Perseverance-rover verzamelt succesvol eerste rotsmonster op Mars

NASA's Marsrover Perseverance heeft succesvol een monster van een Mars-rots weten te verzamelen. De ruimtevaartorganisatie deelt een foto met een vol monsterbuisje. Wegens slecht licht bij een tweede foto is het echter onduidelijk of het monster nog steeds in de buis zit.

Op de eerste foto van het monsterbuisje is te zien hoe de buis in de holle boor vol zit met Mars-gesteente. NASA deelt ook een foto van de steen waaruit Perseverance een monster heeft geboord. Het gaat om een steen die zo groot is als een aktetas, zegt de ruimtevaartorganisatie. Het monster is net iets dikker dan een potlood.

Na het verzamelen van het monster begon Perseverance de percuss to ingest-procedure, waarbij de boor en buis vijf keer een seconde lang worden gevibreerd. Met deze trillingen wil NASA ervoor zorgen dat het uiteinde van de buis geen restmateriaal meer heeft. Deze handeling kan er ook voor zorgen dat het monster verder de buis in zakt.

Na deze procedure maakte NASA nog een foto met de Mastcam-Z-stereozoomcamera's. Op deze foto is echter niet langer te zien of het monster nog in de buis zit of niet, wegens slecht licht. NASA denkt dat er nog steeds een monster in de buis zit, maar wil wachten op betere beelden met meer lichtinval om hier zeker van te kunnen zijn. NASA krijgt vrijdag en zaterdag extra beelden waarmee het hoopt te bevestigen of het buisje nog vol is of niet.

Mochten deze afbeeldingen ook geen uitsluitsel geven, dan heeft het Perseverance-team nog enkele opties. Zo kunnen ze binnen het chassis van Perseverance met het Sampling and Caching-systeem wegen of er in het buisje materiaal zit.

Perseverance boorde de steen op woensdag. Het is voor het eerst dat Perseverance succesvol een rotsmonster verzamelt. Een eerdere poging in augustus mislukte. De rover heeft in totaal 43 titanium buizen voor bodemmonsters, waarvan er volgens de planning minstens 20 gevuld moeten zijn. NASA wil samen met ESA een volgend ruimtevaartuig lanceren om de monsters weer naar aarde te kunnen brengen voor onderzoek.

Perseverance-rover verzamelt succesvol rotsmonster op MarsPerseverance-rover verzamelt succesvol rotsmonster op MarsPerseverance-rover verzamelt succesvol rotsmonster op Mars

Van links naar rechts: het gevulde monsterbuisje, het monsterbuisje na de percuss to ingest-procedure en de rots van waaruit het monster is geboord.

Door Hayte Hugo

Redacteur

03-09-2021 • 09:43

36

Lees meer

Reacties (36)

Sorteer op:

Weergave:

NASA wil samen met ESA een volgend ruimtevaartuig lanceren om de monsters weer naar aarde te kunnen brengen voor onderzoek.
Waarbij NASA de lander levert (inclusief lancering), en ESA de lancering van de orbiter (en de orbiter zelf) voor zich neemt, en ook de rover om de daadwerkelijke buisjes met monsters op te gaan halen wordt door ESA geleverd.

De lancering van ESA-orbiter zou moeten plaatsvinden in oktober 2026, en zou de op dit moment nog in ontwikkeling zijnde Ariane 6-raket moeten gebruiken. De NASA lander, met aan boord de ESA-rover, zou iets eerder, in juli 2026, moeten worden gelanceerd.

De landing van de samples op Aarde zou dan eind 2031 moeten plaatsvinden.

Dit is iig de laatste stand van de plannen zoals in april 2020 bekend gemaakt.

[Reactie gewijzigd door wildhagen op 22 juli 2024 14:19]

Als SpaceX volgens plan ook in 2026 naar Mars gaat, maar dan mét bemanning, dan kunnen ze vast ter plekke wel even een rugtasje vullen met wat stenen/sediment/regoliet. Toch wat minder complex dan een ruimte-roomba een remote buisjes-speurtocht laten maken.

Ja, Elon Musk moet het nog maar waar maken qua planning, maar in ruimtevaart, dus ook bij nasa/esa is niks zo veranderlijk als de planning, zie Starliner, James Webb telescoop, SLS... Ruimtevaart is moeilijk, het is letterlijk rocket science...
Ruimteroomba is mijn nieuwe favoriete woord. Dankjewel!

Maar je hebt gelijk; als we nog langer wachten, rijden er Tesla's op Mars tegen de tijd dat dat monster terugkomt op Aarde.

Oh, en:
https://www.youtube.com/watch?v=THNPmhBl-8I
Het bijzondere aan de huidige missie is dat het materiaal waarmee monsters genomen worden HYPER-steriel is. Daarmee proberen ze uit te sluiten dat ze markers van leven vanuit de Aarde meenemen en die aanzien voor bewijs van leven op Mars.
SpaceX en rugzakje terugsturen; grote kans op een dergelijke besmetting.
Makkelijker zeer zeker niet, een mens onderhouden voor maanden en zonder enige mogelijkheid tot een abort of veel mogelijkheden tot zaken te fixen is ongelooflijk complex. Alleen de psychologie al. Ik denk dus dat 2026 veel te optimistisch is, hoewel je natuurlijk altijd een keer het risico moet nemen.
Ruimtevaart is meer dan rocket science....
krijg hier beetje pandora's star vibes van lol.

Eerste mens land op Mars en zet voet op de bodem. Gigantische prestatie. Eerste mens op Mars kijkt om zich heen bewonderend dat hij de eerste mag zijn die er per ruimteschip heen is gegaan.
Opeens opent er zich een gat (wormhole) voor zich in de ruimte en stapt daar een man met een huis tuin keuken ruimtepak door uit wat lijkt een achtertuin in california met een zuurstof slang achter zich. Hoi! mooi hier!
Als SpaceX volgens plan ook in 2026 naar Mars gaat, maar dan mét bemanning, dan kunnen ze vast ter plekke wel even een rugtasje vullen met wat stenen/sediment/regoliet. Toch wat minder complex dan een ruimte-roomba een remote buisjes-speurtocht laten maken.
Minder complex, misschien. Bemande missies brengen hun eigen complexiteit met zich mee, zeker bij een missie die ongeveer 100 keer langer zal duren dan de langste vergelijkbare bemande missie.
Maar het zal zeker veel duurder zijn en ik betwijfel of SpaceX het zelf gaat financieren. Ik zou zo snel ook niet weten wie het wel gaat financieren. Dat nog afgezien van onopgeloste problemen die een missie naar Mars in de weg staan. Maw: ik zie het niet gebeuren in 2026.
Zo lang ze maar geen issues hebben met imperial vs. metric units....

https://www.simscale.com/...s-climate-orbiter-metric/
NASA is sindsdien volledig overgestapt op metric om dergelijke problemen te voorkomen.
En als een storm en piraten niet een Franse delegatie onderschept hadden, zouden de VS het metrische systeem nu wellicht ook gebruiken...
De VS gebruikt al het metrisch systeem.

Kijk maar eens hoe ze gewicht of bijvoorbeeld de "inch" definiëren.

De VS heeft ook een van de originele platina kilogramgewichten, die nog steeds regelmatig naar Frankrijk worden gestuurd om met de Franse kilogram te vergelijken (ja, die veranderen door de tijd van gewicht, ondanks dat ze van platina zijn gemaakt).

Ook zie je in bepaalde zaken dat de VS eigenlijk wel degelijk stappen richting het metrisch systeem heeft gemaakt, omdat imperial in zo'n geval nu eenmaal niet zo handig werkt. Als wildwatervaarder kwam ik peilschalen in de VS tegen waar i.p.v. de hoogte van de waterstand in feet en inches, een decimale schaal van feet stond: dus bijvoorbeeld 9.1, 9.2 enz t/m 9.9 feet, en dan 10.0, 10.1 feet enz.
o.a. in de onderwereld (drugs) wordt vnl. metric gebruikt.
weg met de 'retard units' ;)
Interessante toevoeging kan zijn dat er een plan B is, voor als de ESA-rover niet goed functioneert (ESA heeft immers nog nooit een succesvolle rover op Mars gehad). In dat geval kan Perseverance de buisjes zelf weer ophalen en naar de lander brengen, zodat ze alsnog terug naar aarde gebracht kunnen worden.
Dat klinkt een beetje alsof de ESA voor spek en bonen mee mag doen
Waar komt toch die behoefte vandaan om ergens een negatieve draai aan te geven? In combinatie met zelf niet nadenken komt dat nogal dom over. Dat nadenken kan bijvoorbeeld als volgt gaan:

Perseverance heeft wel wat beters te doen dan zijn eigen buisjes naar de lander brengen, al was het alleen maar omdat hij dan veel kostbare kilometers moet rijden over terrein waar hij al is geweest. Bovendien doet ESA hier belangrijke ervaring mee op, zelfs als het uiteindelijke verzamelen van de buisjes mislukt en kunnen met die ervaring op volgende projecten meewerken en meebetalen (!). Ik ben niet zo heel intelligent, maar bovenstaande is niet zo heel moeilijk te bedenken.
Op de radio hoorde ik dat ze deze tweede boring in een krater doen. Dit snap ik niet. Grond in een krater zegt dan toch meer over de asteroide dan over de grond op mars? Of zou dat juist de bedoeling zijn? :)
Ik denk dat NASA je dat het best kan vertellen:
NASA chose Jezero Crater as the landing site for the Perseverance rover. Scientists believe the area was once flooded with water and was home to an ancient river delta. The process of landing site selection involved a combination of mission team members and scientists from around the world, who carefully examined more than 60 candidate locations on the Red Planet. After the exhaustive five-year study of potential sites, each with its own unique characteristics and appeal, Jezero rose to the top.
Oftewel, ze zitten sowieso in die krater. En ze hopen water / organisch materiaal te vinden.

https://mars.nasa.gov/mars2020/mission/science/landing-site/
Die asteroide zal veel jaar geleden Mars geraakt hebben, en de grond zal echt wel van Mars zelf zijn. Asteroidekraters op de aarde zitten ook niet vol materiaal van de asteroide.

Een krater is interessant, omdat:
- Het oude lagen bloot kan leggen waar je normaal dieper naar zou moeten graven, en met diepere lagen kan je verder terug in de geschiedenis van de planeet kijken
- Het een plek is waar water zich zou kunnen verzamelen, onder de hypothese dat er water op mars was, dus bij een boring heb je relatief hoge kans om daar sporen van te vinden

Doorsnee grond zal vast ook in geboord worden, maar dingen prioritiseren die mogelijk ons meer vertellen over de geschiedenis van Mars en of er potentieel leven op Mars was is natuurlijk logisch.
Van wat ik heb begrepen is dat er ongeveer 60 locaties waren om uit te kiezen waarvan ze de Jezero Crater hebben uitgekozen. De reden hiervan dat het niet alleen dieper ligt maar ook dat het een plek is waar vroeger een water delta doorheen stroomde. Hier zou de kans het grootst zijn om tekenen van leven te vinden.
Blijft fascinerend. Een stuk steen dat (mogelijk) al honderden miljoenen jaren onaangeroerd op de grond op Mars ligt te liggen en ineens komt er een robotwagentje en die boort er zomaar een gat in.

[Reactie gewijzigd door DigitalExorcist op 22 juli 2024 14:19]

Ik heb precies datzelfde gevoel en gedachte. Iedere aanraking zorgt voor een aanpassing.
Kun je nagaan wat voor impact het eerste leven op aarde had. :) Wij zijn eerder bevooroordeeld omdat we er gewend aan zijn dat we met velen over de aarde uitzwermen en daarbij bijna letterlijk geen steen onaangeraakt laten in onze korte leventjes, maar voor de meeste plekken in het universum is de norm toch wel dat er een hele lange tijd "niks" gebeurt -- en dan zo af en toe eens een novaatje of zo.

[Reactie gewijzigd door MneoreJ op 22 juli 2024 14:19]

Kan iemand mij uitleggen waarom het zo ingewikkeld is om een stukje steen in een buisje te stoppen? Ik bedoel, we kunnen robots autonoom auto's laten bouwen en schilderijen laten schilderen, dus qua precisie is er niets mis met een robot. Ik snap dat een drone op mars lastig is, maar een robotarm heeft toch geen last van verminderde zwaartekracht o.i.d.?
Ja, dat kunnen we op Aarde prima. Maar je hebt hier te maken met machinerie die eigenlijk niks mag wegen (elke gram is €€€ ), die zo nodig autonoom moet werken maar niet té autonoom want je wil elke bit in het geheugen op afstand kunnen monitoren en aanpassen (en denk daarbij aan straling die processoren en geheugen in de war kan schoppen), wat je niet zomaar even over-the-air kan fixen (elke aanpassing duurt minstens 20 minuten om te uploaden met een bandbreedte van drie keer niks, en het resultaat krijg je 20 minuten later pas terug door de afstand tussen Mars en Aarde).

Een robotarm heeft weinig last van verminderde zwaartekracht. Maar wel van ál het andere dat mis kan gaan. En je wil zeker weten dat zo'n armpje steen precies in het buisje gooit en niet over één of andere sensor die daar een millimeter of 5 naast zit.
Een belangrijk verschil dat meegenomen moet worden is dat je niet 'zomaar een stukje steen' in een buisje stopt.:
- De robot moet een speciale holle boor hebben die door meerdere type soorten gesteente kan boren.
- Na het boren moet het gesteente uit het gat worden opgetild, dus in de holle boor blijven 'hangen'
- Het materiaal is onbekend, de eerste poging mislukte bijvoorbeeld omdat het gesteente uit elkaar viel en verpulverde voordat het terug het buisje in kon worden getilt.
- De robotarm heeft geen last van verminderde zwaartekracht. Het gesteende dat in dat buisje moet echter wel. Dat kan anders reageren bij verwijderen etc uit de steen.

En zoals DigitalExorcist ook aangaf, de machine mag niets wegen. Elke instrument moet zo licht, klein en efficient mogelijk ontwikkeld worden terwijl het ook sterk genoeg moet zijn zodat de boor niet opeens vastloopt in het gesteente en de robot daardoor opeens niet meer weg kan etc. :)
Perseverance boort nu voor de 2de keer naar een monster.

De eerste keer dat ze een monster opgeboord hadden, bleek de buis leeg te zijn. Monster was verdwenen.
Geboorde gat ook leeg. Het monster bleek tot stof te zijn vergaan.

Het is niet allemaal zo vanzelfsprekend om dit op deze gigantische afstand voor elkaar te krijgen op een compleet ander hemellichaam.
Pardon? Ga je het gehele wetenschappelijke ruimteprogramma nou opzij schuiven omdat er op een nieuwssite niet genoeg reacties worden gegeven binnen een uur? Dit soort geologisch onderzoek wordt ook vaak op de Aarde gedaan, ik zou het juist vieren als datzelfde onderzoek op een andere planeet gemeengoed wordt!
Dat er miljarden over de balk worden gegooid ben ik met je eens, maar meer door het feit dat hoofdzakelijk de VS geen interesse heeft in samenwerken en zich van alles toe-eigend.


https://en.wikipedia.org/wiki/Starlink
Daar is al “toestemming” gegeven om 12.000 satellieten om de aarde te laten draaien, en er moeten er nog meer bij 🙄

In de VS wonen ruwweg 350mln mensen, 1/20 deel van de wereld,
als de helft van de wereld besluit dezelfde soort ideeen te hebben, dan betekent dat er (minimaal) ongeveer 120.000 van die satellieten rond de aarde gaan draaien…

Maar leg dat maar eens uit aan die mensen in de VS dat ze moeten leren op hun eigen gedeelte blijven schijten en niet zo egoïstisch zijn en denken dat ze het voor de hele wereld weten.

China gaat het sws niet toelaten, Rusland ga je ook niet zomaar vanuit de ruimte bekijken, India heeft ook altijd weinig trek in buitenlandse inmenging, etc, etc
De VS wilt wel samen werken, ze hebben nu al meerdere keren gevraagd of wij met de ESA in godsnaam wat meer gewicht gaan dragen voor het ISS, want de VS betaald 90% van die rekening niet voor de lol.

De NASA klopt echt om de haverklap bij de ESA aan de deur voor hulp of om samen te werken met projecten. Maar de ESA geeft 9/10 keer gewoon nul op rekest, want het budget van de ESA is met 6 miljard echt een compleet lachertje.

Nederland heeft een kleine bijdrage van 87miljoen terwijl de belgen elk jaar 255miljoen overmaken aan de ESA.

Voor Starlink had de EU/ESA gewoon bezwaar kunnen maken als we het er niet mee eens zouden zijn. We hebben internationaal nou eenmaal besloten dat de ruimte vrij is. In principe is een baan om de aarde een "wie het eerst komt, wie het eerst maalt"-systeem, zolang een baan vrij is, mag iedereen hem claimen.
Maar de ESA geeft 9/10 keer gewoon nul op rekest, want het budget van de ESA is met 6 miljard echt een compleet lachertje.
Dit klopt niet en kun je makkelijk verdubbelen,
naast de ESA hebben lidstaten en nog eigen instanties en nog een heel netwerk er om heen dat niet eens in de budgetten wordt meegenomen.

https://en.wikipedia.org/wiki/Budget_of_NASA
zoveel scheelt het dan niet eens en de stijging is hoofdzakelijk gedreven vanuit china omdat die daar zoveel in investeert.

Het problem bij de NASA/VS is juist dat ze alle aandacht naar zich toe willen trekken,
terwijl wanneer je naar het afgelopen decennium kijkt dat ze niet bijster veel hebben gedaan. Het toe-eigenen van die succesjes is niet bevorderlijk.

Frankrijk werkt vb redelijk nauw samen met India met hun ruimteprogramma, China en Rusland werkt met Ethiopië, ESA met Brazilië, etc


Er zijn heel veel samenwerkingen, alleen NASA is opvallend vaak afwezig.
Hmm. Er is iets wat ze ons niet vertellen? En omdat ze het ons niet vertellen weten we niet wat ze ons niet vertellen, maar dat ze ons iets niet vertellen dat weten we zeker. Toch?

Ik snap het wel, als je niet echt technisch of wetenschappelijk onderlegd bent, dan is dat hele ruimtegedoe ook best wel ingewikkeld en de beste manier om te voorkomen dat je moet zeggen: "ik snap het niet" is zeggen dat wat je wel wordt verteld niet klopt. Vroeger, op school, was dat ook de beste strategie om thuis te verklaren waarom je cijfers zo slecht waren: "Ja, maar, ze leggen het ook allemaal niet goed uit".

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.