Turkije heeft naar aanleiding van een klacht van schrijver Adnan Oktar de toegang tot meer dan een miljoen Wordpress-blogs geblokkeerd. Op enkele daarvan werden zijn religieuze opvattingen ten onrechte bekritiseerd, zo oordeelde de rechter.
Aanvankelijk gelastte de rechter alleen de sluiting van blogs met kritiek op Oktar. Nadat de auteurs daarvan hun teksten echter overhevelden naar andere blogs, werd het hele wordpress.com-domein geblokkeerd. Her en der wordt gesproken van een technisch foutje, maar dat wordt nergens officieel bevestigd. Wordpress, naar eigen zeggen de op drie na grootste blogsite ter wereld met meer dan een miljoen blogs, geeft bovendien zelf aan dat een volledige ban nog altijd van kracht is.
De blokkade lijkt het gevolg van de politieke en culturele strijd tussen twee prominente fundamentalistische moslims, die elkaar al jaren dwarszitten. Oktar, die onder het pseudoniem Harun Yahya publiceert, is een fundamentalistische moslim, die onder andere de evolutietheorie en de holocaust ontkent en regelmatig felle kritiek op zionisten, vrijmetselaars en boeddhisten levert. Ook zijn theorieën over creationisme zijn zeer omstreden, maar bezorgden hem wel een flinke aanhang. Zijn voornaamste tegenstander is de eveneens omstreden Edip Yüksel, die onder meer een nieuwe, hervormingsgezinde 'vertaling' van de Koran heeft geschreven.
De rechter oordeelde begin vorige week dat Yuksel, die door Oktar wordt afgeschilderd als 'hoofd van een criminele organisatie', zich op diverse Wordpress-blogs schuldig maakte aan laster en smaad, en vonniste dat het betreffende domein in zijn geheel geblokkeerd moest worden. Sinds afgelopen vrijdag is de blokkade van meer dan een miljoen blogs daadwerkelijk van kracht. De verbanning van het Wordpress-domein heeft kwaad bloed gezet bij de voorvechters van vrijheid van meningsuiting, maar volgens The Guardian is de blokkade geen op zichzelf staand probleem.
De Britse krant waarschuwt dat het oordeel van de rechtbank gezien moet worden als 'een teken van de censuur die in een Islamitisch Turkije als aanvaardbaar wordt gezien.' Juist het Turkse verbod op vermenging van geloof en staat, dat begin vorige eeuw door Kemal Atatürk werd ingesteld, werd in de recente verkiezingsstrijd nog onder vuur genomen omdat het strijdig met vrije meningsuiting zou zijn. Dat de toen gekozen regering nu zelf censuur toepast, zou dan ook weinig met laster of smaad te maken hebben, maar veeleer met respect voor fundamentele vrijheden. De krant hoopt dat de democratische krachten in Turkije de vrijheid die hen aan het bewind bracht, de erkenning geven die het verdient. Zelfs deze stelling is overigens niet onomstreden: zo wijst ene 'nadeem' erop dat de Turkse regering niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor beslissingen die door een rechtbank worden genomen.
