NASA toont eerste foto in hoge resolutie van James Webb Space Telescope

De Amerikaanse president Joe Biden heeft met NASA de eerste hogeresolutiefoto gepresenteerd die door de James Webb Space Telescope is gemaakt. Die foto toont een infraroodbeeld van het diepe universum, gemaakt door de telescoop 12,5 uur lang te laten fotograferen.

NASA noemt de foto het Webb First Deep Field, vergelijkbaar met de beroemde foto van de Hubble Deep Field van de voorganger van de JWST. De foto toont sterrenstelsels die achter het cluster Smacs 0723 liggen, dat zelf 4,6 miljard lichtjaar van de aarde staat. Er zijn enkele duizenden sterrenstelsels op te zien, terwijl het geobserveerde deel van de lucht maar erg klein is. Volgens NASA keek James Webb naar een gebied niet groter dan een zandkorrel op armlengte afstand vanaf de aarde gezien. De sterrenstelsels op de foto stralen licht uit dat in sommige gevallen 13 miljard jaar oud is. Daarmee zijn het de oudste objecten die ooit zijn vastgelegd.

JWST deep field

Op de foto is te zien hoe het licht van de verdergelegen sterrenstelsels wordt afgebogen door het licht van het Smacs 0723-cluster. Door die afbuiging ziet het zwakke licht er juist nog wat helderder uit. Dat heet het zwaartekrachtlenseffect.

De foto is gemaakt door een van de vier camera's van de JWST. Het gaat specifiek om de Near-Infrared Camera of NIRCam. Feitelijk gaat het om een samenvoeging van meerdere foto's die zijn gemaakt van verschillende golflengtes. De camera nam 12,5 uur lang foto's op. Dat is veel korter dan voorganger Hubble nodig had; voor het Hubble Deep Field moest de camera wekenlang op een stukje heelal worden gericht.

Het Webb First Deep Field is de eerste 'echte' foto die de ruimtetelescoop maakte. Wel bracht NASA in maart al een foto van een ster uit die door dezelfde camera was gemaakt. Dat was een testfoto om te kijken of de NIRCam goed was afgesteld. De First Deep Field-foto werd door de Amerikaanse president en vicepresident gepresenteerd in het bijzijn van NASA-baas Bill Nelson. Op dinsdagmiddag toont NASA nog eens drie andere foto's van de JWST. Dat zijn een foto van een ander sterrenstelselcluster, van een sterrennevel en van een gaswolk rondom een ster.

De James Webb Space Telescope werd op eerste kerstdag vorig jaar gelanceerd, nadat het bouwen van de telescoop jaren vertraging had opgelopen. Nadat de telescoop op het definitieve L2-punt aankwam, ontvouwden de spiegels van de telescoop. Volgens NASA leverden de eerste foto's 'betere resultaten op dan verwacht'. Tweakers schreef vorig jaar een artikelenreeks over de telescoop.

Door Tijs Hofmans

Nieuwscoördinator

12-07-2022 • 08:23

208

Reacties (208)

208
204
102
11
3
87
Wijzig sortering
Later vandaag zullen er waarschijnlijk foto's op de officiële pagina geplaatst worden: https://webbtelescope.org/news/first-images
Voor Hubble kun je hier foto's vinden. Zelf heb ik de top 100 gedownload. Erg indrukwekkende foto's.

https://esahubble.org/images/
Het is net of alle galaxies voor een lens hangen… bijzonder
Bijzonder dat het zo kleurrijk is. Als je met het blote oog in de nacht naar de sterren kijkt zie alleen maar in zwart wit...
Volgens mij zijn deze foto's genomen in het IR-spectrum. De 'echte' foto's hebben dan lijkt me helemaal geen kleur. Ik vermoed dat ze het zichtbaar hebben gemaakt door het spectrum een stuk op te schuiven naar voor ons zichtbare golflengtes.
Wanneer je een foto zou maken van de sterrenhemel (met een gewone goede fotacamera en een lange belichting) zou je op die foto al meer kleur kunnen zien dan je zelf ziet wanneer je omhoog kijkt.

Maar deze foto's zijn gemaakt bij verschillende infrarode frequenties, die voor het blote oog niet zichtbaar zijn. Om een zichtbaar plaatje te maken hebben ze die infrarode frequenties verdeeld over het zichtbare deel van het spectrum, zoals @Robbaman ook al schrijft.
Hier een Gifje van iemand op Twitter die laat zien hoeveel beter de Webb telescoop is dan de Hubble.

https://twitter.com/jason...Arpvm-6oH7u8_HtbU_jQ&s=19

Benieuwd wat Webb nog meer voor ons in petto heeft!
Echt een super gave vergelijking natuurlijk, maar het wordt wel een heel klein beetje scheefgetrokken in de media vind ik. Voor zover ik kan vinden komt de HST afbeelding van RELICS (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/ab412b). Als ik daar alle exposures bij elkaar optel, kom ik uit op zo'n 3 uur Hubble tijd. JWST is 12.5 uur volgens NASA. Wel zeggen ze dat dit dieper is dan Hubbles deep-field (wat zo'n twee weken kostte), dus inderdaad alsnog een stuk beter, maar in mijn ogen toch een niet helemaal eerlijke vergelijking met een 4x langere exposure van JWST ;)
Hier een Gifje van iemand op Twitter die laat zien hoeveel beter de Webb telescoop is dan de Hubble.
https://twitter.com/jason...Arpvm-6oH7u8_HtbU_jQ&s=19
Ik kwam via dezelfde Twitterfeed op een bron die prachtig weergeeft waar die mooie foto eigenlijk naar kijkt en vooral hoe ongelofelijk klein de beeldhoek is (op de getoonde link, zoom uit met je muiswiel (of hoe dan ook): https://web.wwtassets.org/specials/2022/jwst-smacs/
Heeft de Hubble exact dezelfde foto gemaakt?
Hubble heeft dit gebied ook geobserveerd ja, maar niet tot dezelfde diepte in termen van gevoeligheid. Ook kan JWST objecten zien die door de uitdijing van het heelal uit Hubbles filters weggeschoven zijn.
Om het verschil te zien tussen James en Hubble:
https://old.reddit.com/r/...jwst_first_image/ifsf3is/
This Hubble version was taken in 2017, covers a much smaller part of the sky than the famous Hubble Deep Field, took 2 weeks of exposure time vs. JWST's 12.5 hours.
https://imgsli.com/MTE2Mjc3

Indrukwekkend, gewoon indrukwekkend.
En dan vraag ik mij meteen af, als we over 50 jaar en een aantal generaties camera's verder de ruimte in hebben gestuurd, hoeveel meer die weer zichtbaar kunnen maken. Met een beetje geluk maken wij dat nog wel mee.
De camera is in veel gevallen niet te bottleneck meer, maar de spiegel. Hoeveel detail een camera vast kan leggen wordt beperkt door de golflengte van het licht en het formaat van de spiegel. Gechargeerd, als je een miljard megapixel camera achter een smartphone lens hangt dan heb je niet per se een veel scherpere foto.

Vuistregel is trouwens dat je voor elke millimeter doorsnede van je lens, je 1 pixel doorsnede van jupiter vast kan leggen vanaf de grond :)

edit: dat was trouwens laatst ook zo knap aan die foto van dat zwarte gat. Datzelfde principe geldt namelijk voor radiogolven, wat immers licht is. Maar omdat een radiogolf zo'n lange golflengte heeft kan je ermee weinig detail vastleggen. Wat ze daar heel slim gedaan hebben is 2 (en meer) telescopen op 3000km afstand van elkaar 'aan elkaar geknoopt' hebben, waardoor ze virtueel een lens hadden met 3000km doorsnede. Of dat is de jip-en-janneke uitleg althans.

[Reactie gewijzigd door Michael_OsGroot op 22 juli 2024 15:10]

Heel veel verder kan een telescoop niet kijken (de Webb kijkt 13.5 miljard jaar terug en de oerknal was zo'n 13.8 miljard jaar geleden) Mogelijk dat er wel verbeteringen in de optica mogelijk zijn, maar verder kijken gaan we in ieder geval niet :)
Interessant. Is het dan niet mogelijk om 13.8 miljard jaar terug te kijken en de oerknal te zien?
De eerste 380000 jaar na de oerknal was het universum een "plasma" en niet transparant. Dus dat kunnen we nooit zien volgens mij.

Het eerste licht dat vrijkwam is nu red shifted naar microgolven. En daar hebben ze wel al opnames van gemaakt: Cosmic microwave background
Aha, dat wist ik niet! Bedankt voor de uitleg.
En waar zat dat plasma 'in'?
Mijn hoofd doet altijd boem als ik daar over denk..
volgende de huidige theorieën was het gehele universum een plasma, het zit dus nergens 'in' maar is in principe 'alles'. Waar je nu zit was dus in die tijd een plasma, zo ook alle uiteinde zichtbaar of niet, het was allemaal een plasma.
Singularity........The initial singularity is a singularity predicted by some models of the Big Bang theory to have existed before the Big Bang and is thought to have contained all the energy and spacetime of the Universe....
In relatieve jip en janneke taal: Nee, 13.5 miljard jaar is een beetje de fysieke limiet. Voor die tijd was het heelal gevuld met warme plasma, pas rond 13.5 miljard jaar geleden werd het heelal doorzichtig.

[Reactie gewijzigd door Hemingr op 22 juli 2024 15:10]

Het klinkt alsof het heelal een soort container is, wat je kunt vullen. Zijn er al gedachten hoe groot het heelal is en natuurlijk de vraag, wat zit daar buiten?
Ze zeggen dat de ruimte waarin alles zich bevindt, steeds groter wordt en steeds verder uitrekt. Tot op een gegeven moment elk melkwegstelsel zo ver van andere stelsels verwijderd zal zijn (qua afstand) dat als je op dat moment geboren zou worden, je nooit een melkwegstelsel meer zou kunnen fotograferen. Wellicht dat het universum een container is, maar dan wel eentje die eindeloos kan rekken en groeien.
Dat is inderdaad een van de uitkomsten. En het heelal lijkt te versnellen qua expansie. Met dit idee staan objecten zo ver van elkaar af dat ze elkaar niet meer kunnen waarnemen. Er ontstaan weinig tot geen nieuwe sterren meer en is het universum een donkere wereld geworden. Dit lijkt mij dan ook het einde van dit universum in relatieve zin. Want dit zou dan oneindig kunnen blijven expanderen.

Tenzij.... er wel grenzen zijn. En dat het heelal in een bubbel zit, tussen andere bubbels, en om elkaar heen draaien. Wat op zichzelf weer een krankzinnige gedachten is. Dit mega grote universum een bolletje is in een nog groter verhaal.

Ter illustratie: Onze melkweg (vergelijkbaar met één van de stipjes op de James Webb Telescoop) is in diameter 200.000 lichtjaar. Licht alleen al moet dus 200.000 jaar rechtdoor vliegen met 300.000 km/s, om onze melkweg te doorkruisen. De afstanden tussen melkwegen zijn natuurlijk nog groter. Bedenk daar een heel heelal omheen dat 13+ miljard jaar in licht oud is. A 300.000km p/s.

Wie er meer over wilt weten over de bubbels: https://www.livescience.c...radimensional-bubble.html

[Reactie gewijzigd door RoyK op 22 juli 2024 15:10]

Zou het zo kunnen zijn dat de energie die nodig is voor de expansie (volgens mij hetgene wat we nu maar donkere energie noemen) iets is wat op een gegeven moment zo ver is uitgespreid dat de expansie steeds langzamer gaat tot de boel simpelweg stil komt te staan? In die zin zou dat de 'grens' zijn van het heelal.

Maar ik hoor ook dat uiteindelijk alle materie wordt opgesnoept door de zwarte gaten dus uiteindelijk blijft er alleen nog straling over welke het zwarte gat uitspuwt.
Van wat ik er over begrijp is dat er gewoon simpelweg steeds meer ruimte is tussen ruimte en tijd, waardoor het uitdijen steeds makkelijker gaat en daardoor versneld.

Over donkere materie kan je CERN goed in de gaten voor houden. Die zijn daar druk mee bezig en deze week opgestart voor een nieuwe fase en onderzoeken.

https://home.cern/science/physics/dark-matter
Van wat ik er over begrijp is dat er gewoon simpelweg steeds meer ruimte is tussen ruimte en tijd
Ruimtetijd is een vierdimensionale structuur, het is onmogelijk om die twee los van elkaar te zien. Wat jij zegt is ongeveer gelijk aan zeggen dat er meer ruimte is tussen de X- en de Y-coördinaat. Of tussen lengte- en breedtegraden.
Deze theorie is al eens bedacht.
De expansie zou dan maximaal zijn en vervolgens begint hij aan de weg terug, totdat we terug zijn bij het begin en alles weer samen zou komen in 1 punt. De big crunch, maar dit lijkt nu zeer onwaarschijnlijk.
Ook goed om te realiseren dat we niet weten of de ruimte eindig is of niet. Dus het zou best kunnen (en er wordt vrij vaak vanuit gegaan) dat het heelal oneindig is (maar wel nog meer uitrekt).
Kunnen we al, maar let op het Doppler effect. Die klap is inmiddels zo lang geleden en zover van ons weg en zover van ons weg aan het versnellen dat de elektromagnetische straling niet meer in het 'licht' spectrum valt. Ver voorbij rood, ver voorbij infrarood. We nemen het waar als de cosmic background radiation.
... en zo beschouwd zijn die paar jaar vertraging eigenlijk ook niet zo heel erg... :)
Of zoals ze met dat zwarte gat gedaan hebben; meer telescopen de ruimte in schieten en met computers de data combineren.
Andere deep-fields van de Hubble zien er toch niet zo gaar uit als deze? Zijn vaak wel met meer kleur en variatie, net als die van JWST.
Dat is een beetje hetzelfde als zeggen dat foto's met een groothoeklens er hetzelfde uitzien als die van een telelens. Ze zien er hetzelfde uit, maar de telelens bekijkt een kleiner stukje en geeft van dat kleinere stukje dus meer informatie terug dan de groothoeklens.
Dat komt omdat JWST geen foto's maakt in het zichtbare spectrum. Het licht wat het opvangt is vaak al zo oud dat het infrarood is geworden. De kleuren zijn er later aan toegevoegd door het effect van redshifting kunstmatig teniet te doen.
De spectaculairste clusters zijn vast allemaal als officieel proposal ingediend, dus we zullen nog genoeg mooie vergelijkingen langs zien komen in de toekomst. Ook, zoals ik bij een andere comment zei, is dit maar 3 uurtjes Hubble. De Hubble Frontier Fields komen veel meer in de buurt van een tiental uur per filter. JWST is nog steeds beter binnen dezelfde tijdsspanne, maar dit is inderdaad een klein beetje appels met peren vergelijken. Maar ja JWST moet natuurlijk wel goed afgetekend worden met een first image ;)

[Reactie gewijzigd door tikk3r op 22 juli 2024 15:10]

Hij is helderder, gedetaillerder. Maar de berichten dat we nu voor het eerst 13,5 miljard jaar in het verleden kunnen kijken klopt dan toch niet? Hubble laat dezelfde sterrenstelsels zien immers.
Nope, de JWST laat nu sterrenstelsels zien die Hubble helemaal niet kon zien. De gevoeligheid en de resolutie van JWST is hoger, maar infrarood heeft ook geen (of minder) last van stof, dat zichtbaar licht tegenhoud. JWST ziet dus veel meer en verder dan Hubble.
"Volgens NASA keek James Webb naar een gebied niet groter dan een zandkorrel vanaf de aarde gezien."

Dit zegt niks. Een zandkorrel vanaf de aarde gezien op 10cm van m'n ogen of een zandkorrel die rond de aarde zweeft?
Webb’s image covers a patch of sky approximately the size of a grain of sand held at arm’s length by someone on the ground – and reveals thousands of galaxies in a tiny sliver of vast universe
de originele tekst is daar heel duidelijk over :)
Ik heb het hier uitgelegd als:

Je prikt met naald een gaatje in een papiertje, en houdt die op armlengte voor je. Waar je dan doorheen kijkt is wat deze telescoop heeft waar genomen.

Als je dan dus nog even beseft dat dat pas het waarnemend punt is en hoe ver die sterren en galaxy's dan wel niet moeten zijn, is echt enorm.

Edit: typo`s

[Reactie gewijzigd door Wachten... op 22 juli 2024 15:10]

Ja, dat zijn best wel veel sterretjes
Amerikanen en hun imperiale systeem... Alsof een armlengte universeel is.
Veel duidelijker voor de gemiddelde lezer dan zeggen: 0.01mm op 60cm afstand van je ogen.
Daar kunnen mensen zich veel minder bij voorstellen.
De el is een armlengte, en die heeft inderdaad veel varianten: https://nl.wikipedia.org/wiki/El_(lengtemaat)
Edit: Zandkorrels zijn ook niet allemaal even groot, maar met 69,4 cm als armlengte en de 2,4 boogseconden van @Znorkus lijkt NASA kennelijk zandkorrels van 0,008 mm te gebruiken.

[Reactie gewijzigd door Alex3 op 22 juli 2024 15:10]

Dan zijn het volgens mij geen zandkorrels meer. Ik leer nu dat het zand heet als de korrelgrootte tussen de 63micrometer (0,063mm) en 2mm zit. 0,008mm zou 'silt' genoemd worden.
De el is gen armlengte. Het is de lengte van de onderarm.
Zo kan je dus heel makkelijk 10 el van een touw afmeten. (Als koopman laat je je touw dus verkopen door een klein persoon, als koper zoek je de grootste verkoper.)
Dan heb je blijkbaar heel lange armen. Of beter: meet het eens na...
Grappig. Wanneer ik zoek kom ik verschillende definities tegen.

De één geeft 69,4 cm. Dat komt inderdaad redelijk evereen met een armlengte.
De ander geeft de afstand van de punt van de elleboog tot het topje van de middelvinger, ongeveer 44 cm.
De lengte heeft blijkbaar sterk gevarieerd, afhankelijk van de periode en de plaats.
Da's inderdaad heel duidelijk! :-)
nog beter te vertalen: Webb heeft een "zoomlens" van 110000mm (110 meter) :+
NASA zelf zei:
Webb’s image covers a patch of sky approximately the size of a grain of sand held at arm’s length by someone on the ground
Ca 2,4 arcseconde in het vierkant als ik het gisteravond goed heb gelezen op de jwt website.

Dat is heel, heel, heel erg klein.

Edit: het zijn arcminuten, geen seconden.

[Reactie gewijzigd door Znorkus op 22 juli 2024 15:10]

Vanaf de lengte van gestrekte armen.
Om je een idee te geven; de lengte van een arm is ongeveer 2,5 banaan 🍌
Een fruitschaal dus
Fun fact; jouw onderarm is even groot als je voet.
je moet ze ook eerst rechtbuigen. :+
behalve als je gravity lensing toepast. :+
Vraag me iets af. In hoevere is zo'n foto nou nog bewerkt voor het publiseren? Want Webb is infra rood meen ik en dit lijkt me niet echt een zuivere infra rood foto? En als het later nog bij gekleurd word zijn de kleuren dan willekeurig of ergens op gebaseerd?
Het is inderdaad bewerkt, aangezien JWST's golflengtes ver buiten het bereik van onze ogen ligt en dus geen kleur in de "traditionele" zin heeft. Dit inkleuren noemen we een false-colour / valse kleuren afbeelding en is vrij normaal in de sterrenkunde. We doen dit ook met X-ray en radio bijvoorbeeld.

Met deze foto hebben ze het denk ik wel expres zo gekozen dat het op een Hubble afbeelding lijkt in zichtbaar licht. Dat kan je prima doen door te doen alsof het roodste filter van JWST zichtbaar rood is, een wat groener filter zichtbaar groen is, een blauwer filter zichtbaar blauw is etc. Groener en blauwer betekent in deze context dan gewoon kortere golflengtes. Wetenschappelijk gezien heeft dat samenvoegen weinig meerwaarde, de informatie zit hem in de aparte opnames en het gedrag van objectend als functie van golflengte, maar voor visualisaties is het natuurlijk geweldig :)

Op deze poster kan je zien welke filters van JWST samen zijn gevoegd als "rood, groen, blauw": https://webbtelescope.org...1G7JJTZJTA8BY731JS2S7P5SZ

Als je de roodverschuiving (=afstand) van zo'n sterrenstelsel weet, zoals @MSalters ook zegt, dan kan je uitrekenen wat de intrinsieke golflengte van het licht is en dat zou wel degelijk zichtbaar licht kunnen zijn. Echter is dat in deze foto voor de meeste sterrenstelsels niet het geval. Om iets van ~400 nanometer naar <4 micrometer in JWST's bereik te schuiven moet dit een roodverschuiving van >9 hebben (de uitrekking gaat als 1+roodverschuiving), oftewel kijken naar een tijdperk nog maar ~500 miljoen jaar na de oerknal. Deze cluster hier heeft een roodverschuiving van "maar" ~0.4, ongeveer 9.3 miljard jaar na de oerknal.

[Reactie gewijzigd door tikk3r op 22 juli 2024 15:10]

Het is inderdaad "bewerkt". Dat is elke foto natuurlijk. Je hebt bij een gewone sensor 3 type kleur-sensoren, en daar moet je aan elke sensor dus een kleur hangen. Datzelfde moet je bij de James Webb afbeeldingen.

Nu is er door de leeftijd van dit licht een red-shift opgetreden (roodverkleuring). Die is goed vast te stellen, we kunnen eeb aantal karakeristieke lijnen in de spectra herkennen (geel van natrium bijvoorbeeld). Het is dus niet zo moelijk om de originele kleur terug te vinden, en die red-shift ongedaan te maken.
Deze foto is genomen in het infrarood. Dat zien wij normaliter niet. Dit is dus ook een "false colour" foto, waarbij de infrarood informatie is vertaald in voor de mens zichtbare kleuren.
Waarop die kleuren zijn gebaseerd weet ik niet, dat hangt denk ik sterk af van het doel waarvoor je de foto wil gebruiken.
"These images are going to remind the world that America can do big things, and remind the American people - especially our children - that there's nothing beyond our capacity," President Biden remarkerd
BBC News App. By Jonathan Amos "BBC Science Correspondent"

Ook bij deze telescoop wordt het blikveld heel nauw wanneer je langs de andere kant er doorheen kijkt.
Tsja. Deze quote doet geen recht aan het internationale karakter van het JWST project. Technici en wetenschappers van over de hele wereld hebben er aan gewerkt en je zou dus kunnen zeggen dat "Amerika" het kennelijk niet alleen kan.
Inderdaad. Het is absurde ironie want het is een zeer knappe prestatie maar tegelijkertijd toont het aan hoe nietig wij zijn. En dan (op zandkorrelschaal) nog superioriteit claimen :9~
Gezien dit plaatje een zandkorrel is op armlengte zitten we nog niet eens op een zandkorrel in een pixel van deze zandkorrelschaal superioriteit te claimen.
Daar valt toch eigenlijk niets over te zeggen? Dat dit een project in samenwerkingsverband is, wilt nog niet zeggen dat NASA of ESA dit niet alleen konden doen.
Misschien niet, maar het is een beetje hetzelfde als dat Djokovitz na het winnen van Wimbledon in zijn woordje voor de camera zegt dat hij vreselijk trots is op zichzelf en het daarbij laat.

Ik weet niet wat Biden verder nog heeft gezegd en misschien heeft hij ook wel de samenwerking met andere wetenschappers van over de hele wereld genoemd. Vandaar dat ik zei dat "deze quote" daar geen recht doet.
Ik weet niet wat Biden verder nog heeft gezegd (...)
Weinig, helaas. Er werd eigenlijk bijzonder weinig gezegd. Wat algemene woorden van een hoge NASA-pief, maar geen full-screen weergave van de afbeelding, geen woord over de 12 uur belichtingstijd, geen vergelijking met Hubble... Het was eigenlijk nogal een anti-climax vond ik zelf. (De bekendmaking, niet de foto zelf)
Die hoge NASA-pief gaf toevallig nou juist aan dat het een internationale samenwerking betrof met o.a. ESA.
Ja, helaas wel en ook een beetje beangstigend.
Men zou hopen dat het perspectief op aarde, door deze prachtige ontzagwekkende en nederig makende foto, ook verbreed zou worden.
Aan dit prestige project hebben heel veel bedrijven en mensen gewerkt verspreid over de hele wereld.
Als Amerikanen gaan praten kun je doorgaans maar beter even koffie gaan halen. Zonde van je tijd, anders.
Duizenden sterrenstelsels op dit plaatje al. Het eerste waar ik aan denk is. Het kan toch niet zo zijn dat in onze sterrenstelsel uitgerekend op aarde de enige plek is waar alles precies klopte en leven is ontstaan.

Fascinerend allemaal.
Er is een theorie dat er op andere plekken in het heelal ook leven is, maar dat het nooit zover kan evolueren dat ze kunnen reizen door het heelal. De theorie is dat op een gegeven moment intelligent leven uitsterft door een natuurramp, ziekte of oorlog.
:) dat is wel heel ver gezocht hoor
Stephen Hawking describes some of the possibilities for the universe's seeming silence, speculating that intelligence may be one of many possible evolutionary outcomes or, mostly darkly of all, the possibility that "intelligent life destroys itself."
Wat in jouw quote wordt beschreven is heel wat anders dan wat je in je eerste post zei. Stephen Hawkins praat in mogelijkheden (possibilities). Intelligentie is een mogelijke uitkomst van een evolutionair proces en intelligentie is ook een van de mogelijke oorzaken voor de destructie van diezelfde intelligentie. Hij beschrijft een paar van de oneindige aantallen scenario's die mogelijk zijn.

En de "theorie" is dan niet dat intelligent leven uitsterft door een externe bedreiging, maar dat intelligent leven zichzelf vernietigd. We zijn aardig op weg overigens...
We zijn aardig op weg overigens...
Toch is dat niet helemaal waar. Voorheen hadden we meer last van ziektes en oorlogen (qua sterfgevallen) en slechte hygiene en onveiligheid zorgde ook voor een groter aantal sterfgevallen.
Even uitgaande dat groeien in aantal het omgekeerde is van uitsterven doen we het dus niet slecht.

Ander perspectief is dat we wellicht een groter risico lopen om een dikke meteor op den kop te krijgen omdat we ze niet allemaal zien aankomen. En het effect daarvan is nog veel groter dan waar we het nu over hebben.
Even uitgaande dat groeien in aantal het omgekeerde is van uitsterven doen we het dus niet slecht
Het uitgangspunt is verkeerd. Het omgekeerde van uitsterven is niet uitsterven :)
We zijn heel druk bezig om alles wat we nodig hebben om niet uit te sterven kapot te maken. Met name een planeet om op en van te leven.

[Reactie gewijzigd door multikoe op 22 juli 2024 15:10]

Maar toch: het is niet a-typisch wat nu gebeurt. Als een beschaving zich verder ontwikkelt voorspelt elk model dat het effect van die beschaving op z'n omgeving groter wordt en ook de hoeveelheid energie die nodig is.

Ik weet/vermoed/zie dat het het onpopulaire stelling is. Maar laat ik het zo zeggen: het is niet mogelijk voor een succesvolle soort (of dat nu mensen of dieren zijn) om niet een steeds groter effect te hebben op de leefomgeving. Een diersoort sterft dan bijv. misschien wel uit als deze al het voedsel heeft opgegeten en ook de mogelijkheid om tijdig nieuw voedsel te groeien. Als mens zijn we echter in staat om te schakelen naar andere mogelijkheden - dat kost tijd maar juist het principe van schaarste zorgt ervoor dat we andere oplossingen gaan zoeken. Het gevaar zit dus in de duur van de omschakeling. Want omschakelen zullen we.
Maar wat we dan wel moeten beseffen is dat het niet mogelijk is om als soort zo wijd verspreid en zoveel ruimte in te nemen, geen effect te hebben op de leefomgeving (de planeet dus).
Het klopt dat men (kennelijk) algemeen aanneemt dat een toenemend gebruik van resources een onvermijdelijk gevolg van evolutie is. Niet eens zozeer omdat we in aantallen groeien, maar per persoon hebben we steeds meer oppervlak en vooral energie nodig.
Maar we dwalen af, de stelling was dat groei betekent dat we niet uitsterven en daar ben ik het dus niet mee eens. Als je voorbij je resources groeit, sterf je uit.
Nee, mijn stelling was dat het we het als soort niet zo slecht doen aangezien we zo gegroeid zijn. Niet dat we niet uitsterven omdat we groeien. Jezelf als soort vernietigen was waarop ik reageerde.
Des te meer reden om die effecten in goede banen te leiden.
En dan heb je natuurlijk rekening te houden met de traagheid van de planeet en zijn klimaat.
En de mens heeft de vervelende neiging om met volle vaart op een muur af te rijden (groeien) en op het allerlaatst te remmen. Met een auto zal je misschien geluk hebben, maar misschien niet meer met een trein of olietanker.. De vergelijking met het klimaat als olietanker is er niet voor niks.

We zouden op water kunnen gaan bouwen, maar ook dat wordt tegengehouden onder het kortzichtige mom van 'dat is bouwen voor de rijken'. Nou, dan komt er elders i.i.g. weer wat vrij.
Manifest stenenkoorts:
https://www.npostart.nl/m...s/06-06-2022/BV_101407795
(inb4: volgend jaar op 1250 huur maandelijkse huurlasten incl. energie voor 75m2 uit 1957 8)7 , klein wonen is i.i.g. duurzaam)
Geen zorgen, de planeet zullen we niet kapot maken.

Het hele gedoe omtrent klimaatverandering heeft enkel en alleen te maken met het beschermen van de mensheid in zijn huidige staat. Voornamelijk de zeespiegelstijging die een significant deel van de bevolking onder druk zal zetten om zich te verplaatsen naar hoger gelegen gebieden.
"Gedoe" is een wat vreemde term in dit onderwerp, maar het klopt dat we vooral bezig zijn om "ons" hachje te redden. De mensheid zal niet uitsterven door klimaatverandering.
Aardig ironisch dat de (culture) existentiële angst van onze leiders, juist het gene is wat de meeste conflicten veroorzaakt en daarmee de grootste bedreiging voor onze existentie van onze leefbare planeet en mensheid is.. Ten onder aan achteloosheid, kortzichtigheid en onwetendheid.. Geopolitiek en klimaatbeleid vooropgesteld..

Ik ben i.i.g. benieuwd naar de intelligente cosmopolitiek van de toekomst.. volgens mij is dat de enige oplossing, al lijkt hij nog erg ver weg.. als dat uberhaupt al mogelijk is met schreeuwende populisten en 'trotse jongens'.

De James Webb is alles behalve een vanzelfsprekendheid in een versnipperende wereld. Misschien moeten we simpelweg blij zijn het nog te mogen meemaken..
Nee dat is helemaal niet ver gezocht. Het is onderdeel van de Drake vergelijking.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Vergelijking_van_Drake
Ik denk dat er twee simpele redenen zijn waarom we niks hebben gezien.

1) Het heelal is dan wel 13.8 miljard jaar oud, maar de aarde had 3 miljard jaar nodig om leven te ontwikkelen. We zijn dus erg vroeg. De zon is een van de eerste generaties stabiele sterren.

2) De afstand. Als iedereen zoveel tijd nodig had om te evolueren, plus de lichtjaren afstand, dan heb je erg weinig kans dat hun signalen ons nu al hebben bereikt. Plus de signalen zijn zo zwak en red-shifted dat we ze niet eens kunnen detecteren, zelfs als zitten ze in ons eigen melkweg.

De grootste kans dat we bewijs vinden voor buitenaards leven is waarschijnlijk een superstructure (zoals een dyson sphere) om een ster heen, dat het licht zo vervormt dat er geen andere verklaring voor is dan intelligentie. Maar dan spreek je dan ook gelijk over een erg geavanceerd beschaving. De meeste zullen waarschijnlijk niet verder komen dan de steentijd (daar hebben wij tenslotte ook miljoenen jaren over gedaan).

[Reactie gewijzigd door binaryrunt op 22 juli 2024 15:10]

1) Het heelal is dan wel 13.8 miljard jaar oud, maar de aarde had 3 miljard jaar nodig om leven te ontwikkelen. We zijn dus erg vroeg. De zon is een van de eerste generaties stabiele sterren.
Het leven ontwikkelde zich juist razendsnel op Aarde. In de oudste gesteentes die we op aarde terug kunnen vinden, ongeveer 4 miljard jaar oud, kunnen we fossiele bewijzen van leven terugvinden. Dat leven bleef ruim 3 miljard jar beperkt tot eencellig leven en pas ongeveer een half miljard jaar geleden kwamen meercelligen die in een ware explosie alle dieren, planten etc. hebben gevormd en zich over de hele Aarde hebben verspreid.
De eigenaardigheid is dat wanneer de omstandigheden op Aarde al heel vroeg geschikt waren voor leven, we maar één soort leven op Aarde kennen. Alles is gebaseerd op één en dezelfde DNA-strctuur die zijn oorsprong moet vinden in één enkele oercel. Er is nog nooit iets gevonden met een andere basis, dat ook in diezelfde begintijd gevormd zou zijn. Dus óf het ontstaan van die eerste oercel is een ongeloofelijk groot toeval geweest, net zoals dat het zo vroeg na het ontstaan van de Aarde gebeurde, óf de huidige vorm van leven heeft alle andere vormen die zijn ontstaan volledig overwoekerd (die alleroudste sporen van leven kunnen niet op DNA onderzocht worden).
Over ons zonnestelsel is daar al over nagedacht, de vergelijking van Drake. Lieven Scheire geeft er hier een korte samenvatting van.
Die gaan allemaal mank. We hebben maar 1 voorbeeld van leven, en geen flauw idee hoe groot de kans is dat het ontstaat. Daar komen geen houdbare feiten uit.
1 voorbeeld van intelligent leven, en zelfs dat is alleen maar zo als de lat voor intelligentie bij mensen legt.
en zelfs dan zijn er dieren die net zo slim zijn als een klein kind. chimpansee's bijvoorbeeld.

dus waar trek je de grens met intelligentie?
Buitenaards leven op zich is al een probleem. We hebben nog nooit iets gezien. Zelfs geen sporen.
tot nu toe.
je kan niet zeggen omdat we maar zo weinig voorbeelden hebben, bestaat het niet.
je zult moeten zoeken tot dat je of iets vind, of nergens iets vind.

en hier op aarde hebben we veel verschillende soorten land en klimaat. diepe oceanen tot barre woestijnen en overal is er wel leven te vinde, zelfs in de koudste regionen van de polen is er nog leven.
tuurlijk dat is hier op aarde, maar als al dit leven overal kan bestaan dan is het niet gek om te zeggen dat ergens anders er wel wat moet kunnen zijn. of het er ook werkelijk is, dat kan niemand zeggen, tot dat we het vinden
geen flauw idee
Je overdrijft. Van alle variabelen in de formule van Drake weten we van van een aantal vrij goed wat de waarde is. Er zitten grote onzekerheden in de uitkomst, maar het idee achter de formule van Drake is dat zelfs als je alle variabelen extreem pessimistisch inschat, de kans op leven elders nog altijd vrij groot is.
Het is een truukje. Zorg ervoor dat alle factoren niet 0 zijn. Dan kun je alles tot in den treure selectief uitvergroten. Die hele vergelijking is nergens concreet. 1 probleem is het feit dat we niet eens weten wat het elementaire beginsel van leven is. Momenteel zijn er aanwijzingen dat dat sub-atomair is.

Er zijn ook gewoon teveel mogelijke factoren. Ik heb wel eens een onderzoek gelezen waaruit viel te concluderen dat hier geen leven had bestaan als straling uit het centrum van de melkweg niet werd tegengehouden door gaswolken...

[Reactie gewijzigd door blorf op 22 juli 2024 15:10]

Tja, maar het is wel heel toevallig dat leven nou net op onze planeet ontstaat.... ;-)
Mocht er leven zijn buiten ons lokale cluster, gaan we dat zeer waarschijnlijk nooit vinden. En daar gaan we al helemaal niet mee kunnen communiceren. Er is 1 uitzondering, FTL reizen. Maar ook dat is zeer onwaarschijnlijk met de huidige (theoretische) kennis.

Dus al zou er intelligent leven zijn, ook al is die kans minuscuul klein, het maakt niet uit. De kans is al vrij aannemelijk dat er amper tot geen ander intelligent leven te vinden is binnen ons eigen melkwegstelsel.

Het heeft hier ruim 4 miljard jaar geduurd en de meeste vooruitgang in het leven is geboekt tijdens massa-sterfte en grote veranderingen aan onze planeet (daarom is het evolutionair gezien helemaal niet zo'n ramp dat we onze planeet voor onszelf de gallemiezen in helpen). Op een planeet rond een ster die zeer waarschijnlijk behoort tot 1 van de eerste generaties sterren die het leven (zoals wij dat kennen) uberhaupt mogelijk maakt.

Hoe beter we het heelal leren kennen, hoe eenzamer we lijken te zijn. Hoe meer je dat in perspectief plaatst, hoe sneuer we eigenlijk bezig zijn als mensheid. We zijn zo ontzettend druk bezig met welvaart, elkaar de hersens in slaan vanwege meningen of bepaalde levensbeschouwingen. Terwijl we kans aanwezig is dat (voor zover wij ooit zullen weten) wij misschien wel eens de enige kans van het universum zijn, om het universum te leren kennen. Dan hebben we _eindelijk_ een antwoord na vele vele duizenden jaren filosoferen over de reden van ons leven op deze planeet, doen we er (naar mijn idee) veel te weinig mee. Sund.

"The cosmos is within us. We are made of star-stuff. We are a way for the universe to know itself."
Er is 1 uitzondering, FTL reizen. Maar ook dat is zeer onwaarschijnlijk met de huidige (theoretische) kennis.
Zelfs al zou je sneller dan het licht kunnen reizen, dan moet je waarschijnlijk alsnog dusdanig veel sneller dan het licht reizen, dat het je alsnog niet gaat lukken. Als de eerstvolgende planeet met leven 4 miljard lichtjaar verderop is, moet je dus al 100 miljoen keer sneller dan het licht gaan om er in een 'behapbare' 40 jaar te komen, om maar wat te noemen. En dat is zonder allerlei dingen als tijdsrek e.d. :D
Wormgaten zouden een optie kunnen zijn natuurlijk. Maar met FTL kunnen we tenminste ons lokale cluster uit komen en dan is het niet zo erg als het duizenden jaren zou duren om ons te verspreiden door het universum, we hebben er ook ~200.000 jaar over gedaan op aarde. Zonder FTL zitten we sowieso vast aan de Melkweg, Andromeda en de tiental kleine stelsels die daar omheen zweven.
Het lijkt onwaarschijnlijk inderdaad, maar ook als je op aarde kijkt is er maar 1 soort die echt de mogelijkheid heeft gekregen überhaupt na te denken over het heelal. Dus intelligent leven lijkt bijna een toevalstreffer te zijn. En het is mogelijk dat dat een ongelooflijk zeldzame, misschien wel unieke zeldzaamheid is. Ook dat zou ik super interessant vinden.
In ieder geval zullen er op de foto niet heel veel groene mannetjes gefotografeerd zijn: Voor leven zijn meer elementen nodig dan waterstof. Het heeft even geduurd voordat er genoeg zware elementen aanwezig waren in de kosmos, dus als je te diep terug kijkt, dan kijk je nog naar een kosmos die ongeschikt was voor leven.
Kurzgesagt heeft daar twee prima videos over gemaakt waarin het beter wordt uitgelegd dan dat ik het kan. 8-)

https://www.youtube.com/watch?v=sNhhvQGsMEc
https://www.youtube.com/watch?v=1fQkVqno-uI
Ja, ik kan maar moeilijk bevatten hoe groot de ruimte is. Dit plaatje is niet groter dan een rijstkorrel op armslengte afstand. Moet je nagaan. Ik kan niet geloven dat wij het enige levensvorm zijn.
tuurlijk zijn er buitenaardse levens alleen al als ik naar mijn buurvrouw kijk begrijp ik niet dat we van de zelfde planeet komen
Ik geloof dat ook niet, maar ik vraag me wel eens af of in de vergelijking ook is meegenomen dat dat andere leven ook op dit moment leeft. Dat er in die 13,7 miljard jaar ergens anders dan bij ons op aarde intelligent leven is geweest, dat is toch wel zeker, gezien de kans.
Ja dat speelt ook nog mee natuurlijk. Zo oud is de mens niet en de kans dat er elders een andere levensvorm op dit moment ook leeft is best klein. Aan de andere kant, er zijn zoveel ontzettend veel stelsels dat dat die kans misschien wel weer groter maakt?
Stel dat het niet precies klopte en er nergens leven was, wat is dan het nut van het heelal :?
Gewoon opnieuw proberen(multiverse) en hopen dat dan wel alles op zijn plaats valt :X
Waarom zou het een nut moeten hebben? Waarom kan het er niet gewoon zijn?
Zeker fascinerend!
Wat zou de minimale afstand tot ons zijn om het leven bij ons waar te kunnen nemen?
The NASA definition of life, “Life is a self-sustaining chemical system capable of Darwinian evolution” and considered the specific features of the one life we know —Terran life

er is vast ander leven dan "terran life" mogelijk

Zou je "het (tijdelijk) tegengaan van entropie" als ruimste mogelijke definitie van leven kunnen gebruiken? Dan barst het op die foto van het leven :)
Ja ik als scifi freak begin nu al helemaal weg te dromen.
Voor Aarde zou je kunnen zeggen dat het dichtbij genoeg moet zijn om zuurstof in onze atmosfeer waar te kunnen nemen (en dat is best aardig ver).
Zuurstof is een erg reactief gas dat onder veel omstndigheden met veel andere elementen reageert. Zonder continue productie van zuurstofgas is het onmogelijk om vrij zuurstof in een atmosfeer te hebben. Ons zijn op dit moment geen natuurkundige en/ of scheikundige proocessen bekend waardoor zonder biologische oorzaak een atmosfeer voor meer dan een fractie van een procent uit zuurstof zou bestaan.

Leven zoals wij dat kennen gebruikt externe energiebronnen om chemische processen in het werk te zetten die niet van nature (zonder bilogische oorzaak) voorkomen. Het zal dus 'afvalstoffen' produceren die we als aanwijzing kunnen zien voor de aanwezigheid van leven.
juist..klinkt logisch
dus dan krijg je informatie zoals onderstaan maar dan over O2


https://www.nasa.gov/site..._image_exoplanet_wasp.jpg
NASA’s James Webb Space Telescope has captured the distinct signature of water, along with evidence for clouds and haze, in the atmosphere surrounding a hot, puffy gas giant planet orbiting a distant Sun-like star.
The observation, which reveals the presence of specific gas molecules based on tiny decreases in the brightness of precise colors of light, is the most detailed of its kind to date, demonstrating Webb’s unprecedented ability to analyze atmospheres hundreds of light-years away.

While the Hubble Space Telescope has analyzed numerous exoplanet atmospheres over the past two decades, capturing the first clear detection of water in 2013, Webb’s immediate and more detailed observation marks a giant leap forward in the quest to characterize potentially habitable planets beyond Earth.
Klopt. Dan duikt iedereen eerst de scheikundeboeken in, op zoek naar alle processen waarbij zuurstof op niet-biologische wijze wordt geproduceerd. Dan worden al die processen, en nog een aantal die theoretisch mogelijk zouden zijn onder de omstandigheden op de geobserveerde planeet, één voor één naast de geobserveerde hoeveelheden zuurstof en andere restproducten van het desbetreffende chemische proces gelegd, totdat een mogelijke verklaring is gevonden, of dat een biologisch proces als enige logische verklaring overblijft.
NASA noemt de foto het Webb First Deep FIeld, vergelijkbaar met de beroemde foto van de Hubble Deep Field van de voorganger van de JWST.
Wat bijzonder is dat de belichtingstijd van de JWST voor deze foto minder dan 24u, tov 22 dagen van de hele bekende Hubble Deep Field foto's. De vele vergelijking foto's zijn slechts een voorproefje!

Bookmark tip: https://www.reddit.com/r/jameswebbdiscoveries/
Jammer dat ik precies dit niet vaker erbij zie staan, dat is namelijk een nog veel groter verschil dan alleen de verschillen in de opname, voor mij laat dat pas echt de kracht zien.
Ja, dat scheelt eventjes dertig jaar aan electronische vooruitgang, dat is niet misselijk. De sensoren zijn zeer ruisarm en hebben een hoge quantum efficiency, dwz dat fotonen vnl omgezet worden in signaal, en niet in thermische ruis.
Dat idd en de grootte van de gehele spiegel.
Ja al wordt dat weer een beetje 'ongedaan' gemaakt door zover in te zoomen. Dus hoe de lichtsterkte van de optiek zich verhoudt tussen Webb en Hubble weet ik niet. Het is moeilijk een focal length en f-waarde van dit soort apparaten te achterhalen. Ik heb het ooit eens geprobeerd na te gaan, focal length van de Webb kwam dacht ik op 110 meter (110000mm).

[Reactie gewijzigd door Znorkus op 22 juli 2024 15:10]

Ha, ja idd, net even wat anders dan mijn eigen setup. :)
Zou je in dit geval niet kunnen zeggen dat omdat de field of view van beide foto's (JWST en Hubble) vergelijkbaar is, je toch de vergelijking kan maken? Met mijn telescoop is mijn diameter bekend en door met barlows te spelen kan ik verder 'inzoomen' en zo ook, zonder de fysieke opening te veranderen, met de f-waarde kan spelen. Wat erg bruikbaar is voor planetaire fotografie.

De diameter van JWST en Hubble is bekend, evenals de focal length van Hubble. Als ik voor dat laatste trouwens Wiki mag geloven.

[Reactie gewijzigd door Michael_OsGroot op 22 juli 2024 15:10]

De spiegel van JWST is 6.5 m in diameter, die van de Hubble 2.4 m. Oppervlak is kwadratisch, dus dat is 7.3 x meer oppervlak. Geen 22 keer. Dus de rest moet van betere detectoren komen.

IR is ook minder gevoelig voor stof in de ruimte. Dus dat kan ook geholpen hebben
Ik hoop dat ze ook een 2 weken "Deep Field" met JWST kunnen doen, maar gezien die grote 'ster' die je op elke foto ziet ben ik bang dat de foto's makkelijk overbelicht worden. Maar daar zullen wel truuks voor zijn.
Wat een heerlijke bizarre foto's blijven dit toch altijd. Voer om de hele avond over na te denken zonder dat je het probleem kan oplossen. Ongelofelijk knap wat ze allemaal doen op dit gebied. Ik ben erg benieuwd wat ik in mijn leven nog allemaal ga meemaken op dit vlak... :D
Is er een probleem dan? 😅 volgens mij veranderd er precies helemaal niets door het wel of niet te weten. Nieuwsgierig zijn we overigens wel en willen overal conclusies aan verbinden.
Nee het is zeker geen probleem, maar het filosoferen over wat er allemaal is buiten de aarde vind ik mega interessant.
Het is ook zeker wel interessant, juist het onvatbare aspect.
De "dark forest" oplossing van de Fermi paradox zou een probleem kunnen zijn.
Of de "great filter".

Natuurlijk verandert er wel iets door het te weten. Want zodra je het weet, kan je maatregelen proberen te nemen om je aan de nieuwe situatie aan te passen.

Betekent niet dat je per se hoeft te doemdenken. Maar op het ongebreidelde enthousiasme van de Aardse culturen om "contact met daar buiten" te zoeken valt best nog wat af te dingen. Laat ik het zo stellen: ik hoop dat het simpele gegeven dat dit contact er nog niet is erop duidt dat wat er ook daar buiten is, het niet zoals ons is. Dat kon nog weleens onze redding zijn.

Het glas is half vol. Maar waar is het eigenlijk mee gevuld?
Wij halen graag lekkers van ver, wanneer we dat voor meer kunnen verkopen dan dat het kost om het te halen.
Voor interstellaire afstanden worden de kosten letterlijk astronomisch hoog en is het weinig voorstelbaar dat er iets te halen valt dat daar tegen op weegt. Daarnaast is de benodigde technologie zo ver gevorderd dat je daar al veel goederen en middelen me zou kunnen produceren die je ook van ver zou kunnen halen.

Nieuwsgierigheid/ toerisme zou een reden kunnen zijn, wanneer de kosten op te brengen zijn.

Het enige waar we bang voor zouden moeten zijn is religieus extremisme, waarbij al het andere leven dan zijzelf als een belediging van hun god(en) wordt gezien en dus uitgeroeid moet worden. Maar het is de vraag of zoiets gezien de grote kosten van interstellair reizen uberhaupt sustainable is.
Ik mag toch hopen dat een buitenaardse beschaving die dermate geavanceerd is dat deze interstellair kan reizen het concept religieus extremisme allang vaarwel heeft gezegd. Aan de andere kant kan je dan weer beargumenteren dat een extreem geavanceerde beschaving dat punt alleen kan bereiken door extremiteiten. En welke dat dan zijn, daar komen we pas achter bij first contact.

Bang? Nee. Ik ben niet bang voor contact met buitenaardse beschavingen. Als onze planeet aantrekkelijk was geweest om te plunderen of uit te roeien was dat al gebeurd.

Als we al op het spreekwoordelijke netvlies staan van geavanceerde buitenaardse beschavingen, dan is dat omdat ze monitoren of we onze gewelddadige kolonisaties beperkt houden tot ons zonnestelsel, zolang we ons potentieel niet hebben ontwikkeld tot een beschaving die op duurzame wijze kan co-existeren in het universum. En ook dat is een mening die volledig doordrenkt is van een antropogene kijk op de zaken, vanuit een menselijke denktrant en denkniveau.

Nee, bang ben ik alleen voor de mensheid zelf.
We weten niet of er iets gaat veranderen doordat we dit nu gezien hebben. Over ontdekkingsreizen werd ongetwijfeld iets vergelijkbaars gezegd en dat heeft uiteindelijk toch best wel voor veranderingen gezorgd.
Kan je je voorstellen wat je allemaal niet meer mee gaat maken, dat is nog veel meer :D
Wat eigenlijk het meest fascinerende aan deze foto is, is dat het een ongelooflijk klein stukje van de hemel bestrijkt en dat elk object wat we zien een sterrenstelsel is met miljarden individuele sterren.
De Hitchhiker's Guide to the Galaxy beschrijft dat als volgt:
"Space," it says, "is big. Really big. You just won't believe how vastly, hugely, mindbogglingly big it is. I mean, you may think it's a long way down the road to the chemist, but that's just peanuts to space.
En dan te bedenken, dat wij goed zijn in hokjes denken, maar waar zit "space" in dan? Is er wel een rand? Of een eind?

Als je daar een antwoord op probeert te bedenken loop je vast, het is zo enorm groot met zoveel missende informatie dat het teveel is om te bevatten,.
En dan bedenk je je weer hoe nietig we zijn, met onze problemen op die minuscule bol steen die we de Aarde noemen.
En dan zit ik gelijk ook weer te denken, hoe knap dat wij als intelligent het zo kunnen relativeren en over na kunnen denken ;)
Ik las ergens dat het stukje van de hemel wat deze foto laat zien zo groot is als een zandkorrel die je op een armlengte afstand houdt. Dus inderdaad een piepklein stukje van de hele hemel.

En het zit vol met sterrenstelsels. Kun je nagaan hoe onvoorstelbaar veel sterrenstelsels er moeten zijn en hoe onmetelijk groot het heelal is.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.