Wanneer wordt vr echt realistisch?

Een blik op de technieken van morgen

Foveated rendering en eyetracking

Het spreekt voor zich dat we deze displays op dit moment onmogelijk op native resolutie kunnen aansturen, zeker niet met de hoge framerates die nodig zijn voor virtual reality. Een mogelijke oplossing voor dit probleem is foveated rendering, een manier van 3d-beelden berekenen waarbij in het midden van het beeld, recht voor de fovea centralis van het menselijk oog, meer detail aanwezig is dan in de hoeken. Deze techniek kan alleen goed toegepast worden als dit samengaat met eyetracking; het systeem moet immers altijd weten waar het oog zich op richt om vervolgens dat deel van het beeld op een hogere resolutie te renderen.

Dit soort tracking lijkt een zeer belangrijke rol te gaan spelen in de toekomst van virtual reality. Nieuw is eyetracking niet en het wordt al breed toegepast. Niet alleen bij gaming, maar bijvoorbeeld ook in de onderzoekswereld. Zelfs Tweakers gebruikt het als we tests organiseren waarbij gebruikers bepaalde functionaliteit op de website doorlopen. We willen dan niet alleen weten wat mensen vinden en waar ze klikken, maar ook waar hun blik zich op richt.

Het 'half dome'-prototype van Oculus met eyetracking en verplaatsbare lenzen

Het wiel hoeft dus niet opnieuw uitgevonden te worden. Wel moet dat wiel flink verkleind worden, zodat het in een vr-bril past. Verschillende fabrikanten hebben dat al voor elkaar. Zo konden we op de CES-beurs aan het begin van het jaar de Fove VR kortstondig testen, een vr-bril met ingebouwde eyetracking die, net als bestaande trackingoplossingen, met infrarood werkt. In de demo die we konden proberen, werd een effect van scherptediepte gesimuleerd door hetgeen waarnaar we keken, scherp te maken en de achtergrond wazig. Hoewel het effect overdreven was, liet het goed zien dat de tracking erg snel zijn werk kon doen. Ook Oculus is hiermee bezig en onlangs toonde het bedrijf een nieuw prototype met ingebouwde eyetracking en ook nog eens bewegende lenzen.

Foveated rendering hoeft overigens niet puur een softwareaangelegenheid te zijn; het Finse Varjo werkt aan een bril die beschikt over wat het Bionic Display heeft gedoopt. Het is een hybride van twee panelen waarbij er een groot paneel is, net als bij een Rift of Vive, en een kleiner paneel met een veel hogere resolutie, onder een hoek van negentig graden onder de lenzen. Een bewegende spiegel kan het scherpere beeld van de kleine display op de grote display projecteren, waarbij via eyetracking de positie wordt bepaald. Het is een ingenieus systeem dat later dit jaar op de markt moet komen.

Varjo's Bionic Display

• Volgende pagina 5. Focusproblemen en lightfielddisplays