Zijn er strippers?
Het moet gezegd, uitgever 2K Games heeft echt alles uit de kast getrokken om Duke Nukem Forever een waardig podium te geven. Niet alleen vloog de uitgever tientallen journalisten naar Las Vegas, er werd ook een complete stripclub afgehuurd om de game aan de verzamelde pers te tonen. Voor dat doel moesten de strippers wijken, dat dan weer wel. In plaats van de dames stonden er tientallen Xbox 360’s opgesteld waar Duke Nukem Forever op kon worden gespeeld. Ook niet verkeerd natuurlijk. Op het podium van de club was alleen Randy Pitchford te zien, de directeur van Gearbox Software. Deze studio heeft de game onder zijn hoede sinds 3D Realms de deuren moest sluiten. Hij vertelde dat het ontwikkelteam nog steeds op schema ligt en dat DNF precies volgens planning in mei in de winkels ligt. Verder legde Pitchford uit dat we het begin van het spel mochten spelen en dat we daar een paar uur de tijd voor hadden.
De start van het spel kwam bekend voor. Dat gedeelte hebben we namelijk eind vorig jaar al eens gespeeld, tijdens First Look in Amsterdam. Meteen bij de opening wordt je duidelijk gemaakt dat het leven goed is geweest voor Duke, tijdens de jaren die zijn verstreken sinds Duke Nukem 3D. Hij is niet alleen de grootste levende legende op Aarde, hij heeft op basis van zijn heldenstatus ook een heus imperium uit de grond gestampt, met goktenten, hamburgerrestaurants en - jawel - stripclubs. Duke vindt zijn eigen succes overigens volkomen logisch. In de woorden van Pitchford: het is de meest hedonistische en narcistische man ter wereld. Zo zul je al snel merken dat Duke geen genoeg kan krijgen van het spelen met zijn eigen game, zelfs als hij ondertussen wordt afgeleid door een schaars geklede tweeling.
/i/1297272559.jpeg?f=imagenormal)
Presidentiële goedkeuring
De aandacht van Duke wordt afgeleid als blijkt dat de aliens uit DN3D toch niet helemaal zijn verslagen. Ze zijn terug op Aarde en hebben zelfs een deal gesloten met de leiding van de VS. Ze hebben de president ervan weten te overtuigen dat ze vreedzame bedoelingen hebben en zowel de president als de hoogste militair vraagt aan Duke om zich dit keer afzijdig te houden. Men wil de zaak namelijk met wat meer tact aanpakken. Duke heeft uiteraard zijn twijfels. Hij gelooft niets van de vreedzame bedoelingen van de aliens. Volgens hem zijn ze maar met één doel teruggekeerd: ze willen onze chicks stelen. En zoals je weet: nobody steals our chicks and lives!
Vandaar dat Duke in actie komt als duidelijk wordt dat zich een enorme alien ophoudt in een stadion. Na een verplicht bezoek aan het toilet - de spiegels en pisbakken waar Duke zijn ego mee op kan krikken zijn weer volop aanwezig - stapt hij de arena in om de boss een lesje te leren. Van de kapitein van de verslagen Marines krijgt hij een devastator. Wie DN3D heeft gespeeld, weet dat dit een snelvurende dubbelloops raketwerper is. Die komt van pas, want de alien boss schiet met vergelijkbare projectielen en heeft bovendien een verpletterende sprint in de benen. Die sprint gaat gelukkig alleen recht vooruit en is dus vrij eenvoudig te ontwijken. Strafen is het devies, waarbij je tegelijkertijd nieuwe munitie oppikt.
/i/1297272558.jpeg?f=imagenormal)
Naar het museum
Na deze inleidende schermutselingen begint het spel echt, in het hoofdkwartier van Duke. Dat is gevestigd in het museum dat hij ter meerdere eer en glorie van zichzelf heeft ingericht. Ondanks dat er een nieuwe alien invasion gaande is, zijn er nog steeds fans die zich aan Duke willen vergapen. Kinderen die een handtekening vragen, en vrouwen die liefst nog meer willen. Na de nodige plichtplegingen duikt Duke onder in een soort batcave onder het museum. Die blijkt echter te zijn veroverd door de aliens, waardoor de strijd nu echt losbarst. Doordat de aliens hem voor waren, heeft Duke geen beschikking over zijn wapens en dus is hij in eerste instantie op zijn vuisten aangewezen. Het helpt daarbij om bier te drinken. Duke gaat er niet alleen tijdelijk van slingeren, het maakt ook zijn vuistslagen krachtiger.
/i/1297272560.jpeg?f=imagenormal)
Duke blijft wel even op zijn vuisten aangewezen. De makers nemen de tijd om de verschillende wapens te introduceren. Gelukkig kan Duke dit keer ook voorwerpen oppakken en weggooien, wat in de eerste levels goed van pas komt. Vooral de vele Duke-beeldjes - een soort mini-Oscars - die her en der staan opgesteld, zijn een geducht wapen tegen de eerste aliens. Ook de gewichten waar Duke mee traint, vormen een geschikt wapen. Mocht je ondertussen willen trainen, dan kan dat uiteraard ook. Het is zelfs goed voor je ego, wat in DNF gelijk staat aan je gezondheid.
Keurig netjes
Naast dat gooien is er meer aan de besturing veranderd. We speelden op een Xbox 360, wat uiteraard al een flinke verandering met zich meebrengt ten opzichte van DN3D. Verder is nieuw dat overduidelijk wordt aangegeven of je iets met een voorwerp kunt doen. Als je een deur kunt openen, wordt dat keurig netjes aangegeven, wat de spanning van het verkennen er een beetje afhaalt, zeker bij de geheime ruimtes die traditiegetrouw zijn ingebouwd. Bij voorwerpen geldt hetzelfde. Als je er iets mee kunt, wordt dat al aangegeven voor je het hebt opgepakt. Verder kan Duke bukken, springen en een verrassend kort sprintje trekken. Hij kan ook nog granaten gooien en gebruikmaken van vergelijkbare special effects als in DN3D. Zo is de HoloDuke terug, een holografische kopie van Duke die de aandacht af kan leiden. Verder zijn ook Steroids en Duke Vision weer aanwezig, features waarmee Duke voor onbepaalde tijd in het donker kan zien.
/i/1297272566.jpeg?f=imagenormal)
Lekkere guns
Het lijkt erop dat Gearbox en 3D Realms de wapens zoveel mogelijk hetzelfde hebben gelaten. Zo heeft Duke weer een standaardpistool, waarbij uit onze demo niet helemaal duidelijk werd of hij er daar ook twee tegelijk van kan gebruiken. De devastator komt al in het begin voor, maar blijft daarna lang buiten bereik. De vertrouwde shotgun duikt wel al vrij vroeg in het spel op en dit is wat ons betreft weer net zo'n prettig wapen als in DN3D, al waren de meningen hierover onder andere jourmalisten in Las Vegas verdeeld. Opvallend was dat Duke als eerste wapen een laserapparaat in handen krijgt. Hij verovert het op het nieuwe type aliens dat zijn ondergrondse hoofdkwartier is binnengevallen. De laser doet precies wat je verwacht: gebundelde energie met een dodelijke intensiteit uitstralen. De wat vormloze aliens blijken erg gevoelig voor hun eigen wapen en zo zit er dus wel degelijk vernieuwing in de game. De vertrouwde ingrediënten zijn echter allemaal terug: de shotgun, de chaingun, de devastator en ook vertrouwde tegenstanders zoals de octobrains en pig cops. Het pakket is hier en daar aangevuld met nieuwe wapens en bad guys.
/i/1297272562.jpeg?f=imagenormal)
Gele en rode kaarten
Ook de gameplay is grotendeels hetzelfde gebleven, alles draait om schieten en het vinden van de uitgang. Daarbij is intact gehouden dat de uitgang van een ruimte vaak is verborgen achter een gesloten deur die alleen kan worden geopend als je bepaalde onderdelen hebt verzameld. We zijn de uit DN3D bekende rode, blauwe en gele toegangskaarten niet tegengekomen in de demo. In plaats daarvan moesten we onderdelen van een kleine kernreactor verzamelen om door te kunnen naar de tweede helft van het level. Er kwam een obstakelrace met een radiografische bestuurbare speelgoedauto aan te pas om deze onderdelen te verzamelen.
Afwisseling
Het lijkt meteen ook het belangrijkste thema van het deel van het spel dat we mochten spelen: de speler vermaken door afwisseling te bieden. Dat is natuurlijk een zeer terecht streven en de makers halen er van alles voor uit de kast. Zo is er een deel waarin Duke volledig is aangewezen op Duke Vision, gevolgd door een sectie waarin de overbekende ventilatieschachten terugkeren, en is er een lange sectie waarin Duke slachtoffer is van een ShrinkRay. Daarin keert ook hetzelfde radiografisch bestuurbare wagentje terug, waarmee mini-Duke zelf kan rijden en scheurend door zijn museum moet zien te ontsnappen aan achtervolgende aliens. De race wordt afgewisseld door delen waarin mini-Duke te voet voorbij een reeks spring- en klimpuzzels moet zien te komen.
Knallen
Afwisseling genoeg dus, al komt het zo hier en daar gelukkig ook nog neer op het simpelweg neerknallen van aliens. In de eerste delen van het spel zijn dat er echter opvallend weinig. Het schieten is in het begin vooral weggelegd voor de bossfights die Duke voor zijn vierkante kiezen krijgt. Naast de alien in het stadion moet Duke het al snel opnemen tegen het Alien Mothership. Hij heeft daarvoor een kanon tot zijn beschikking en moet de tientalllen dropships neerknallen die het Mothership naar Aarde stuurt. Tussen de bedrijven door is het zaak om het Mothership zelf op enkele kwetsbare punten te raken.
/i/1297272563.jpeg?f=imagenormal)
Diepgravend epos
Het verhaal lijkt even simpel en platvloers als dat in Duke Nukem 3D en eigenlijk is dat alleen maar goed. Bij Duke past nu eenmaal geen diepgravend epos met gecompliceerde keuzes. Voor Duke is de wereld heel simpel en dat moet dus ook gelden voor de game. De vaste ingrediënten zijn allemaal terug. De chicks, de aliens, de bad ass-wapens, de ruimteschepen en een platvloerse hoofdrolspeler met heerlijke one-liners. Die vormen ook in Duke Nukem Forever weer de sterkste kant van het spel. De makers hebben tientallen nieuwe kreten verzonnen, die in veel gevallen net zo grappig zijn als in de voorgaande game. Volgens Jon St. Jon, de man die de stem van Duke inspreekt, worden de beste one-liners verzonnen door een vrouw, zo vertelde hij in de stretched Hummer-limo die ons naar de stripclub in Vegas bracht. St. Jon kwam geheel toevallig naast ons zitten. De man is eigenlijk niet eens erg grappig, en het is vreemd om de overbekende Duke-stem uit de mond te horen komen van een vriendelijk lachende vijftiger.
Dikke letters
Ondanks de aanwezigheid van St. Jon was niet iedereen even blij met de speelsessie. Hoe grappig de teksten ook zijn, Duke heeft met dikke letters '2005' op zijn voorhoofd staan. Je ziet aan alles af dat de game lang in productie is geweest en dus is gebaseerd op ideeën die uit de vorige eeuw stammen. De wapens, de aliens en de besturing - dekking zoeken staat bijvoorbeeld niet in het woordenboek van Duke - doen allemaal erg denken aan titels van vroeger, en games worden anno 2011 nu eenmaal net iets anders in elkaar gestoken. In 2011 zijn hoofdrolspelers 'gelaagd,' wat wil zeggen dat ze gebukt gaan onder psychische problemen. Duke niet, die gaat nergens onder gebukt. Aliens stelen onze chicks en daar gaat hij een stokje voor steken. Zo simpel is het. Grafisch gezien is nog duidelijker dat er lang aan de game is gesleuteld. Vooral iconische tegenstanders als de pig cops en octobrains zien er naar de huidige maatstaven wat ongedetailleerd uit, en ze zijn tegelijkertijd niet meer zo kleurrijk en herkenbaar als vroeger. De sprites uit DN3D hadden de herkenbaarheid van Mario. De versies uit DNF zien eruit alsof ze uit Doom III zijn weggelopen en ze missen de finesse van hedendaagse monsters.
Voorlopige conclusie
Of dat allemaal erg is, moet blijken als we de kans krijgen om het spel helemaal te spelen. Voorlopig zijn de gevoelens gemengd. Het is fantastisch om DNF eindelijk te kunnen spelen en de humor is ouderwets lekker. Het is de gameplay eromheen die wat vraagtekens oproept, al hoort dat natuurlijk net zo goed bij de serie. In heel veel opzichten was het vrijwel tegelijk met DN3D verschenen Quake een betere game. De engine was beter, de wapens waren beter, de balans tussen wapens en vijanden was beter en Quake was bovendien een echte 3d-game, waar DN3D het met een soort 2,5d moest doen. En toch scoorde Duke als een malle, omdat de man nu eenmaal humor en persoonlijkheid heeft. Dat compenseerde de mindere technische kanten van het spel met verve. Of dat met Duke Nukem Forever ook gaat gebeuren, is maar de vraag. De humor is er, maar de technische tekortkomingen ook en het is de vraag hoe die zich tot elkaar gaan verhouden. Gelukkig hoeven we niet Forever te wachten tot we antwoord krijgen op die vraag.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Titel |
Duke Nukem Forever
|

|
Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation3
|
Ontwikkelaar |
Gearbox Software
|
Uitgever |
2K Games
|
Releasedatum |
6 mei 2011 |