NASA treft water aan op minder onherbergzaam gebied van de maan

NASA heeft ijs gevonden op de door de zon verlichte delen van de maan. Tot op heden was alleen de aanwezigheid van ijs in de koude achterkant van de maan bekend. Het ijs kan bijvoorbeeld gebruikt worden als levensonderhoud voor een basis.

Het ijs is gevonden in de Clavius-krater, die NASA zelf als 'zonnig' omschrijft. Die ligt in het zuidelijk halfrond en is zichtbaar vanaf de aarde. Het is onduidelijk hoe het water daar komt: het zou kunnen meegenomen zijn door meteorieten of daar gekomen zijn door andere processen. Het gaat om iets meer dan een colablikje aan water per vierkante meter, aldus NASA. Aan hoeveel vierkante meter we in totaal moeten denken, zegt het echter niet. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in de wetenschappelijke publicatie Nature.

Het water werd ontdekt door NASA's SOFIA-vliegtuig, een aangepaste Boeing 747SP met een zogenaamde faint object infrared camera aan boord. Het toestel vliegt op bijna 14 kilometer hoogte om zo zijn telescoop boven 99 procent van de waterdamp in de atmosfeer van de aarde te kunnen positioneren. Dat produceert betrouwbaardere resultaten.

NASA wil in 2023 met de VIPER-missie een rover naar de maan sturen, die moet jagen naar water en er monsters van verzamelen. Water werd voor het eerst op de maan ontdekt in 2008, door een ruimtevaartuig van India. Dit was het water aan de zuidpool van de maan, buiten het bereik van mensen. Hoeveel water er echter daar aanwezig is, is niet duidelijk.

Door Mark Hendrikman

Redacteur

26-10-2020 • 20:50

137

Submitter: L01

Reacties (137)

137
129
61
8
1
15
Wijzig sortering
..Het ijs kan gebruikt worden voor levensonderhoud voor een basis..

..iets meer dan een colablikje per vierkante meter..

Dat wordt geen lang leven dan.
Het ISS doet het met 2000 liter water en voor 3 tot 6 personen. Het kost teveel om het ISS constant te bevoorraden. Goeie filters kunnen heel wat, santé!
The ISS has two water recovery systems. Zvezda contains a water recovery system that processes water vapor from the atmosphere that could be used for drinking in an emergency but is normally fed to the Elektron system to produce oxygen.

The Urine Processor Assembly uses a low pressure vacuum distillation process that uses a centrifuge to compensate for the lack of gravity and thus aid in separating liquids and gasses.[6] The Urine Processor Assembly is designed to handle a load of 9 kg/day, corresponding to the needs of a 6-person crew

:Y)
Een gezegde uit het ISS: Todays coffee is tomorrows coffee!
Today's vodka is tomorrows vodka.
Denk niet dat ze in het ISS een all you can eat buffet hebben om eerlijk te zijn.
Dat kun je overal hebben natuurlijk. De vraag is wat er op het menu staat.
Nou voor de volgende keer dat je een bedrijfs uitje geniet op de ISS, niet schijten in het water distillatie systeem.

Het was natuurlijk een stukje /sarcasme 8)7

[Reactie gewijzigd door Tuinsteen op 22 juli 2024 14:26]

Per kubieke meter zal men bedoelen ;) .
Gaat over oppervlakte water. Dat is dus per m^2.

Ik dacht al dat ik laatste wat rode puntjes zag staan ;)
Het gaat absoluut niet om "oppervlaktewater". Het gaat om water dat in gesteente zit, dus je moet het uiteraard per kubieke meter uitdrukken.

Uit het oorspronkelijke artikel: "water in concentrations of 100 to 412 parts per million – roughly equivalent to a 12-ounce bottle of water – trapped in a cubic meter of soil spread across the lunar surface"
ah oke, Slecht vertaald/overgenomen dus:
Het gaat om iets meer dan een colablikje aan water per vierkante meter, aldus NASA.
moet wel zeggen dat de zin ook een beetje vaag is.
a cubic meter of soil spread across
Met welke dikte hebben we dan te maken? Daadwerkelijk een meter? Of gaat het om een vlak van 10 hectare waar ze iets bij elkaar geschraapt hebben wat nu een kuub bij elkaar is.
Ze hebben niets bij elkaar geschraapt. Ze hebben via speciale camera's gedetecteerd dat bepaalde zones op de maan water in het gesteente bevatten en dat de concentratie omstreeks de 100 tot 412 parts per million bedraagt. Het gaat dus om een dichtheid die werd gemeten in gesteente aan de oppervlakte. Of het onderliggende gesteente een gelijkaardige dichtheid aan water heeft, is wellicht waarschijnlijk, maar natuurlijk niet zeker.
Ze hebben niets bij elkaar geschraapt.
Het gaat dan ook niet om letterlijk bij elkaar schrapen. !0 hectare met zo'n rover afrijden en bij elkaar bulldozeren kost jaren.
Het gaat dus om een dichtheid die werd gemeten in gesteente aan de oppervlakte. Of het onderliggende gesteente een gelijkaardige dichtheid aan water heeft, is wellicht waarschijnlijk, maar natuurlijk niet zeker.
Ja dat is dus exact mijn punt. Hoe is kubieke meter (1x1x1) dan een logische eenheid? Wat is de penetratiegraad van de imaging technologie? Ik heb geen idee.
Kubieke meter is gewoon een eenheid van volume. Ze zouden ook liter kunnen nemen als eenheid, maar als het over gesteente/mineralen gaat gebruikt men volgens mij eerder kubieke meter als eenheid.
Ja ik begrijp dat het een eenheid is van volume, maar het gaat hier nu om volume per volume per oppervlakte. Dat is letterlijk wat die zin beschrijft. We weten niet hoe diep het gaat en om welk oppervlak het gaat dus het had net zo goed “we hebben een blikje cola gevonden” kunnen zijn.
"a cubic meter of soil spread across"
Met welke dikte hebben we dan te maken? Daadwerkelijk een meter? Of gaat het om een vlak van 10 hectare waar ze iets bij elkaar geschraapt hebben wat nu een kuub bij elkaar is.
Er staat 'spread across', dus ze bedoelen echt de grond die direct aan het oppervlak ligt. Alleen het is een vrij nutteloze definitie, als er niet verder bij staat hoeveel cm ze van het oppervlak afschrapen. In theorie gaat het alleen om de buitenste laag moleculen; dat is de laag die ze beoordeeld hebben. Voordat je 1 kubieke meter gevuld hebt met alleen de toplaag (1 molecuul dik) van de maan, moet je waarschijnlijk duizenden vierkante kilometers 'afschrapen'. Ik kom op zo'n 3200 km2, als het hele oppervlak uit moleculen zou bestaan met de grootte van watermoleculen. Maar er zitten grotere moleculen in de toplaag; H2O is relatief klein. Dus heb je minder dan 3200 km2 nodig om af te schrapen (1 molecuul dikte van de toplaag) om 1 kubieke meter materiaal te krijgen.
Ga je dieper dan de bovenste laag moleculen, dan zal het percentage H2O-moleculen waarschijnlijk significant anders worden - tenzij ze al bewijs hebben dat de buitense molecuullaag representatief is voor een dikkere laag dan 1 molecuul.

[Reactie gewijzigd door kimborntobewild op 22 juli 2024 14:26]

Mhm, je zult een keer een bepaalde hoeveelheid moeten "oogsten", maar als je het vervolgens redelijk weet te recyclen lijkt me dat je hier een boel mee kan.
En dat kan best wel rendabel. Het is wat offtopic, maar dit is haast een strategie game om over na te denken.

Je hebt een X hoeveelheid water. Een deel daarvan gaat door je recycle systeem. Daarnaast heb je een deel over wat je kun opslaan in verbruikers. Afhankelijk van hoeveel water je dus over hebt om op te slaan in verbruikers zoals lichamen en planten, kan je populatie stijgen.

Op een bepaald moment is het water op. Je kunt het dan enkel efficiënter maken door de verbruikers minder water op te laten slaan. :|
Geen nieuwe game ook voor de Nasa en andere organisaties, gezien het ISS.
Ik vind het dan ook vaak raar als men en/of Elon zegt dat we zo lang "stil" hebben gestaan.

Juist al dat onderzoek op ISS maakt het überhaupt mogelijk voor Elon om een raket aan te bieden. Zonder de vraag van NASA had hij het geld nooit van hen gekregen.

Maar goed. Ik ben blij, want... vooruitgang.
Ik denk dat Elon Musk er op doelt dat de raketten zwaar veroudert zijn, en dat we geen mars/maan basis hebben.
Nee, maar het is natuurlijk wel zo dat het onderzoek dat we bijvoorbeeld in het ISS doen de baan vrij maken voor een dergelijke basis. Het is niet zo dat er helemaal niks gebeurt op dat vlak.

Niet dat het allemaal wel wat vlotter zou mogen.
En hoe oud was de nieuwste raket die mensen naar het ISS kan brengen voordat Musk dat zei?
Niet erg oud, want ze waren niet herbruikbaar :+
Deze game speelt de mensheid op veel grotere schaal ook op aarde. Met als extra challenge dat een groot deel (>>90%) van het water opgeslagen is als ondrinkbaar zout water.
"3% of the earth's water is fresh. 2.5% of the earth's fresh water is unavailable: locked up in glaciers, polar ice caps, atmosphere, and soil; highly polluted; or lies too far under the earth's surface to be extracted at an affordable cost. 0.5% of the earth's water is available fresh water."

Zo van google geplukt :-)
Dus zelfs nog veeeeel minder.
Leuk rekensommetje.
De totale hoeveelheid water op aarde wordt geschat op ongeveer 1,386 miljard km³ Dat is 1.386.000.000 vierkante kilometer. Dat is ongeveer 1.386.000.000.000.000.000 kubieke meter.
Daarvan is dus ongeveer 0,5% beschikbaar voor de mens. We leven met 7,5 miljard mensen op aarde (7.500.000.000). Beetje rekenen: we hebben dus 866.666 kubieke meter bruikbaar water per persoon tot onze beschikking.
Ter vergelijking: een normaal gezin in Nederland verbruikt ongeveer 100 kubieke meter water per jaar.

Zegt helemaal niets. Want de hoeveelheid water is niet het probleem. Het is de verdeling ervan...
Niet alleen de mens lust een slok water en het water is lang niet altijd direct bruikbaar voor menselijke consumptie.
Wel tof dat een spacesuit dan eigenlijk een stillsuit zal moeten worden. (Dune)
Gevaarlijke schaduwzijde? Alle plekken hebben toch ongeveer 14 dagen zon behalve als de Aarde in de weg staat?
De aarde draait, de maan niet. De maan heeft een kant met zon en een kant zonder zon.
De maan draait wel maar ze draait even snel om haar as als ze om de aarde draait. Dat is gebonden rotatie. De samenvatting boven het artikel is fout - het is niet in de schaduwzijde (want die verschuift tijdens de schijngestalten) maar aan de zuidpool waar nooit zon komt waar eerder al water vermoed/bevestigd was.
Je hebt gelijk. Wij zien altijd maar 1 kant, da's iets anders inderdaad :)
Nee, @deadlock2k heeft gelijk. De maan staat altijd met dezelfde kant naar de aarde gericht. Maar draait wel om de aarde en elke plek op de maan komt daardoor de helft van de maand (maancyclus) in zonlicht en de helft van de maand in het duister. Elk deel van de maan komt dus om de ongeveer twee weken in zonlicht.
Dat is ook logisch, wij zien vanaf aarde altijd dezelfde kant van de maan (tidal lock). En wij zien het zonlicht ook rond de maan draaien. Bij nieuwe maan wordt de achterkant (far side) verlicht.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Far_side_of_the_Moon
De maan is dan wel gekoppeld aan ons via een getijdenveld maar de achterkant van de maan krijgt net zoveel licht als de voorkant hoor, daar heeft @deadlock2k helemaal gelijk in.Inderdaad ongeveer 14 dagen. ;)
De maan heeft een synchrone rotatie, we zien op aarde altijd dezelfde kant. Als de maan geen dagen zou hebben zou deze ook geen schijngestalten hebben.
Neen, de maand draait niet !!ten opzichte van ons!!Om dit te doen moet ze roteren rond haar as

The Moon does spin on its axis, completing a rotation once every 27.3 days; the confusion is caused because it also takes the same period to orbit the Earth, so that it keeps the same side facing us.
Je spreekt jezelf tegen in je eigen bericht. Pak maar een lucifer doosje en ga er mee rond je koffiekop bewegen. Hou daarbij steeds dezelfde kant richting je koffiekop en kijk wat je daarvoor moet doen om een omwenteling te maken...
...om je as draaien met dezelfde snelheid als je baan. Draai je niet mee dan sta je met de achterkant van het doosje richting kop na 180 graden baan.

Trust me, ik heb dit al tig keren uitgelegd zowel aan adults aan kids Ook zij hadden er moeite mee, je bent niet de enige. Doet niks af aan het feit, dat het een feit is...

[Reactie gewijzigd door OxWax op 22 juli 2024 14:26]

Dat is dus precies wat ik probeer te zeggen, in je eigen bericht stel je namelijk:
Neen, de maand draait niet !!ten opzichte van ons!!Om dit te doen moet ze roteren rond haar as

The Moon does spin on its axis, completing a rotation once every 27.3 days; the confusion is caused because it also takes the same period to orbit the Earth, so that it keeps the same side facing us.
De maan draait dus wel degelijk 1 keer om zijn eigen as gelijk met de omloop anders kwam inderdaad de achterkant in beeld na 180 graden omloop. vandaar mijn voorstelling met het lucifer doosje.

Kan wezen dat ik je bericht verkeerd begreep want ik geloof dat we alletwee hetzelfde proberen te zeggen.

[Reactie gewijzigd door Clubbtraxx op 22 juli 2024 14:26]

"ten opzichte van ons .... "

Kan wezen dat ik je bericht verkeerd begreep want ik geloof dat we alletwee hetzelfde proberen te zeggen.

Zoiets, blijkt nu ;)

[Reactie gewijzigd door OxWax op 22 juli 2024 14:26]

De kraters bij de polen hebben een rand die het zonlicht permanent tegenhoudt. Zonder zonlicht of een atmosfeer kunnen die kraters dus hun warmte wkijt via infra-rood straling naar het heelal, wat een effective temperatuur heeft van zo'n 270C. Nu is de rand zelf wel iets warmer, maar het is nog steeds geen sauna.
-270 dan natuurlijk :)
Er zijn dus blijkbaar desondanks toch plaatsen die altijd in de schaduw liggen. Want nu is het ook in de "sun-lit places" gevonden.
Die vergissing zullen we dan wel aan Pink Floyd te danken hebben. Want ik dacht ook dat er een Dark Side Of The Moon was.
Want ik dacht ook dat er een Dark Side Of The Moon was.
Die is er ook, net zoals er een nachtzijde van de aarde is. Waar je je dus op de maan bevindt als het daar niet de maandag is.

[Reactie gewijzigd door Brousant op 22 juli 2024 14:26]

Niet alle plekken. Probeer ook eens de bron te lezen. ;)
Je hoeft maar te klikken en : "permanently shadowed craters around the Moon’s poles"
Waarom is de zuidpool onbereikbaar? Niet kouder dan de rest van de ruimte toch? En ook geen atmosfeer waardoor je barre omstandigheden krijgt zoals onze zuidpool.
Geen zon waardoor je lastig een basis kunt maken, omdat je geen energie op kunt wekken met zonnepanelen.
En als ze die zonnepanelen op de zonnige kant zetten, en met een lange kabel naar de schaduw kant brengen? Of is het überhaupt niet zinvol om iets op de schaduwkant te bouwen?
De maan heeft geen zonnige en donkere kant, het heeft gewoon een dag- en nachtritme net als de aarde, alleen duurt de dag daar ruim 29 aardse dagen. Alleen sommige delen van de polen bevinden zich permanent in de schaduw.
Ligt eraan hoe diep een krater is. Zelfs op de planeet Mercury (het dichts bij de Zon) zijn er diepe kraters waar er in de bodem ijs ligt, omdat zon-licht er niet compleet inschijnt. Dat zal op de maan ook wel voorkomen.
Mercurius draait zo langzaam om zn as dat je voor ijs alleen maar naar de nachtzijde hoeft. Het is daar 90 kelvin

[Reactie gewijzigd door itcouldbeanyone op 22 juli 2024 14:26]

90Kelvin maar toch zo dicht bij de zon. Man zo’n atmosfeer is zo’n gek idee nog niet geweest dan.

De zonnige kant is 700K. Hoewel voor aardse begrippen erg hoog, vind ik dat eigenlijk nog wel meevallen. Dat is slechts zo’n 430 graden celsius. Genoeg voor een goede pizza, maar had toch hogere temperaturen verwacht.
Best wel grappig, eventjes een lange kabel trekken. Ik snap het wel, laten we gewoon even een kabel trekken maar ik vrees dat je totaal geen idee hebt wat de technische vereisten zouden zijn.

Stel dat je naar de polen wilt gaan met een kabel, immers op de polen krijg je geen zonlicht, laten we zeggen een kabel van 100km met een buitendiameter van 20mm (je gaat immers wel wat afstand moeten afleggen), dan zit je aan 500 kilo per km ofwel een kabeltje van 50 ton. Dan moet je die kabel nog kunnen vast maken en heb je een rover nodig die de kabel kan trekken, de Appolo maanwagen is niet verder dan 7.5 km radius gegaan met een totaal afgelegde afstand van 37,5 km wat tot op heden nog altijd een record is laat staan dat je een rover hebt die een kabel van 50 ton over 100 km gaat trekken.

Maar zelfs gewoon dat kabeltje naar de maan sturen is een probleem, een Falcon Heavy mag dan wel 60 ton in een low orbit kunnen brengen, als je echt uit de zwaartekracht van deze planeet wilt (wat vereist is als je naar de maan gaat), dan schiet daar nog slechts 16 ton van over. De raket benodigd voor enkel die kabel zou buiten alle proporties gaan omdat je voor iedere kilo lading meer brandstof in je laatste trap moet stoppen waardoor je nog meer brandstof in je eerste trap moet steken, het werkt exponentieel waarbij een lading van 50 ton simpelweg technisch onmogelijk is. Tenzij je nucleair gaat (zoals oorspronkelijk gepland na de Apolo missies om met een Saturn C-5N naar mars te gaan) of mochten we kernfusie onder de knie krijgen.

En mocht je dat toch allemaal opgelost krijgen, op een kabel op die lengte ga je een grote weerstand krijgen, daarom dat we daar op aarde hoogspanning voor gebruiken als je dat soort afstanden wilt overbruggen maar dat vereist wat meer dan wat zonnepanelen als bron en een kabel van 20mm diameter gaat het ook niet halen.

Het klinkt simpel, trek gewoon een kabel en klaar maar in werkelijkheid valt het eerder onder héél slecht en zelfs totaal absurd idee :+

[Reactie gewijzigd door sprankel op 22 juli 2024 14:26]

Bedankt voor de uitgebreide uitleg. Had wel verwacht dat het inderdaad niet zo makkelijk zou zijn, maar de echte reden erachter is erg interessant!
En niet vergeten dat de maan geen dampkring heeft. Een kabel zal behoorlijk stevig moeten zijn om niet met de eerste beste inslag van ruimtepuin te breken. Hoe langer de kabel, hoe groter de kans dat je een hit hebt.

Dat maakt het maken van een marsbasis zoveel makkelijker dan een maandbasis, ondanks de grotere afstand. De dampkring verbrandt 99% van het inkomende puin en verdeelt de warmte over de planeet.
In plaats van 1 lange kabel kun je natuurlijk ook meerdere kortere kabels pakken, paar kroonsteentjes ertussen en klaar :+
Of je zet een aantal fietsen met dynamos neer, het fietsen helpt ook tegen de kou.
Anoniem: 112755 @sprankel26 oktober 2020 23:41
Ik denk dat 500 kg/km voor een 20mm kabel wel erg licht berekend is. Bedoel je geen 5000?
Huh, ik vind 500 gram voor een meter kabel al aan de zware kant. Maar jij maakt er gewoon even 5 kg van? :+
Ik had het cijfer uit een spec sheet voor industriële installatie kabel maar je hebt gelijk, ik zat op enkel koper gewicht te kijken ipv kabelgewicht, dan kom ik uit op ergens 900 kg/km, ik vermoed dat jij zit te rekenen aan 20mm zuiver koper?

Langs de andere kant, voor dit soort toepassing is koper nogal aan de zware kant en zou ik verwachten dat je naar een veel lichter metaal gaat om het gewicht te drukken maar dan is de vraag hoeveel gaat de isolatie wegen rekening houdende met de extreme temperaturen en hoge straling waar mijn industriële draad totaal ongeschikt voor is.

Een snelle google search naar een stroomkabel voor satellieten levert mij " special nickel plated copper alloy" met meerdere lagen isolatie om het geschikt te maken maar ik vind er niet meteen concrete cijfers wat betreft gewicht van.
100 km kabel: een megaklus inderdaad, althans met huidige technologie. Maar het is ook weer niet zo lastig als jij denkt volgens mij. Dat gewicht kan best nog eens een keertje door de helft. We gebruiken immers geen standaard PVC-mantels dan, maar een lichtgewicht en steviger soort (bestaat vast wel: koolstofvezel o.i.d.). De legering van de conductor kan ook misschien beter dan koper om de elektrische weerstand en mechanische eigenschappen te verbeteren (zilver toevoegen o.i.d.). Verder kun je het voltage behoorlijk hoog opvoeren, waardoor je kabel een stuk dunner kan zijn. Dat geeft wat conversieverlies, maar helpt wel.

Daarnaast komen er allerlei nieuwe raketten aan. Starship en New Glenn kunnen meer dan 100 ton vervoeren naar LEO. Starship kan in de toekomst in LEO bijgetankt worden met een aantal andere Starships. Voor die kabel naar de maan kan dat dus net genoeg zijn. In die variant denk ik eigenlijk ruim genoeg. En anders moet je misschien twee keer op en neer.

Ik houd het dus op uitdagend, maar zeker niet absurd. :)
Hoezo is dat realistischer? Er zijn nog geen efficiënte manieren om energie draadloos te versturen over dergelijke afstanden.
Zoals ik al aangaf zal het niet simpel zijn en dus onderzoek vergen.

Realistischer in de zin dat ik eerder een draadloos energieoverdrachtsysteem zie verschijnen op de maan dan een extreem lange kabel van de ene naar de andere kant.

Bedoel ik dat ik dit op korte termijn zie gerealiseerd worden? Nee, natuurlijk niet. Maar ik zie het wel veel eerder gebeuren dan een lange kabel. Draadloze energietransmissie biedt veel meer perspectieven op de maan.

NASA wil de maan bijvoorbeeld gebruiken als springplank naar Mars. Draadloze energie kan een manier zijn om raketten te lanceren op de maan.
Lange kabels en zonnepanelen, dat is een no-no van jewelste, vanwege verliezen. Dat zal op de maan echt niet anders zijn dan hier op deze planeet ;)
Kwestie van om de zoveel xxx meter batterijen en panelen om vervolgens een heel net te maken
Dat wordt dus een Eifeltoren bouwen, met een langzaam roterend zeil wat boven de horizon uitsteekt.
Of een kernreactor neerzetten.
En als er wat gebeurd is het lekker ver weg van ons :p totdat we zonder maan komen te staan 👀
Kunnen daar ook mooi onze loopauto’s heen brengen. En nucleair afval.
Die plekken zijn gewoon te koud om in te werken omdat er nooit zonlicht komt. Het is er dus kouder dan op bvb Pluto. In ons zonnestelsel is er overal licht van onze ster behalve als je verstopt zit achter een groter object.
Ik snap dat het koud is, wat ik niet snap is dat het uitmaakt als je toch al een (isolerend) ruimtepak aanhebt.
Alles is veel breekbaarder als het echt koud is? Met onze huidige technologie zou het momenteel te gevaarlijk zijn om in die temperaturen te werken.
behalve het RVS van Starship, dat wordt sterker naarmate het kouder wordt.

Edit : thx, Starship is idd van RVS, niet ALU :)

[Reactie gewijzigd door MPAnnihilator op 22 juli 2024 14:26]

Starship is niet van aluminium maar van Rvs gemaakt. Dat is natuurlijk alleen het plaatwerk. Kabels, brandstof etc heeft wel degelijk last van deze kou.
Isoleren betekent niet dat het helemaal geen warmte geleid. Kou voel je doordat het energie onttrekt. Alles wil uiteindelijk naar een equilibrium en met isolatie vertraag je de snelheid waarmee dat gebeurd. Met zulke extreme temperaturen worden alle materialen zo bros als wat. Hierdoor kunnen scheuren/microscheuren ontstaan.

Als je standaard rockwool in vloeibaar stikstof legt zul je het met je handen zonder al te veel moeite dwars overmidden kunnen breken. Niet scheuren, maar echt breken. Stikstof heeft een kookpunt van 77,nogwat Kelvin. Koud, maar nog niet zo koud als de zuidpool van de maan waar het 33 Kelvin kan worden.
Thanks, dat maakt het duidelijk!
Het ijs kan bijvoorbeeld gebruikt worden als levensonderhoud voor een basis.
Maar iemand anders zegt:
'Astronauten zullen geen water uit korrels gaan halen'
Planetair geoloog Wim van Westrenen, die zelf onderzoek heeft gedaan naar maanwater, is niet erg onder de indruk van de onderzoeksresultaten. "Het gaat hier om watermoleculen in korrels maanzand, niet om bijvoorbeeld ijs."
Bron:
https://www.nu.nl/wetensc...oor-water-op-de-maan.html
Berichten dat 0,15% van het oppervlakte van de maan (schatting van de team die deze ontdekking maakte) 100-400ppm concentratie H2O bevatten. Dit is echt niks. Stel je voor je moet 1 kuub maanregoliet verwerken om 100 gram water te verkrijgen. Dan moet je gigantische machines hebben en verwerkingsinstallaties hebben om uberhaupt een zinnige hoeveelheid water te kunnen verkrijgen. En dan negeer ik voor het gemak het hele zuiveringsproces. 10 kuub maanregoliet voor een litertje water......

Wetenschappelijk is het leuk, maar puur praktisch slaat het nergens op. Men heeft geen benul van de praktische implicaties van daadwerkelijk opgraven en verwerken van een kuub regoliet op de maan...... Het is werkelijk zoveel malen eenvoudiger om een systeem te ontwikkelen waarbij nagenoeg geen drinkbaar water verloren gaat.

En als het al zover is dat we water kunnen extraheren van de maan, dan hebben we al lang en breed een economie op de maan.
Natuurlijk zou het wel kunnen betekenen dat er dieper hogere concentraties vindbaar zijn.
Uiteraard hoewel ze volgens mij wel redelijk diep kunnen penetreren.

Maar ga ervan uit dat het slechts een meter diep een factor 100 meer ijs is, dus van 0,01 % (100ppm) naar 1% ijs. Dan nog heb je gigantische installaties nodig om fatsoenlijk wat water eruit te krijgen. Stel je maar voor dat op aarde elke liter drinkwater zo gemaakt moest worden. En stel je nu voor op de maan praktisch bij 0K waarbij ijs zo hard is als staal. Boren gaat niet zomaar, graven gaat al helemaal niet, alle deeltjes zijn praktisch vlijmscherpe glasdeeltjes.... Het is gewoon niet praktisch, net als de illusie om Helium 3 te vergaren van de maan.
De productie hoeft niet hoog te zijn om interessant te zijn, als je 100 liter per jaar kan produceren heb je al een project, het is niet dat je daar een bevolking van drinkwater moet voorzien en binnen een ruimtestation is er ook 0 verlies van water in tegenstelling tot op aarde. Wat betreft 0K temperatuur, dat klinkt heel koud maar er is geen atmosfeer, je zit in een vacuüm, geen lucht, geen waterdamp, de enigste manier om warmte te verliezen is infrarood.
Dat wilt zeggen dat als je ijs hebt, en je voegt warmte toe, dat je dit heel gemakkelijk kan laten smelten omdat je die warmte nauwelijks kwijt geraakt wat ook wilt zeggen dat je héél veel geduld moet hebben voor iets gaat bevriezen in de ruimte (in tegenstelling tot sci fiction films).
Dat maakt deze ontdekking net onverwacht, zonlicht is voldoende om ijs te laten smelten in een vacuüm waarbij het zonder atmosfeer de ruimte in zou gaan, er zou helemaal geen water mogen zijn aan de oppervlakte. Dan krijg je 3 opties, ofwel zit het water dusdanig dat zonlicht er niet aan kan (in spleten bijvoorbeeld) ofwel komt er continu water/ijs aan de oppervlakte ofwel zit het water vast aan een ander bestandsdeel.
Of het zit nog helemaal anders in elkaar, onze kennis over de ruimte is extreem laag en de maan in onze achtertuin is daar geen uitzondering op.
Ik vermoed dat als er zonlicht op het ijs valt het meteen verdampt en de ruimte in verdwijnt.
Je gaat natuurlijk een recyclingsysteem bouwen. Maar hoe kom je om te beginnen aan het water? Recycling maakt geen water, het zuivert het alleen. Dan heb je dus twee opties: vanaf de aarde, of vanuit het maansteen. En dat eerste is - zelfs met SpaceX - aan de dure kant. Maanregoliet ligt letterlijk voor het opscheppen.
Het is dan ook niet gebracht als een bruikbare bron van water.

Dat water zou je daar niet verwachten, aan de zonkant zonder atmosfeer. Je zou verwachten dat dat water verdampt zou zijn. Daar is dus iets interessants aan de hand en als je daar onderzoek naar doet, wie weet vind je dan een bruikbare bron van water, is mijn samenvatting van de samenvatting.
“Without a thick atmosphere, water on the sunlit lunar surface should just be lost to space,” said Honniball. (...) “Yet somehow we’re seeing it. Something is generating the water, and something must be trapping it there.”

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 22 juli 2024 14:26]

Het origineel bericht heeft het over 12 ounce bottle of water, als je je zou afvragen waarom NASA het over Colablikjes aan water heeft
Standaard inhoud van een blik cola in de VS is 12 ounce.
Kan zijn, maar Nasa heeft het helemaal niet over Colablikjes
Maakt dat wat uit dan? Het lijkt me hoe dan ook een inschatting. Dan mag er beste een beetje uitleg.
Commentaar over verwoording in een artikel kan je uiteraard altijd kwijt bij de redactie, of bij NASA ;)
Het is geen kritiek. Het is extra informatie voor iedereen die zich, net als ik, zou afvragen waarom Cola erbij betrokken werd.
Dat is zoals voetbalvelden om iets te kunnen visualiseren qua grootte of olifanten qua gewicht.
Logisch toch? ColaBlikje/m^2 is nou niet echt bepaald een wetenschappelijke eenheid.
"gevaarlijk koude gevaarlijke schaduwzijde"
Denk dat 'De koude gevaarlijke schaduwzijde' genoeg was geweest :P
Anoniem: 1201820 27 oktober 2020 08:56
Heb gelezen dat het gaat om minuscule hoeveelheden, verankerd in gesteente. Enkel van wetenschappelijke en technologische betekenis.
Er is vrijwel zeker leven op de maan Europa van Jupiter. Laat ze liever daar meer onderzoek nog naar doen.

https://www.bbc.co.uk/newsround/51447449

En: https://spaceplace.nasa.gov/europa/en/

[Reactie gewijzigd door CyberMania op 22 juli 2024 14:26]

De maan is dichterbij, de kans dat er een basis gebouwd wordt is groter.
Al het water wat je niet vanaf de aarde mee hoeft te nemen scheelt enorm veel brandstof/energie.

Dus waarom liever naar leven op Europa zoeken?
Neemt niet weg dat ik ook benieuwd ben naar mogelijke levensvormen buiten onze eigen planeet.
De film 'Europa Report' was wel leuk gedaan.
Monica Grey denkt dat ...Small difference tov vrijwel zeker ;)
“Vrijwel zeker” mm-hmm.... niet zoveel fantasie gaan spuien he.
“ALL THESE WORLDS ARE YOURS, EXCEPT EUROPA. ATTEMPT NO LANDING THERE. USE THEM TOGETHER. USE THEM IN PEACE.”

https://www.goodreads.com...europa-attempt-no-landing
Op de planeet Aarde is ook leven, maar schoon drinkwater is voor velen onbereikbaar...
dit is nou iets wat ik niet had verwacht, maar zo is amd 5000 ook sneller dan de 10900k op single tasks(5900x) dus ja wat is nieuw.

bedankt, mensen begrijpen het niet...

[Reactie gewijzigd door maartenlei op 22 juli 2024 14:26]

Ik denk dat je op het verkeerde nieuwsbericht zit haha
Nee, hij probeert aan te geven dat er tegenwoordig wel meer dingen zijn gebeurd die hij niet had verwacht :)
dit. bedankt dat het begrepen wordt.
Ik gok dat er in 2020 meer dingen gebeurd zijn die niemand had verwacht. Dit jaar zal door het gros van de mensen op aarde niet het label hebben: '2020 Het jaar dat NASA (nog meer) water ontdekte op de maan'.
Het is gelukkig een van de berichten dit jaar die geen slecht-nieuws waren.
Inderdaad. De ultieme off-topic, niet relevant.
Toch heeft hij op het moment dat ik dit schrijf een -1.
Ik vind da maan vrij mooi dus ik hoop dat er geen basis op komt. Doe dat op mars of eenders waar wat je niet met je blote oog kunt zien.
Voordat er een basis op de maan is die zo groot is dat je deze vanaf de aarde kan zien zijn wij al in de andere sferen :-)
Dus je hoeft niet bang te zijn dat jouw uitzicht verpest wordt
U moet telescopische ogen hebben en/of veel fantasie 8)7

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.