Astronauten naderen locatie van klein lek in International Space Station

Astronauten in het International Space Station komen dichter bij de locatie waar al een tijd een lek zit. Die is getraceerd in het Russische Zvezda-module van het ruimtestation. Het station lekt al meer dan een jaar lucht, maar de astronauten zijn er nooit door in gevaar geweest.

Het lek zit volgens het Russische ruimteagentschap Roscosmos in het werkgedeelte van Zvezda. Die twintig jaar oude module is de op twee na oudste van het internationale ruimtestation. Zvezda bevat onder andere systemen om de astronauten in leven te houden, al zijn dat niet de enige life support-systemen aan boord van het station. Enkele weken geleden werd een klein lek ontdekt toen er meer lucht uit het ruimtestation lekte dan normaal, maar het was niet bekend waar dat zat.

Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA zegt nu dat het lek de laatste dagen groter lijkt te worden. Astronaut Chris Cassidy en kosmonauten Anatoly Ivanishin en Ivan Vagner hebben daarom experimenten uitgevoerd en data verzameld in verschillende Russische modules. Eerder werden de Amerikaanse, Japanse en Europese modules al bestudeerd. Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd.

Het lek zou gegroeid zijn, maar nog geen gevaar voor de astronauten opleveren. De NASA zegt dat de temperatuur in het station eerder deze week plotseling daalde, alhoewel de daling van de luchtdruk in het station gelijk bleef. Het is niet de eerste keer dat er een lek in het ruimtestation zit. In 2018 bleek er ook al lucht te lekken uit het ruimtestation. Het gaatje zat niet in het ruimtestation zelf, maar in een aangekoppelde Sojoez-capsule waarmee de astronauten terug moesten keren naar de aarde. De oorzaak van dat gat is nog steeds niet bekend.

In 2018 werd er al een gat in een aan het ISS gekoppelde Sojoez-capsule gevonden

Reacties (145)

Ik ging er eigenlijk van uit dat er bij een lek in de ruimte sprake zou zijn van explosieve decompressie ivm het vacuüm van de ruimte. Is er een Tweaker met wat meer kennis hierover die daar misschien wat achtergrond over kan geven?

Het drukverschil is heel klein, namelijk maar 1 bar (1 bar binnen, 0 buiten). Zelfs een fietsband heeft meer drukverschil en die ontploft ook niet zomaar bij een lek. Een alles-naar-buiten-zuigende decompressie zou best kunnen, maar alleen met een heel groot gat (formaatje vliegtuigraam), en het beperkte drukverschil zorgt er niet voor dat het kleine gat wordt opengereten.

Hoewel wat je zegt hier volledig klopt, wil ik nog wel even toevoegen dat 1 bar toch best veel is. 1 bar komt overeen met 1 kg per vierkante centimeter. Als je dus een raampje hebt van ~10cm doorsnee, dan 'leunt' daar 100 kg op.

Om dat even toe te passen op je fietsband: uitgaande van een wieldiameter van 50cm heb je een omtrek van 150cm. Dat maal een bandomtrek van 10cm (wellicht wat klein) geeft een oppervlak van 1500 cm2. Bij een druk van vier bar, moet die band dus 4kg/cm2 x 1500 cm2 = 6 ton aan druk binnen houden. Nou is dit een zeer overgesimplificeerde berekening, maar het geeft toch wel wat inzicht in de materiaaleisen voor een simpele fietsband, laat staan een ruimtestation!

Allemaal correct, maar duikers gaan recreatief tot 30-40m wat gelijk staat aan 4-5 bar druk, zonder daar enige problemen van over te houden. Ik vermoed dat het probleem gelijkaardig zou zijn als bij duikers, als je opeens van 1 bar naar ~0 bar gaat zou de lucht uit je holtes worden "geblazen" gezien de omgevingsdruk wegvalt ...

Dat heb ik vroeger ooit eens mee mogen maken bij de luchtmacht. In een decompressietank werd toen gesimuleerd wat er zou gebeuren als plotseling (bijvoorbeeld door een gaat in de romp of breken van de canopy) de druk wegvalt op heel grote hoogte. We zaten in die tank met vliegerhelm en zuurstofmasker op en moesten eerst iets van een half uur 100% zuurstof ademen. Toen ging de test van 1 bar naar 0,9 bar om te testen of er iemand problemen kreeg. En vervolgens ineens naar 0,1 bar.

Het was een luide knal. De lucht veranderde in een soort mist. Een opgehangen rubber handschoen werd ineens een soort van enorme koeie-uier. Het voelde heel vreemd, alle lucht werd uit je geperst. Als je de mond open deed, stroomde het gewoon weg. Dat duurde heel even tot alles geneutraliseerd was. Dan selecteer je overdruk op je zuurstofmasker zodat zuurstof in je "geduwd" wordt als je ademt.

Na een tijdje kwam de leuke test. Zuurstofmasker afdoen en proberen te ademen in een omgeving waar vrijwel geen zuurstof in de lucht zit. Een vervolgens tests doen en puzzeltjes maken. Langzaamaan wordt alles steeds moeilijker en lijk je dronken. Niets lukt meer. Je krijgt tunnelvisie en als je niets doet, raak je bewusteloos. Een arts zit tegenover je om je zuurstofmasker weer voor te doen als je dat zelf niet meer lukt.

Het was een schitterende belevenis!

Klinkt inderdaad ronduit geweldig, zo'n stik-ervaring. Jij liever dan ik.

Het is zeker geen stik-ervaring, het punt is dat je de verschijnselen leert herkennen van zuurstoftekort in de cockpit zodat je als dit ongemerkt gebeurt, zelf kan ingrijpen. Ik heb deze ervaring ook meegemaakt. Sommigen die houden het wat langer vol met zuurstoftekort en blijven gewoon in hun "dronken" zuurstoftekort doorgaan. Op een gegeven moment houdt het wel echt op en dan zet de arts gewoon weer het zuurstofmasker bij je gezicht. Je wordt vanzelf wakker. Ik had er echter veel meer last van en merkte snel genoeg dat er van alles ging tintelen en greep vanzelf naar het masker.

Zeker een mooie belevenis! En na 100% zuurstof voel je je top!

Dat komt eigenlijk vooral doordat water en onze weefsels niet echt van volume veranderen als de externe druk verandert. Dat betekent dus dat de interne druk in je lichaam heel snel gelijk wordt aan de externe druk van het water. Als je iemand snel onderdompelt tot een diepte van 40 meter, dan zullen zijn/haar longen extreem samengeperst worden door de waterdruk. Het tegenovergestelde gebeurt dus ook in een astronaut bij plotselinge decompressie. Maar zodra alle lucht uit het lichaam is, gebeurt er verder niet zoveel.

Dus de materialen van het ISS moeten vanwege de hoge drukverschillen aan extreme eisen voldoen, zoals ook fietsbanden en de holtes in je hoofd.

Ga ook maar eens na welk soort ongevallen er vroeger met oude duikhelmen gebeurden (een hardgekookt ei kan ook eenvoudig door een flessehals 'gezogen' worden); Een ogenschijnlijk miniem drukverschil kan weldegelijk gevolgen hebben.

Als duiker stijg je echter "langzaam" op. Waardoor je bij een normale opstijging met kleine relatieve drukverschillen te maken hebt.
Dit gaat allemaal niet meer op als je een noodopstijging gaat maken. Dan gaat het risico op barotrauma aanzienlijk omhoog. Deze opstijging doe je dan ook min of meer continu uitademend om dat barotrauma te voorkomen.

Stomme vraag misschien, maar als je een fietsband met 4 bar oppompt, hebben we het dan over 4 bar meer dan buiten de band (dus eigenlijk 5 bar t.o.v. vacuum) of over 4 bar absoluut?

Ik denk dat her gaat om overdruk, dus vijf bar. Maar ik kan het mis hebben. Het maakt onder de streep ook niet zoveel uit.

Nou, ja je kunt wel mooi opscheppen dat je een fietsband hebt ontwikkeld die tot wel 20 bar aankan. Enige voorwaarde is een omgevingsdruk van minimaal 19 bar

Meestal gaat het dan ook over overdruk. Echter is het verschil bij het voorbeeld van een normale fietsband niet zo groot, 4 bar overdruk of 5 bar absolute druk. Daar maakt het niet zo heel veel uit wat je gebruikt. In het geval van jouw hypothetische fietsband, is het verschil een factor 20, dus dan wil je dat wel even goed opschrijven.

Technisch hangt dat af van je meter: een druk meter of een overdruk meter.

Op basis van de taal zou ik zeggen dat je iets met 4 bar (okee: 400.000 pascal) oppompt, dan is dat ten opzichte van de druk die er al is: 1 bar. Dus uiteindelijk 5 bar absolute druk, 4 bar overdruk.

En dan komt de weerman/vrouw langs die meldt dat we in heen hogedrukgebied komen. Van 1000 naar 1040. Stijgt de druk in je band dan mee of niet? En hoe zit het met de druk in de gastank? Wat zou jou antwoord zijn op deze vraag bij natuurkunde op de middelbare school?

Op het moment dat je je band oppompt tot 4 bar, dan is dat waarschijnlijk 4 bar overdruk. De hoeveelheid lucht in de band wordt samengedrukt door de omgevingsdruk en de veerkracht van de band zelf. Op het moment dat de omgevingsdruk stijgt, komt er meer druk op de band waardoor die meer samengeknepen zal worden en de interne druk in de band ook zal stijgen totdat de interne druk gelijk is aan de externe druk (dus omgevingsdruk + druk uit de veerkracht van de band). Ik verwacht dat de druk in de band ook met dezelfde hoeveelheid (dus 40 millibar) zal stijgen, maar als ik dat zeker wil weten, zou ik dat toch even op een schoolbord moeten narekenen.

Bijna perfect. Jou beschrijving is voor de druk-meter. Als je een overdruk meter gebruikt zal het verschil praktisch 0 zijn: Namelijk alleen afhankelijk van een mogelijk niet lineaire spanningsverandering door de veerkracht in de band: De band zal qua volume iets indrukken waardoor de veerkracht mogelijk iets veranderd als ze niet lineair is. Maar dat laatste is puur theoretisch en bij de gemiddelde fietsband en met de gemiddelde meet apparatuur niet meetbaar zijn.

Daar twijfelde ik ook een beetje aan. Maar volgens mij volgt de kracht van een band ongeveer de wet van Hooke, zeker bij erg kleine druk/krachtverschillen. Aangezien de druk slechts 1% verandert, lijkt het mij dat de kracht van de band ook maar met 1% verandert. In dat geval komt de meeste kracht van de omgevingsdruk en kunnen we de elasticiteit van de fietsband negeren.

Maar waarschijnlijk is dit een leuk idee om eens op een whiteboard uit te rekenen met een biertje erbij.

[sociaal/filosofische afwijking aan ]
Vooral dat biertje staat mij wel aan Doen we de berekeningen wel op een bierviltje

Als we de elasticiteit van de fietsband negeren dan is het gelijk aan een druk-tank. De elasticiteit is juist onderdeel van het geheel. Het is het feit dat die elasticiteit mogelijk niet lineair is (en dat dan mogelijk ook nog in hogere ordes). Ik ben het wel met je eens dat die 0,4% druk verandering ons wel toestaat om het niet lineair zijn te verwaarlozen.

De druk in een gastank zal gelijkblijven omdat een gastank niet elastisch is (vrijwel niet).
Als de buitendruk toeneemt wordt de tank niet kleiner, en het gas erin behoudt dus zijn absolute druk.
Bij een fietsband zal het vooral de buitenband zijn die de band bij elkaar houdt. Als die niet elastisch is, geldt hetzelfde als voor een gastank. Maar een fietsband (buitenband) zal wel een beetje elastisch zijn (niet heel veel). Door de hogere buitendruk zal de band iets ingedrukt worden (iets minder ver uitgedrukt), en daardoor zal het volume iets afnemen, en de binnendruk zal dus iets toenemen, maar niet al te veel. Van de 40 mBar extra buitendruk blijft binnen misschien 5 over.

Helemaal gelijk dat de buitenband ook een rol speelt! Die is zeker veel minder elastisch dan de binnenband. Daarmee stel ik meteen dat we 3 situaties hebben: De druktank, de losse binnenband (mijn gedachte bij de fietsband) en de fietsband om een velg en met buitenband.

Overdruk ja. De drukmeter op je fietspomp geeft in rust ook gewoon 0 bar aan, dat is ten opzichte van de omgeving. Als de drukmeter op je fietspomp aangeeft dat er 0.9 bar in zit zal 'ie nog steeds leeglopen als je het ventiel eruit haalt. Als dit een absolute druk van 0.9 bar was zou de band zich juist volzuigen bij een lek. Maar persoonlijk heb ik nog nooit een fietsband gezien met lucht erin en een lagere binnendruk dan 1 bar, aangezien de druk van de omgeving de band zodanig vervormt dat de binnendruk altijd minimaal 1 bar is.

Dan heb je het over 4 bar meer dan buiten de band.
Voor je gaat pompen is het verschil binnen en buiten de band 0 bar.
En afhankelijk van de variabele (buitenlucht) luchtdruk kan het verschil wel oplopen of afnemen...

Ik denk dat hij het bedoeld in de context van 'Gaurdian' opmerking. 1 bar is een vrij klein druk verschil ten opzichte van wat nodig is voor een explosieve decompressie.

Dat is een beetje onzinnige berekening, de lengte/omtrek van de band heeft totaal geen invloed op de kracht die er uitwaarts wordt uitgeoefend, of dat nu 150cm is, of 500cm de uitwaartse kracht blijft hetzelfde.

Een band is eigenlijk gewoon een pijp/slang/cilinder die gebogen is en waarvan de einde met elkaar verbonden zijn.

De kracht in de lengte blijft altijd hetzelfde, de oppervlakte van de cirkel van de diameter van de pijp.

Wat wel invloed heeft is de doorsnede van een pijp, hoe groter die is, des te dikker de wanddikte moet zijn daar de zijwaartse trekkracht omhoog gaat, evenredig aan het verhogen van de omtrek van de cirkel van de pijp.

Btw, Astronaut Chris Cassidy is een SEAL, hier een interview met hem.

Je moet je inderdaad veel meer zorgen maken bij decompressie onder water: https://en.m.wikipedia.or...phin#Diving_bell_accident

Ik zie hier vooral een heleboel wetenschappers

Bij duiken onderwater heb je ook nog met stikstof enz. Te maken.

Vissen kunnen bijvoorbeeld ook duikersziekte krijgen. Dit komt bijvoorbeeld voor bij onweer en een aquarium.

De berekening die jullie maken zijn knap. Maar dat is als we alleen uitgaan van druk en alle andere factoren constant zijn.
Je zit ook nog met KH /GH en Dus pH, ijzer, mangaan.
En niet te vergeten warmte/kou.
Als bloed veel CO2 bevat is het vaak zuurder (in combinatie met afvalstoffen zoals nh4 enz.) Gezien zuurstof bloed als het ware basisich maakt. Is er dus waarschijnlijk ook een snellere overdracht van zuurstof bij veel zuurder bloed. (Al blokkeerd te veel aan N atomen in vele vormen dit ook weer. (Denk aan Brown blood disease/new tank syndrome/old tank syndrome bij Aquaria)

En dan heb je ook nog eens het root en haldane effect. Die voorgaande aanamens deels naar de prullenbak verwijzen.

Zoals over bijna alle ruimte-onderwerpen heeft Scott Manley er een leerzaam filmpje over gemaakt.
Hier praat hij over het drukverschil: https://youtu.be/QzTSnvthZYw?t=171
Een gaatje van 2 mm produceert zo'n 40 gram aan druk.

40 gram aan druk? Dat lijkt me stug.

Zijn de woorden van Scott Manley.

De druk in de ISS is (volgens hem) 10000 kg / m2, wat neer komt op 0.01 kg / mm2.
Wat zou er stug aan zijn?

@Sorcerer8472 en @Equites Ik was wat narrig en had misschien iets vriendelijker moeten reageren. Hier alsnog:

De eenheid van druk is kracht per oppervlak, dus N/m2 of kg/m2. "gram" als eenheid voor druk bestaat niet.
Daarnaast produceert een gaatje geen druk. Een gaatje produceert een debiet (massastroom) en dat zou je uitdrukken in massa/tijdseenheid. Dus gram/sec of kg/uur. Maar debiet is niet gelijk aan druk. Wel gerelateerd overigens:
Een gaatje kan wel zorgen voor een afname van de druk, maar als je daar wat over wil zeggen dan moet je spreken over een drukafname per tijdseenheid. Dus bijvoorbeeld 0,1 bar per uur.

Met andere woorden:

Een gaatje van 2 mm produceert zo'n 40 gram aan druk

Zegt helemaal niets. Je kunt er niets mee.

Dank voor je toelichting. Lag dus niet aan mij dat ik het verwarrend vond. Ik kan met '40 gram aan druk' ook niet inschatten hoe groot/klein het lek is.

Klopt. Maar het drukverschil zal constant zijn (binnendruk minus buitendruk), veel interessanter zijn óf de afname van de druk in het ruimtestation per uur, óf de hoeveelheid lucht die er per uur door het gat naar buiten stroomt. Beide geven namelijk een veel beter beeld van het effect van het gat.

Door het verdwijnen van de context in de enkele zin die multikoe citeert lijkt het alsof hij het alleen maar over grammen heeft, dat is niet zo. Hij benoemt als geheel dat omdat de ISS op normale atmosferische druk werkt, wat 10 gram per vierkante mm inhoudt, dus een gat van 2x2 mm = 4 vierkante mm een effectieve druk krijgt van 4x10 = 40 gram. Daar laat hij weliswaar 'per vierkante mm' weg, maar dat is ook niet echt boeiend als je dat in de zin ervoor ook gewoon noemt. Net als dat wij ook wel eens zeggen ' de limiet is 120 km/h maar de verdachte reed 200 km'. Het is niet perfect, maar het is wel erg pedant om te gaan doen alsof ' je er niks mee kan' want uit de context snap je echt wel wat hij bedoelt.

Wat hij zegt klopt wel. De eenheid van druk (N/m2) * oppervlak (m2) = kracht (N) wat kan worden omgerekend naar massa uitgaande van de aardse zwaartekracht: massa = kracht / 9,81 (zwaartekrachtcoefficient).

Dus samenvattend: m = p*A/9,81 = 100000*0,002*0,002/9,81 =~ 0,04kg = 40g

Alleen de druk is dus niet 40g, de kracht die de hele wand minder moet opvangen is als gevolg van het gat 40g. Snappen we hem nog?

[Reactie gewijzigd door Kevinns op 1 oktober 2020 15:06]

Misschien zie ik iets over het hoofd, maar @Equites gebruikt in zijn post helemaal geen oppervlakte-dimensie!
Bovendien ben je wel heel erg druk met het recht praten wat krom is: 40 gram druk vanwege een gaatje van 2 mm is ongeveer hetzelfde als zeggen dat je 13 voeten reed op de snelweg. "Voeten" is geen maat voor snelheid en "13" is aan geen enkele normale snelheid te relateren.
En ook in jouw verhaal beweer je weer dat een gat van 4 mm2 een druk oplevert van 40 gram. Dat is weer fout: "gram" is een gewichtseenheid. Druk levert nooit gewicht op, altijd een kracht en dat druk je uit in Newton.
En ik weet best dat je eenheden soms kan weglaten, maar werkelijk, ik kan niets met die 40 gram. Gezien de situatie en de verwoording zou dat namelijk veel eerder een debiet zijn (40 gram per seconde) dan een druk.

[Reactie gewijzigd door multikoe op 1 oktober 2020 20:39]

Scott Manley wel. Filmpje dus niet gekeken?

Toen ik reageerde niet, omdat ik vind dat je posts moet kunnen beantwoorden zonder ondersteunende filmpjes te hoeven zien. Ik heb het filmpje nu bekeken en ik snap nu waar die 40 gram vandaan komt. Scott gebruikt ook de verkeerde dimensie, bewust, om niet een paar honderd kijkers kwijt te raken op het moment dat hij over 0,4 Newton begint.

Dus, waar ik van uit moest gaan is "40 gram druk". Dan is het niet zo gek dat ik daar een wat narrige, licht sarcastische opmerking over maak en het is ook niet zo gek dat dat hier volledig ontspoort in een uitgebreide discussie, waarbij een nuancerende en veel vriendelijker vervolgpost waarin ik uitleg waarom ik die eerste opmerking maakte volkomen wordt genegeerd. Die nuancerende post is je misschien ontgaan? En ook het feit dat @Equites en ik daarna ook gewoon op volwassen wijze verder zijn gegaan met ons gesprek. Misschien ook niet gezien? Misschien te druk met het toetsenbord om die laatste kekke zin er uit te persen?

Over het algemeen helder. Mijn opmerking(en) waren ook niet negatief bedoeld als ze zo overkwamen. Ik vond je opmerking ook niet per se narrig, gaf alleen weinig informatie .

Ik heb nog wel een paar vraagjes. Je hebt natuurlijk gelijk dat druk kracht per oppervlak is, en dat mijn uitspraak uit context niet correct is. Maar aangezien je de druk weet en het oppervlakte van het gaatje weet is dan is de druk(sverschil) voor dat gaatje in principe toch nog steeds ~40 gram?
En is die 40 gram/gaatje dan de static pressure?

Zoals je wellicht merk doe ik het dagelijkse leven niet zoveel aan ruimtevaart

Lijkt je dat juist (te) veel of (te) weinig?

Onderdruk?

Klopt precies. Hij bedoelt dat als je van buiten je vinger op dat gaatje houdt, er 40 gram kracht op je vinger komt.
Ik weet ook wel dat de eenheid van kracht Newton is en geen gram. Maar het is heel gebruikelijk en praktisch om kracht in gram uit te drukken. De atmosferische druk van 1 bar is ongeveer 1 kg per cm2. Dus inderdaad 40 gram voor een vierkant gaatje van 2 mm.

explosieve decompressie heb je pas als het omhulsel wat de boel binnen moet houden te zwak is geworden om dat te kunnen doen. Een gat is natuurlijk wel structureel verzwakkend, maar nog niet genoeg om de volledige structuur kapot te maken.

Vergelijk het met een ballon. Daar kun je met een naald een gat in prikken in de bovenkant (dat dikke stuk) zonder dat hij stuk gaat. Doe je dat echter in de zijkant dan pats boem klaar. hier zorgt de inwendige druk er voor dat het gat heel snel uitscheurt. Niets meer dan dat. Zolang de inwendige druk dus bedwongen kan blijven zal er geen explosieve decompressie komen. Wat je soms in films ziet met vliegtuigen komt vooral ook door de enorme krachten van luchtweerstand icm hoge snelheid. Films als gravity zijn echter totaal niet gebaseerd op enige wetenschappelijke waarheid dus dingen die je daar ziet mbt ruimtepuin en explosieve decompressie mag je met een korreltje zout nemen.

Iedereen is inderdaad niet met indrukwekkende special effects naar buiten gezogen. Dat komt omdat het ISS niet door Hollywood wordt gerund maar door de NASA's van deze wereld.

Nou...volgens mij zijn er plannen om daar een film op te nemen.

Denk dat het te vergelijken is met een ballon met een piepklein lekje, die knalt ook niet meteen kapot maar loopt langzaam leeg, de druk in het ISS wordt natuurlijk constant aangevuld.

Het valt heel erg mee, als het gaatje klein genoeg is en een beetje lengte heeft fungeert het als een rietje. Met een druk verschil van slechts 1 atm is de kracht ook niet heel erg groot.
Je kan dit gaatje het beste vergelijken met een busje perslucht. Daar zit 6 atm druk in, echter door het ventiel en het rietje komt het er gecontroleerd uit. Niets aan de hand, behalve dat je fles leeg lekt. Zou je in 1 klap de bovenkant van datzelfde busje slaan, dan klapt de boel wel heftig uit elkaar, omdat dan veel meer lucht in 1 keer kan uitzetten.

Het is geen film waar men het effect zwaar overdrijft. Weinig anders dan een gaatje in je luchtbed als je daar op ligt of een gaatje in een autoband. Waar de atmosferische drukverschillen groter kunnen zijn dan tussen het ISS en de ruimte.

Als ik een stuw dam heb en er zit en klein scheurtje aan de onderzijde, dan loopt er daar wat water uit het reservoir. Dit is bij ISS precies hetzelfde. ISS is het stuw meer en de huid van het station is de stuwdam. Er heerst binnen geen atmosferische druk, maar iets wat veel minder is. Minder gewicht, betekend minder stevig en minder stevig betekend de lucht druk moet er lager zijn. Dit alles resulteert op een minder risico van het verlies van lucht.

De oorzaak van dat gat is nog steeds niet bekend.

Dit was waarschijnlijk een 'manufacturing defect':

This isn't the first leak found on the space station's Russian side. In August 2018, crew members discovered a 2-millimetre drill hole in part of a Russian Soyuz spaceship that was docked to the station.

That hole seemed to indicate a manufacturing defect - it appeared that someone on Earth had attempted to plug it with paint, but that paint had broken off.

So in December 2018, two cosmonauts donned spacesuits and studied the hole in detail on a spacewalk. They spent nearly eight hours hacking at the insulation with a knife to find and document it.

After that, the crew patched up the hole with an epoxy sealant. Roscosmos has since stayed quiet about the incident.

"We know exactly what happened, but we will not tell you anything," Roscosmos head Dmitry Rogozin said at a youth science conference in September 2019, according to the Russian state news agency Ria Novosti.

Bron

Russian spaceships, het is net minmatar technologie: in rust we trust.

We kunnen er heel lacherig over doen dat het Russische ruimte programma minder technologische geavanceerd is als dat van NASA, maar feit is wel dat het een van de meest betrouwbare programmas is. Het Russische programma heeft sinds midden jaren 60 aan slechts 4 kosmonauten het leven gekost, terwijl zij wel al sinds jaar en dag bijna een soort busdienst onderhouden naar het ISS. De NASA daarentegen is al 15 astronauten verloren in dezelfde periode, terwijl ze minder vluchten uitvoeren.

Dus er valt eigenlijk wel wat te zeggen voor de simpele aanpak. Ingewikkelde moderne technologie is niet per definitie beter in een vijandige omgeving als de ruimte.

het helpt ook (wat niet zo heel lang geleden weer gedemonstreerd is) dat de Russische Soyuz een uitstekend escape systeem heeft. Heel oncomfortabel, maar de astronauten leven nog. De grootste fout van de shuttle was dat dat niet aanwezig was. (de spaceshuttle vervoerde ook nog eens meer mensen, wat de 2 ongelukken extra impactvol maakte). (Soyuz deed er maximaal 3 dacht ik)

Het is niet zonder reden dat een dergelijk systeem een hele zware eis was van NASA aan SpaceX voor de crew dragon, en Boeing voor de Starliner. (die dacht ik nogal wat gebreken toonde op dat vlak, hence waarom SpaceX een enorme voorsprong heeft op Boeing inmiddels)

Russische tech mag dan lower-tech zijn, maar het is doorgaans zeer stevig, betrouwbaar en werkt in alle omstandigheden. (kijk naar een Mig-29). Dat maakt wel dat ik ze nog niet zie doen wat SpaceX doet met de Falcon 9's.

Blijft jammer dat Buran nooit echt gevlogen heeft. Ik had het toestel graag in actie gezien.

Klopt. Denk ook dat dit een zo'n beetje het grote verschil in mentaliteit is. Kijk naar de de Kalashnikov vs M4, MiG29 vs westerse jager, NASA vs Roskosmos.

Aan de ene kant heb je betrouwbaar, makkelijk en goedkoop te produceren en aan de andere kant heb je precisie, automatisering en technologie.

Waar in de VS de runway van een militair vliegveld dagelijks te voet wordt gecontroleerd op losliggende rommel die de inlaat ingezogen kan worden met desastreuze gevolgen voor het toestel, kunnen Russische toestellen landen en opstijgen op een grasbaan.

Maakt het een niet per definitie beter of slechter dan de ander, maar er zit wel een compleet andere design filosofie aan ten grondslag. Waar de VS een probleem veelal met (meer) technologie proberen op te lossen, zullen ze aan de andere kant er eerder omheen werken. Een en ander wordt ook nog versterkt door de grootte van het land en de omgevingsvariabelen (weer, voorzieningen, etc) waarbinnen het spul moet blijven functioneren. Als je voorbij de Ural komt, dan verschilt dat nog al met de VS. Je hebt als Rus niks aan een F35 met al z'n tech als je er niet kunt landen of werken in Siberie op een plek waar geen vaste startbaan is en de temperaturen in de winter richting de -70C gaan.

[Reactie gewijzigd door afterburn op 1 oktober 2020 16:20]

De shuttles misten een escapesysteem maar er is als ik het goed heb wel nagedacht over schietstoelen en eventueel zelfs een hele sectie die los zou kunnen koppelen. Maar een escape-systeem had in ieder geval voor één van de ongelukken met een Space Shuttle weer niet zoveel uitgemaakt omdat het gebeurde bij de re-entry in de atmosfeer.

Overigens wordt voor zover ik weet Starship van SpaceX ook niet uitgerust met een escape systeem.

Ze hebben het overwogen, het is nooit geïmplementeerd. Dit werd vooral heel wrang omdat bij een van de ongelukken het crew gedeelte de explosie leek te overleven tot het de zee raakte. (dat was dus Challenger). De uitslag van dat onderzoek wees uit dat 1 of meerdere crewleden nog leefden toen ze neerkwamen.

Ja, en dan een 2 mm gat met verf afdichten. Dat doe je toch op z'n minst met een pasta?

Nog een fan van Excel in space!

ot: ik ben wel benieuwd of het het lek slijtage, fabricagefout/sabotage of door externe impact (space junk/micrometeoroids) ontstaan is.

Het komt verdacht dicht in de buurt zou je denken; misschien wat meer tape nodig.

Trouwens, het lijkt best veel op een Typhoon.

Mispak je niet, ducktape over dit lek zou het probleem tijdelijk oplossen. Het verschil tusen buiten en binnen is op zich maar 1 bar. Beetje hetzelfde als op aarde (waar er 1 bar is) en iets opgeblazen tot 2 bar.
Denk dat de temperatuur de ducktape eerder zou nekken

Toch lijkt het me stug dat het in dit geval wéér een productiefout is. Als er iemand met zijn boormachine was uitgeschoten bij het bouwen van de zvezda module, dan was men daar inmiddels wel achter gekomen lijkt me. Een uitgedroogde pakking of ander ouderdomskwaaltje ligt in dit geval het meest voor de hand.

Toch lijkt het me stug dat het in dit geval wéér een productiefout is. Als er iemand met zijn boormachine was uitgeschoten bij het bouwen van de zvezda module, dan was men daar inmiddels wel achter gekomen lijkt me. Een uitgedroogde pakking of ander ouderdomskwaaltje ligt in dit geval het meest voor de hand.

Dat is best aannemelijk ja, gezien de ouderdom van de module.

De engineer zal dan ook per toeval uit een raam zijn gevallen ...

Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA zegt nu dat het lek de laatste dagen groter lijkt te worden.

Dit lijkt me toch wel zorgwekkend. Staat er iets op knappen?

onwaarschijnlijk. het iss is dusdanig "overbuilt" dat er echt wel wat meer moet gebeuren dan een gaatje van een mm of 2 voordat het ook maar dreigt gevaarlijk te worden.

Hoe weet je dat het om 2mm gaat? Het gat is nog niet eens gevonden. En als er "de laatste dagen" meer lucht verloren gaat betekend dit mogelijk dat het gat groter wordt. Als die trend doorzet en ze vinden het niet op tijd dan kun je nog zo'n veilig ISS bouwen maar dan gaat er toch echt wel iets verkeerd.

als het groter was was de verliezen groter en maakt het ook geluid. dan hadden ze het al kunnen lokaliseren. het is dus logisch dat het om een erg klein gaatje gaat van minder dan 2mm.

Dat lijkt me toch geen klein gaatje .. ?

Zoals het bijscrhift aangeeft is die foto van het lek in de Soyuz van 2018. Niet het huidige lek dat men nog altijd aan het zoeken is.

Ze zijn het niet meer aan het zoeken (het huidige lek). Ze hebben de locatie van het lek juist gevonden in een module.

"Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd." Denk dat je bedoelt de module, het lek zelf zijn ze nog zoekend naar.

Ik had het inderdaad over de module van het lek, niet de exacte locatie.

dus ze zijn nog wel aan het zoeken..

Dat lees ik ja. Dat zei ik ook in m'n initiële reactie .

Initiële reactie: "Ze zijn het niet meer aan het zoeken (het huidige lek)."

Ik had m'n reactie aangepast nadat er misverstanden ontstonden.

Uit het artikel:

Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd.

Misleidende titel....

Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd.

Ik vermoed dat ze dus bedoelen dat ze gevonden hebben dat het in het Russische gedeelte zit, maar waar weten ze nog niet.

Ze zijn nog steeds aan het zoeken: "Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd." Alleen weten ze nu waar (locatie) ze moeten zoeken.

Het lijkt (op basis van het artikel) dat ze wel weten in welke module het zit, maar het lek zelf nog steeds zoeken.

Het lek zit volgens het Russische ruimteagentschap Roscosmos in het werkgedeelte van Zvezda, die twintig jaar oude module is de op twee na oudste van het internationale ruimtestation.
...

Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd.

Of, zoals NASA het zelf verwoord:

Ground analysis of the modules tested overnight have isolated the leak location to the main work area of the Zvezda Service Module. Additional work is underway to precisely locate the source of the leak.

Ze hebben de module gevonden waar het lek in zit, maar het lek zelf is nog niet gelocaliseerd in die module volgens de tekst.

Currently the search is underway to precisely locate the leak. With that, the general atmosphere pressure decrease rates remain at 1 mm per 8 hours. The situation poses no danger to the crew’s life and health and doesn’t hinder the station continued crewed operation.

[Reactie gewijzigd door Blokker_1999 op 1 oktober 2020 10:36]

Het plaatje is een beetje misleidend want dat is de foto van het lek in 2018

Soyuz gaatje was 2mm: https://www.space.com/416...uts-sealing-air-leak.html

Blijkbaar wel, anders hadden ze het al gevonden. Je moet ook goed lezen en de titel icm het plaatje is bijzonder misleidend, maar zoals ik het lees hebben ze alleen proefondervindelijk vastgesteld dat het lek in de Zvezda-module moet zitten. Waar hij precies in die module zit, is nog onbekend:

Het lek zelf is nog steeds niet gevonden, dus kan er nog geen reparatie worden uitgevoerd.

Ze kunnen nu dus gericht zoeken naar het lek.

Misschien kunnen ze zoiets gebruiken om het lek te vinden.

De buitenkant inzepen en kijken waar er luchtbellen komen zal wellicht geen optie zijn ?

Gewoon iets dikkere lucht gebruiken.

NASA zegt dat de temperatuur in het station eerder deze week plotseling daalde, alhoewel de daling van de luchtdruk in het station gelijk bleef.

Buiten het ISS is een vacuum, dus een lek zorgt ervoor dat er lucht naar buiten gaat. Als de druk gelijk is gebleven, komt dat waarschijnlijk omdat deze op druk wordt gehouden door 'met een raket meegenomen' gecomprimeerde luchtopslag. Een drukverlaging kan voor temperatuurdaling zorgen, maar als de druk gelijk is gebleven, dan kan ik mij zo voorstellen dat de gecomprimeerde lucht die is gebruikt om de cabine op druk te houden voor de temperatuurdaling heeft gezorgt. Immers zal de luchtopslag sterk gecomprimeerde en misschien zelfs vloeibare 'gassen' bevatten die bij enorme drukverlaging zeer koud zijn, met temperaturen ver onder de 0 graden.

Je zou denken dat ze met een Massaspectrometer gewoon de buitenkant kunnen sniffen naar zuurstof. Neem aan dat er enorme piek zit bij het lek. Misschien keer aan ASML vragen hoe dat te doen, die weten daar wel raad mee.

helaas werkt het niet zo.

Lek zoeken gaat inderdaad met een massa spectrometer aangesloten op flens aan een vacuum systeem. Eigenlijk altijd vast ingesteld op massa 4 (Helium) en dat heet dan een Helium lektester.
Aan de buiten zijde spuit je op verschillende plekken hele kleine beetjes Helium en wanneer het Helium het lek binnen gaat, dan hoor je dat aan het geluid van de lektester (toonhoogte) en is vaak ook nog visueel op een display zichtbaar.
Dus met een massa spectrometer aan de buitenzijde aftasten zou misschien best kunnen. Best ingesteld op stikstof. Lijkt me wel een monnikenwerk want ik vermoed niet dat een lek ver van een gaatje al te detecteren is.(Gebaseerd op onderbuik zonder enige onderbouwing)

Gewoon programmatie in de Cananadarm!

Maar raakt dan op termijn de zuurstof niet op dan. Ik heb geen idee hoeveel lucht ze op voorraad hebben daarboven.

Ze maken daar zuurstof d.m.v. elektrolyse van water, H2O, waarbij H2 en O2 ontstaat. Het water wordt daar voor ongeveer 93% gerecycled dus daar zal ook niet heel snel een tekort aan zijn. Er zal weliswaar zuurstof verloren gaan, maar erg zorgwekkend is dat nog niet.

A dank voor de uitleg. Nog een vraagje wat doen ze met de waterstof dan?

Die lozen ze in de ruimte, daar kunnen ze niets meer mee

Dank

hoewel de massa en inertie van het ISS groot is evenals de afmeting zou ik mij toch kunnen voorstelllen dat een constante kracht tot een baanverandering leidt die rekenkundig tot een conclusie zou moeten kunnen leiden in welke orientatie het gat zou zitten en met druk per module te controleren kom jedan toch al tot een klein zoekveld, maar of je achter vast ingebouwde apparaten aan binnen of buitenzijde-ondanks gewichtloosheid- kan komen hangt af of het demontabel is gebouwd
vreemd dat camera's aan arm buitenzijde ISS de gasstroom niet zichtbaar kunnen maken als zichtbaar licht of IR