De Samsung 870 QVO 4TB en 8TB presteren zeker in deze capaciteiten heel behoorlijk. Alleen bij langdurige zware belasting komen de inherente zwaktepunten van qlc-geheugen enigszins tevoorschijn. De prijzen zijn met minder dan 10 cent per GB uiterst scherp, wat beide modellen een Great Value-award oplevert.
Corsair probeert een NVMe-ssd van 4TB nog enigszins betaalbaar te houden door qlc-geheugen toe te passen. Als we de prijs-prestatieverhouding in ogenschouw nemen, vinden we de MP600 Core aantrekkelijker dan de MP400, omdat je voor een relatief beperkte meerprijs toch aardige PCIe 4.0-prestaties krijgt. Aan dit model als gulden middenweg reiken we een Excellent-award uit.
Eigenlijk doet de Sabrent Rocket 4 Plus weinig wat we niet eerder hebben gezien. In technisch opzicht lijkt hij als twee druppels water op de onlangs geteste Corsair MP600 Pro en Gigabyte Aorus Gen4 7000s. Sabrent doet echter iets wat Corsair en Gigabyte verzaken: een 4TB-uitvoering aanbieden. Zoveel snel tlc-flash in combinatie met een moderne ssd-controller levert uitstekende prestaties op.
1TB is inmiddels veruit de populairste ssd-capaciteit in de Pricewatch. Dat is snel gegaan; twee jaar geleden maakte je nog de blits met een ssd in dat formaat. Maar wat als je nóg groter wil, om volledig afscheid te kunnen nemen van de harddisks in je pc? Dan moet je zeker eens kijken naar het snelgroeiende aanbod van ssd's van 4TB en zelfs 8TB. Als echte datahoarders verzamelden we er tien, goed voor een totale ssd-opslagcapaciteit van bijna 50TB, om ze op de testbank te leggen.
Lange tijd waren ssd's groter dan 2TB uitsluitend beschikbaar voor zakelijke doeleinden, in de vorm van vaak peperdure server-ssd's. De eerste op consumenten gerichte 4TB-ssd was de Samsung 860 QVO, die eind 2018 het levenslicht zag. Toen betaalde je daar nog ruim 600 euro voor en moest je genoegen nemen met qlc-flashgeheugen, dat minder duurzaam en langzamer is dan regulier tlc-nand.
De goedkoopste 4TB-ssd in deze test kost inmiddels nog maar iets meer dan de helft dan de introductieprijs van de 860 QVO. Daarnaast valt er voldoende te kiezen als je liever tlc-geheugen wilt of een NVMe-interface in plaats van SATA. Corsair, Gigabyte en Sabrent leverden zelfs ssd's aan met een PCI Express 4.0-aansluiting, zodat in theorie overdrachtssnelheden tot 8GB/s mogelijk zijn. Bovendien konden we twee ssd's meenemen die de capaciteitsgrens verder oprekken naar 8TB. Die zijn in absolute zin natuurlijk nog erg prijzig, maar de ultieme oplossing voor wie een onstilbare datahonger heeft. En wie weet vinden we 8TB-ssd's over een paar jaar net zo normaal als een 1TB-ssd nu.
De Samsung 870 QVO is een van de weinige ssd's die al in 8TB verkrijgbaar is.
Corsair MP400 en MP600 Core
Van Corsair ontvingen we twee ssd's van 4TB: de MP400 met een PCIe 3.0-interface en de MP600 Core, die over PCIe 4.0 beschikt. Ze maken allebei gebruik van 96-laagsflashgeheugen van Micron, dat wordt aangestuurd met 4bit per cel, oftewel als qlc. Overigens is van de MP400 ook een 8TB-versie beschikbaar, maar daarvan had de fabrikant helaas geen sample beschikbaar.
MP400 4TB
MP600 Core 4TB
Seq. leessnelheid
3480MB/s
4950MB/s
Seq. schrijfsnelheid
3000MB/s
3950MB/s
Interface
PCI-Express 3.0 x4
PCI-Express 4.0 x4
Controller
Phison PS5012-E12S
Phison PS5016-E16
Kanalen
8x 667MT/s
8x 800MT/s
Nand
96-laags-Micron qlc
96-laags-Micron qlc
Dram-cache
1GB DDR3
2GB DDR4
Levensduur
800TBW
900TBW
Garantie
5 jaar
5 jaar
Het voornaamste verschil tussen beide ssd-series is de toegepaste controller. De MP400 maakt gebruik van een Phison PS5012-E12S-controller, die acht nandkanalen met een snelheid van 667MT/s kan aansturen. De PS5016-E16 in de MP600 Core kun je het beste zien als een opgevoerde versie, met een PCIe 4.0-bus en acht 800MT/s-kanalen. Dit is dezelfde controller als die we tegenkwamen in de eerste generatie PCIe 4.0-ssd's, zoals Corsairs eigen MP600 en de originele Gigabyte Aorus Gen4.
Verder heeft de MP600 Core een grotere en snellere dram-cache en een iets langere gegarandeerde levensduur, al houdt 900 terabytes written nog altijd niet over voor een 4TB-ssd. Dat staat gelijk aan 225 cycli; zelfs een budget-tlc-ssd als de Kingston A2000 doet al 600 cycli.
Beide ssd's zijn voorzien van een dynamische slc-cache, die een deel van het geheugen slechts met 1bit per cel volschrijft, met veel hogere schrijfsnelheden tot gevolg. Het dynamische aspect zit 'm in het feit dat de cache kleiner wordt naarmate de ssd voor een groter gedeelte vol zit. Dan is er immers meer geheugen nodig om daadwerkelijk data op te slaan.
PCIe 4.0-ssd's gebruiken vaak wat meer energie dan PCIe 3.0-ssd's, waardoor ze ook meer hitte produceren. Daarom wordt de MP600 Core standaard geleverd met een lichtgrijze, aluminium heatspreader. Heeft je moederbord al een ingebouwde ssd-heatsink, dan kun je de Corsair-heatsink eenvoudig verwijderen.
MP400 4TB
MP600 Core 4TB
Gigabyte Aorus Gen4 AIC
Een van de weinige 8TB-ssd's die je als consument kunt aanschaffen, komt van het Taiwanese Gigabyte. Dat krijgt Gigabyte voor elkaar door vier van zijn Aorus Gen4-ssd's te combineren op één PCI-Express 4.0 x16-insteekkaart. Volgens de specificaties kan de ssd hierdoor lees- en schrijfsnelheden tot 15.000MB/s halen.
Gigabyte Aorus Gen4 AIC 8TB
Seq. leessnelheid
15.000MB/s
Seq. schrijfsnelheid
15.000MB/s
Interface
PCI-Express 4.0 x16
Controller
Phison PS5016-E16
Kanalen
8x 800MT/s
Nand
96-laags-Kioxia tlc
Dram-cache
2GB DDR4 (per ssd)
Levensduur
3600TBW (per ssd)
Garantie
5 jaar
De insteekkaart neemt één uitbreidingsslot in beslag en wordt actief gekoeld door een 50mm-ventilator. Die blaast lucht over een koperen heatsink van een halve centimeter dik om de door de ssd's geproduceerde warmte aan de achterkant uit je pc te blazen. Onder elk van de vier ssd's zijn twee temperatuursensors aanwezig op basis waarvan je de draaisnelheid van de ventilator kunt regelen. Daarvoor zijn in de bijgeleverde software drie modi te kiezen: quiet, balanced en full speed.
Overigens is de Aorus Gen4 AIC nog gebaseerd op de eerste generatie PCIe 4.0-ssd's van Gigabyte en niet de onlangs gereviewde refresh met een Phison E18-controller. Of Gigabyte ook op basis van die nieuwe ssd weer een x16-kaart gaat bouwen, is ons onbekend.
Sabrent Rocket 4 Plus
Onder diverse vergelijkingstests van ssd's vroegen tweakers ons om ook eens een ssd van het Amerikaanse Sabrent mee te nemen. Dit merk is in de Benelux uitsluitend verkrijgbaar via Amazon, dat op het moment van schrijven de Rocket 4 Plus 4TB verkoopt voor 899 euro. Dat is een smak geld, maar daarvoor krijg je wel een PCI-Express 4.0-ssd met opgegeven lees- en schrijfsnelheden van respectievelijk 7100 en 6600MB/s.
Sabrent Rocket 4 Plus 4TB
Seq. leessnelheid
7100MB/s
Seq. schrijfsnelheid
6600MB/s
Interface
PCI-Express 4.0 x4
Controller
Phison PS5018-E18
Kanalen
8x 1600MT/s
Nand
96-laags-Micron tlc (1200MT/s)
Dram-cache
4GB DDR4
Levensduur
2800TBW
Garantie
5 jaar
Net als Corsair en Gigabyte zet Sabrent een ssd-controller van Phison in, maar daarbij kiest het wel voor de nieuwste Phison PS5018-E18. Die kwamen we eerder tegen in de Gigabyte Aorus Gen4 7000s en Corsair MP600 Pro, ssd's die meedoen in het topsegment. Een andere overeenkomst is dat ook Sabrent deze controller combineert met 96-laags-tlc-flash van Micron. Dit flashgeheugen werkt overigens op 1200MT/s, wat niet de maximale snelheid van de controller is. Pas bij de overstap naar de volgende generatie 3d-nand, met 176 lagen, zal Micron een snelheid van 1600MT/s bieden.
Wat techniek betreft bevat de Sabrent Rocket 4 Plus dus weinig nieuws, maar de fabrikant onderscheidt zich wel door een 4TB-versie aan te bieden. Concurrenten met dezelfde controller gaan niet verder dan 2TB. De gegarandeerde levensduur is met 700 cycli identiek aan die van de concurrentie.
Standaard heeft de Sabrent Rocket 4 Plus geen heatsink, voor als je al een moederbord met een ssd-koeler hebt. De fabrikant verkoopt los een bijpassende koeler, de Rocket NVMe Heatsink, die een aluminium baseplate combineert met drie koperen heatpipes. Daar moet je echter wel de ruimte voor hebben, want de koeler is bijna tweeënhalve centimeter dik. Onder je videokaart zal dat niet passen.
Marktleider Samsung heeft nog geen NVMe-ssd's met een grotere capaciteit dan 2TB, maar wel al diverse opties met een SATA-aansluiting. De gedachte daarachter zal zijn dat de behoefte aan snelheid vaak afneemt zodra je richting grotere capaciteiten gaat, die eerder voor bulkstorage worden ingezet. Bovendien is het uitdagend om veel opslag op het M.2-formaat te proppen en wordt een dergelijke ssd al gauw erg prijzig. Zelfs in SATA-uitvoering is een ssd van 4 of zelfs 8TB allesbehalve goedkoop.
De twee belangrijkste SATA-reeksen van Samsung zijn beschikbaar in 4TB: de 870 EVO met tlc-geheugen en de 870 QVO met qlc. Laatstgenoemde is zelfs verkrijgbaar in een 8TB-uitvoering. We konden ze alle drie meenemen in de test.
870 QVO 4TB/8TB
870 EVO 4TB
Seq. leessnelheid
560MB/s
560MB/s
Seq. schrijfsnelheid
530MB/s
530MB/s
Interface
SATA600
SATA600
Controller
Samsung MKX
Samsung MKX
Kanalen
8
8
Nand
96-laags-Samsung qlc
136-laags-Samsung tlc
Dram-cache
4GB/8GB Lpddr4
4GB Lpddr4
Levensduur
1440/2800TBW
2400TBW
Garantie
3 jaar
5 jaar
In technisch opzicht hebben de 870 EVO en QVO veel overeenkomsten. Zo maken ze gebruik van dezelfde Samsung MKX-controller, die met zowel tlc- als qlc-nand overweg kan. Ook het flashgeheugen komt natuurlijk uit eigen fabrieken, maar alleen de 870 EVO is voorzien van de nieuwste generatie 3d-nand met 136 lagen. De QVO-drives beschikken nog over iets ouder 96-laagsnand, dat op papier ongeveer 10 procent langzamer is. Beide series beschikken over een Lpddr4-cache van 1GB per 1TB opslagcapaciteit: 4GB voor de 4TB-drives en 8GB voor het 8TB-model dus.
Omdat een ssd inherent minder snel schrijft dan leest, vooral als de ssd al voor een deel vol zit, is er een slc-cache aanwezig die Samsung TurboWrite noemt. Standaard is die 6GB groot, maar als er nog voldoende vrije ruimte is, kan hij dynamisch worden vergroot tot 78GB. Dat geldt voor zowel de EVO als de QVO. Een cruciaal verschil is echter de te verwachten schrijfsnelheid op het moment dat de TurboWrite-buffer is opgebruikt, bijvoorbeeld als je een groot bestand wegschrijft. De 870 QVO-ssd's schrijven dan volgens Samsung nog maar met 160MB/s, terwijl de 870 EVO zijn sequentiële schrijfsnelheid van 530MB/s probleemloos zou moeten volhouden.
We behandelen de ssd's van Sandisk en WD op één pagina, want het zijn allebei merken van Western Digital. De Sandisk Ultra 3D 4TB wordt bijvoorbeeld ook geleverd als WD Blue 3D 4TB, die op de sticker na identiek is. Verder hebben we de WD Red SA500 4TB getest, die volgens de fabrikant speciaal geschikt is voor gebruik in nas-apparaten, en de WD Black SN750, een van de weinige NVMe-ssd's die in deze capaciteit te krijgen zijn.
De twee SATA-drives delen veel kenmerken, zoals de Marvell 88SS1074-controller en het eveneens verouderde 64-laags-tlc-geheugen van eigen makelij. Nieuwere generaties flashgeheugen gebruikt WD vooralsnog niet in zijn SATA-producten. Anders dan de kleur van de sticker is er weinig verschil tussen de Sandisk Ultra 3D 4TB voor 'regulier' gebruik en de nas-specifieke WD Red.
Sandisk Ultra 3D 4TB
WD Red SA500 4TB
Seq. leessnelheid
560MB/s
560MB/s
Seq. schrijfsnelheid
530MB/s
530MB/s
Interface
SATA600
SATA600
Controller
Marvell 88SS1074
Marvell 88SS1074
Kanalen
4x 400MT/s
4x 400MT/s
Nand
64-laags-Sandisk tlc
64-laags-Sandisk tlc
Dram-cache
1GB DDR3
1GB DDR3
Levensduur
600TBW
2500TBW
Garantie
5 jaar
5 jaar
Overigens deelt Western Digital weinig details over zijn ssd's; hoe groot de slc-cache is en hoe de trukendoos van de gebruikte controller er precies uitziet, maakt het bijvoorbeeld niet bekend. Wat wel opvalt, is dat de Red-ssd weliswaar een net zo lange garantieperiode heeft, maar dat de opgegeven levensduur in geschreven terabytes veel hoger ligt. Dat komt eigenlijk vooral doordat die van de Sandisk Ultra 3D aan de lage kant is, want de rating van de WD Red is vergelijkbaar met bijvoorbeeld die van de Samsung 870 EVO.
WD Black SN750 4TB
De WD Black SN750 is WD's PCIe 3.0-topmodel en kwam voor het eerst op de markt in maart 2019, maar de 4TB-editie is pas begin dit jaar toegevoegd aan de line-up. De fabrikant benadrukt dan ook dat de SN750-serie verkrijgbaar blijft naast de SN850 met PCI-Express 4.0, die overigens niet groter dan in 2TB te verkrijgen is.
WD Black SN750
Seq. leessnelheid
3400MB/s
Seq. schrijfsnelheid
3100MB/s
Interface
PCI-Express 3.0 x4
Controller
SanDisk 20-82-007011
Kanalen
8
Nand
64-laags-Sandisk tlc
Dram-cache
2GB DDR4
Levensduur
2400TBW
Garantie
5 jaar
Op papier is de 4TB-versie van de WD Black SN750 nog iets vlotter dan de eerdere edities, wat vooral tot uitdrukking komt in de hogere schrijfsnelheid van 3100MB/s. Zoals je zou verwachten is de gegarandeerde levensduur met 2400TBW het dubbele van die van de bestaande 2TB-versie.
Van de eerdere SN750-modellen was ook een variant met koelblok van EK beschikbaar, maar van de 4TB-versie bestaat die vooralsnog niet. Erg rouwig zijn we daar niet om; vaak was de meerprijs voor de variant met koelblok onevenredig hoog. Daarnaast hebben veel moederborden tegenwoordig al bijgeleverde ssd-heatsinks.
We testen ssd's op een standaard testsysteem met ondersteuning voor PCI-Express 4.0. Dit bestaat uit een ASUS Prime X570-A Pro-moederbord met een Ryzen 7 3700X-processor en 16GB geheugen. Op de Samsung EVO 500GB-systeemschijf is Windows 10 2004 geïnstalleerd en voor de benchmarks zorgen we voor een update van de ssd-firmware indien beschikbaar.
We maken gebruik van een mix van synthetische en praktijkbenchmarks. Daarnaast gebruiken we TinkerForge-bricks om het opgenomen vermogen van de drives te meten. Die bieden voldoende resolutie om ook idle-vermogens van M.2-drives te meten.
AS SSD
De synthetische benchmarks bestaan uit AS SSD en ATTO. AS SSD maakt gebruik van niet-comprimeerbare data, zodat we vooral uit de sequentiële lees- en schrijftests realistischere data krijgen dan de data die fabrikanten graag specificeren. Met AS SSD draaien we voornoemde sequentiële tests, maar we kijken ook naar de minstens zo belangrijke 4kB-tests: dataoverdrachten van kleine bestanden. Die tests draaien we met hoge en lage queue depth, ofwel met veel, respectievelijk weinig opdrachten die gelijktijdig naar de ssd worden gestuurd.
ATTO
Met ATTO Disk Benchmark wordt anders dan met AS SSD van comprimeerbare data gebruikgemaakt. Dat leidt tot hogere doorvoersnelheden dan bij AS SSD, reden voor fabrikanten om vaak met data van deze benchmark te adverteren. Met een combinatie van tests met comprimeerbare en niet-comprimeerbare data geven deze twee synthetische benchmarks een indicatie van de bandbreedte waarbinnen ssd's kunnen werken.
Omdat synthetische benchmarks slechts een indicatie van prestaties geven, draaien we ook een aantal praktijkbenchmarks, die laten zien welke prestaties de ssd's bij daadwerkelijk, normaal gebruik neerzetten.
NasPT-traces
Daartoe maken we gebruik van een set traces die we zelf ontwikkeld hebben. Traces zijn opnames van alle driveactiviteit die terug te spelen zijn. Alle schijfactiviteit die bijvoorbeeld bij het starten van een game plaatsvindt, hebben we vastgelegd en kunnen we met NAS Performance Toolkit afspelen. Dat levert een score in bandbreedte op: hoe sneller een drive is, hoe hoger de bandbreedte bij het afspelen.
We hebben de traces in drie groepen verdeeld, waarbij we verschillend gebruik van pc's hebben samengevoegd.
De 'light desktop workload' bestaat uit het starten van het Windows 10-systeem, waarna alledaagse programma's als de Chrome-browser en Office-applicaties worden gebruikt. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal 100ms. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 22,9MB/s. In totaal worden er 1,96GB gelezen en 1,37GB geschreven. 6,8 procent van de transacties is sequentieel.
De 'Photoshop & Lightroom heavy workload' is gebaseerd op een trace van Photoshop en Lightroom in een multitaskingscenario. Hierbij wordt gewerkt met Photoshop-bestanden die zeer veel geheugen gebruiken en daarmee een grote aanslag plegen op de scratchfile die wordt gebruikt voor het bijhouden van de history states. Gelijktijdig met het gebruik van Photoshop wordt door een catalogus met 20-megapixelfoto's in Lightroom gebrowsed, en worden foto's van een netwerkshare naar de lokale drive gekopieerd en vandaaruit in Lightroom geïmporteerd. De Photoshop & Lightroom heavy workload is een zware trace. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal 100ms. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 162,9MB/s. In totaal worden er 19,1GB gelezen en 56,0GB geschreven. 4,0 procent van de transacties is sequentieel.
De gametrace met de games Grand Theft Auto V en Rise of the Tomb Raider is een relatief lichte workload met veel idle-tijd tussen de transacties. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal vijftien milliseconden. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 54MB/s. In totaal worden er 13,0GB gelezen en 1,3GB geschreven. 31,2 procent van de transacties is sequentieel. Deze test betreft de gemiddelde doorvoersnelheid over de totale duur van de transacties in de trace. Dat wil zeggen dat de tijd waarin de ssd of harde schijf idle is, niet wordt meegeteld.
PCMark 10
We draaien ook de nieuwste versie van PCMark, dat ook gebruikmaakt van traces om de prestaties van ssd's in kaart te brengen. Ook de PCMark-benchmark levert een bandbreedte voor de drives op.
PCMark 10 kent ook een zeer zware test: de Consistency-test. Die brengt de worstcaseprestaties van een ssd naar boven, aangezien de drive langdurig en extreem zwaar belast wordt. Optimalisaties van prestaties, zoals garbagecollection, caching, trim en andere trucs, werken dan niet meer. Is dat punt bereikt, dan presteert de drive op zijn steadystateniveau.
Vooraf wordt de hele schijf twee keer volledig met data beschreven. Dit gebeurt twee keer om ervoor te zorgen dat ook de volledige overprovisioning ‘bezet’ is. Gedurende de acht degradatiefasen van de test wordt de volledige PCMark 10-benchmark gedraaid, met daartussenin telkens een constante workload van random schrijfopdrachten gedurende achtereenvolgens 10, 15, 20 en zo verder tot maximaal 45 minuten. Gedurende de steadystatefase wordt de benchmark nogmaals drie keer gedraaid, met telkens opnieuw vooraf 45 minuten random schrijfworkloads. Tijdens de recoveryfase mag de schijf weer ‘op adem’ komen en wordt de benchmark vijf keer gedraaid met telkens 5 minuten idle-tijd vooraf. Gedurende die tijd kan de ssd de garbagecollector en andere interne optimalisaties hun werk laten doen.
Opgenomen vermogen
Voor de stroommetingen meten we de idle-vermogens met TinkerForge PowerBricks. Met een samplerate van maximaal 1ms en een resolutie van 1mW kunnen we idle- en loadmetingen doen en die middelen in software. Voor de loadmetingen gebruiken we IOMeter, dat we 100-procent-random writes van 4kB-data laten doen en sequential writes met 1MB-blokken.
AS SSD en ATTO Disk Benchmark
In de grafieken in deze review vind je balkjes in vier kleuren. Ssd's van 4TB met een SATA-interface zijn lichtblauw, hun tegenhangers met een NVMe-interface hebben donkerblauwe balkjes. De 8TB-ssd's hebben we onderverdeeld in paars voor SATA en rood voor NVMe.
Om te beginnen kijken we naar de totaalscore van AS SSD, die een mooie eerste indruk van de prestaties geeft. Het onderscheid tussen SATA en NVMe is hier heel duidelijk, waarbij opvalt dat de onderlinge verschillen tussen de SATA-ssd's erg klein zijn. Tussen de NVMe-ssd's zijn de verschillen groter. De Sabrent Rocket 4 Plus 4TB pakt met zijn nieuwe E18-controller de leiding.
Als we naar de losse deelresultaten kijken, zien we dat de SATA-drives vrijwel in elke test nauwelijks voor elkaar onderdoen. Alleen de accesstimes bij het schrijven zijn wat hoger bij de ssd's van Sandisk en WD. De NVMe-ssd's vallen vaak uiteen in drie 'blokken'. De WD Black SN750 en Corsair MP400 zijn ongeveer even snel, net als de Corsair MP600 Core en Gigabyte Aorus Gen4 AIC; de ssd van Sabrent komt zeker in de sequentiële tests duidelijk los.
ATTO Disk Benchmark staat doorgaans garant voor de hoogste sequentiële doorvoersnelheden. Hier excelleert de Gigabyte Aorus Gen4 AIC 8TB. In onze standaardtests met een bestandsgrootte van 1MB leest en schrijft hij met rond de 10GB/s, maar dat is nog niet voldoende om het maximale uit deze ssd te halen. Als we de bestandsgrootte verder opschroeven, komen we zelfs rond de 13GB/s uit.
Sabrent is een goede tweede met snelheden tussen de 6 en 7GB/s. De MP600 Core weet vooral bij het lezen te profiteren van zijn PCIe 4.0-interface, maar bij het schrijven is het verschil met de Gen3-drives minder groot.
In de tests met kleinere 4kB-bestanden verandert er een hoop. Het verschil tussen SATA- en NVMe-ssd's wordt een stuk beter te overzien. De WD Black SN750 komt nu bovendrijven als de snelste, waarbij de PCIe 3.0-interface geen beperking vormt. De Corsair MP400 weet bij het verwerken van kleine bestanden weinig indruk te maken.
Tracebenchmarks zijn een betere graadmeter voor de prestaties in de praktijk. We trappen af met onze zelfontwikkelde traces van drie gebruiksscenario's: licht desktopgebruik, gaming en zwaar desktopgebruik.
In de lichte workload profiteert de Aorus-ssd van zijn hoge sequentiële snelheden. De ssd's op plek twee en drie, de Sabrent en de WD Black SN750, volgen op forse afstand. Tegelijk weet de snelste SATA-ssd, de Samsung 870 EVO, hier de Corsair MP600 Core te verslaan.
Ook de gamingworkload wordt gewonnen door de insteekkaart van Gigabyte, maar het verschil is nu een heel stuk kleiner. Vooral de Sabrent weet hem dicht te naderen. In de zwaarste workload is het juist de WD Black SN750 die de leiding pakt, met de ssd's van Gigabyte en Sabrent op korte afstand. De twee Corsair-drives blijven hier wat achter in vergelijking met de andere NVMe-drives, maar zijn nog altijd wel een stuk rapper dan de SATA-drives. In dat segment ontstaan overigens ook wat grotere verschillen, waarbij de Samsungs wat uitlopen.
Light desktop workload
Gaming workload
Photoshop & Lightroom heavy workload
Light desktop workload - Doorvoer ex opentijd
Interne SSD
SSD-controller
Gemiddelde doorvoersnelheid in MB/s (hoger is beter)
Ook PCMark 10 maakt gebruik van traces om de prestaties van een ssd te bepalen. De Sabrent Rocket 4 Plus wint met 412MB/s nipt van de Gigabyte Aorus Gen4 AIC (395MB/s), maar beide ssd's houden de verdere concurrentie ruim op afstand. Bij de SATA-modellen doen de drie Samsungs het duidelijk beter dan de ssd's van Sandisk en WD.
Hieronder geven we de uitgesplitste scores van de drives in PCMark weer. Die hebben we opgedeeld in lees- en schrijftests, het starten van software, het gebruik van software en gaming.
De Consistency-test is de benchmark die het kaf van het koren scheidt in onze ssd-testsuite. Ssd's die in bovengemiddelde mate moeten vertrouwen op trucs als een slc-cache in plaats van intrinsieke snelheid, vallen in de Consistency-test vaak genadeloos door de mand. Deze testresultaten zijn dan ook een goede indicatie van welke prestaties je in een worstcasescenario mag verwachten, bijvoorbeeld als je ssd bijna vol zit of de slc-cache uitgeput is.
Met 714MB/s komt de Gigabyte-ssd als winnaar uit de bus. Dat is een indrukwekkende score, al moet je natuurlijk wel bedenken dat die eigenlijk door vier ssd's gezamenlijk wordt behaald. Daaronder komen twee ssd's op praktisch dezelfde score van 517MB/s uit: de Sabrent en de WD Black SN750.
Het gat naar de volgende ssd's in de grafiek is enorm. De Samsung 870 EVO is de best presterende SATA-ssd met een score van 255MB/s, ruim 100MB/s meer dan de QVO-varianten. Hekkensluiters zijn de twee Corsair-ssd's met qlc-geheugen, waarbij de MP400 het met 91MB/s het minst goed doet.
Steady state bandwidth (Gemiddeld)
Steady state read latency (Gemiddeld)
Steady state write latency (Gemiddeld)
PCMark 10 Consistency - Steady state bandwidth (Gemiddeld)
We testen het energiegebruik met de TinkerForge Powerbricks en doen dat idle, tijdens sequentieel schrijven en tijdens random schrijfacties. Vooral idle kunnen flinke verschillen zichtbaar worden als de drive niet goed gehoor geeft aan ASPM, het energiebeheer van PCI-Express-interfaces. Dat kan ook een keus zijn om latencies te vermijden.
De grootverbruikers in idle zijn de Gigabyte Aorus Gen4 AIC-insteekkaart, met bijna 3W, en de WD Black SN750 met bijna 1W. Van de actief gekoelde insteekkaart hadden we dat wel verwacht, maar bij de WD Black lijkt het een bewuste keuze. Bij de nieuwe SN850 zagen we eveneens een bijzonder hoog idle-gebruik. In een desktop zal dat geen probleem zijn, maar dit maakt de WD Black-serie ongeschikt voor gebruik in een laptop.
In de zwaarste test, sequentieel schrijven, loopt het stroomgebruik van de Aorus-ssd op naar bijna 33W. De NVMe-ssd's eindigen tussen de 5 en 7W. Het is daarbij overigens niet zo dat de PCIe 4.0-drives per definitie meer verbruiken dan de PCIe 3.0-modellen. Bij random schrijven zien we dat wat meer terug, maar daar liggen de absolute waarden duidelijk lager. In alle tests zijn de SATA-ssd's zuiniger dan hun snellere tegenhangers, waarbij de Samsungs vaak nog net wat minder gebruiken dan de Sandisk en WD.
Opgenomen vermogen, idle
Sequentieel schrijven
Random schrijven
Opgenomen vermogen, idle
Interne SSD
SSD-controller
Gemiddelde opgenomen vermogen in mW (lager is beter)
In de index voor licht gebruik nemen we de prestaties in AS SSD, ATTO, onze eigen traces en de Storage-test van PCMark 10 mee. In de index voor zwaar gebruik voegen we daar de prestaties van de Consistency-test aan toe.
Beide indexen worden getopt door de Gigabyte Aorus Gen4 AIC 8TB, al is het verschil van een procent of 19 met de snelste 'normale' ssd nog beperkt. Dat is de Sabrent Rocket 4 Plus, die met zijn relatief nieuwe controller duidelijk boven de rest van de NVMe-concurrentie uitstijgt. In de index voor licht gebruik zijn de WD Black SN750 en Corsair MP600 Core aan elkaar gewaagd voor de derde plek, maar in de index voor zwaar gebruik vallen de Corsairs door hun qlc-geheugen terug.
Bij de SATA-ssd's zijn de verschillen kleiner, al weet de 870 EVO zich in de index voor zwaar gebruik nog redelijk los te maken van de andere modellen. Over het algemeen zijn de Samsungs, zelfs die met qlc-geheugen, wat sneller dan de ssd's van Sandisk en WD.
Waar ssd's van 4 of zelfs 8TB een paar jaar geleden nog aan servers voorbehouden waren, heb je als consument inmiddels aardig wat te kiezen als je een zeer grote ssd wilt. Wel zien we dat de grote fabrikanten vooralsnog focussen op SATA, omdat zo de prijs aantrekkelijk gehouden kan worden, terwijl de aanname is dat grote opslag minder snelheidsgevoelig is. Dat kunnen we deels onderschrijven; voor het langdurig opslaan van bijvoorbeeld films en foto's is de meerwaarde van een supersnelle ssd beperkt. Dat betekent natuurlijk niet dat er geen gebruiksdoelen te bedenken zijn waarvoor je zowel veel als snelle opslag zou willen.
Het SATA-segment is wat ons betreft stevig in handen van Samsung. Met de 870 QVO-reeks weet de Zuid-Koreaanse fabrikant een goede balans tussen prijs en prestaties te vinden. Juist voor dit segment is qlc-geheugen geknipt; het goedkopere flashgeheugen heeft een significantere invloed op de totaalprijs dan bij bijvoorbeeld een 1TB-ssd, terwijl de grote capaciteit betekent dat je minder snel iets merkt van de nadelen op het gebied van snelheid. We belonen de 870 QVO 4TB en 8TB met een Great Value-award. De 870 EVO is weliswaar iets sneller, vooral als je de ssd zwaar en lang belast, maar voor dergelijke gebruiksscenario's ligt een NVMe-ssd eigenlijk meer voor de hand.
De grote fabrikanten focussen minder op de combinatie grote capaciteit en NVMe; WD heeft sinds kort één model, Samsung nog helemaal niets. Daardoor kunnen meer nichemerken hun slag slaan. Corsair probeert een NVMe-ssd van 4TB nog enigszins betaalbaar te houden door qlc-geheugen toe te passen. Als we de prijs-prestatieverhouding in ogenschouw nemen, vinden we de MP600 Core aantrekkelijker dan de MP400, omdat je voor een relatief beperkte meerprijs toch aardige PCIe 4.0-prestaties krijgt. Aan dit model als gulden middenweg reiken we een Excellent-award uit.
De onbetwiste winnaar van de test is echter de Sabrent Rocket 4 Plus. Eigenlijk doet deze ssd weinig wat we niet eerder hebben gezien. In technisch opzicht lijkt hij als twee druppels water op de onlangs geteste Corsair MP600 Pro en Gigabyte Aorus Gen4 7000s. Sabrent doet echter iets dat Corsair en Gigabyte verzaken: een 4TB-uitvoering aanbieden. Zoveel snel tlc-flash in combinatie met een moderne ssd-controller levert uitstekende prestaties op, die zelfs akelig dicht in de buurt van Gigabytes enigszins verouderde raidkaart komen. Dat je Sabrent-ssd's uitsluitend via Amazon kunt aanschaffen, zal sommigen tegenhouden, maar een Ultimate-award is wat ons betreft op zijn plek.
Wat mij altijd tegenvalt aan deze tests is dat de omvang van de testset niet gedocumenteerd is. Als normaliter SSD's benchmark met IOZone of Ior, dan maakt het nogal niet uit of ik een testset van bijv. 8GB of 512GB definieer, de eerste valt binnen de SLC-cache, de tweede nooit niet. Een interessant gegeven bij het testen van SSD's is het omslagpunt tussen SLC-cache en TLC/QLC en na hoeveel seconden dit bereikt wordt.
Zo'n "AS SSD" en "ATTO Disk" zal vast een bepaalde testset hebben, alleen als Linuxman zeggen die benchmarks mij niets en de resultaten leveren mij ook weinig informatie op die ik kan gebruiken om tussen de ene en de andere SSD te kiezen, juist omdat het cacheomslagpunt erg belangrijk is.
Het merendeel van de door Tweakers gebruikte benchmarks lijkt binnen de SLC-cache te testen.Er is een consistentietest, maar voor mij zijn tests binnen de SLC-cache eigenlijk het minst interessant, omdat ook de Linux-VM-cache grote hoeveelheiden schrijfacties tijdelijk kan bufferen, zodat de applicatie verder kan werden. Als een applicatie bijvoorbeeld even 4GB aan data wegschrijft, dan wordt dat makkelijk opgevangen door de Linux VM-cache en kan de applicatie onmiddelijk verder. Op moment dat de VM-cache vol raakt en de applicatie daadwerkelijk afgeremd wordt, helpt een SLC-cache van enkele gigabytes niet zo veel. Dit is de reden dat bijvoorbeeld een Intel p660 onmiddelijk door de mand valt, die kan zijn snelheid slechts seconden lang vasthouden en is dan trager dan een harde schijf.
Er zit flink verschil tussen TLC en TLC en QLC en QLC, maar ik vind de consistentietest op dit punt wel informatie opleveren, maar niet de belangrijke datapunten hoe lang de SSD zijn hoge snelheid kan vasthouden en wat de snelheden zijn bij lege en volle SLC-cache.
Helaas doen veel fabrikanten nogal geheimzinnig over de grootte van SLC-cache, en aangezien die tegenwoordig vaak dynamisch is, is het lastig om dat eenduidig te meten. Voor een toekomstige update van ons testprotocol zijn we wel aan het kijken of we hier iets op kunnen bedenken.
De 'steady state'-prestaties in de Consistency-test zijn een goede graadmeter voor wanneer de SLC-cache volledig is gesatureerd. Als dat voor jouw gebruiksdoel belangrijk is, moet je daar dus zeker naar kijken. Tegelijk zal het overgrote merendeel van de gebruikers zijn ssd slechts zelden dusdanig zwaar belasten, dat de prestaties buiten de SLC-cache zinnig zijn om mee te nemen in de aankoopbeslissing.
Wat ik meestal doe is herhaaldelijk iozone draaien, waarbij ik bij elke run de bestandsgrootte verdubbel. Zodra de prestaties inzakken weet je dat de grens van de SLC-cache bereikt is. Bijvoorbeeld:
iozone -s 64G -t 8 -r 256k -i0 -i1 -i8 -e
... betekent 8 threads die ieder een dataset van 64GB parallel gaan benchmarken, met een recordgrootte van 256KB, waar ik sequentieel lees/schrijft en mixed wil testen, -e om de vm cache te flushen voor de start van iedere test.
In mijn persoonlijke bubbel is sequentieel multithreaded vaak het meest interessant, omdat applicaties vaak wel sequentieel lezen/schrijven maar het multithreaded ervan het voor het systeem uitdagend maakt om een sequentiële werklast aan het opslagmedium aan te bieden. Mijn merk bestaat er dan uit om de IOZone eerstens zo te kiezen dat hij representatief is voor de praktijkbelasting van het systeem en daarna het systeem zo te tunen dat het goed in staat is de iops die van meerdere kanten komen te sorteren, aan elkaar te plakken en sequentieel aan het opslagmedium aan te bieden.
Met name gemengd lezen/schrijven is een venijnige benchmark om goed te krijgen.
Ben ik de enige die het vreemd vindt dat zowel de WD Red SA500 4TB als de Sandisk Ultra 3D 4TB over dezelfde hardware (en capaciteit) beschikken, maar de verwachte levensduur van de WD Red 2500TBW is tegenover 600TBW voor de SanDisk Ultra?
TBW is niet echt een technische specificatie, maar een vorm van garantie. Vaak geldt voor de fabrieksgarantie op ssd's dat die vervalt zodra je of de periode (bv. 5 jaar) of de TBW (bv. 600TB) bereikt. En garantie kost onder de streep gewoon geld, dus betaal je ook meer.
Ik zie geen technische reden waarom de Sandisk Ultra 3D het minder lang uit zou moeten houden, tenzij het één cijfer hogere part number van het nand een significante betekenis heeft. Wat die part numbers betekenen, is helaas niet openbaar.
Zo mega vind ik deze testen ook niet, zet er ook is eens een Samsung 980 Pro in...
Je gaat een 2.5" vergelijken met een M.2 schijf, zet er dan een M.2 van samsung bij....
De titel is mega-ssd roundup en niet mega-roundup, dus veel opslagruimte, geen grote vergelijking Maar wijs vooral aan waar die 4TB-versie van de 980 Pro te vinden is, dan weet Samsung zelf dat ook meteen. Net als een 4TB m.2 van Samsung, welke had je in gedachten?
Niet alleen 2,5" vs. M2, maar ook SATA600 met PCIe 3.0 en PCIe 4.0...
Met de 'winnaar' kan het gros van de gebruikers helemaal niets, want ze hebben geen PCIe 4.0 in de machine zitten. Andere kunnen geen M2 of juist weer geen SATA plaatsen.
Het advies van een QVO als 'great value' vind ik ronduit bizar, het is slechts 15% goedkoper, maar gaat maar slechts 50% van het aantal schrijfacties mee (dan heb ik het niet eens over de performance bottlenecks). Dat is niet duurzaamheid! En ook niet hoe vaak grote SSDs worden gebruikt, die dingen worden vaak langer gebruikt dan traditionele HDDs of kleinere SSDs.
Hier wordt bv. mijn Samsung 840 EVO 1TB nog steeds gebruikt na bijna 8 jaar... Ik verwacht dat een QVO model dat niet zolang uithoud...
Hoeveel TB writes heb je op die 840 EVO?
Doorgaans komen de meeste nooit aan die max waardes die fabrikanten opgeven.
En die max waardes zijn doorgaans ook heel conservatief, in de praktijk kan je nog langer doorgaan.
27.5TB, ver van de huidige specs, maar het is dan ook maar een 1TB disk. En vergeet ook niet dat deze is gekocht en gebruikt in een periode dat dit niet goedkoop was en mensen redelijk voorzichtig omgingen met hun SSDs. De machine waar deze disk in zat en nu inzit heeft ook nog HDDs waar veel van de writes normaal gesproken naartoe gaan. Ik begin nu eigenlijk pas machines te gebruiken/in elkaar te zetten die alleen maar SSDs aan boord hebben en ik ze op dezelfde manier ga gebruiken als voorheen HDDs.
Die SSDs van toen houden het dus heel wat langer uit dan gespect (eerst zien of de huidige generatie dat ook doet).
Als ik kijk naar bv. mijn Samsung 970 EVO 2TB die sinds september vorig jaar wordt gebruikt als OS/VM disk (5 dagen in de week, niet als primaire computer). Zit al op 4.8TB in 9 maanden. Ik heb ook nog een 512GB Samsung M2 SSD (MZHPU512HCGL-00000) die ook alweer bijna 7 jaar in gebruik is als OS disk, maar die wil de Samsung Magician niet uitlezen...
Zelf zit ik aan 10,4TB per jaar gemiddeld op mijn 1TB 970 EVO als primaire computer waar enkel die SSD in zit. Ik heb wel ook nog een NAS voor Plex enzo, maar games etc staan gewoon lokaal voor maximale performance.
Een 970 QVO 1TB heeft 360 TBW als opgegeven waarde (970 evo 600TBW), dus ik zou aan de hand van die waarde nog 34+ (57+ voor mijn 970 evo) jaar door kunnen gaan. Het lijkt mij dat er wel nog eerder een ander component zal kapot gaan voor andere redenen.
De hoofd reden voor mij om geen QVO te kopen, zal toch eerder de performance drop zijn nadat de cache op is en vooral de vraag hoe groot is die cache.
Interessant artikel [...] Die SSDs van toen houden het dus heel wat langer uit dan gespect
Bij NAND is het, hoe vaker het beschreven is, hoe korter de retentie.
Vandaar de TBW spec, die betekent: Tot x TBW kan ie de data nog minstens n jaar vasthouden.
Dan kan je er mss ook best 10x TBW naartoe schrijven, maar dan houdt ie t niet meer n jaar vast en voldoet ie dus niet meer aan dat deel van de spec.
Misschien maar n halfuurtje, waar je niks van merkt als je elk kwartier herschrijft zoals in die tests.
Die retentie duur spec wordt ook "even tussendoor" in je artikel genoemd, het staat nog net niet tussen haakjes.
Terwijl dat juist de hele verklaring is waarom je er (veel) meer dan de TBW spec naartoe kan schrijven.
[Reactie gewijzigd door N8w8 op 22 juli 2024 15:10]
Yups wou ik ook net zeggen. Het maximale halen moet je al flink je best voor doen. Natuurlijk hangt dit sterk af van waarvoor je de drive gaat gebruiken. Als je dit als cache schijf, of boot drive gaat gebruiken ofzo dan ga je nog flink je best moeten doen. Maar dan kan het wel. Als je dit als storage gaat gebruiken, om bijvoorbeeld films/muziek op te zetten, dan zal je dit nooit halen. Zelfs met games erop ofzo. Maar bij normaal gebruik zal je dit echt met moeite halen
Dat is een verkeerde aanname, als je schijf 8x zo groot is, dan denk jij dat het aantal schrijfacties gelijk blijft, dat is natuurlijk niet zo. Meer ruimte, dus meer ruimte om naar te schrijven, dus meer schrijfacties. In mijn huidige main PC zitten dus 2 SSDs en 2 HDDs, waarbij een hele hoop tijdelijke opslag gebeurt op de HDDs op het moment (plus nog een sloot storage op een flinke NAS). Wat er voorheen gebeurde op die twee SSDs gaat nu (voor mij) gebeuren op 1 SSD (Samsung 970 EVO plus 2TB) en wat er op die twee HDDs gebeurde gaan nu ook op 1 SSD (Samsung 870 EVO 4TB). Echter is dan nog de lading gesplitst tussen zakelijk en prive (ik heb die machine 2x aangeschaft). Er zijn echter zat freelancers die een BYOD gebruiken voor werk en prive en dus die hele productiviteits lading hebben op maar 1 SSD.
Bedenk ook waarvoor een 8TB SSD gebruikt gaat worden (prive) flink ruimte voor downloads die initieel worden gedownload, worden gerepareerd, uitgepakt, deleted, rinse & repeat. Dat is wat anders dan bv. om games op te installeren die er weken/maanden opstaan en hoogstens updates krijgen... Ik vraag me echter af of je dat bij dat specifieke gebruik niet juist tegen de bottlenecks aanloopt.
volgensmij wordt je tijd en je internet verbinding de bottleneck bij 8TB per dag,
even uitgaan van 4GB per item moet je overhead managen van 2000 items en 500 mbit per sec downloaden om dat in je 4 uur per avond klaar te krijgen.
En zelfs dan kun je dus 2880 / 8 = 360 1 jaar vooruit. Dus zal allemaal best wel mee vallen , laten we even aan nemen dat je maar 1/5 doet dus 400 items per dag ( wat al veel is) dan gaat de disk gewoon 5 jaar mee.
Maar in diezelfde situatie gaat de disk 2x zo lang mee (10 jaar) als je 17.5% meer geld neerlegt en dan hebben we het niet eens over de performance bottlenecks.
ps. Vergeet niet dat verschillende downloads 3x of meer op de disk worden geschreven voordat er wat met de data wordt gedaan.
Merk je dat verschil met NVME nou echt? Die bandbreedtes zijn leuk maar wat is de tijdswinst daarvan? Als ie twee keer zo snel is, maar het gaat over 15 vs 14 seconden omdat de CPU de bottleneck is heb je er nog niks aan.
Klopt, merk je niets van. Van een harde schijf naar SSD wel, maar van SATA naar M2 merk je niet.
Misschien ooit in de toekomst met DirectStorage. Het probleem daarvan is echter dat dat per spel/applicatie moet worden ondersteund. Tegen die tijd zijn de SSD's weer 3x goedkoper.
[Reactie gewijzigd door lordawesome op 22 juli 2024 15:10]
nou...in mijn net nieuwe systeem merk je het zeker!!
Net nog even getest van M2 naar M2 copieeren duurde 30 seconden voor 60GB op 2GB/sec, maar van M2 naar SATA ruim 2 minuten op 445MB/sec. Andersom gaat iets sneller op 490MB/s, maar nog steeds een heel stuk trager. Van Sata naar sata duurt nog eens dubbel zo lang op 235MB/s.
ik heb een Samsung 980 PRO NVMe 1TB (V8P1T0BW) M.2 PCIe 4.0 SSD
en een Samsung 870 QVO 4000 GB SSD, MZ-77Q4T0BW, SATA-600
Daar kun je het inderdaad merken. Echter, die situatie komt voor velen weinig voor. Het is onvergelijkbaar met het aantal situaties waarbij een SSD voordeel biedt op een harde schijf. Windows starten, Chrome starten, een spel starten, een spel installeren, allemaal supersnel op een SSD. Maar een M2 SSD biedt in die situaties geen merkbaar voordeel.
windows starten ga je vast wel merken, game installeren en spel starten zeker ook. Chrome weet ik niet echt.
Waar haal je de kennis vandaan dat het niks uit maakt? ik geef je net de getallen... 4 keer sneller. Als je game installeren of opstarten nu maar 1 seconden duurt dan geef ik je gelijk, maar als het een minuut duurt dan merk je dat verschil heus wel.
game startup tijden van bv 14.00 naar 9.59 seconden. Dan kan je wel zeggen dat is maar 4.41 seconden, en dat is natuurlijk ook niet veel, niet eens genoeg om een slok koffie te nemen, maar dan is de sata versie toch 46% trager. Ik vind dat niet niks!
Natuurlijk kan je ook games vinden waarbij er helemaal geen verschil is. Het hangt er maar vanaf wat je aan het doen bent, maar over het algemeen als je veel data van disk moet halen, dan merk je dat echt wel.
Je hebt een punt: een harde schijf is best snel maar een Sara SSD veel sneller en een M2 nog sneller. Waar het dan voor velen ophoud is b.v. Je 60 GB kopiëren: tuurlijk 30s tegen 2 minuten is een duidelijk verschil… maar bij mij komt dat 1x per jaar voor, voor de 300€ prijsverschil wacht ik dan wel 1.5 minuut…
En dit zal voor veel mensen het geval zijn, tenzij we à la de nieuwste consoles de SDD als een soort van extra RAM in gaan zetten, dan wordt die snelheid natuurlijk weer wel belangrijk, want dan is zelfs de beste SSD waarschijnlijk nog traag.
Bestanden kopieren doe ik alleen niet zoveel. Mijn laptop heeft wel een M.2 kaart, maar desktop niet. Bij het uitpakken van archieven is het merkbaar, maar dan heb je het over enkele seconden. De dingen die echt tijd kosten hebben volgens mij meer baat bij de snellere processor van de desktop.
In vergelijking met een harde schijf heb je dan wel weer veel voordeel, dat verschil is wel rendabel.
EDIT:
Als ik ze naast elkaar zet dan is er inderdaad wel verschil - terwijl de software op de laptop geëmuleerd word.
Misschien wel waard om naar een NVME schijf te kijken ja.
[Reactie gewijzigd door Wolfos op 22 juli 2024 15:10]
Maar HWI benches daar ook niet met PCI-E 4 en 11th gen. ( of AMD aanverwant). Met deze combi heeft de processor direct toegang tot een nvme schijf.. dan is het namelijk beduidend sneller.
In de praktijk niet, of je moet zoals aangegeven grote bestanden veel en vaak verplaatsen, dan merk je snelheidsverschil zeker
Met het bouwen van de pc merk je het ook in de praktijk, de M2 SSD zit er sneller in dan een SATA SSD
Hoe zouden de Samsung 870’s zich houden bij toepassing in een NAS? Zo geeft Synology aan dat ze weliswaar compatible zijn, maar wel met de opmerking “consumer grade”.
Consumer harddisks moeten over het algemeen een hoge read/write hebben voor 1 file per keer. Server schijven moeten dat hebben voor een heleboel files tegelijk, omdat meerdere users tegelijk data kunnen opvragen. Waarschijnlijk is het verschil zoiets.
Als Cache, zijn de QVO's niet echt geschikt (ik ben van mening dat ze helemaal niet geschikt zijn voor storage).
Er zijn verschillende (Synology) NASen die bv. M2 sloten hebben voor Cache SSDs, volgens mij zijn die nog allemaal PCIe 3.0.
Als je daadwerkelijk een NAS wil gebruiken met SSDs als storage, kijk dan naar specifieke modellen die daarvoor zijn gemaakt. RAID 5 of 6 is niet heel handig voor SSDs. Synology heeft daar ergens een whitepaper van.
Wat betreft de opmerking van “consumer grade”, klinkt dat als iets wat ze gebruiken om hun eigen lijn aan SSDs te pushen...
Hoe zouden de Samsung 870’s zich houden bij toepassing in een NAS? Zo geeft Synology aan dat ze weliswaar compatible zijn, maar wel met de opmerking “consumer grade”.
In basis is een NAS natuurlijk opslag.
Dus minder schrijfacties, dan een workstation
In theorie zou dat dus prima moeten kunnen, tenzij je de NAS ook gaat gebruiken als server ( download / indexering, homeassistent.
Maar dan is het geen NAS meer, maar een server met storage
"Back-ups" van je 4K films kunnen zo 60-90GB zijn. Mocht je grotere SSD's in je NAS willen stoppen is dat wel fijn om te weten.
Weet niet of het anders is voor het constant schrijven van kleinere bestanden, zoals het installeren van games. Call of Duty Warzone heeft ook met enige regelmaat updates van 70GB.
Nou trek je met een 1Gbit verbinding niet de volledige snelheid van zo'n SSD dicht, maar als dat alsnog na een tijdje daalt naar 80MB/s, zoals hierboven aangegeven, is dat wel jammer natuurlijk.
Een 1Gbit verbinding levert maximaal 125MB/s als je helemaal geen overhead hebt en een volmaakte verbinding zonder enige storing.
In de praktijk zal het vaak 100MB/s zijn omdat bovenstaande situatie buiten laboratoria niet voorkomt (sowieso heb je altijd overhead).
Maakt het dan echt zoveel uit dat je na 40GB nog "maar" 80MB/s kunt schrijven ipv 100MB/s?
In de redelijk uitzonderlijke situaties die jij schetst inderdaad wel (die CoD programmeurs hebben echt een steekje los), en misschien ook als er tegelijkertijd nog veel andere mensen naar de NAS schrijven.
In de praktijk van de meeste mensen denk ik echter dat het verschil tussen deze SSD's en SSD's die wel 100+MB/s schrijven vast kunnen houden nauwelijks te merken zal zijn.
Als je de beste prestaties wil pak je toch sowieso al geen sata-drive? Veel mensen kunnen hier prima mee vooruit. Dat gezegd hebbende ben ik nog steeds wat huiverig voor QLC op lange termijn, maar dat was ik over TLC ook in het begin. Mijn 8 jaar oude dagelijks gebruike 840 EVO 1TB met TLC werkt na 28TBW nog steeds perfect en voor mijn gebruik niet merkbaar trager dan de 870EVO nvme die er langs zit.
edit:
Typo
[Reactie gewijzigd door Rataplan_ op 22 juli 2024 15:10]
Als je de beste prestaties wil pak je toch sowieso al geen sata-drive?
Ligt een beetje aan je set-up. Ik gebruik zelf een laptop met twee M2 slots en twee sata slots. Doordat de M2 kaarten maar tot 2TB (betaalbaar) verkrijgbaar waren heb ik nog eens twee 8TB sata schijven erbij gekocht. Je moet soms roeien met de riemen die je hebt en dan kan een slomere variant een prima aanvulling zijn en de beste prestaties geven voor jouw build/configuratie/mogelijkheden.
[Reactie gewijzigd door jdh009 op 22 juli 2024 15:10]
Scherp gezien! Daar was iets misgegaan met de data-import; zodra de cache van die pagina verloopt zou het nu goed moeten staan. Had gelukkig geen invloed op de totaalscores
Ik kan mij zo snel, even afgezien van servers, maar 2 usecases bedenken die een heel grote en snelle (dure) SSDs rechtvaardigen, dat is voor video editing en voor database gebruik waar heel veel gelezen en vergeleken wordt zoals datamining in big data.
Stel je bent een amateur filmer, uurtje filmen in 4K raw is dan afhankelijk van welke RAW je gebruikt tussen de 300 en 800GB per uur.
Verder zet je dan natuurlijk je 10x10TB in een veilige RAID configuratie, waardoor de opslagruimte effectief veel minder wordt.
Ik heb een kans gehad om een server van iemand over te nemen voor een bedrag dat wel de moeite waard was, dus dat heb ik gedaan. Het is ook geen NAS, maar echt een flinke server met 2 CPU's en 256GB RAM, al zit de opslag ondertussen wel ibjna vol
Dat klopt, maar ik had het over de zeer snelle en dure Sabrent, als SSD 10TB voor 350 te krijgen zijn neemt denk ik iedereen die alleen al om van de herrie af te zijn.
Prijzen van hardeschijven zijn in Nederland een stuk hoger dan in het buitenland bij Amazon o.a. regelmatig het geval is. Via diskprices.com kun je (voor Amazon) vrij snel filteren op diverse soorten disks en kun je zien wat de prijzen daar zijn. Over het algemeen is Amazon Duitsland vaak goedkoper dan (in elk geval) Amazon Nederland. Zou zeggen, doe er je voordeel mee!
Ik heb geen idee waar je op doelt. Maar zelfs voor Amazon onderling verschilt de prijs dus enorm. Voorbeeldje:
WD Elements 14TB, bij Amazon Nederland op het moment van schrijven 363 euro
WD Elements 14TB, bij Amazon Frankrijk op het moment van schrijven 381 euro.
De prijs met Amazon Duitsland scheelt (tov Amazon Nederland) nu nagenoeg niets, ik vermoed ivm de Amazon Prime Days volgende week, maar de gehele week scheelde het dus letterlijk meerdere tientjes. Dus zeg het maar, ten koste van wat het dan gaat, voor hetzelfde product nota bene.
[Reactie gewijzigd door CH4OS op 22 juli 2024 15:10]
Ik zit zelf momenteel te kijken voor 14TB WD Elements disks. Het prijsverschil van Nederland met Duitsland is gemiddeld zo'n 20-30 euro per disk als het niet meer is. Ook kun je in Amazon Duitsland de gratis proefmaand op Prime afsluiten, als je die na de bestelling annuleert, kost het verzenden je dus ook niets. Momenteel is het prijsverschil voor de genoemde disk dan maar 5 euro, maar vorige week was het verschil best groot te noemen, dan was de disk in Amazon NL 381 euro en tussen de 360 en 320 euro in Amazon DE.
[Reactie gewijzigd door CH4OS op 22 juli 2024 15:10]
:strip_exif()/i/2003693210.png?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2004130468.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2004509984.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2004431122.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429358.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429360.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429370.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429366.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429384.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429380.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429382.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429376.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429378.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429390.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429392.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429394.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429396.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429398.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004111360.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004111362.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004111364.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004111366.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692902.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692904.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692906.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692908.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692910.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692912.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692914.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003692916.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004431040.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429400.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429402.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429404.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429406.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429408.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004429410.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2004112460.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2003693202.png?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003009536.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004555020.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/u/57378/xmen.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/1411250/crop5ee7cd8ad0fdd_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2002463710.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2003174179.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004131030.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2003905446.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2003305884.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004509988.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2001565969.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004510146.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004036300.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003910730.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2005778484.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2006489598.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/287731/crop6270fa65746ea_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/385795/crop64416a875e11a_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/1436766/crop618e3e0324655_cropped.png?f=community){kind=small}
Maar wijs vooral aan waar die 4TB-versie van de 980 Pro te vinden is, dan weet Samsung zelf dat ook meteen. Net als een 4TB m.2 van Samsung, welke had je in gedachten?
:strip_icc():strip_exif()/u/1126001/crop5e787f5a53bbd_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/438947/crop575c94eea6d14.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/187763/crop60f56b0420357.jpg?f=community){kind=small}
/u/115940/crop5e217b361d04e_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/61403/crop58bff192a74cb_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
/u/208684/crop5d9c7a25578e1.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/141198/crop6164051fbcf31.jpg?f=community){kind=small}
/u/62337/firewirelogo.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1157718/crop5e6d5ebf96a5f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/112537/crop5e54218d79906_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/98736/crop57f5f8979fbe3_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/350912/crop5dfc61d9b19d3.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/168777/crop64aebd7ccf820_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/119419/candc-60px.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/4634/ratbuddy_ORIGINAL.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/58227/crop6626a7982351d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/53754/crop5f96dc1010e28_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/357710/stn61.jpg?f=community){kind=small}
/u/1219196/crop6324b2e35d04c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/53522/crop583d477015a24.gif?f=community){kind=small}