PlayStation 5 Review

Op het gebied van games valt er op dit moment nog niet zo veel te vertellen, met name omdat tijdens het reviewproces nog niet veel games beschikbaar waren. Dat is een thema dat je kunt herkennen van de Xbox Series X-review: ook daar hadden we maar weinig games die al volledig gebruikmaken van de mogelijkheden van de nieuwe console. Bij de PlayStation 5 speelt grotendeels hetzelfde probleem, maar er is wel een uitzondering. Spider-Man: Miles Morales is immers wél een gloednieuwe game, toch? Nou, niet helemaal. De game is duidelijk gebouwd op hetzelfde fundament als de Spider-Man-game die twee jaar geleden verscheen voor de PlayStation 4. Dat maakt dat hier wellicht hetzelfde voorbehoud te plaatsen is als bij de Microsoft-games, maar het is voorlopig het beste voorbeeld dat we hebben.

Spider-Man: Miles Morales

Spider-Man: Miles Morales gaat min of meer verder waar de vorige game ophield. Dat merk je ook wel in het spel, want Miles vertelt je, mocht je dat nodig vinden, keurig wat Peter Parker ook alweer had gedaan. Tegen het einde van dat spel werd Miles gebeten door eenzelfde soort radioactieve spin die Peter in Spider-Man veranderde, en dus kon New York ineens over twee vriendelijke superhelden beschikken. Dat is dan ook de situatie aan het begin van de game, als Peter en Miles samen de ontsnapte Rhino achtervolgen, vangen en uiteindelijk weer inrekenen. Dit overtuigt Peter ervan dat hij New York wel even aan Miles over kan laten. De echte Spidey stapt op het vliegtuig richting Europa en Miles Morales mag het superheldenwerk in New York opknappen. Dat kan op allerlei verschillende manieren, met natuurlijk het hoofdverhaal als rode draad. Dat verhaal draait om het bedrijf Roxxon, dat wilde plannen heeft met het geheimzinnige goedje Nuform. Miles en zijn hulpjes komen er al snel achter dat dat spul foute boel is, en willen een stokje steken voor verdere verspreiding van Nuform. Dat is het startpunt voor een vermakelijk verhaal, dat wellicht wat meer ‘star power’ had kunnen gebruiken in de vorm van herkenbare supervijanden, maar verder alsnog zijn mannetje wel staat.

Spider-Man: Miles Morales in beide grafische modi. Let onder meer op de wel en niet aanwezig zijnde reflecties in de winkelruiten.

Net als in Marvel’s Spider-Man op de PlayStation 4 kun je in het New York dat Miles Morales moet zien schoon te houden behoorlijk aan de bak. Dat kan door misstanden op te lossen die je gewoon op straat tegenkomt, maar ook via een speciale app die mensen in de stad contact laat maken met Spider-Man. Dit resulteert in een keurig lijstje aan opdrachtjes die je kunt gaan vervullen als spinnenman. Daarbij zul je natuurlijk vaak moeten knokken, maar Spider-Man: Miles Morales varieert daarbij door meer gebruik te maken van stealth. Peter Parker kon dat ook, maar Morales beschikt over een wel heel handige extra truc: hij kan tijdelijk onzichtbaar worden. Dat werkt zo goed dat je zelfs een gevecht kunt ontvluchten door voor de ogen van je vijanden te verdwijnen. Dat maakt sommige missies wel een tikje makkelijk, maar het is vooral een leuke extra tool om mee te spelen. Datzelfde geldt voor een andere eigenschap van Miles. Hij heeft namelijk niet alleen de Spider-Man-krachten die Peter Parker had, maar beschikt ook over extra krachten. Hij heeft de gave om elektriciteit op te slaan in zijn lichaam en te gebruiken als wapen. Dat levert hem bijvoorbeeld de ‘Venom Punch’ op, waarmee hij niet alleen meer schade uitdeelt, maar ook dwars door blokkende vijanden heen mept. Miles’ optie om elektriciteit te gebruiken speelt trouwens ook een rol bij diverse puzzeltjes waarin je bepaalde machines moet activeren door er een flinke stroomstoot aan te geven.

Zo lijkt Spider-Man: Miles Morales dus vooral erg op zijn voorganger, maar dan met andere personages en enkele nieuwe features die de gameplay er iets verser en gevarieerder op maken. Pas als we kijken naar de technische kant van het verhaal, komen we op het punt waar de meerwaarde van de PlayStation 5 om de hoek komt. Dat begint met de controller. Spider-Man: Miles Morales maakt duidelijk gebruik van de nieuwe features die de controller biedt. We beschreven op de vorige pagina al de openingsscène, waarin de metro voelbaar is. Dat soort effecten blijft terugkomen, terwijl de Spider-Man-app wordt geopend door op je touchpad naar links te swipen, al kon dat natuurlijk ook al met de DualShock 4.

De echte verschillen zien we uiteraard op grafisch gebied. Dit is immers waar de PS5 met name een stap vooruit moet bieden ten opzichte van zijn voorganger. Die stap is er zeker, maar hij is niet altijd in een oogopslag zichtbaar. Het kan best zo zijn dat je naar een willekeurige flat kijkt en denkt ‘dat is niet per se veel mooier dan hoe Spider-Man er op de PS4 uit zag’. Het zal ermee te maken hebben dat deze game gezien mag worden als een stand-alone uitbreiding voor Spider-Man, waarbij waarschijnlijk veel assets zijn hergebruikt. Maar op andere momenten is de grafische meerwaarde evident. Daarbij kun je kijken naar de verbeterde lichteffecten, maar vooral de kijkafstanden en hoeveel er tegelijk op het scherm gebeurt, maakt indruk. Je kunt op hoge snelheid door de met mensen en auto’s gevulde straten van New York slingeren zonder dat je noemenswaardige haperingen zult zien. Je zult intense scènes meemaken, zoals de openingsscène waarin Rhyno een winkelcentrum aan gort beukt, waarbij er ongelooflijk veel tegelijk gebeurt op het scherm. Dit zijn de stukken waaraan je kunt zien dat je te maken hebt met een krachtiger console. Dat wordt nog eens onderstreept als je gebruikmaakt van het fasttravelsysteem in het spel. Daar hoorde jarenlang een laadtijd bij, maar in Spider-Man: Miles Morales ben je in een paar tellen alweer aan het spelen.

Net als veel andere games biedt Spider-Man: Miles Morales gamers de keuze uit grafische modi. De ene optie prefereert beeldkwaliteit boven prestaties. Deze modus biedt 4k30-gameplay, voorzien van enkele moderne grafische features zoals raytracing. De andere optie biedt een hogere framerate, maar minder kwaliteit. De actie verloopt soepeler, maar niet altijd in 4k en van raytracing is geen sprake. Dat verschil is duidelijk te zien. Winkelruiten, ramen van gebouwen en andere onderdelen in de spelwereld hebben ineens geen reflecties meer. Nog gekker: je kunt in de game recht voor een reflecterend raam zitten en Spider-Mans eigen spiegelbeeld op dat moment níet zien. Een beetje lui, want dit hadden de makers eventueel anders op kunnen lossen, maar het zorgt in elk geval wel voor een heel duidelijk contrast tussen beide grafische modi.

Spider-Man: Miles Morales is een leuke game. Het is bovendien een nieuwe game, wat de PlayStation 5 in die zin een aardig uithangbord geeft terwijl we bij de Xbox Series X moesten concluderen dat de grootste games die er nu al voor beschikbaar zijn vooral multiplatform zijn. In Spider-Man heeft de PS5 alvast zijn eerste meer dan aardige exclusive te pakken, die bovendien een eerste kennismaking vormt met de DualSense-controller en features als raytracing op de PlayStation 5.

Spider-Man: Miles Morales in de prestatiemodus, waarin 60fps vrijwel continu wordt gehaald, maar dan zonder grafische extra's als raytracing

Spider-Man: Miles Morales in de modus voor optimale beeldkwaliteit. De beeldkwaliteit is beter, maar de game draait in 30fps.