Battlefield V Review

Dat Battlefield V om de multiplayer draait, is een understatement. Het is eigenlijk wel grappig dat juist Battlefield nog steeds traditionele singleplayer-content biedt en Call of Duty niet. 'CoD' is immers juist begonnen met alleen een singleplayer, terwijl Battlefield ooit alleen maar multiplayer had. Die herkomst is nog steeds wel merkbaar, want hoewel er dus wel singleplayer is, zit het gros van de content - en daarmee het merendeel van de tijd die je spendeert aan Battlefield V - in de multiplayer. Op het eerste gezicht zul je daar niet al grote veranderingen in vinden ten opzichte van Battlefield 1. Nog steeds speel je met name potjes van 32 tegen 32, en globaal gaat dat gepaard met hetzelfde soort potjes dat je in dat spel ook speelde.

Lange, spectaculaire potjes

Wat betekent dat? Om te beginnen: een grote rol voor de Grand Operations en Conquest. De aloude strijd om de vijf of meer vlaggen is de meest traditionele en bekende spelmodus in elke Battlefield-game, en hij blijft ook dit keer weer lekker om te spelen. Daarnaast zijn de in Battlefield 1 geïntroduceerde Grand Operations goed voor de langste en meest uitgebreide potjes. Hier worden meerdere potjes aan elkaar geplakt, om zo het idee van een complete operatie te krijgen, met meerdere veldslagen en een verloop dat beïnvloed wordt door hoe beide teams het ervan af weten te brengen. Het leuke is dat er in diverse Grand Operations een heel aardige afwisseling tussen grote en kleinere veldslagen zit, wat de dynamiek van het gevecht steeds verandert.

Battlefield V

Om nog maar even bij overeenkomsten tussen Battlefield 1 en Battlefield V te blijven: ook de afwisseling in maps is een sterk punt, misschien zelfs wel sterker dan in 'BF1'. Van de besneeuwde bergtoppen van 'Fjell' in Noorwegen beland je zomaar in het Franse dorpje Arras, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog het strijdtoneel was van een van de eerste grootschalige tankgevechten uit de geschiedenis. De map 'Twisted Steel' laat zich kenmerken door een gigantische brug die centraal op de map is te vinden. Daarbij trekt de frontlinie in het steeds opschuivende gevecht langzaam van de ene naar de andere zijde van de stalen kolos. In Afrika is een militair vliegveld het strijdtoneel, terwijl Devastation spelers meeneemt naar Rotterdam.

Rotterdam voor en na het bombardement

Met Rotterdam is de voor Nederlanders meest interessante map genoemd. We konden op de Gamescom al kennismaken met de 'Conquest-versie' van Devastation en speelden tijdens een recent review-evenement in Stockholm ook de Grand Operation die erbij hoort. Hoewel de stad herkenbaar oogt en Nederlandse tekst te zien en af en toe te horen is, houdt de historische accuraatheid daar wel ongeveer op. In de straten van de havenstad nemen Duitse soldaten het op tegen Britse soldaten die daar op dat moment in de 'echte geschiedenis' helemaal niet rondliepen. De strijd trekt vanuit de richting van de Maas richting de Sint-Laurenskerk en Blaak, met in de laatste fase een totale metamorfose. De beslissende fase van deze Grand Operation speelt zich namelijk af ná het bombardement van de Duitsers, wat betekent dat het gebied waarin de gevechten plaatsvinden grotendeels in puin ligt. Dat geeft de map uiteraard een heel andere uitstraling. Toeval of niet, dit is ook het punt waarop het gevecht het hevigst wordt in de Grand Operation. We maakten mee hoe de Axis oprukten om vervolgens weer terug te worden gedrukt door de Allies, en hoe dat riedeltje zich meerdere keren herhaalde.

Battlefield V

De voortgang van een Grand Operation wordt beïnvloed door hoe succesvol teams zijn in het behalen van hun doelen. Slaagt de aanvallende partij er in een eerste fase bijvoorbeeld in om alle vier de gestelde doelen uit te schakelen, dan verdient het een bonus voor de volgende fase. Dat kan bijvoorbeeld een bonus op het aantal beschikbare respawns zijn, of het sneller verkrijgen van tanks of andere voertuigen om in te zetten in het gevecht. Uiteindelijk leidt de Grand Operations naar een set laatste doelen die al dan niet worden vernietigd, waarna de winnaar bekend is.

Final Stand: voorproefje op battle royale?

Toch is er ook een scenario mogelijk waarin sprake is van een soort gelijkspel. In dat geval treedt een nieuwe manier in werking om toch een winnaar te bepalen. De operatie wordt dan namelijk afgesloten met een potje 'Final Stand'. Beide teams beginnen daarbij aan een kant van de map en ontmoeten elkaar ergens in het midden, waarbij er geen respawns zijn. De map wordt daarbij steeds kleiner - hé, een bekend verschijnsel - en uiteindelijk blijft er één team als laatste over. Dat team heeft dan gewonnen. Deze spelmodus is verrassend leuk en ook een stuk tactischer dan je zou denken. Doordat er geen mogelijkheid tot respawn is, maar je wél op de been geholpen kunt worden, zijn Medics ineens van onschatbare waarde. Datzelfde geldt voor de Support-soldaten. Elke speler begint in de Final Stand met een beperkte hoeveelheid ammunitie, maar een Support-soldaat kan dat direct bij het begin aanvullen tot een normale hoeveelheid. Dat is uiteraard wel zo handig als je aan een allesbepalend vuurgevecht begint.