NASA pikt gruis op van Bennu-planetoïde maar kampt ook met 'lekkage'

Het is NASA gelukt om met de Osiris-Rex-ruimtesonde gruis te verzamelen van de planetoïde Bennu, die zich op 334 miljoen kilometer van de aarde bevindt. Daarmee is de primaire missie van de sonde geslaagd, al is er wel wat van het gruis uit de opvangbak aan het weglekken.

NASA laat weten dat er na de landing eerder deze week 'meer dan genoeg' ruimtegruis is verzameld door de sonde om de missie als een succes te beschouwen. De ruimtevaartorganisatie wilde tenminste 60 gram verzamelen om mee te nemen naar de aarde, en dat is dus gelukt. Alhoewel niet is bekendgemaakt hoeveel materiaal er precies is verzameld, gaat het om 'veel meer' dan de gewenste 60 gram.

Alhoewel er dus voldoende materiaal is verzameld, kampt de sonde wel met een 'lekkage'. Het deksel van de container lijkt niet goed dicht te zitten omdat er steentjes tussen zitten, waardoor er materiaal uitvloeit. Het is niet uitgesloten dat er nog meer materiaal 'weglekt', maar NASA heeft maatregelen genomen, waaronder het langzamer laten accelereren van de ruimtesonde, om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk verloren gaat.

NASA gaat zich in de komende tijd inspannen om het op de planetoïde Bennu verzamelde materiaal op te bergen in de Sample Return Capsule, om het vervolgens terug te brengen naar de aarde. Volgens de planning moet de Osiris-Rex-sonde in 2023 terugkomen op aarde.

Reacties (86)

Scott Manley heeft hier gisteren een goede video over gemaakt.
https://www.youtube.com/watch?v=cmQfWuFbLNg

Het meest interessante wat hij zegt en wat in dit artikel wel mist is de hele reden waarom net deze planetoïde zo interessant is: Namelijk dat de gesteenten een paar miljoen jaar na het ontstaan van ons zonnestelsen (4,8 miljard jaar geleden) onaangeroerd zijn gebleven wat samenstelling betreft en dat ze zo wat meer te weten kunnen komen over het ontstaan van leven op aarde omdat de Aarde hoogstwaarschijnlijk uit diezelfden moleculen bestond. Je kan dan die samenstelling dan vergelijken met oude vulkaanische gesteenten op aarde.

Aards gesteente is in die in die tijd al 5keer van lava naar berg getransfereerd of door een meteorietinslag van samenstelling veranderd.

Hopen dat we Bennu niet van dichtbij gaan zien.

Hopen dat we Bennu niet van dichtbij gaan zien.

Ze is in astronomische termen al dichtbij. Ik denk dat jij doelt op gevaarlijk dichtbij aarde

Nee, op iets wat Scott op het laatst zei in zijn video

Maar idd de reden dat de NASA deze gekozen heeft. Heeft te maken dat deze ooit op de aarde zou kunnen komen.

Het zal wel een mooi effect geven vergelijkbaar met brandend melkpoeder mocht bennu in de atmosfeer terechtkomen.

Pas in 2060 en 2135 komt ie vlak langs de aarde

Nice. Duidelijke uitleg en vette animaties

Afkomstig van de NASA livestream.

Meer uitleg over het defect en een schatting van de grootte van de lading via astronomy.com:
https://astronomy.com/new...teroid-samples-from-bennu

TL;DR: 400g verzameld (veel meer dan 60g) schat TAGSAM. De flap die het staal moet verzegelen, blijft openstaan door kleine deeltjes tussen de flap en de rand van de container.

On Thursday, mission engineers moved the head of OSIRIS-REx's Touch-and-Go Sample Acquisition Mechanism (TAGSAM) in front of the craft's cameras to evaluate their asteroid haul. Rocks were plainly visible inside the collection head — at least 400 grams (almost 0.9 pounds), they estimate.

But the team also saw something concerning: the mylar flap meant to seal those precious rock samples is stuck open. A handful of Bennu particles just a few centimeters wide are wedged between the flap and the sample head's inner rim. Furthermore, timelapse imagery shows that some invaluable pebbles are escaping into space.

It appears the TAGSAM head is stuffed full and literally overflowing.

In one sense, that's good news. It means OSIRIS-REx collected even more material than is visible — perhaps up to two kilograms (4.4 pounds). “It’s very exciting, very surprising, but overall excellent news,” Lauretta said at a press briefing on Friday, October 23, which NASA announced with less than an hour of advanced notice.

Still, the fact that these samples are leaking out is an unwelcome development. “It's more than I'm comfortable with,” Lauretta added. “I was pretty concerned when I first saw these images.”

Meer dan 400 gram, een whopping 2 kilo in het beste geval. Vraag is hoeveel ze in de return capsule kwijt kunnen.

De container zoals hij op de asteroid is gezet (minus de arm) gaat in zijn geheel in een re-entry voertuig ( een soort 2020 vliegende schotel). Qua liters zou het geen probleem moeten zijn. Qua kilo's heb ik geen idee, misschien weet de volgende commenter dat :-).

Filmpje hierboven eerder al gelinkt van Scott Manley https://youtu.be/cmQfWuFbLNg?t=452 laat op dit punt dat voertuig goed zien

Waarom laten ze zo'n sonde eigenlijk helemaal door de dampkring terugkeren naar de aarde en niet naar bijvoorbeeld het ISS?
Ik zou denken dat een terugkeer naar de aarde meer risico met zich meebrengt, zeker nu de opvangbak niet helemaal afgesloten blijkt.

Terwijl je bij een vlucht naar het ISS niet met zwaartekracht of de dampkring te maken hebt. Dan kunnen ze dat spul zo op de volgende retour vlucht van de Falcon zetten.

Landen op aarde kost veel minder energie dan koppelen aan ISS. Er is niet genoeg brandstof aan boord om de sonde in eenzelfde baan te brengen als ISS.

Het enige dat je hoeft te doen om op aarde te landen (versimpeld gezegd) is je baan voldoende afremmen om ongeveer terug te vallen richting aarde (of eerst richting zon of een ander zwaar lichaam en daarna richting aarde).

Om in een baan met ISS te komen moet je niet alleen afremmen om richting aarde te vallen naar de baan van ISS, maar ook gas bijgeven/remmen om je omloopbaan rond te maken (hij is nu ovaal), om je omloopbaan parallel te laten lopen aan die van ISS (is hij nu niet), om je omloopbaan in dezelfde baan te krijgen en dan moet je ISS ook nog "inhalen" of afremmen om erbij te komen.

Voor een vlucht naar het ISS heb je zeker wel met zwaartekracht te maken (orbital mechanics) en dat is de hele reden dat gewoon terugvallen naar aarde makkelijker en voordeliger (brandstof/gewicht) is. De dampkring helpt daar alleen maar bij.

Terugvallen in een omloopbaan om de aarde heeft alleen nut in het geval je daarna weer "weg wilt vliegen" (dat is veel energie zuiniger vanuit een omloopbaan dan vanaf aarde) en mits er tank stations in de omloopbaan bestaan. Op dit moment is dat nog niet zo, maar daar wordt aan gewerkt.

[Reactie gewijzigd door GeoBeo op 25 oktober 2020 10:36]

Tja, leuk dat het veel energie zou kosten, maar wat als er nu iets (bv bacterie) in de sonde is opgezogen dat alle leven hier op aarde kan laten afsterven? Liever dan die paar lui op ISS, dan onnodig risico nemen. Buitenaardse zooi hoort niet rechtstreeks naar aarde gezonden te worden, zeker niet met de, in verhouding, primitieve wetenschap/technologie die we nu nog hebben..

Het is zo goed als uitgesloten dat er levende bacteriën op Bennu zijn. Het beste waar op gehoopt kan worden zijn basis bouwblokken van leven zoals aminozuren.

Mochten en op een of andere zeer miraculeuze wijze toch bacteriën of andere levensvormen op Bennu zij is de kans dat het in staat is een levensvorm (laat staan alle levensvormen) op aarde aan kunnen vallen hoogst onwaarschijnlijk.

En mocht dit wonder der wonderen toch het geval zij is de kans dat het zich kan verdedigen tegen de enorme diversiteit aan natuurlijke en synthetische bestrijdingsmiddelen die hier op aarde voor komen zo goed als uitgesloten.

Desalniettemin zal NASA er alles aan doen om te zorgen dat de samples strict geïsoleerd blijven van de buitenlucht en elke vorm van organisch contact, ook al is het maar om de samples zelf te beschermen tegen vervuiling of veranderingen door de aardse atmosfeer.

Desalniettemin zal NASA er alles aan doen om te zorgen dat de samples strict geïsoleerd blijven

Dat is nu niet meer gegarandeerd want de bak lekt blijkbaar. Het zal wel los lopen maar toch nemen ze een risico.Het zou gezond verstand zijn als ze dit soort dingen eigenlijk eerst in de ISS analyseren of dergelijke.

Uiteindelijk weten ze niet wat er precies wordt meegenomen (anders zouden ze het niet hoeven meenemen natuurlijk).

Het wordt overgebracht naar een capsule, die daarna hermetisch wordt afgesloten. De container die nu lekt is niet bedoeld voor opslag, enkel om het tijdelijk in te houden tot het is overgebracht naar de permanente opslag.

De verzamelbak gaat echt niet zo naar aarde. Het wordt in een capsule geplaatst die bestand is tegen reentry in de dampkring. Als die aan komt wordt het in een lab geplaatst, zorgvuldig schoon gemaakt en laagje voor laagje uitgepakt.

Docken met het ISS is heel erg duur in vergelijking met landen (gecontroleerd neerstorten) op aarde. Ondanks dat het landen wel eens misgaat is het voordeliger om vaker goedkopere missies te doen dan om te docken met is ISS. Natuurkunde en economie komen helaas niet altijd overeen met gezond verstand.

Je kan het ook zelf uitproberen met kerbal space program. Dat is een verbazend accuraat spel met relatief eenvoudige physics.

Als een virus of bacterie zou gevonden worden, zou dat een belangrijke vondst zijn, maar realistisch gezien is de kans gezien onze kennis van biologie nagenoeg 0. een levensvorm die zo lang straling kan weerstaan, dat zou een echte game changer zijn.

Als we al iets biologisch zouden vinden zullen dat hoogstens wat biochemische bouwstenen zijn.

Daar houden ze natuurlijk rekening mee. Zelfs bij de vluchten naar de maan werden terugkomende astronauten een paar dagen in quarantaine gehouden om te voorkomen dat ze enge beestjes mee zouden nemen.
Bovendien is de kans dat meegelifte enge beestjes op aarde zouden kunnen overleven en vermenigvuldigen en ook nog schadelijk zouden zijn voor de mens alleen groot in films.

Juist ja, onderschat virussen maar... Terwijl 'we' nu al zo panisch doen over covid-19

De kans dat een virus kan "overleven" op een stuk rots wat al pakweg 4 miljard jaar rond de zon draait is kleiner dan 0. Zolang blijft een (eiwit)mantel of RNA nooit intact. Nog even los van de vraag of er tijdens het ontstaan van ons zonnestelsel al zoiets bestond als een virus.

[Reactie gewijzigd door renevanh op 25 oktober 2020 21:58]

Virussen zijn sterk gespecialiseerd. Op het oppervlakte van een virus zitten structuren die precíes passen op de structuren op het oppervlakte van onze cellen. Deze interactie komt heel nauw, daardoor zie je dat virussen vaak niet meerdere diersoorten infecteren: jouw kat krijgt geen griep van jou. Heel af en toe wordt de sprong tussen diersoort wel gemaakt, bv bij corona. Deze sprong is al erg uitzonderlijk, dit komt eigenlijk alleen voor bij langdurig contact tussen mens en dier. Het virus heeft dan langer de kans om een toevallige mutatie succesvol te laten zijn, een virus heeft namelijk een gastheer (in dit geval dier) nodig om te overleven en dus ook om überhaupt te kunnen muteren. Een vergelijkbare sprong is nagenoeg onmogelijk bij een virus dat nog nooit op aarde is geweest.

Als we ons ergens zorgen om zouden moeten maken is het eerder een bacterie.

Juist ja, onderschat virussen maar... Terwijl 'we' nu al zo panisch doen over covid-19

Om een virus te kunnen laten ontstaan dat menselijke cellen kan infecteren heb je menselijke of dierlijke cellen nodig die erg op elkaar lijken. Virussen bestaan namelijk uit exact dezelfde moleculen/eiwitten waar menselijke cellen ook gebruik van maken. Je hebt de cel nodig om virus te kunnen aanmaken. Net als dat je een computer nodig hebt om een computer virus te kunnen laten verspreiden.

Ik schat de kans dat er buitenaardse dieren rondlopen op de astroide op 0. De kans dat er buitenaardse dieren op rondlopen die ook nog eens virus kunnen aanmaken dat op mensen werkt is al helemaal 0. En dan de kans dat er buitenaardse dieren op rondlopen die ook nog eens virus kunnen aanmaken dat een paar miljard jaar lang kan overleven bij temperaturen tussen 0 K en een paar 1000 K terwijl het constant gebombardeerd wordt met radioactiviteit en radioactieve deeltjes... kun je wel raden denk ik.

Het ISS heeft een speciaal docking systeem nodig als je eraan wilt koppelen en is behoorlijk groot.
Dergelijke sondes wil je liever zo klein mogelijk houden.

Mocht je tot vlak bij het ISS kunnen komen was zelfs dat nog geen probleem. Dan grijp je de sonde met de Canadarm en laat je en astronaut een ruimtewandeling maken om de container op te halen. Het grote probleem is om de sonde in de buurt te krijgen met een zeer klein relatief snelheidsverschil.

en hiernaast het specialistische materiaal en kennis dat op het ISS minder aanwezig is dan op aarde...

Dat die opvangbak niet goed is afgesloten is geen probleem. Het materiaal wordt namelijk overgebracht naar een capsule die niet lekt. Een separaat object dus. De vergaarbak was nooit bedoeld voor langdurige opslag, alleen voor sample capture.

ISS draait z’n rondjes op de aarde met een behoorlijke vaart, zo’n 7 km per seconde / 27.000 km per uur.

Een voertuig als dit, komt met een veel hogere snelheid uit deep space. (Wat ik zo snel kan vinden: 22 km per seconde / 82.000 km per uur). Het ding zou gigantisch moeten afremmen, wat enorm veel energie kost, voor een rendez-vous met ISS. Tijdens de fly-by even een capsule lanceren daarentegen is vrij simpele en bewezen technologie, wat we al tijden doen,

De cijfers die je gevonden hebt zijn de cijfers voor een terugkeer van buiten het zonnestelsel; dat vereist inderdaad een detla-V van 22 km/s. Maar Bennu draait gewoon om de zon.

Daar heb je dus ook meteen het echte probleem: het ISS draait niet om de zon maar om de aarde. Om in de buurt te komen moet je je baan in alle opzichten matchen: middelpunt aarde, vrijwel cirkelvormig, met een behoorlijke hoek (51.6 graden t.o.v. evenaar). De 7 km/s is zo'n beetje het kleinste probleem.

Om op de grond te landen heb je natuurlijk een snelheid van ongeveer 0 nodig, maar afremmen in de atmosfeer is "gratis" - hitteschilden en parachutes wegen veel minder dan brandstof.

Denk dat ze die container gewoon "droppen" en die door de dampkring naar de aarde valt, want als ik me het goed herinner vliegt de sonde nog door voor de volgende missie.
Om het bij het ISS af te geven moet je ook veel afremmen, en veel correcties doen

Hoe laat je de sonde stoppen?

Met een terugkeer in de dampkring kan je makkelijk afremmen door drag en een parachute. Dat is te doen met een simpele en dus goedkope sonde.

Voor de volgende poging kunnen ze misschien Starship gebruiken en dan is een tussenstation in earth orbit misschien wel realistisch maar niet nuttig aangezien Starship zelf ook weer op aarde kan landen.

Omdat je om bij het ISS te komen eerst naar de aarde moet (vertragen) en vervolgens weer flink moet versnellen om in dezelfde baan te kunnen komen. Osiris komt met een dermate baan richting de aarde (en snelheid richting de aarde) dat dat niet haalbaar is met de thrusters die Osiris heeft. Daarnaast gaat de sample in een landmodule die aan de zijkant van Osiris hangt, die is specifiek gemaakt voor het veilig terugbrengen van de sample.

Om dezelfde reden dat je een Space Shuttle nooit naar de maan had kunnnen sturen: brandstof.

De baan van deze sonde is gekozen om zo min mogelijk brandstof nodig te hebben om de missie te voldoen. Elke kg telt op zulke missies. Om deze tot bij het ISS te krijgen is enorm veel brandstof nodig. Zowel om deze in de juiste baan om de aarde te krijgen als op de juiste snelheid.

De sonde de dampkring insturen daarentegen is relatief eenvoudig vergeleken met een rendez-vous met het ISS. Je doelwit is veel groter, je hebt veel meer marge bij hoe je het doelwit benaderd en de snelheid mag ook een stuk hoger zijn.

Het simpele antwoord is : de aarde is veel groter en dus makkelijker
Het ISS bereiken kost waarschijnlijk zeer veel brandstof om af te remmen met gevaar dat het misloopt en het station wordt beschadigd

Het materiaal blijft niet in de initiële opvangbak, maar zal naar een kleine container worden getransporteerd. Die container wordt vervolgens afgesloten, alvorens het ruimtevaartuig terugkeert naar de Aarde.

Wellicht te moeilijk? Het iss gaat vrij rap langs de aarde... de tractorbeam is nog niet uitgevonden helaas

Niet zozeer moeilijk, maar kost enorm veel brandstof.
Het verschil in snelheid is groot en dat zul je kwijt moeten raken.

70 jaar geleden deden ze dat op zich ook met de corona spionage sateliet, die dropte een filmrolletje terug naar de aarde, die werd onderschept met een vliegtuig, of landde in zee.

In eerste instantie lijkt het iss veel 'dichterbij' dan de aarde, maar ik denk dat factoren zijn dat het 1) veel meer energie (dus brandstof, dus gewicht, dus kosten) om af te remmen voor het iss, dan gebruik te maken van het mooie kussen van de atmosfeer, waar als je goed mikt je zonder brandstof gratis kan afremmen.

2) het iss kan zelf niet zo heel lekker manouvreren om te docken, dus zou die sateliet meerdere kleine snelle moteren en apparatuur om die aan te sturen om naar het iss te komen (meer complexiteit, meer gewicht, meer kosten, meer faalpunten)

Bron: ik ben best een aardige ksp speler, al zeg ik het zelf.

Dit is wel erg interessant, ben benieuwd hoe de steentjes etc eruit ziet. In 2023 weten we meer

Als er iets overblijft om mee thuis te komen

Als er iets overblijft om mee thuis te komen

Die sample bak was nooit bedoeld voor lange termijn opslag, er is een mechanisme aan boord wat de samples verplaatst naar een capsule die uiteindelijk naar aarde terugkeert. Als ze een beetje vlot kunnen werken gaan ze aanzienlijk meer dan 60 gram kunnen onderzoeken

Laten dat hopen :0

Dat is 5x verder dan mars, knap!

Hopelijk leren ze hier weer van, zijn vaak kleine foutjes die wel op te lossen zijn, zelfde als met die mars graafmachine, gelukkig kunnen ze veel met trucjes wel oplossen, of de schade beperken.

De uitvoering van het geheel doet mij denken aan de film space balls en dan de scene met Mega Maid haha.

Ik vind het super knap dat ze het ook nog willen opbergen in de Sample Return Capsule Link: en die dan laten neerdalen op aarde aan een parachute,

[Reactie gewijzigd door Mel33 op 26 oktober 2020 09:07]

Lullig. Komt ie straks terug na bijna 700 miljoen km en jaren vliegen... Is de opvangbak leeg...

Dat is niet de afstand die is afgelegd, niet in km en niet in jaren.

Je mag wel wat meer context bij je verklaring plaatsten.

In het artikel staat duidelijk 350 miljoen kilometer van de aarde. Heen en terug is voor mij ook 700.

Dat is “hemelsbreed”. Om echter een goede rendez-vous te kunnen maken zit je waarschijnlijk met een veelvoud daarvan doordat alles misschien van elkaar af beweegt of een inclinatie heeft, of men doet een slingshot met andere planeet. Zomaar ff een recht linntje vliegen is er iig niet bij.

Edit: als je deze gif kijkt zie je dus dat er al twee keer een volledige baan om de zon wordt gemaakt: https://upload.wikimedia....OSIRIS-REx_trajectory.gif voordat ie er is. Dat is dus vele malen meer dan 350miljoen Km.

[Reactie gewijzigd door supersnathan94 op 25 oktober 2020 10:51]

Eens. Goede uitleg. Punt ging er meer om. Dat je niet zomaar moet zeggen waarom iets niet zo is. Leg uit waarom je tot die conclusie komt.

Ik heb werkelijk geen idee hoe ze tot een vlucht plan komen en of bij meten van de afstand ook alleen hemels breed is gemeten of de vlieg afstand.

Een vluchtplan kan gemaakt worden op basis van natuurkundige wetten. We weten hoe objecten zich rondom de zon bewegen en kunnen hierdoor voorspellen waar ze zich in de nabije toekomst zullen bevinden.

De hemelsbrede afstand is alleen relevant voor directe radiocommunicatie met het apparaat.

Dat wordt ook nergens beweerd. Die afstand van 350 miljoen kilometer is alleen van belang in de context van de communicatie.

Hij heeft wel gelijk. De afstand die wordt genoemd is hemelsbreed vanaf de aarde. Dit apparaat draait met banen mee, waardoor de daadwerkelijk afgelegde afstand veel hoger ligt.

https://upload.wikimedia....OSIRIS-REx_trajectory.gif

Nee, hij verzint een argument en moppert daar dan vervolgens over. Er wordt nergens gesuggereerd dat dit de afstand is die de sonde aflegt. Het is een afstand die relevant is m.b.t. de communicatie.

Of niet en het is gewoon zand.

"gewoon zand"... Het zou best zand kunnen zijn, want zand is niets meer dan stukjes steen van een bepaalde grootte. Maar dan wel zand van buitenaardse oorsprong en daar is niks "gewoon' aan.

Nee. "Zand", gesteente, op aarde heeft al heel veel te verduren gehad in de afgelopen 4.5 miljard jaar. Blootgesteld aan weersomstandigheden, waarschijnlijk paar keer keer terug te mantel in geweest en opnieuw versmolten (zeker in de "beginjaren" van de aarde).

Bennu is gekozen omdat het vermoeden is dat deze sinds de vorming van het zonnestelsel al rondzwerfd, een van de vele objecten die uit die stofwolk zijn gekomen maar nooit vergroeid tot volwaardige planetoide. "Zand" hiervan kan ons heelveel vertellen over het ontstaan van het zonnestelsel.

Zand op aarde is heel anders ontstaan en zal ook een heel andere compositie hebben als zand van de planetoide. Ze verwachten meer een soort koolstof houdende moleculen.

Zand op aarde is ook verschillend waar je het ook vandaan haalt. Bijna nergens is zand puur silicium of zo.

Een groot deel van het zand op aarde is ontstaan door erosie onder invloed van vloeibaar water aan het oppervlak. Dat ga je dus nergens anders in ons zonnestelsel vinden, nee.

Onderzoek zal het moeten uitwijzen, als het 100% silicium is ben ik benieuwd wat wij er van gaan leren.

Onderzoek zal het moeten uitwijzen, als het 100% silicium is ben ik benieuwd wat wij er van gaan leren.

Dan leren we enorm veel, als het 100% silicium is. Dan gaat alle bestaande wetenschap namelijk compleet op z’n kop het vlak van degelijke objecten en hoe ze ontstaan zijn

Die kans is echter astronomisch klein.

‘Gewoon zand’ bestaat niet. Zelfs op aarde zijn grote verschillen

Het zand dat wij kennen bestaat voor een deel uit biogene deeltjes zoals fosiellen en schelpjes...

Tof als deze sonde daar mee terug zou komen. kleine kans, maar toch...

Wij wonen namelijk op een hele grote klomp "gewoon" ruimtezand

Dat is nou net de grap. We are all made of stars. De kunst is nu om de kleine verschillen te pinpointen en te verklaren.

Los van het commentaar dat anderen plaatsen over de term "gewoon zand", zelfs als dit zeer vergelijkbaar zou zijn met zand op de aarde, is dat interessante data.

Het zou meer dan interessant zijn, omdat 'zand' op aarde bestaat uit allerlei verschillende materialen waarvan het bestaan buiten de aarde zo goed als uitgesloten is. Delen van schelpen, bijvoorbeeld. Dat zou sensationeel zijn zelfs.

Alsnog veel geleerd

Als die korreltjes echt in de weg zitten, dan kunnen ze volgens mij dat sample overboord gooien en een nieuwe poging wagen.

Ik weet het niet 100% zeker, maar weet wel, dat er altijd een plan B, C of eventueel D is. Zo had die sonde sowieso nog een keer een poging gaan wagen, wanneer het stofzuigeren niet goed ging. Dat communiceren ze ook gewoon via internet.

Ik maak me voorlopig nog geen zorgen, want bij de NASA denken ze echt vele stappen verder, dan u of ik, die naar de Jumbo gaan met een boodschappenlijstje.

De MER's kregen ze ook elke keer weer aan de praat en de ESA Venusexpress heeft die knappe koppen airobreaking bewezen. Dat was allemaal niet ingestudeerd. Nu is Aerobreaking standaard procedure op grote missies.

[Reactie gewijzigd door mavaros op 25 oktober 2020 12:38]

Als die korreltjes echt in de weg zitten, dan kunnen ze volgens mij dat sample overboord gooien en een nieuwe poging wagen.

euuhrm, met welke brandstof Bennu achterna te racen? Hangt er ergens een moederschip om te tanken?

Het oorspronkelijke plan was de sonde na de eerste poging om materiaal te verzamelen in de buurt van Bennu te houden en er was rekening gehouden met een tweede en eventueel zelfs derde poging om materiaal te verzamelen. Dus zo vreemd is die opmerking niet. Wat hij mis had was dat de sonde het eerder verzamelde materiaal weg zou kunnen gooien.

Als die korreltjes echt in de weg zitten, dan kunnen ze volgens mij dat sample overboord gooien en een nieuwe poging wagen.

Nee, ze hadden inderdaad een tweede (en een derde) poging kunnen wagen, maar daarbij zou aanvullend materiaal vergaard worden. Ze hebben geen mogelijkheid om de "bucket" leeg te maken en opnieuw te beginnen.

Nu is Aerobreaking standaard procedure op grote missies.

Aerobraking is een techniek waarbij een ruimtevaartuig door de bovenste lagen van de atmosfeer van een planeet wordt gestuurd, waardoor het afgeremd wordt. Het voornaamste doel is om in een baan om die planeet te komen. Het voordeel is dat je geen brandstof hoeft te gebruiken. Het (erg grote) nadeel is dat het ruimtevaartuig bestand moet zijn tegen de enorme hitte en krachten die zo'n manoeuvre met zich meebrengt. Een ander nadeel is dat er een vrij grote onzekerheid zit in de mate van afremming waardoor constant monitoren van de voortgang noodzakelijk is. Deze manier van afremmen is de afgelopen jaren nog maar vijf keer toegepast.

Ik snap niet waarom je niet stuk of vijf afsluitkleppen er in bouwt? Het zal vast gecompliceerder zijn dan dat, maar stel ik stuur mijn stofzuiger de ruimte in en laat die iets opzuigen, dan komt het in de zak. Als die stofzuiger dan met slang naar beneden nog lange weg terug moet dan dop ik niet alleen het einde van de slang af maar zou ik in de slang, en bij de zak, meerdere afsluitkleppen gemaakt hebben die dicht gaan zodra lading binnen is wanneer het zo essentieel is dat die lading drie jaar daar in blijft.

Bij verhaal van 1 scheef deksel mis ik wat redundantie / failsaves etc.

Er zit een afsluitsysteem in, maar dat wil niet sluiten omdat er teveel grote brokken gruis tussen zitten (ze hebben veel meer opgepakt dan bedoeld, de sonde heeft ook niet alleen het oppervlak geraakt zoals de bedoeling was maar is zo'n 30 tot 50 centimeter diep het oppervlak ingeduwd (wat blijkbaar gelukkig een stuk "zanderig" en relatief zacht oppervlak was))

5 afsluitkleppen ...enig idee wat de kost per gram is , in ruimtemissies?

Lees je eerste even in, zou ik zeggen
https://www.nasa.gov/miss...cecraft/index-src-rd.html

[Reactie gewijzigd door OxWax op 25 oktober 2020 15:34]

Stuur je ontwerp naar NASA zou ik zeggen, hebben ze vast nog niet over nagedacht

En met jouw idee toegepast blijkt dat een afsluitklep dicht is gevallen waardoor ze geen monster kunnen nemen.

Achteraf verbazing hebben en hoe je zelf dit zo opgelost had kunnen hebben is niet echt een teken van een wijs mens.

Een van de grootste vragen waarom is het heelal zo enorm groot. En dan zijn er misschien ook nog meer dan 1. We kunnen dat niet bevatten en zullen ook nooit het antwoord krijgen helaas.

Zeg nooit nooit

Aan "waarom" vragen doet de wetenschap niet, alleen hoe : de mechanismen en wetten ontrafelen.

Trouwens waarom weet iedereen al lang : 42

[Reactie gewijzigd door OxWax op 25 oktober 2020 15:27]