Zoals omschreven op de pagina 'Testmethode en testveld', voeren we op gamingmonitors een responstijdentest uit met twintig transities. Hierbij hebben we ook overgangen tussen verschillende grijstinten en van zwart naar donkergrijs doorgemeten. We hebben de test voor iedere monitor uitgevoerd op de maximale refreshrate en bij de optimale overdrive-instelling. Net als andere oledmonitors beschikken de Alienware AW3225QF, ASUS ROG Swift OLED PG32UCDM, Gigabyte Aorus FO32U2P en MSI MPG321URX niet over instelbare overdrive, maar ze hebben dat ook niet nodig.
Alle vier de schermen hebben een maximale refreshrate van 240Hz en het bereik van adaptive sync begint bij 48Hz. Zoals opgemerkt in de comments onder de eerste versie van dit artikel, vertonen oledschermen over het algemeen flikkeringen bij een snel wisselende refreshrate, vooral zichtbaar in donkerdere delen van het beeld. Alle vier de monitors hebben hier tot op zekere hoogte last van, maar de Alienware AW3225QF zag ik aan de onderkant van het adaptivesyncbereik duidelijker knipperen dan de andere drie schermen.
De ASUS PG32UCDM is gecertificeerd voor AMD FreeSync Premium Pro en officieel G-SYNC-compatible. Ook de AW3225QF is gecertificeerd door Nvidia. Deze monitor is niet FreeSync-gekeurd. De Gigabyte Aorus FO32U2P heeft wel een FreeSync Premium Pro-logo, maar weer geen G-SYNC-keuring. De Alienware- en Gigabyte-monitors hebben dan nog een VESA AdaptiveSync Display-logo. MSI lijkt zijn monitor niet voor keurmerken naar AMD, Nvidia of de VESA te hebben gestuurd. Hoewel adaptive sync ook op dit scherm zonder problemen werkt, komt dat wat vreemd over voor een high-end product.
Zoals gebruikelijk voor oledschermen zien we op dit punt voortreffelijke resultaten. De Alienware AW3225QF, ASUS ROG Swift OLED PG32UCDM, Gigabyte Aorus FO32U2P en MSI MPG321URX hebben allemaal supersnelle responstijden, met een gemiddelde van slechts 0,4ms en zeer kleine verschillen tussen de verschillende transities die we meten. Alleen de overgang van zwart naar donkergrijs is nipt trager, maar verloopt bij deze monitors alsnog binnen 0,8ms, dus dat mag geen naam hebben. De Samsung Odyssey Neo G8 (32BG85), nog steeds een van de allersnelste lcd-monitors die we ooit hebben getest, noteert al een gemiddelde responstijd van 1,8ms. Een wat modalere 4k-gamingmonitor als de Gigabyte M32U heeft een gemiddelde responstijd van 2,8ms volgens onze test. Ten opzichte van de oledschermen in deze round-up is dat scherm dus een factor 4 tot 7 trager.
Waar lcd-gamingmonitors vaak last hebben van enige over- of undershoot, waarbij het paneel bij het overschakelen van de ene naar de andere kleur wat te ver doorschiet en je vervelende inverse ghosting-artefacten kunt gaan zien, is daar bij deze oledmonitors geen sprake van. Over- of undershoot blijven bij alle modellen beperkt tot 1 procent of minder. In tegenstelling tot lcd's worden de oledschermen ook niet (merkbaar) trager en loopt de over- of undershoot niet verder op als het scherm niet op de maximale refreshrate draait.
Het viertal in deze round-up doet het dus erg goed en geven een zeer fraaie weergave van bewegend beeld, maar er is geen zichtbaar verschil in responstijd met andere (QD-)oledschermen. De hogere refreshrate die deze 4k-schermen hebben ten opzichte van sommige eerdere beeldschermen, kan wel een zichtbaar verschil maken, zoals in de onderstaande vergelijking met ufo-foto's ook zichtbaar wordt. Zo draaiden 34"-QD-oledultrawides op maximaal 175Hz, terwijl de meeste oledtelevisies op maximaal 120Hz werken. Omgekeerd komen er dit jaar ook oledpanelen uit met een hogere refreshrate dan de 240Hz van deze drie monitors, waaronder 360Hz-QD-oledschermen met wqhd-resolutie en 32"-4k-woledmonitors die 1080p/480Hz-weergave ondersteunen. Zoals bleek in onze recente preview van zo'n scherm, zien die er op volle snelheid nog scherper uit, mits je videokaart zo'n hoge framerate kan aanleveren natuurlijk.
Motion blur reduction
Als enige beschikt de ASUS ROG Swift OLED PG32UCDM over een instelling voor black frame insertion, door ASUS 'ELMB' genoemd. Tussen ieder beeld wordt een zwarte pauze ingelast, waardoor je in de praktijk minder bewegingsvervaging ervaart. De ROG Swift OLED PG34WCDM die we onlangs hebben bekeken, is een van de weinige andere oledschermen met een dergelijke motion blur reduction-functie, die vaker voorkomt bij lcd-monitors.
Ufo-test van de website Blur Busters op de ASUS PG32UCDM, v.l.n.r. op 240Hz, 120Hz met bfi en 120Hz zonder bfi. De over het scherm bewegende ufo wordt gevolgd met een camera om een praktijkindruk van de hoeveelheid motionblur te geven. Meer over de testmethode lees je hier.
Bfi lijkt op de PG32UCDM op een vergelijkbare manier geïmplementeerd als bij de PG34WCDM, waarmee de functie dezelfde voordelen en beperkingen heeft. Het scherm ondersteunt bfi op 120Hz en is dan ongeveer even scherp als op 240Hz, waarbij het scherm continu aanstaat, en beduidend scherper dan bij normale 120Hz-weergave. De functie werkt echter niet op 240Hz, dus kan niet worden gebruikt om de scherpte van bewegend beeld verder te verhogen. Ook werkt bfi niet in combinatie met adaptive sync en bepaalde andere functies, zoals picture-by-picture. De maximale helderheid wordt gehalveerd tot ongeveer 120cd/m², wat voldoet voor sdr-weergave in een relatief donkere kamer, maar in een heldere omgeving, hdr-beeldweergave of het gelijktijdige gebruik van 90W Power Delivery komt het beeld niet goed tot zijn recht. Het inschakelen verloopt wat omslachtig; je moet eerst adaptive sync uitzetten en vervolgens de refreshrate via je pc terugschakelen naar 120Hz voordat het bfi-knopje in de osd actief wordt.
Inputlag
Voor het bepalen van de inputlag, de hoeveelheid vertraging voordat een beeld dat naar de monitor wordt gestuurd, daadwerkelijk verschijnt, gebruiken we een Leo Bodnar-inputlagtester. Die wordt in het midden van het scherm geplaatst. We sturen standaard een 1080p-60Hz-signaal naar het scherm en dat levert de onderstaande grafiek op.
Inputlag 60Hz | |||
---|---|---|---|
Monitor | Schermdiagonaal | Resolutie | Gemiddelde tijd in ms (lager is beter) |
Alienware AW3423DWF | 34,18" | 3440x1440 | 8,6 |
Samsung Odyssey Neo G8 (32BG85) | 32" | 3840x2160 | 8,8 |
Samsung Odyssey Neo G9 57" (57G95NC) | 57" | 7680x2160 | 8,9 |
Samsung Odyssey OLED G8 (34BG850SU) | 34" | 3440x1440 | 9,1 |
ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM | 34" | 3440x1440 | 9,2 |
LG UltraGear 32GR93U-B | 31,5" | 3840x2160 | 9,4 |
Gigabyte M32UC | 31,5" | 3840x2160 | 10,3 |
Gigabyte M32U | 31,5" | 3840x2160 | 12,2 |
Samsung Odyssey OLED G9 (49G95SC) | 49" | 5120x1440 | 12,7 |
Gigabyte AORUS FO32U2P | 31,5" | 3840x2160 | 12,9 |
Alienware AW3225QF | 31,6" | 3840x2160 | 14,3 |
ASUS ROG Swift OLED PG32UCDM | 31,5" | 3840x2160 | 18,3 |
MSI MPG 321URX QD-OLED | 31,5" | 3840x2160 | 20,9 |
ASUS ROG Swift OLED PG27AQDM | 27" | 2560x1440 | 21,9 |
Bij de Leo Bodnar-tester scoren de vier schermen opvallend slecht als het gaat om inputlag, waarbij de MSI MPG321URX de hoogste vertraging noteert en de Aorus FO32U2P alsnog een paar milliseconden hoger scoort dan andere monitors die we eerder hebben getest. Ook op 120Hz zien we een hogere vertraging dan bij andere monitors die we hebben getest. Helaas ondersteunt de Leo Bodnar-meter geen hogere refreshrates, zodat we de schermen niet op hun maximale refreshrate kunnen doormeten. Waarschijnlijk hebben de schermen dan minder last van vertraging, waarbij ook het noodzakelijke opschalen van 1080p naar 4k van invloed kan zijn.