James Webb naar en op locatie: wat nu?

Inleiding

In dit artikel staan we stil bij de correctiemanoeuvres die nodig waren om James Webb naar zijn eindbestemming te sturen, hoe het zit met zijn huidige baan om een niet-bestaand punt, wat er nu gebeurt met de spiegels, hoelang de missie nog meekan en welke opvolgers al worden overwogen.

Wijlen James E. Webb zou het vast met tevredenheid hebben gadeslagen; de naar hem vernoemde ruimtetelescoop is inmiddels aangekomen op zijn eindbestemming en tot nu is de missie een groot succesverhaal. Draagraket Ariane 5 heeft de telescoop op eerste kerstdag zo precies afgezet in de ruimte dat de James Webb Space Telescope al direct op een ideale koers zat. Dat betekende minder brandstof voor de paar benodigde correctiemanoeuvres, zodat een langere missieduur in het verschiet ligt.

Nu James Webb in een baan zit om een punt op een denkbeeldige lijn die door de zon en de aarde wordt getrokken, zijn de penibelste momenten voorbij. De lancering was een groot succes, de zonnepanelen klapten zonder problemen uit, het zonneschild met de vijf membranen is uitgevouwen en aangespannen en ook de spiegel is compleet gemaakt doordat de twee vleugels met de linker- en rechterkant van de spiegel in positie zijn gebracht. De origamifase is dus voorbij.

Kan het wetenschappelijke feest dan eindelijk beginnen? Kan Webb nu beginnen met miljarden jaren terug in de tijd turen, het bestuderen van atmosferen van exoplaneten en het in kaart brengen van chemische samenstellingen en andere eigenschappen van talloze sterrenstelsels? Dat feest kan helaas pas in de komende zomer aanvangen. In dit artikel staan we onder meer stil bij een belangrijke fase die nu moet plaatsvinden voordat de telescoop daadwerkelijk kan functioneren. Ook besteden we nog even aandacht aan de huidige, merkwaardige locatie, het gebrek aan beelden tot nu toe en de mogelijke opvolgers.