Samengevat
Met de Spatium-series heeft MSI zijn eerste schreden op de ssd-markt gezet. De serie bestaat uit drie subseries: de M370 als budgetoptie, de M470 voor mainstream en als topmodel de M480-serie. Van die laatste hebben we de 2TB-versie getest. Ten opzichte van ssd's van andere fabrikanten met dezelfde hardware aan boord presteert de Spatium M480 vergelijkbaar. De 2TB-drive is eind augustus 2021 nog niet goed verkrijgbaar, maar als de prijzen van de 1TB-uitvoering een indicatie zijn, zou ook de 2TB-drive weleens aantrekkelijk geprijsd kunnen worden.
MSI, bij sommigen ook bekend als Micro-Star International, kennen we natuurlijk allemaal van de moederborden, videokaarten, laptops en desktops. Sinds kort mogen we daar een nieuwe categorie aan toevoegen; het Taiwanese bedrijf is van start gegaan met de verkoop van ssd's. Uiteraard maakt MSI zelf niet uit het niets een eigen ssd-controller en een nandfabriek behoort ook nog niet tot de inventaris, dus maakt het bedrijf gebruik van een beproefd concept: aangepaste referentiemodellen verkopen.
MSI heeft drie series aangekondigd: de Spatium M480, de Spatium M470 en de M370. De twee M4x0-series hebben een PCI Express 4.0-interface, terwijl de M370 een Gen3-controller aan boord heeft. Wij ontvingen van MSI het topmodel, de M480, in een capaciteit van 2TB. Van de M480 zijn ook een 500GB-uitvoering en een drive met 1TB opslagcapaciteit beschikbaar. De M470 is enkel in 1TB- en 2TB-capaciteiten verkrijgbaar. De M370 ten slotte is er in capaciteiten van 250GB, 500GB, 1TB en 2TB.
We vergelijken de M480 van MSI in deze review met andere 2TB-drives, waarbij we natuurlijk specifiek kijken naar drives die intern (vrijwel) identiek zijn opgebouwd, zoals de Corsair MP600 Pro en de Gigabyte 7000s. De Sabrent Rocket 4 Plus hoort ook in dat rijtje thuis, maar daarvan hebben we enkel de 4TB-uitvoering getest. De M480 is inmiddels verkrijgbaar, maar enkel de 1TB is voor reële prijzen te koop. We moeten even aanstippen dat die 1TB-prijzen, vergeleken met bijvoorbeeld de 1TB-versies van de 7000s en MP600 Pro, relatief laag zijn. De 2TB-versie die wij hebben getest, is enkel bij Amazon, voor vooralsnog te veel geld te koop en de 500GB-versie wordt op het moment van schrijven nog niet gevoerd.
:strip_exif()/i/2004555032.jpeg?f=imagenormal)
We beginnen met de M480, die net als de overige consumenten-ssd's voorafgegaan wordt door de naam Spatium. Voor wie het wil weten: dat betekent gewoon 'ruimte' en is bij de grotere ssd's wat meer van toepassing dan bij de kleinere.
De M480-serie is opgebouwd uit de E18-controller van Phison. Dat is de 'echte' Gen4-controller, die daadwerkelijk met de nieuwe generatie interface werd ontworpen. De voorganger, de E16 die we in de M470-serie vinden, is een retrofitted controller. Die is gebaseerd op de E12, maar met een Gen4-PCIe-interface in plaats van de Gen3-PCIe-interface van de E12. In de instappers van de M370-serie zit een E13T-controller van opnieuw Phison.
De E18-controller wordt gecombineerd met 96-laags-nand van Micron, net als de Gen4-drives die we op de eerste pagina noemden. Onder de sticker danwel heatspreader is dit dus bij de M480 dezelfde hardware als bij de M600 Pro en Gigabyte 7000s, om er een paar te noemen die we eveneens getest hebben. De Phison PS5018-E18 ondersteunt onder meer NVMe 1.4 en heeft acht nandkanalen, die met maximaal 1600MT/s worden benaderd. De controller ondersteunt uiteraard dram-caching en de M480 gebruikt daar 1GB per TB Hynix-ram voor. Om de ssd te koelen - Gen4-drives staan er immers om bekend vrij warm te kunnen worden - levert MSI een grote heatsink mee die de drive omsluit.
Serie |
Spatium M480 |
Spatium M470 |
Spatium M370 |
Capaciteiten |
500GB 1TB 2TB* |
1TB 2TB |
250GB 500GB 1TB 2TB |
Interface |
PCIe Gen4 x4 |
PCIe Gen4 x4 |
PCIe Gen3 x4 |
Controller |
Phison PS5018-E18 |
Phison PS5016-E16 |
Phison PS5013-E13T |
Nand |
Micron tlc (96 lagen) |
Toshiba tlc (96 lagen) |
Onbekend |
Cache |
SKHynix ddr4 2666MT/s |
SKHynix ddr4 2400MT/s |
Geen (HMB) |
Kanalen controller |
8-kanaals (1600MT/s) |
8-kanaals (800MT/s) |
4-kanaals (800MT/s) |
Garantie |
5 jaar |
Vergelijkbare modellen |
Corsair MP600 Pro* Gigabyte Aorus 7000s* Sabrent Rocket 4 Plus (4TB getest) |
Corsair MP600* Corsair MP600 Core (qlc) Silicon Power US70* Patriot Viper VP4100* |
Crucial P2* (qlc) Patriot P300 |
Producten met een * zijn getest.
Ook de M470 maakt gebruik van dram-cache, maar in dat geval is de snelheid van het Hynix-geheugen 2400MT/s, waar de M480 2666MT/s-ddr4 aan boord heeft. De Phison PS5016-E16 is gecombineerd met 96-laags-nand van Toshiba en de NVMe-standaard die ondersteund wordt, is versie 1.3. Vergelijkbare (geteste) ssd's zijn de originele MP600 van Corsair, de Gigabyte Aorus Gen4, de US70 van Silicon Power en de VP4100 van Patriot.
De M370 ten slotte is op de E13-controller van Phison gebaseerd en wordt zonder dram-cache geleverd. De interface is ook trager, want het gaat om PCIe Gen3-drives met NVMe 1.3-ondersteuning. Het ontbreken van dram-cache geeft al aan dat de drives voor het lagere segment gemaakt zijn, en vergelijkbare drives zijn dan ook ssd's als de Patriot P300 en de Crucial P2. Die laatste hebben we overigens onlangs getest, maar de M370 is nog niet beschikbaar.
Voor onze testprocedure voor solid state drives maken we gebruik van een AM4-systeem met een X570-chipset, Ryzen 7 3700X en 2x8GB DDR4-2666-geheugen.
We hebben de april-update van 2020 voor Windows 10, ofwel versie 2004, geïnstalleerd en deze uiteraard gefixeerd. Dat hebben we ook met de benchmarksoftware gedaan; de nieuwste versies van AS-SSD, ATTO en PCMark zijn geïnstalleerd en worden niet meer geüpdatet, om vergelijkingen eerlijk te houden.
Testconfiguratie
Moederbord |
ASUS Prime X570-A Pro |
Processor |
AMD Ryzen 7 3700X |
Geheugen |
Kingston HyperX Fury 2x8GB DDR4-2666 |
Systeemdrive |
Samsung 850 EVO 500GB |
Videokaart |
Nvidia Quadro K2000 |
Koeler |
AMD Wraith Prism |
Voeding |
Seasonic Prime Titanium 650W |
Windows-versie |
2004, build 19041.330 |
Gebruikte software |
AS SSD 2.0.7316.34247 ATTO 4.01.0f1 PCMark 10 2.1.2177 64 NasPT 1.7.1 |
We testen de sequentiële lees- en schrijfsnelheid met AS-SSD, vooral om de specificaties die fabrikanten opgeven te controleren en om enkele eenvoudige cijfers over de prestaties van een ssd te genereren. Met datzelfde programma meten we ook de 4k-random lees- en schrijfprestaties in iops. Dat doen we met een queue depth van 1, omdat het gros van de consumentensoftware-activiteit daarmee werkt. ATTO gebruiken we om de overdrachtssnelheden met steeds grotere bestandsgroottes in kaart te brengen. De benchmark test de lees- en schrijfsnelheid van een testbestand met oplopende i/o-afmetingen, van 512 bytes tot 64MB. De gebruikte bestandsgrootte is 256MB en de queue depth is 4. Let wel dat ATTO comprimeerbare data gebruikt, wat een bestcasescenario voor de prestaties oplevert. AS-SSD gebruikt niet-comprimeerbare data en geeft een realistischer beeld, maar veel fabrikanten maken juist vanwege die comprimeerbare data gebruik van ATTO.
We hebben twee programma's voor praktijktests gebruikt. Allereerst hebben we de storagetest uit PCMark 7 vervangen door de vernieuwde PCMark 10-storagetest. Die benchmark is meer toegespitst op het testen van ssd's en heeft gemoderniseerde traces. We draaien de Full System Drive Benchmark van PCMark 10 en op high-end NVMe-drives draaien we ook de Drive Performance Consistency Test, die een zeer zware werklast op de ssd's loslaat. Voor de meeste consumentendrives is dat niet heel relevant en zeker niet voor SATA-drives.
De Storage-test van PCMark bestaat uit het afdraaien van traces van onder meer Adobe- en Office-software, waarbij de traces gesplitst zijn in het starten van de programma's en het gebruik. Ook worden gametraces uitgevoerd. Daarnaast bevat de test kopieer- en schrijftests met ISO-bestanden en collecties foto's. De Consistency-test gebruikt dezelfde traces, maar schrijft voorafgaand aan de eerste run eerst de ssd enkele malen helemaal vol, zodat de drive in zijn slechtst presterende toestand komt. We geven de steady-state-bandbreedte weer, die laat zien hoe de drive presteert als slc-caches en andere hulpmiddelen om prestaties te verbeteren niet meer werken. In de praktijk zullen weinig mensen hun ssd zo zwaar belasten, maar we nemen de benchmark mee om de geschiktheid van de drives voor zeer intensieve taken te testen.
Ten slotte draaien we onze eigen traces met behulp van Intels Nas Performance Toolkit, kortweg NasPT, op de test-ssd. Traces zijn opnames van alle bestandssysteembenaderingen, dus lees- en schrijfacties, die tijdens een paar scenario's zijn gegenereerd.
De light desktop workload bestaat uit het starten van het Windows 10-systeem, waarna alledaagse programma's als de Chrome-browser en Office-applicaties worden gebruikt. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal 100ms. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 22,9MB/s. In totaal wordt 1,96GB gelezen en 1,37GB geschreven. 6,8 procent van de transacties is sequentieel.
Photoshop & Lightroom Heavy Workload is gebaseerd op een trace van Photoshop en Lightroom in een multitaskingscenario. Hierbij wordt gewerkt met Photoshop-bestanden die zeer veel geheugen gebruiken en daarmee een grote aanslag plegen op de scratchfile die gebruikt wordt voor het bijhouden van de history states. Gelijktijdig met het gebruik van Photoshop wordt er gebrowsed door een catalogus met 20-megapixelfoto's in Lightroom en worden foto's gekopieerd van een netwerkshare naar de lokale drive en van daaruit in Lightroom geïmporteerd.
Photoshop & Lightroom Heavy Workload is een zware trace. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal 100ms. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 162,9MB/s. In totaal wordt 19,1GB gelezen en 56,0GB geschreven. 4,0 procent van de transacties is sequentieel.
De gametrace met de games Grand Theft Auto V en Rise of the Tomb Raider is een relatief lichte workload met veel idle-tijd tussen de transacties. Om de testduur te verkorten, wordt de idle-tijd tussen transacties beperkt tot maximaal 15ms. De gemiddelde doorvoersnelheid in de trace is, na verkorting van de idle-tijd, 54MB/s. In totaal wordt 13,0GB gelezen en 1,3GB geschreven. 31,2 procent van de transacties is sequentieel. Deze test betreft de gemiddelde doorvoersnelheid over de totale duur van de transacties in de trace. Dat wil zeggen dat de tijd waarin de ssd of harde schijf idle is, niet wordt meegeteld.
In de grafieken van deze review hebben we de M480 van MSI donkerblauw gemaakt. De drives met vergelijkbare hardware onder de motorkap, de 7000s en MP600 Pro, hebben we lichtblauw gemaakt. Drives die hardware aan boord hebben die met de MSI Spatium M470 vergelijkbaar is, hebben we geel gekleurd. De enige drive die we getest hebben en die dezelfde E13T-controller als de M370 aan boord heeft, is de P2 van Crucial. Let wel dat die drive qlc-nand heeft, terwijl MSI voor de M370 tlc in de specificaties opgegeven heeft.
In de AS SSD-resultaten presteert de M480 vergelijkbaar met de overige E18-drives en vergelijkbaar met de meeste 4x4-drives in het algemeen. Hier en daar heeft de M480 een klein voordeel ten opzichte van drives als de 7000s, maar grote verschillen zien we niet.
Ook in ATTO zien we kleine onderlinge verschillen in de E18-prestaties, maar gemiddeld gezien steekt geen drive er met kop en schouders bovenuit. Met dergelijke synthetische, vrij korte tests is extra koeling ook nog niet van grote invloed. Bovendien worden alle drives met een 80mm-fan erbovenop gekoeld tijdens de benchmarks, juist om thermalthrottling zoveel mogelijk te voorkomen.
- AS-SSD - Read - Sequential
- Write - Sequential
- Read - 4K blokken
- Write - 4K blokken
- Read - 4K - 64 Threads
- Write - 4K - 64 Threads
- Atto - Read - QD 4 - 4 kB
- Read - QD 4 - 64 kB
- Read - QD 4 - 1 MB
- Write - QD 4 - 4 kB
- Write - QD 4 - 64 kB
- Write - QD 4 - 1 MB
In onze traces scoort de M480 vrij gemiddeld in de lichte workload, maar naarmate de belasting zwaarder wordt, blijkt de Corsair MP600 Pro de snellere van de E18-drives.
In de traces van PCMark is de MSI M480 iets sneller dan de overige E18-drives, hoewel het verschil niet direct significant is. De Innogrit-, Samsung- en WD-controllers scoren nog wel net een stukje beter dan de E18-drives.
- Light desktop workload - Doorvoer ex opentijd
- Gaming workload - Doorvoer ex opentijd
- Photoshop & Lightroom heavy workload - Doorvoer ex opentijd
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore - Bandbreedte
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore
- PCMark 10 - Storage - Totaalscore - Toegangstijd
PCMark 10 deelresultaten: starten en gebruik software
- PCMark 10 - Starten Adobe Acrobat
- Starten Adobe Photoshop
- Starten Adobe Lightroom
- Starten Adobe Premiere_Pro
- Starten Adobe Illustrator
- Starten Adobe After Effects
- PCMark 10 - Starten Windows 10
- Gebruiken PowerPoint
- Gebruiken Excel
- Gebruiken Photoshop Heavy
- Gebruiken InDesign
- Gebruiken Illustrator
- Gebruiken After Effects
Gaming
- PCMark 10 - Starten Overwatch
- Starten Call of Duty: Black Ops 4
- Starten Battlefield V
Bestandsmanipulatie
- PCMark 10 - 2.37GB_(399_JPEGs)_leestest
- 2.37GB_(399_JPEGs)_kopieertest
- 2.37GB_(399_JPEGs)_schrijftest
- 20GB_(4_ISOs)_leestest
- 20GB_(4_ISOs)_kopieertest
- 20GB_(4_ISOs)_schrijftest
Met een opgenomen vermogen van ongeveer vijfenhalve watt tijdens sequentiële schrijfacties vraagt de M480 een vrij gemiddeld vermogen, zij het aan de hoge kant. Dat geldt zeker voor het opgenomen vermogen tijdens willekeurige schrijfacties, waar de drieënhalve watt van de M480 behoorlijk hoog is, voor zowel E18-drives specifiek als 2TB-drives in het algemeen. De 65mW voor idle-vermogen is wel weer redelijk laag.
De E18-drives, in M480 incluis, doen het in de prestatie-index voor licht gebruik uitstekend. De MP600 Pro is de snelste van het clubje, maar de M480 zit er vlak achter. In de index voor zwaar gebruik is de M480 een procent of vier minder snel, net significant, maar nog steeds niets om de drive voor in de schappen te laten liggen.
- Opgenomen vermogen, idle
- Opgenomen vermogen, seq. schrijven
- Opgenomen vermogen, random schrijven
- Prestatie-index licht gebruik
- Prestatie-index zwaar gebruik
Concurrentie is zelden verkeerd en dat wordt met de komst van MSI naar de ssd-markt bewaarheid. De 2TB-versie die wij hebben getest, is net als zijn directe concurrenten een uitstekende keuze voor zowel licht als zwaar gebruik. Onder de motorkap zit weinig nieuws, reden dat vergelijkbare drives als de MP600 Pro van Corsair en Gigabytes Aorus 7000s ook zeer vergelijkbare scores laten zien.
Ondanks die gelijkenissen is er nog wel wat te winnen voor de consument, want MSI zet zijn 1TB-drive vrij agressief geprijsd in de markt. De drive is bijna 10 procent goedkoper dan de Corsair-variant en zit dik 10 procent onder die van Gigabyte. De door ons geteste 2TB-uitvoering is op het moment van schrijven enkel bij Amazon te koop, voor een te hoge prijs. Zodra echter lokale distributeurs de drive gaan voeren, moet daar verandering in komen.
Naar de prijzen en prestaties van de rest van MSI's line-up is het nog een beetje gissen. We kunnen wel voorzichtig gokken dat de prestaties van de M470-drives enigszins vergelijkbaar zullen zijn met die van de geel gemarkeerde drives in voorgaande grafieken. In die Phison E16-drives zit wel wat meer variatie wat prestaties betreft, zo lijkt het, dus er is nog niets in steen gebeiteld. Voor de M370 uit het instapsegment hebben we nog geen goed vergelijkbare drive getest, dus de prestaties daarvan zijn, net als de prijs, afwachten geblazen.
De 1TB-uitvoering van de M480-drive wordt, zodra die bij MSI binnen is, naar ons opgestuurd en die zul je ongetwijfeld terug gaan zien in de ssd-BBG's en andere vergelijkingen. Dat lijkt, op basis van onze testresultaten van de 2TB-variant, een interessante en goed presterende Gen4-drive. Op basis van de huidige prijs-prestatieverhouding kunnen we de 2TB-drive uiteraard niet aanbevelen, maar als de beter verkrijgbare 1TB-prijzen een voorbode zijn, is het verstandig om de Pricewatch in de gaten te houden.