijn.
De instrumenten van de telescoop zijn specifiek gericht op het detecteren van nabij-infraroodlicht. Het infrarode deel van het spectrum is niet per se nodig voor objecten die relatief dicht bij de aarde staan; dan kan licht van het zichtbare spectrum afdoende zijn. Dat geldt niet voor sterrenstelsels of andere objecten die kort na de oerknal zijn ontstaan en enorm ver van de aarde verwijderd zijn. Daarvoor is het infraroodgedeelte van het spectrum nodig. Dat maakt het ook mogelijk om nevels en gaswolken goed in kaart te brengen; deze bestaan onder meer uit stof en dat absorbeert het zichtbare licht. Infraroodlicht komt daar wel doorheen.