Fallout 76 is een game in spagaat. Een game in een meervoudige spagaat zelfs. Het is een open spelwereld waarin je grootse avonturen zou moeten beleven. Maar het ontbreekt aan de personages, de kleurrijke figuren die voor leven in de brouwerij moeten zorgen en die de vele quests kleur moeten geven. Daardoor ontbreken ook de keuzes die je kunt maken in de dialogen, wat ervoor zorgt dat de game leeg aanvoelt. De verhalen zijn er, maar je krijgt ze alleen via geschreven en ingesproken teksten toegediend, zonder dat de bijbehorende personages een gezicht krijgen.
Dat gat zou gevuld moeten worden door de interactie met andere spelers. Die is er helaas niet of nauwelijks. Fallout 76 laat zich prima solo spelen, en dat is ook wat er gebeurt. Er is weinig reden om samen te werken en het wordt ook nauwelijks gestimuleerd. Het ontbreekt bovendien aan de nodige communicatiemiddelen. Als rpg is Fallout 76 nog steeds prima, waarbij de vernieuwingen aan S.P.E.C.I.A.L. en V.A.T.S. goed uitpakken. Het is dit keer wat meer schipperen met opslagruimte, maar dat is niet onoverkomelijk. Ook de actie is nog steeds vertrouwd. Er is een flinke variëteit aan wapens, maar de monsters zijn uiterlijk wat saai.
Het maakt Fallout 76 een game waar we moeilijk enthousiast van kunnen worden. Je moet veel lopen voor quests die niet gaan 'leven' doordat de personages waar je ze voor uitvoert toch al dood zijn. En het sociale aspect van de game komt niet uit de verf doordat er geen motivatie is om iets met andere spelers te ondernemen. Waar dat laatste aspect in de toekomst wellicht nog recht is te breien, is het eerste lastiger te repareren. Het maakt dat we weinig hoop hebben voor de toekomst van deze game.