Duitsland krijgt een tweetal centrale databases waarin de overheid persoonsgegevens van de burgers gaat bijhouden. Een database met NAW-gegevens is bedoeld voor algemeen gebruik door politie en de veiligheidsdiensten; een tweede gegevensbank bevat informatie over bijvoorbeeld burgerlijke staat, religie en wapenbezit, en is alleen toegankelijk voor de dienst die de gegevens aanleverde. Wel kan een politiemedewerker direct zien of er informatie in deze tweede database is opgeslagen, zodat hij de gegevens kan opvragen bij de betreffende dienst. De twee databanken betekenen een enorme technische vooruitgang in de samenwerking tussen de 36 verschillende federale en lokale politiediensten, die momenteel nog elk een eigen systeem hanteren. Desondanks is er ook veel kritiek op de zogeheten 'Terrordatei', waar sinds de aanslagen op van 11 september 2001 over gedebatteerd is.
De splitsing in twee databanken is een gevolg van de bezwaren die met name door de sociaaldemocraten te berde werden gebracht. Zij maken zich zorgen over de consequenties voor de privacy van de Duitse burger, wat een heet hangijzer is in het land dat zich nog altijd niet verlost weet van de schaduwen van het naziregime. Oppositiepartijen FDP en De Groenen beschouwen de gegevensbestanden zelfs als ongrondwettig, en leverden met name felle kritiek op de opname van religie in de gegevensbestanden. Met het oog op efficiënte terreurbestrijding wilden de christendemocraten echter een uitgebreidere database dan links voorstond, waarop de beperkt toegankelijke tweede databank werd bedacht.
Ook Nederland overweegt overigens om een centrale gegevensopslag voor persoonsgegevens op te zetten. Het biometrische paspoort dat dezer dagen wordt ingevoerd is daarvoor de belangrijkste aanleiding, want voor een database met gegevens voor terrorismebestrijding bestaat geen technische noodzaak. Omdat het ontbreken van een technische noodzaak impliceert dat er al een redelijk functionerende opslag voor persoonsgegevens is, zal de discussie hier vermoedelijk niet zo hoog zal oplopen als bij onze oosterburen. Toch zijn privacybezwaren juist door het nieuwe paspoort zo mogelijk nog actueler: in Nederland worden immers naast persoonsgegevens ook zaken als vingerafdrukken en gelaatsscans bijgehouden. Het lijkt dan ook niet waarschijnlijk dat een Nederlandse database de Tweede Kamer als hamerstuk zal passeren. Het kabinet zal naar verwachting in november zijn plannen hierover ontvouwen.