NASA onderzoekt klein, vooralsnog ongevaarlijk lek in ISS

In het ISS is een klein lek ontdekt, dat sinds afgelopen september meer is gaan lekken. Volgens de NASA is er vooralsnog geen gevaar voor de drie bemanningsleden. Toch verblijven zij dit weekend in het Russische deel van het ruimtestation om het lek op te kunnen sporen.

Volgens de NASA is het normaal dat er een beetje lucht uit het ISS lekt. Daarom wordt het ruimtestation soms bijgevuld aan de hand van stikstoftanks. In september vorig jaar merkten de NASA en partners echter op dat er iets meer lucht naar buiten lekte dan zou moeten. Sindsdien hebben de organisaties data verzameld om dit te kunnen verklaren, al werd dit wel bemoeilijkt door taken als ruimtewandelingen en de aankomsten en vertrekken van ruimtevaartuigen.

Inmiddels ontsnapt er iets meer lucht uit het ruimtestation dan in september het geval was. Daarom wordt er gewerkt aan een plan om het lek op te sporen en mogelijk te repareren. De NASA benadrukt wel dat het lek nog binnen de marges van het ISS valt en er op dit moment geen direct gevaar is voor de drie bemanningsleden. Om het lek op te sporen, gaan alle luiken dit weekend dicht. Op die manier kan in iedere module de luchtdruk nauw worden gevolgd.

Space.com schrijft dat de drie bemanningsleden Cassidy, Ivanishin en Vagner van vrijdagnacht tot maandagochtend in de Russische Zvezda-module zullen verblijven. Dit is het woongedeelte waarmee twintig jaar geleden wonen op het ISS mogelijk werd. De Poisk-onderzoeksmodule en het Soyuz MS-16-ruimtevaartuig zullen ook toegankelijk zijn voor de bemanningsleden. De NASA verwacht dat de eerste resultaten eind volgende week beschikbaar zullen zijn.

Reacties (81)

Eerste wat in me opkomt is ruimtes vullen met rook, en dan kijken waar die rook naar buiten komt... Maar daar zullen de knappe koppen bij NASA vast al over nagedacht hebben .

Was ook mijn eerste idee haha echter lijkt het me niet opportuun om met een soort van rook te gaan werken zoals bv damp in rookmachines. Dat is allemaal op basis van vegetarische glycerine. Hoewel het niet elektrisch geleidend is, laat het wel een lichte 'vettige' film achter en dat wil je natuurlijk niet op elektronica en systemen die 3-4 miljard per jaar kosten enkel en alleen om te onderhouden. Ook zal het volume dat lekt zo absurd klein zijn dat je de rook waarschijnlijk niet eens extern zou kunnen waarnemen (denk ik dan).

Lijkt me dat ze op basis van luchtdruk wel heel snel gaan kunnen identificeren in welke module er precies zuurstof lekt. De luchtdruk apparatuur in zo'n ruimtestation is zo precies en nauwkeurig dat het toch niet zo'n gigantische klus moet zijn om de module te vinden met het probleem. Al bij al toch ongelofelijk hoe snel de vooruitgang gaat als je denkt dat ze begin 1900 nog maar aan het prille begin waren om een zeepkist met zeilen en hout in de lucht proberen te krijgen en we nu mensen hebben die in de ruimte verblijven.

Vraag me wel af waarom ze zeggen dat het binnen de marges valt. Moet zo'n station dan niet volledig luchtdicht zijn? Een minimaal lek zou toch voor een explosieve decompressie kunnen zorgen door het immense drukverschil? Ook de zaken/panelen rond het lek moeten toch extra veel stress krijgen doordat daar letterlijk van buitenaf aan 'getrokken' wordt? Terwijl je bij een gesloten module die load van de ontbrekende buitendruk meer gelijk gaat verspreiden? Of zie ik dat verkeerd?

[Reactie gewijzigd door JacobsT op 21 augustus 2020 11:47]

De luchtdruk apparatuur in zo'n ruimtestation is zo precies en nauwkeurig dat het toch niet zo'n gigantische klus moet zijn om de module te vinden met het probleem.

De module vinden met het 'lek' zal best te doen zijn. Maar dan het lek zelf vinden, dat zal niet meevallen.

Vraag me wel af waarom ze zeggen dat het binnen de marges valt. Moet zo'n station dan niet volledig luchtdicht zijn? Een minimaal lek zou toch voor een explosieve decompressie kunnen zorgen door het immense drukverschil?

Als je zegt 'volledig luchtdicht' zul je altijd ook een marge moeten noemen. Volledig luchtdicht betekent iets anders voor een tupperwarebakje dan voor een ISS-module, maar dan nog moet er een criterium zijn waarbij het niet meer volstaat en er dus gerepareerd moet worden.

En een explosieve decompressie heb je juist bij een plotseling ontstaan groot lek, niet bij een minuscuul gaatje. Of het een immens drukverschil is kun je over twisten: een passagiersvliegtuig heeft meestal met ongeveer 8 a 9 PSI drukverschil te maken (normale druk op zeeniveau is 14,7 PSI = 1 bar). Ik weet niet hoe het in het ISS is, maar zal ongeveer 12 PSI zijn schat ik.

EDIT: Lees net dat het ISS toch op volledige druk is, dus 14,7 PSI..

[Reactie gewijzigd door Arjan P op 21 augustus 2020 12:28]

Even om dat over vliegtuigen aan te vullen. Vliegtuigen lekken ook. Er wordt lucht ingepompt en de druk wordt bepaald door te moduleren hoeveel lucht het vliegtuig weer kan verlaten via een of meerdere uitgangen.
Maar ze lekken ook een beetje op andere plekken, voornamelijk via de rubbers die de deuren afsluiten. Vandaar ook dat zeker op oude kisten het soms kouder is rondom de deuren/nooduitgangen en soms ook lawaaiig. Makkelijk te verhelpen door de rubbers te vervangen en bovendien is het ook niet gevaarlijk. Meer een comfortkwestie.

Is inderdaad reguliere druk van 'gewoon' 1 bar (psi is imperial) omdat de apparatuur aan boord anders ontwikkeld moet worden voor die specifieke druk. Dat maakt het alleen maar duurder (je moet op aarde dan ook in hypobare omgevingen gaan ontwikkelen) en dan is gewone druk alleen maar praktischer.

Bar is de SI eenheid

Pascal is de SI eenheid, bar wordt slechts geaccepteerd voor de eenvoud. https://en.wikipedia.org/...units_mentioned_in_the_SI

Dan moet ik dat even aanpassen bij CGPM, het moet namelijk bar zijn.

Beetje offtopic, maar het moet maar even:

Nee, sinds de 9e SI brochure wordt bar niet meer genoemd. (https://www.bipm.org/util...rochure/SI-Brochure-9.pdf)

In brochure 8 werd bar nog wel genoemd, maar niet als SI eenheid (https://www.bipm.org/utils/common/pdf/si_brochure_8_en.pdf)

Anyway, volledig 'luchtdicht' zoals hierboven wordt gesproken dat 'bestaat' in feite niet, als we het hebben over luchtdicht dan is dat eigenlijk altijd bij benadering. Het gaat er hier met name om vermoed ik dat er een toename is van drukverlies naar mate de tijd vordert, dan kun je een probleem beter voor zijn. Waarschijnlijk is dit een kwestie van een seal vervangen of iets in die richting.

Ik heb het rapport doorgelezen en de bar staat er gewoon in. Op pagina 165 om precies te zijn. Je hoeft dus voorlopig je band niet op te pompen in kilopascal. Het valt me ook op dat op dezelfde pagina Kelvin wordt vermeld als "graden absoluut" met als symbool °K.

Dat is de apendix . En dat gaat daar nog om de eenheden van de 9e CGPM. (Dat is al een tijdje geleden)

1.013 bar (of 1 atm) is geen overdreven grote druk tussen binnen en buiten. Je autoband kan meer dan zoveel verschil tussen in en uit aan (ik rij typisch met 2.5 bar), en toch bij een lek ontploft je hele band niet.

binnen de marges begrijp ik als: ze kunnen het vlot compenseren door wat extra uit een tank te halen. Je hebt altijd kleine verliesjes bij in/uitgaan, aan/loskoppelen van modules, ... Ze stortten ook wat vuil in de ruimte dacht ik af en toe via een sas (niet zeker).

Het lijkt misschien weinig, maar verschildruk en impact ervan zijn nogal afhankelijk van de oppervlakte waar je over praat. Ga maar eens rekenen aan 101 kPa (1 atm) met een huidoppervlak van, zeg, 30 m2 (als grove schatting voor een ISS module). Dan is die ene atmosfeer toch best wel veel..

Vraag me wel af waarom ze zeggen dat het binnen de marges valt. Moet zo'n station dan niet volledig luchtdicht zijn? Een minimaal lek zou toch voor een explosieve decompressie kunnen zorgen door het immense drukverschil?

De druk binnen is 1 atmosfeer de druk buiten 0 atmosfeer, drukverschil: 1 atmosfeer
Dat is niet enorm, je fietsband heeft al met grotere drukverschillen te maken.

Marges heb je altijd omdat je waarschijnlijk expansie hebt van zowel het gas (lucht) als wel het voertuig (ISS). Daarnaast worden er ruimtewandeling gemaakt en komen/gaan er ruimtecapsule. Bij het vertrek zal er altijd een beetje ontsnappen, omdat een ruimte naar een perfect vacuüm pompen onmogelijk is zonder een gespecialiseerde installatie (wat duur en veel energie kost). En dan heb je bedrading en meganische onderdelen die van binnen naar buiten gaan, die ook een mage hebben om te kunnen werken.

Valt wel wat mee, het drukverschil is maar maximaal 1 atmosfeer

Is iets echt luchtdicht niet net zoals een perfect vacuüm? Meer theoretisch dan werkelijkheid?

Nee, die moet niet volledig luchtdicht zijn, anders waren er geen marges nodig geweest. Bijna niks is volledig luchtdicht trouwens, helemaal niet met een vacuüm aan de andere kant.

Ik zou i.p.v. vettige rook eerder een kleine hoeveelheid radioactief materiaal in de afgesloten module haar zuurstof mengen, en dan met een gamma camera buiten kijken waar er iets meer van ontsnapt..

Dat betekent wel dat je dus iemand aan de buitenkant zou moeten laten kijken. Manuvreren over de relatief grote opppervlakte van de ISS is heel lastig en tijdrovend.
Het andere probleem is dat deeltjes in vacuum zich snel zullen verspreiden over een relatief grote oppervlak (de ruimte) waardoor het niet zo hoeft te zijn dat je visueel deze kan waarnemen.
De explosie aan bord van de Apollo 13 was zichtbaar maar enkel als een kleine pluim (zoals gemeld door de astronauten "We are venting something in space" ) en daar liep ineens een hele zuurstof tank leeg.

Dit gat is zo klein dat je overdruk zou moeten creeren om genoeg deeltjes naar buiten te sturen om deze waar te kunnen nemen. Dat lijkt me geen wenselijke situatie omdat ze ook niet weten waar het gaatje zit. Het zou een slechte las kunnen zijn (hoewel deze uitvoerig worden gecontroleerd) die je dan verergert.

Het zorgelijke is niet het kleine lek, lijkt mij, maar de toename ervan. Lijkt het erop dat het exponentieel meer gaat lekken? Is mogelijk iets het aan het begeven? Het onderliggende probleem zou best groter kunnen zijn, dan de marge van lekkage op dit moment.

Een toename van drukverlies is inderdaad een indicatie dat een situatie verslechterd.
Daarom wil je weten waar het vandaan komt voordat een structurele toename ontstaat.

In theorie zou het ook kunnen dat er een tweede gaatje ontstaan is. Maar ik weet wel zeker dat er bij NASA mensen niet kunnen rusten totdat ze weten wat dit is.
Tenslotte is de ISS een groot experiment dus ook hiervan zullen ze leren voor de toekomst.

gewoon de hele buitenkant insmeren met zeepsop

Precies ! of zoals men met een fietsband zou doen : onder water dompelen en kijken waar de bubbeltjes uitkomen
(Gelukkig dat wij daar niet bij NASA werken... er zou anders een leuke sfeer hangen)

Ik kan je uit tweede hand vertellen dat verschillende afdelingen wel degelijk deze sfeer hebben.

Een (fiets)band lekt altijd, zo weinig dat je geen bubbeltjes zult zien.

dacht er ook aan ;p
maar
The outside of the ISS can reach temperatures as high as 250 degrees F (121 C) on the sunny side and as low as -250 degrees F (-157 C) on the shady side.

Sop bevat water, en bij vacuum kookt water gelijk naar waterdamp weg.

Het lek zal waarschijnlijk te klein zijn om dat mogelijk te maken. Het gaat hier om een drukverlies van 0.00276 bar per dag.

hahaha, ik weet zeker dat mijn drukverlies per dag hoger is

Op een inhoud van bijna 916 m3, lijkt me 0.00276 bar per dag anders niet echt heel weinig.

Aangezien de inwendige druk ongeveer 1 bar is, kun je de twee getallen gewoon vermenigvuldigen om het volumeverlies bij een druk van 1 bar te berekenen: 2,5 m3 per dag. Dit is behoorlijk wat, maar niet onoverkomelijk.

Denk dat het lek te klein is om het op die manier visueel te kunnen observeren. Zo niet dan is rook niet nodig want de zuurstof die in de ruimte ontsnapt is, in redelijke hoeveelheden, al zichtbaar.

Dat heeft helaas al geen zin. Er is meer ventilatie / circulatie aanwezig die zoeken met rook / objecten onmogelijk maakt. Er zijn ook ventilatie roosters die zij moeten schoonmaken waar allerlei troep in terecht komt wat 'verloren' gaat (kruimels, stof, schilvers verf e.d.)

Laatst toen de crew-dragon aankwam bij het ISS gebruikten ze de RCA thrusters. Die waren nouwelijks zichtbaar, tot ze een overbelichte camera gebruikten. Dit gaat met vrij veel gas in een keer, maar wel in een vacuüm. Ik vermoed dat de combinatie van rook (zelfs in maximale concentratie) met een klein lek dusdanig snel zal 'verdwijnen' dat deze niet zichtbaar zal zijn. Daarnaast is het ook wel lastig om de lucht weer schoon te krijgen is lastig, gezien even een raampje open zetten alleen kortstondig werkt. Maar dit is mijn gissen, er zal vast wel een andere reden voor zijn.

en zeepsop!

Ik denk niet dat zo een extreem kleine lek met rook zichtbaar zal zijn. Sowieso lijkt het me lastig om rook buiten te zien in de ruimte.

Probeer die rook maar weg te krijgen

De huidige methode van luchtdruk meten eerst. Daarna gewoon confetti poppen die niet door enig filter past, deuren dicht, en zien welke hoek het meeste ontvangt. Stofzuiger erdoorheen na afloop en lek dichten. Waarom moeilijk doen met rookmachines an daaropvolgende luchtfiltering

Je hebt voor je lekke fietsband van die doosjes met piepschuimballetjes. Ga je daarmee over het lek dan zie je die balletjes bewegen en heb je het lek gevonden.

Zo'n doosje omhoog sturen, of lokaal in elkaar hacken, en dan ff naar buiten...

Wie is er nu met een sponsje en wat sop naar buiten gestuurd?
Ik mis dit soort cruciale informatie in dit artikel.

Ik weet niet of het serieus is. Maar.

Ze weten nog niet in welke module het lek zit. Door alle luiken lucht dicht te sluiten is het mogelijk om per module de luchtdruk te meten. En zo te indentificeren welke module het meeste lucht lekt.

Daarna zouden ze intern in de betreffende module kijken wat mogelijk de oorzaak zou kunnen zijn en dit oplossen.

De vraag is best wel relevant en interessant. Een lekke binnenband van je fiets dompel je onder water om een klein gaatje te vinden. Dat gaat je met het ISS niet lukken.

Hoe dan wel ?

Dat gaat op geluid. Ontsnappend gas door een lek gaat vibreren en maakt dus geluid. Dat geluid kun je opsporen met een detector.

In 2004 werd aan boord van het ISS ook als eens een daling van de luchtdruk gedetecteerd, wat duidt op een lek. Twee astronauten hadden drie weken nodig om het te lokaliseren met behulp van een draagbare ultrasone sonde om de hoogfrequente 'kreet' van ontsnappende lucht op te sporen.
Als dit niet had gewerkt, zou het alternatief zijn geweest om het station module voor module af te sluiten totdat het lek was geïsoleerd, met alle moeite en verlies van missietijd van dien.

De bemanning had geluk. Een groter gat zou de kansen om het te vinden drastisch hebben verkleind voordat de astronauten voor de keuze stonden om een ​​stationsgedeelte af te sluiten of zich terug te trekken in de Sojoez-capsule die als reddingsboot aan boord werd gehouden. Met dit in gedachten wordt door NASA naar een alternatief gezocht.

Het probleem is dat het ISS een erg lawaaierige plaats is vol ventilatoren, pompen, stromende gassen en vloeistoffen, zoemende elektronica en alle andere geluiden die horen bij mensen die in een reeks blikjes leven. De gebruikelijke procedure is dat een drukverlaging een alarm doet afgaan en de astronauten op zoek gaan naar de oorzaak, wat een lekke romp of defecte apparatuur kan zijn. Zelfs met een ultrasoon luisterapparaat is het opsporen van een lek een langzaam proces dat moeilijker wordt gemaakt door het feit dat apparatuur of structurele componenten het lek kunnen bedekken. Bovendien helpt het niet dat het station toch lekt, hoe goed het ook is afgedicht.

Eric Madaras, een lucht- en ruimtevaarttechnoloog bij NASA's Langley Research Center, is de hoofdonderzoeker van de Ultrasonic Background Noise Test (UBNT) en hij leidt een team dat werkt aan een nieuwe manier om luchtlekken snel op te sporen.

De UBNT-aanpak is niet alleen om op een lek te jagen, maar om alle andere hoogfrequente geluiden in het ISS aan te pakken als onderdeel van de ontwikkeling van een geautomatiseerd lekzoeksysteem. Dit omvat de installatie van 14 gedistribueerde impactdetectiesystemen (DIDS) units aan de binnenkant van de drukrompen van de Destiny en Tranquility modules op het station. Elke DIDS heeft vier drukgevoelige transducers, die werken als de pickup-spoelen op een elektrische gitaar. Hierdoor kan het systeem luisteren naar het lek door het metaal van de romp zelf, en de signalen naar de verschillende eenheden kunnen helpen bij het trianguleren van het lek.

Maar het slimme is dat Madaras routinematige achtergrondgeluiden wil identificeren en karakteriseren, zodat het mogelijk is om ze eruit te filteren als er een lek optreedt. "Een manier om daarnaar te kijken, is door aan een cocktailparty te denken", zegt hij. "Het is soms erg moeilijk om mensen te horen, zelfs bij jou in de buurt, vanwege alle achtergrondgeluiden. Dat is hetzelfde fenomeen waar dit mee te maken heeft. Hoe krijg je dat opgeruimd zodat je specifiek het soort geluid kunt horen - het signaal - waarnaar u op zoek bent? "

Het doel van het systeem zou zijn om astronauten meer tijd te geven om lekken op te sporen en te repareren voordat er zoveel lucht verloren gaat dat de enige alternatieven zijn om het station te verlaten of een module af te sluiten. "Het idee om ze meer tijd te geven, te proberen ze te helpen en dat deel gedaan te krijgen zodat ze bij het lek kunnen komen, en nu hebben ze de tools om het lek te repareren", zegt Madaras. 'Dat zou voor mij een goede deal zijn.' (bron)

Het is nooit stil op het ISS he, dus dat maakt het ook nog ontzettend moeilijk.

Daar hebben ze simson kitjes voor.

Ja lekker. Je koopt het, je hebt het nooit nodig. Maaaaarrrr die keer dat je het nodig hebt is de lijn opgedroogd en kan je een nieuw setje kopen.

Je staat toch in de fietsen winkel. Je koopt dan gelijk een nieuwe binnen band. En een nieuw setje.

En het process start opnieuw.

Dat is wel een straf plan. Gaatje in ISS... Laten we gewoon dat ding terug op aarde brengen en een nieuwe in de ruimte schieten. Opgelost !

Ik ben wel benieuwd over welke volumes we praten als we het over het lekken van lucht.
Over hoeveel kubieke meters of liters per dag of uur praten we dan over?

Denk meer dat er gerekend wordt per dag.

Hoeveelheden zijn klein, ze zullen hele gevoelige luchtdruk meters hebben. Die heel precies kunnen meten.

True.

Anderzijds, ik ga nu even iets raars zeggen dat als een grapje klinkt, maar ik bedoel het serieus.

Maar het menselijk lichaam en onze darmflora zorgen nog wel eens voor winderigheid. Dat zijn gassen die ontstaan in het lichaam. En iedereen heeft wel eens zo'n moment dat er best veel "lucht ontsnapt". Dat moet, in zo'n kleine ruimte, toch ook meetbaar zijn dan? Zeker met meerdere mensen.

Dan zou je zeggen dat het huidige lek, dan méér lucht dan dat zou moeten laten ontsnappen. Toch? Of draaf ik nu een beetje door in de analyse van de situatie?

Als je lucht in adem en weer uitademt. Zorgt dat ook voor een luchtdruk verschil.

Maar ik denk dat die ook best wel te meten zijn in een lucht dichte container

Echter je hebt ook met volume te maken die lucht druk beïnvloeden.

In ademen zorgt er voor dat je lichaamstaal volume toe neemt. Uitademen neemt je volume af.

Ik weet niet hoe je met deze variable moet omgaan.

Echter denk ik dat nasa al weet waar de lek ongeveer zit. En stuurt daarom de astronauten naar de andere kant van het IIS

Jullie doen veel te moeilijk: de lucht die je inademt haal je uit je omgeving, maar je borstkas neemt met hetzelfde volume toe: het nett-verschil voor de omgeving is nul. Dat zou anders zijn als je de lucht in je longen zou kunnen comprimeren, maar dat doen we niet.

Maar de vezels uit je voeding die in je darmen gedeeltelijk omgezet worden tot CO2 en een beetje methaan, zullen het totale gasvolume wel toe laten nemen.

Gézoes, je hebt wel heel erg aan het zoeken.... Als je die vezels eet, voordat je in de ruimte wordt gezet en de gasvorming begint nadat je de ruimte in stapt: ja, dan zal de druk toenemen. Als dat gas zich al had gevormd in je darmen voordat je de ruimte in stapte, dan maakt het weer niets uit.
Zullen we stoppen hier?

[Reactie gewijzigd door multikoe op 21 augustus 2020 20:53]

Als het verlies relatief verschilt per dagdeel/uur, zou dat dan een indicatie kunnen zijn waar het lek zit? Neem aan dat niet alle apparatuur continue draait en de locatie van de bemanning ook verschilt gedurende de dag.

Ik denk eerder liters per maand of nog minder. Het is een heel klein lek en daardoor ook heel erg lastig op te sporen.

Domme vraag, maar wat is de luchtdruk net buiten het ISS? Is dat niet gewoon 0? En als er in het ISS en normale luchtdruk is, die wij hier ook hebben, dan valt het verschil toch best mee?

De luchtdruk in de ruimte is praktisch nul. Als de luchtdruk in de ISS ongeveer 1 atmosfeer is dan is het luchtdrukverschil 1 atmosfeer. 1 Atmosfeer drukverschil betekent 100.000 Pascal en dat kun je omrekenen naar een drukkracht van 10.000 kg per vierkante meter. Mijn terminologie is niet helemaal op orde, denk ik, maar bottom-line: je houdt het luik van de luchtsluis niet zomaar dicht.

Dat ligt er maar net aan welke kant het op scharniert in vliegtuigen hebben ze het ook wel eens andersom geprobeerd.

Als marketing director voor Ducktape bereid ik alvast een kleine advertentiecampagne voor.

Wij van Bears Leak hebben hier een nieuwe spuitbus voor ontworpen. U bent te laat!

Zou niet de eerste keer zijn hoor

https://www.nasa.gov/image-feature/duct-tape-saves-the-day

Wat er mist in het artikel is dat er al een plan bestaat om dat lek op te sporen: alle luiken dicht en kijken welke module lekt. Daarom zijn ze naar één module verhuisd, zodat ze overal de luiken dicht kunnen doen. Kost even een paar dagen, want het lek is niet heel groot, dus de drukverschillen klein. Maar dan weten ze in welke module het lekt, en kunnen zich richten op het lokaliseren van de exacte positie.
Dit en vele andere doemscenario's zijn al lang uitgewerkt. Ze hebben ook altijd een ontsnappingsmogelijkheid (volgens mij zelfs altijd 2) in de capsules die gedocked zijn. Ze kunnen daar in kruipen en terugkeren naar de aarde mocht er echt een 'Gravity' achtig scenario op komst zijn.

[Reactie gewijzigd door mphilipp op 21 augustus 2020 11:38]

"Om het lek op te sporen, gaan alle luiken dit weekend dicht. Op die manier kan in iedere module de luchtdruk nauw worden gevolgd."
Dat staat letterlijk in het artikel.

Wat er mist in het artikel is dat er al een plan bestaat om dat lek op te sporen: alle luiken dicht en kijken welke module lekt.

Om het lek op te sporen, gaan alle luiken dit weekend dicht. Op die manier kan in iedere module de luchtdruk nauw worden gevolgd.

?

Aangenomen dat ze in elke module individueel de luchtdruk op afstand kunnen meten is dit de meest effectieve manier.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 21 augustus 2020 11:44]

sorry was vergeten het raam te sluiten na de douche ;-)

bij nieuwbouw huizen doen ze ook al druktesten. Hier is het natuurlijk wel iets erger.

on-topic: idd wat luiken sluiten, en dan druk meten, en je weet direct in welk deel het zit. Hopelijk niet al te veel storingen op gaande experimenten.

lijkt me ook mogelijk om een met soort detector / camera / sensor aan de buitenkant op te zoeken waar er een specifieke stof zuurstof / stikstof omheen hangt. Heel snel verwaaien zal het niet.

Tijd om Phil -"that's a lot of damage"- Swift te bellen voor een rolletje Flex Seal
https://www.youtube.com/watch?v=0xzN6FM5x_E

Zou je niet met een warmte camera de ontsnapping buitenaf kunnen detecteren?