De ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM is gebaseerd op een nieuw 34"-woledpaneel. De flink hogere prijs ten opzichte van QD-oledschermen die al langer uit zijn, maakt hem momenteel minder interessant. Dat wil niet zeggen dat de monitor geen sterke punten heeft. Zo heeft het scherm minder last van contrastverlies en weerspiegeling in een heldere omgeving en is de subpixelindeling minder afwijkend. Bovendien heeft de PG34WCDM een hogere 240Hz-refreshrate voor scherper bewegend beeld, waarbij de piekhelderheid hoger ligt dan bij de meeste andere oledschermen. ASUS heeft de monitor voorzien van een ruime featureset en een uitstekende kleurafstelling voor sdr- en hdr-content. Net als bij andere oledschermen zijn de responstijden erg snel, is het contrast zeer hoog en zijn de kijkhoeken en uniformiteit uitstekend, waarbij inbranden een potentieel risico vormt.
Sinds een jaar of twee kun je als gamer een oledscherm overwegen: in april 2022 kwam Dell met de Alienware AW3423DW, de eerste oledultrawide voor gaming en de eerste monitor met een QD-oledpaneel. Met dank aan razendsnelle responstijden, een oneindig hoog contrast en uitmuntende kijkhoeken mocht het scherm zich direct in een grote belangstelling verheugen. Later dat jaar en in 2023 kwamen diverse fabrikanten met monitors op basis van hetzelfde Samsung-paneel, voorzien van een 34"-diagonaal, 3440x1440 pixels en (in de meeste gevallen) een maximale refreshrate van 175Hz.
In 2023 en 2024 steeg het aantal beschikbare oledschermen sterk en stapte naast Samsung ook LG Display in als leverancier van monitoroledpanelen. Die levert geen QD-oledschermen, maar woledschermen, net als LG's televisiepanelen zijn opgebouwd uit een matrix van witte oleds met daarvoor kleurfilters. LG voegt daaraan een vierde witte subpixel toe om de efficiëntie van het scherm te verhogen. Dat bleek voor de eerste woledschermen nog niet voldoende om de QD-oledconcurrentie in te halen op het gebied van helderheid. Zowel voor hdr- als sdr-weergave voldeden sommige schermen niet echt aan de verwachtingen.
Zoals we eerder beschreven in een overzichtsartikel, brengt 2024 diverse nieuwe oledpanelen van zowel LG als Samsung. In dit artikel bekijken we het eerste nieuwe scherm op basis van een nieuw paneel dat ons testlab heeft bereikt: de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM. Dit scherm heeft een LG-woledpaneel dat net als de eerstegeneratie-QD-oledschermen beschikt over 3440x1440 pixels en een 34"-diagonaal. De maximale refreshrate ligt daarbij op een hogere 240Hz, en bovendien heeft het paneel een scherpere 800R-kromming, waar QD-oledschermen op een 1800R-curve bleven steken.
Volgens ASUS zou het nieuwe paneel 30 procent feller kunnen zijn dan de eerdere woledschermen, dankzij het gebruik van 'META-technologie'. Dat betekent dat het scherm is voorzien van een micro-lens array, ofwel mla. Met behulp van die extra laag voor het paneel wordt een groter deel van het geproduceerde licht richting de kijker uitgestraald. Daarmee zou het scherm een piekhelderheid van 1300cd/m² kunnen behalen, iets hoger dan de piek van 1000cd/m² die over het algemeen voor QD-oledschermen wordt beloofd.
De PG34WCDM is voorzien van alle mogelijke extra features, waaronder vier beeldingangen met daarbij een USB-C-poort voorzien van 90W-powerdelivery en een kvm-functie. Interessant is dat ASUS belooft iets te doen aan de color fringing die het gevolg is van de afwijkende subpixelindeling van het scherm; bovendien heeft de fabrikant black frame insertion toegevoegd om de bewegingsscherpte verder te verhogen, wat we nog niet eerder zagen op een oledmonitor. Al dat moois mag nogal wat kosten; de PG34WCDM is momenteel verkrijgbaar voor 1449 euro. Een 34"-QD-oledscherm haal je ondertussen al voor ongeveer 800 euro in huis. Zelfs de meeste 49"-QD-oled-superwides zijn nog goedkoper dan het scherm van ASUS.
Uiterlijk en paneel
De ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM heeft hetzelfde 'gamerige' design als de ROG Swift OLED PG27AQDM die we vorig jaar bekeken. Het paneel is aan de uiteinden net wat minder dun dan dat van sommige andere oledmonitors, zoals de Samsung Odyssey OLED G8 (34BG850), maar ook deze ASUS-monitor kun je moeilijk dik noemen. In het midden van de gebolde achterkant van het oledpaneel zit een verder uitstekend gedeelte met daarop een 'gepixeld' ROG-logo met rgb-verlichting, de (schroefloze) bevestiging voor de voet en alle aansluitingen. Scherpe hoeken en een schuine, overdwars lopende lijn geven het geheel een agressieve uitstraling. Van voren vallen de slanke randen rondom het paneel op; onderaan zit een uitstulping met daarop een rood oplichtend 'ROG'-logo, waarin ook de aanwezigheidssensor en de bedieningsknoppen voor het osd zijn verwerkt.
De voet van de PG34WCDM voelt net als de rest van de behuizing stevig aan. Hij heeft een binnenkant van metaal, maar aan de buitenkant voel je vooral plastic. De vormgeving is opvallend, met spitse poten die allemaal onder een andere hoek naar buiten wijzen. Onderaan het verticale gedeelte van de voet zit een rode schijnwerper die door een afneembaar plexivenster op je bureau schijnt. Standaard zit er een glaasje in waarmee het ROG-logo wordt geprojecteerd, maar ASUS levert ook extra blanco glaasjes mee waarop je je eigen logo kunt tekenen of graveren. Voor wie geen fan is van al dit soort spielerei, kan de logoprojector gelukkig ook worden uitgeschakeld, en dat geldt ook voor de verlichting van het logo midden onder het scherm en de rgb-lampjes op de achterkant.
De knoppen om de osd te bedienen zitten achter op de uitstulping onder het scherm.
In praktisch opzicht beschikt de voet van de PG34WCDM over een ruime uitsparing voor kabelmanagement. Je kunt het scherm erop kantelen, van links naar rechts draaien en 11cm in hoogte verstellen. Alle opties voelen voldoende soepel aan en de bevestiging tussen poot en voet voelt stevig aan, zonder dat het scherm snel wiebelt. Boven op de staander zit, net als bij de PG27AQDM, een schroefgat voor camera-accessoires. Het gat is geschikt voor standaard statiefschroeven met 1/4-20-draad. Zo kun je bijvoorbeeld een camera als webcam monteren. Mocht je toch liever een andere voet onder het scherm willen, dan levert ASUS daarvoor een VESA-bracket mee in de doos.
Aansluitingen
De PG34WCDM heeft vier beeldaansluitingen: twee HDMI 2.1-poorten die werken op de volledige 48Gbit/s, een DisplayPort 1.4-poort en een USB-C-poort, geschikt voor 90W-powerdelivery richting een laptop. Via USB-C wordt ook de USB-hub met drie poorten actief. Dankzij een tweede USB-upstreampoort, die aan een HDMI- of DisplayPort-ingang kan worden gekoppeld, kan op het scherm aangesloten randapparatuur automatisch tussen twee pc's wisselen. De USB-C-poort kan niet aan een andere beeldbron worden toegewezen. Interessant voor wie twee pc's op het scherm wil gebruiken, is de 'Smart KVM'-functie. ASUS plaatste die functie ook al op de PG49WCDM. Wanneer je op beide pc's een meegeleverd programma installeert, kun je de muisaanwijzer tussen beide schermen verslepen, waarbij je ook bestanden tussen de systemen kunt kopiëren door te slepen en een gedeeld klembord ter beschikking hebt.
ASUS heeft de USB-poorten op de PG34WCDM een praktischere plek gegeven dan op een rij naast elkaar bij de beeldaansluitingen, zoals bij veel andere monitors die een USB-hub hebben. Bij de PG34WCDM zit slechts één USB 3.0-poort bij de beeldaansluitingen. Een tweede 5Gbit/s-USB-poort zit links onderaan het scherm, tegenover de 3,5mm-koptelefoonaansluiting die zich aan de rechterkant van de uitstulping met het ROG-logo bevindt. Dat maakt het heel gemakkelijk om even iets in te pluggen. Een derde USB 2.0-poort zit bovenaan het scherm. Dat klinkt misschien niet als een fijne plek, maar voor wie een webcam op de verticale staander schroeft, zit hij precies goed.
Bovenaan het scherm zit een USB-poort voor een webcam.
Behalve de genoemde aansluitingen beschikt het scherm nog over een S/PDIF-uitgang, ongebruikelijk voor op een pc-monitor, maar we zagen deze digitale audio-uitgang eerder wel al op de ROG Swift PG49WCD. Naast die poort zit bij de PG34WCDM de aansluiting voor de losse voeding.
Praktijk, osd en featureset
Het woledpaneel van de PG34WCDM heeft dezelfde diagonaal van 34 inch en resolutie van 3440x1440 pixels als eerdere QD-oledschermen. De 800R-kromming van het ASUS-scherm, de scherpste die je op dit moment op monitors tegenkomt, maakt het scherm een stuk krommer dan de QD-oledconcurrentie. Die schermen hebben een 1800R-curve. Ter verduidelijking: het getal voor de R duidt de radius in millimeters aan. Je zit bij de PG34WCDM dus al op 80 centimeter afstand van het scherm in het midden van die denkbeeldige cirkel. Of je zo'n scherpe kromming prettiger vindt, is persoonlijk. Voor desktopgebruik en fotobewerking zou ik liever een platter scherm hebben, maar daar is het scherm ook niet primair voor bedoeld.
QD-oledschermen hebben de eigenschap dat het paneel bij invallend licht grijzig oogt, waardoor het contrast afneemt. Net als eerdere woledschermen heeft de PG34WCDM daarvan veel minder last. Een zwart scherm ziet er overdag ongeveer zo uit als dat van een lcd-monitor. Door de antireflectiecoating zie je geen scherpe reflecties in beeld, zoals bij QD-oledschermen die tot nu toe uitkwamen wel het geval was. Dat heeft echter ook een keerzijde: de coating verstrooit ook het licht van het paneel zelf, waardoor je op effen kleuren een glinsterend effect kunt zien, haast alsof het scherm een beetje vies is. Bij de PG34WCDM en andere woledpanelen is dat sterker aanwezig dan bij de meeste ips-monitoren van tegenwoordig. Persoonlijk zou ik liever een iets meer glossy coating op mijn scherm hebben, maar tegelijk is de aanblik van een QD-oledscherm overdag ook weinig ideaal.
Antireflectiecoating van de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM (rechts) versus Alienware AW3423DW met QD-oledpaneel
De bedieningsknoppen voor het osd zitten, zoals op de foto bovenaan de pagina te zien is, achterop de uitstulping onder het scherm: een vijfwegjoystick geflankeerd door twee knoppen, waarvan één dient om het scherm aan te zetten en de andere kan worden gebruikt als sneltoets voor een zelfgekozen instelling. Die combinatie werkt in de praktijk prettig. Het menu bevat uiteraard een ruime selectie aan beeldmodi, die om de een of andere reden zijn ondergebracht in het gamemenu en niet in het menu met kleurruimte-, gamma- en kleurtemperatuurinstellingen. Opvallend is ook dat het scherm naast een kleurruimte-instelling voor sRGB die in andere beeldmodi kan worden gebruikt, ook nog beschikt over een aparte sRGB-modus.
Net als de PG49WCD die we eerder bekeken, beschikt ook de PG34WCDM over allerlei gamingspecifieke functies, zoals een richtkruis dat van kleur kan veranderen, een optie om het midden van het beeld een stukje uit te vergroten, en een timer en fps-teller. Evenals andere oledschermen heeft de PG34WCDM geen overdrive-instelling. De blackframe-insertionfunctie genaamd ELMB moet bewegingsvervaging verminderen, maar hij heeft de nodige beperkingen, waarover verderop meer. Via de picture-by-picturemodus, ofwel pbp, kun je twee bronnen naast elkaar laten zien. Zoals gebruikelijk gaat dat niet samen met adaptive sync of hdr.
Als je graag op een console gamet heeft de PG34WCDM een onhandige beperking. Die kunnen alleen een 16:9-beeld uitsturen, wat standaard uitgerekt wordt weergegeven. Het menu waarin je voor de originele beeldverhouding kunt kiezen, schakelt om de een of andere reden adaptive sync uit. Dat is jammer, want zowel de Xbox Series-consoles als de PS5 kunnen overweg met FreeSync. Ook black frame insertion werkt niet bij 16:9-beeldweergave.
Subpixelindeling van de PG34WCDM. Dit is een montage van meerdere opnamen; normaal gesproken zet het scherm maximaal drie subpixels tegelijk aan.
Het woledpaneel in de PG34WCDM heeft dezelfde rood-wit-blauw-groensubpixelindeling als eerdere panelen. Dat komt niet helemaal overeen met de rood-groen-blauwsubpixelindeling van de meeste monitors, waar Windows standaard van uitgaat. Zodoende ziet tekst er net wat minder mooi uit als op een lcd-monitor en is er soms ook een vreemd gekleurd randje zichtbaar bij de weergave van grafische elementen. Onze Best Buy Guide-banner, die je soms bovenaan de frontpage ziet staan (vierde foto in de galerij hieronder), is een mooi voorbeeld: het groene patroon op de achtergrond van de advertentie heeft op het woledscherm een wit randje dat er normaal gesproken niet hoort te zitten.
Hoewel het niet ideaal is, is de colorfringing van het woledpaneel wat mij betreft een stuk minder storend zichtbaar dan op een QD-oledpaneel. Die schermen hebben een nog verder afwijkende indeling, waarbij de pixels niet op een rijtje naast elkaar zitten, maar met de rode en blauwe pixel boven de groene in driehoeksvorm. Bij de eerstegeneratie-QD-oledpanelen die in de 34"-schermen zitten, zijn de pixels als geheel ook nog wat minder vierkant dan bij recentere 49"- en 32"-QD-oledmonitors. Daardoor is het resulterende effect van paarse en groene randjes aan de boven- en onderkant van contrastrijke overgangen nog duidelijker zichtbaar op de 34"-QD-oledmonitors, de primaire concurrentie voor de PG34WCDM.
ASUS heeft gepoogd de resterende colorfringing bij de PG34WCDM weg te nemen via de optie 'Clear Pixel Edge' in het osd. In de galerij hierboven zie je een vergelijking van het beeld met de functie in- en uitgeschakeld. Het lijkt erop dat het scherm dan bepaalde kleuren over twee pixels gaat verdelen, zoals te zien in de foto van lettertjes in verschillende kleuren, die met 'Clear Pixel Edge' ingeschakeld ineens een stuk dikker worden weergegeven. Sommige vormen van colorfringing worden er inderdaad mee opgelost, zoals het genoemde witte randje in onze Best Buy-banner. Tegelijkertijd maakt deze optie de meeste tekst minder scherp, waarmee ik hem toch liever uitgeschakeld zou laten. Zoals eerder opgemerkt onder de review van de Evnia 49M2C8900, werken ontwikkelaars momenteel aan verbeterde vormen van tekstrendering op OS-niveau voor woled- en QD-oledschermen, dus dat uitproberen is misschien een betere optie als colorfringing op de PG34WCDM je nog steeds stoort.
Inbranden en garantie
Inbranden vormt voor alle oledschermen een risico en hoewel woledtelevisies al veel langer worden uitgebracht dan QD-oledtelevisies, is voor monitors woled juist de nieuwere techniek. Hoe de PG34WCDM zich op de langere termijn zal houden, is dus ee beetje onzeker. Het scherm beschikt over de gebruikelijke 'anti-inbrandtrucjes' om het probleem te helpen voorkomen. Er is een 'Pixel Cleaning'-optie die belooft om retentie ongedaan te maken, waarvoor het scherm ongeveer zes minuten op zwart blijft staan. In tegenstelling tot sommige andere oledmonitors lijkt deze schermverversing niet na een bepaalde tijd te worden afgedwongen, maar kun je wel een herinnering instellen. De 'Screen Saver'-functie dimt het scherm automatisch na een paar minuten inactiviteit en dankzij de aanwezigheidssensor kan het scherm zich automatisch uitschakelen als er niemand voor zit. Er is een functie om het actieve beeld telkens een stukje over het scherm te verplaatsen, standaard ingeschakeld, en een optie om stilstaande logo's in beeld te herkennen en de helderheid ervan te verminderen. Deze Logo Brightness-functie lijkt geen storende invloed te hebben op het beeld; sterker nog, we zien de testresultaten iets verbeteren met deze functie ingeschakeld.
ASUS vermeldt dat consumenten twee jaar garantie krijgen op inbranden, maar geeft verder geen details over bijvoorbeeld wanneer iets als inbranden wordt gezien. Nog steeds niet alle fabrikanten van oledschermen geven een expliciete 'burn-in-garantie', maar veel fabrikanten die het wel doen, waaronder HP, Gigabyte en Alienware, beloven drie jaar garantie.
Testmethode en testveld
Portrait Displays SpectraCal C6-colorimeter
Voor deze review hebben we, zoals gebruikelijk, een uitgebreide reeks metingen uitgevoerd. We meten helderheid, contrast en kleurweergave met behulp van een SpectraCal C6-colorimeter, die we profileren met behulp van een JETI Spectraval 1501 Hires-spectroradiometer. De metingen worden uitgevoerd met behulp van Portrait Displays Calman Color Calibration-software. Over de testprocedure kun je meer lezen in dit .plan. Hierin meten we het scherm door zoals het uit de doos komt, waarbij we de helderheid voor kleurmetingen afstellen op een waarde die de 150cd/m² zo dicht mogelijk benadert. Daarnaast stellen we het scherm in voor kleurruimten als sRGB en, indien relevant, Display P3 en AdobeRGB. Daarbij doen we zonodig aanpassingen aan het gamma en de kleurtemperatuur.
Responstijden meten we met een fotosensor en de LeCroy Waverunner 6100-oscilloscoop. We hebben voor dit artikel uitgebreide responstijdtests uitgevoerd, waarbij we twintig overgangen hebben doorgemeten. De inputlag bepalen we met een Leo Bodnar-tester, waarbij we naast 1080p-60Hz- ook 1080p-120Hz-signalen naar het scherm sturen. Om de kijkhoeken te bepalen, meten we onder een hoek van 45 graden de resterende helderheid en de kleurverandering ten opzichte van een loodrechte meting. Voor de uniformiteitsmeting kijken we naar de verhouding tussen de helderheid op vijftien meetpunten, gemeten op een volledig wit en een volledig zwart scherm. Ook bepalen we de relatieve kleurverschillen langs de randen ten opzichte van het midden. Tot slot meten we het energiegebruik van de monitor, zowel op de maximale helderheid als op een vaste helderheid van 150cd/m². Het testsysteem waarmee we de metingen uitvoeren is voorzien van een Gigabyte RX 7700XT Gaming OC 12G.
Standaardweergave
sRGB
Display P3
Beeldmodus
Racing mode
Racing mode Display Color Space: sRGB
Racing mode Display Color Space: DCI-P3
Kleurtemperatuurinstelling
6500K
6500K
6500K
Gamma-instelling
2.2
2.2
2.2
Helderheid instelbaar?
Ja
Ja
Ja
De menu-instellingen die we voor de kleurmetingen hebben gebruikt
Testveld
In de grafieksets op de volgende pagina's staan naast de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM verschillende andere oledultrawides. De Samsung Odyssey OLED G8 (34BG850), Alienware AW3423DWF en Philips Evnia 34M2C8600 zijn gebaseerd op het 34"-QD-oledpaneel en daarmee directe concurrenten voor de PG34WCDM. Als we kijken naar de prijs, concurreert het ASUS-scherm eerder met de grotere 49"-QD-oledschermen. Daarvan staan er enkele in de grafieken, waaronder de Samsung Odyssey OLED G9 (49G95SC) en Philips Evnia 49M2C8900.
De LG UltraGear OLED 45GR95QE-B en Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 zijn woledschermen op basis van het 45"-paneel met 3440x1440 pixels van vorig jaar. We zijn benieuwd welke verbeteringen het 2024-paneel in de PG34WCDM laat zien. De ASUS ROG Swift OLED PG27AQDM was de felste woledmonitor van vorig jaar, dus die staat ook in het overzicht. Tot slot hebben we enkele high-end lcd-gamingmonitors met miniledbacklight toegevoegd: de Samsung Odyssey Neo G8 (32BG85), Odyssey Neo G9 (49AG950) en Odyssey Neo G9 57" (57G95NC).
Responstijd en inputlag
Zoals omschreven op de pagina 'Testmethode en testveld', voeren we op gamingmonitors een responstijdentest uit met twintig transities. Hierbij hebben we ook overgangen tussen verschillende grijstinten en van zwart naar donkergrijs doorgemeten. We hebben de test voor iedere monitor uitgevoerd op de maximale refreshrate en bij de optimale overdrive-instelling. Zoals gezegd heeft de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM geen instelbare overdrive, net als andere oledmonitors.
De PG34WCDM heeft een maximale refreshrate van 240Hz, hoger dan de 175Hz van eerdere 34"-QD-oledultrawides. Het scherm is AMD FreeSync Premium Pro-gecertificeerd, officieel G-SYNC-compatible en voorzien van het VESA AdaptiveSync Display-logo. Het bereik begint bij 40Hz, wat lager dan de 48Hz van QD-oledopties.
Zelfs voor een oledmonitor heeft de PG34WCDM uitstekende responstijden, met zo weinig variatie tussen de 20 verschillende gemeten overgangen dat we een standaardafwijking van 0ms meten. De gemiddelde responstijd ligt op 0,4ms. In combinatie met de vrijwel afwezige over- en undershoot levert dat een vrijwel perfecte weergave van bewegend beeld op.
Ook eerdere QD-oledmonitors hadden erg goede responstijden en puur op dat vlak is er geen zichtbaar verschil met de PG34WCDM. Door de hogere maximale refreshrate kan bewegend beeld er op de ASUS-monitor toch scherper uitzien: hoe korter ieder beeld op het scherm blijft stilstaan, hoe minder bewegingsvervaging je in de praktijk ervaart. Om dat te laten zien hebben we naast de meting ook de ufo-test van de website Blur Busters uitgevoerd, waarbij een ufo die over het scherm beweegt, wordt gevolgd met een camera. Meer over de testmethode lees je hier.
In de eerste foto in de bovenstaande galerij zie je het beeld van de PG34WCDM op 240Hz, de laatste foto is die van de Alienware AW3423DW, een QD-oledscherm dat op maximaal 175Hz ververst. De ufo ziet er bij de PG34WCDM iets scherper uit: de witte blokjes op de ufo smelten minder samen tot een witte streep en ook de zwarte strepen op de ufo zijn duidelijker te onderscheiden. Op beide schermen steken de ufo's perfect af tegen de groenblauwe achtergrond, zonder een spoor van uitdovende pixels aan de linkerkant van de ufo. Een heldere of donkere 'schim' achter de ufo duidt op trage responstijden of over- of undershoot, iets waar beide schermen, zoals de meting ook al uitwijst, praktisch geen last van hebben.
Motion blur reduction
Om het verschil in bewegingsscherpte tussen de AW3423DW en PG34WCD in de praktijk te ervaren, is het, wellicht ten overvloede, nodig dat je gpu 240 frames per seconde kan genereren. Als de PG34WCD net als de AW3423DW op 175Hz draait, zullen beide schermen er ongeveer even scherp uitzien. Het ASUS-scherm heeft echter een truc aan boord om bewegend beeld scherper te laten lijken als de refreshrate geen 240Hz bedraagt: black frame insertion (bfi). Tussen ieder beeld wordt een zwarte pauze ingelast, waardoor je in de praktijk minder bewegingsvervaging ervaart. ASUS noemt dat ook wel 'ELMB'. Ook lcd-schermen van de fabrikant hebben vaak een motionblurreductionfunctie aan boord, al wordt het daarop geïmplementeerd door het backlight te laten meeknipperen met het lcd-paneel.
Zoals te zien in de tweede foto in de bovenstaande galerij, is het beeld van de PG34WCD op 120Hz met bfi ingeschakeld vrijwel even scherp als dat op 240Hz, waarbij het scherm continu aan staat. De PG34WCD is daarmee de eerste oledmonitor met een praktisch bruikbare vorm van bfi. Sommige Samsung-oledmonitors ondersteunden bfi via een omweg, maar alleen voor bepaalde resoluties en op 60Hz, wat een zichtbaar knipperend beeld opleverde. De PG34WCD ondersteunt bfi op 120Hz, maar niet op de volledige 240Hz. Dat lijkt te komen doordat ASUS het scherm achter de schermen 'stiekem' op 240Hz laat werken. Ieder weergegeven beeld wordt afgewisseld door een zwart beeld dat even lang duurt: we zien dat de maximale helderheid met bfi ingeschakeld halveert. Door de relatief lange 'puls' (het scherm staat nog steeds de helft van de tijd aan) en de 120Hz-frequentie ziet het beeld er naar mijn idee niet storend knipperend uit, hoewel iedereen in andere mate gevoelig is voor dit effect. Helaas is de 'pulslengte' niet instelbaar door de manier waarop ASUS de functie op de PG34WCD lijkt te hebben geïmplementeerd, zoals op sommige lcd-schermen wel het geval is.
Bij de PG34WCD levert bfi dus geen hogere beeldscherpte op ten opzichte van wat het scherm al laat zien op 240Hz. Er zijn meer nadelen: bfi werkt op dit scherm niet in combinatie met adaptive sync en bepaalde andere functies, zoals picture-by-picture. De maximale helderheid van ongeveer 100 tot 120cd/m² (op een 100 procent wit scherm), is voor sdr-weergave in een relatief donkere kamer krap aan voldoende, maar voor een heldere omgeving of hdr-beeldweergave niet. Tot slot is het een beetje jammer dat het inschakelen van bfi bij de PG34WCD vrij omslachtig verloopt. Je moet eerst adaptive sync uitzetten en vervolgens de refreshrate via je pc terugschakelen naar 120Hz voordat het bfi-knopje in het osd actief wordt.
Inputlag
Voor het bepalen van de inputlag, de hoeveelheid vertraging voordat een beeld dat naar de monitor wordt gestuurd, daadwerkelijk verschijnt, gebruiken we een Leo Bodnar-inputlagtester. Die wordt in het midden van het scherm geplaatst. We sturen standaard een 1080p-60Hz-signaal naar het scherm en dat levert de onderstaande grafiek op.
De PG34WCD behaalt in deze test een prima score: een standaard 1080p/60Hz-signaal wordt weergegeven met niet veel meer vertraging dan bij de best scorende monitors. We hebben ook gekeken naar de resultaten op 1080p/120Hz, waarop de monitor een inputlag van 4,7ms noteert, in lijn met de snelste schermen die we hebben getest. Uiteraard zal 240Hz-weergave nog minder inputlag opleveren, maar dat kunnen we met de Leo Bodnar-tester niet meten.
Standaardweergave: helderheid, contrast en kleur
Voordat we kijken naar de kleurweergave, beoordelen we de maximale en minimale helderheid van het scherm. Bij de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM hebben we daarbij de functie 'Uniform Brightness' ingeschakeld, die de helderheid van wit constant houdt onafhankelijk van de hoeveelheid wit in beeld. Dit doet het scherm door zijn maximale helderheid te begrenzen onder het niveau dat op een volledig wit scherm kan worden bereikt. Bij kleinere witte vlakjes kan het scherm veel feller zijn, zoals we zo meteen in de hdr-meting zullen zien. Voor desktopweergave zou dat een steeds fluctuerende helderheid opleveren en dat is storend, vandaar dat we meten met deze functie aan, ook voor de verdere metingen die we in de sdr-modus hebben uitgevoerd.
In sdr bereikt de PG34WCDM een maximale helderheid van afgerond 237cd/m², maar heel nipt minder dan wat de gemeten QD-oledschermen ongeveer kunnen. Het resultaat is veel beter dan dat van de meeste woledschermen van vorig jaar. We zagen de LG UltraGear OLED 45GR95QE-B bijvoorbeeld niet verder komen dan 188cd/m², terwijl de Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 zelfs minder dan 150cd/m² produceerde op een volledig wit scherm. Alleen ASUS' eigen PG27AQDM met zijn innovatieve koeloplossing bereikte ongeveer dezelfde helderheid als de PG34WCDM.
Uiteraard kan geen enkel oledscherm op tegen de helderheid van zelfs een betaalbare lcd-monitor, laat staan de duurdere Odyssey Neo-monitors met hun miniledbacklight in deze grafiek. Voor gebruik in een donkerdere gameroom is de maximale helderheid van de PG34WCDM afdoende. Met 21cd/m² is de minimale helderheid van de PG34WCDM bovendien erg laag. Zelfs in het pikkedonker hoef je je niet te storen aan een te felle weergave.
De PG34WCDM heeft uiteraard een oneindig hoog contrast omdat een zwart scherm geen licht geeft. Door de andere afwerking van het scherm ziet de PG34WCDM er in een verlichte omgeving contrastrijker uit dan de gemiddelde QD-oledmonitor.
Kleurweergave in standaardmodus
We testen het scherm eerst vrijwel zonder aanpassingen direct uit de doos, met enkel de helderheid op 150cd/m² en, zoals gezegd, de 'Uniform Brightness'-functie ingeschakeld. Omdat we verder niets aanpassen om de prestaties van het scherm te optimaliseren, is het scherm dus duidelijk niet op zijn beste stand ingesteld. Dat levert logischerwijs ook niet de beste resultaten in onderstaande grafieken op, maar enkel de out-of-the-boxprestaties. Houd dat in gedachten bij het bekijken van de resultaten.
De ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM laat standaard zijn volledige kleurbereik zien, dat overeenkomt met ongeveer 96 procent van de Display P3-kleurruimte. De dekking ligt iets lager dan bij QD-oledschermen, die tot bijna 100 procent dekking komen; dit bleek ook al bij eerdere woledmodellen.
Op de standaardinstelling is de kleurweergave al vrij goed. Witte tinten neigen een klein beetje naar geel, maar over het algemeen komt de kleurtemperatuur vrij dicht in de buurt van de gewenste 6500K. In de gammacurve is aan de onderkant een klein knikje te zien; donkerdere tinten worden wat lichter weergegeven dan de bedoeling is, waarmee de gemiddelde gammawaarde lager uitkomt dan de gewenste 2.2. Vooral in donkergrijs noteert het scherm daarmee een vrij grote afwijking, uitgedrukt in een ΔE ITP-waarde. Kijkend naar alle andere schermen komt de gemiddelde ΔE ITP-grijsafwijking gemiddeld uit. De kleurafwijking ten opzichte van het Display P3-bereik is laag; QD-oledschermen zitten er vaak verder vanaf, omdat die in groen juist wat te veel verzadiging kunnen bieden, wat ze vaak ook doen op de standaardinstelling. In de colorcheckertest, waarin naast primaire kleuren ook mengkleuren zijn opgenomen, bereikt het scherm in dit testveld een top 3-notering.
Veel standaard content is gemaakt op het kleinere sRGB-bereik, waarvan het scherm wel duidelijk afwijkt op de standaardinstelling, zoals gezegd. Gelukkig is het niet moeilijk om het daarvoor goed in te stellen, maar daarover meer op de volgende pagina.
We geven voor de volledigheid nog even de meetresultaten in de oude ΔE 2000-waarden weer. Hierin doet de PG34WCDM het relatief beter dan in de ΔE ITP-berekening die voor de bovenstaande grafieken wordt gebruikt. De ΔE ITP-scores worden gedrukt door de wat afwijkende gammacurve voor donkerdere tinten, waar de ΔE 2000-berekening minder streng voor is.
Gemiddelde kleurafwijking ΔE 2000
Gemiddelde grijsafwijking ΔE 2000
Gemiddelde colorchecker-afwijking ΔE 2000
Gemiddelde kleurafwijking
Monitor
Schermdiagonaal
Resolutie
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
We meten alle schermen door in de sRGB-kleurruimte, de gamut waarvoor de meeste content gemaakt wordt. Om de een of andere reden heeft de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM twee verschillende sRGB-modi met ook beide een iets andere afstelling. In het GameVisual-menu met beeldmodi zit een 'sRGB Cal Mode', maar je kunt in andere beeldmodi zoals Scenery, Racing en Cinema ook instellen dat het scherm het sRGB-bereik weergeeft via het submenu 'Display Color Space'. In de sRGB Cal Mode worden veel andere instellingen vergrendeld, maar gelukkig blijft de helderheidsinstelling wel beschikbaar. Datzelfde geldt ook bij het gebruik van het menu 'Display Color Space'.
We hebben zowel de sRGB Cal Mode als de Racing Mode met Display Color Space op sRGB doorgemeten en afgaande op die resultaten kiezen we voor de Racing Mode als beste instelling voor sRGB. De gemiddelde colorcheckerafwijking is in beide modi identiek, hoewel enkele gele kleuren in de sRGB Cal Mode een wat lagere afwijking vertonen, waardoor de maximale colorcheckerafwijking nipt lager ligt. Doordat het gamma gemiddeld wat te laag uitkomt in de sRGB Cal Mode, ligt de gemiddelde grijsafwijking juist wat hoger dan in de Racing Mode. Beide standen regelen het kleurbereik van het scherm net wat te ver terug; de sRGB-dekking blijft beperkt tot 93 procent, met in groen en rood wat onderverzadiging.
Door de wat lage kleurdekking is de gemiddelde kleurafwijking bij de PG34WCDM een tikje hoger dan bij de best presterende monitors in de onderstaande grafiek. Net als in de standaardmodus is de kleurtemperatuur van wit iets te laag en valt het gamma wat laag uit. Evengoed is de gemiddelde grijsafwijking relatief gering. In deze test en de colorcheckertest eindigt de PG34WCDM op plaats vier van de geteste schermen.
In de ΔE 2000-grafieken laat de PG34WCDM gemiddelde afwijkingen zien die ruim beneden de zichtbare grens van 3 liggen. Vooral de grijs- en colorcheckerafwijkingen zijn gering. Opnieuw bereikt de PG34WCDM de vierde plek in de grafiek.
Gemiddelde kleurafwijking ΔE 2000
Gemiddelde grijsafwijking ΔE 2000
Gemiddelde colorchecker-afwijking ΔE 2000
Gemiddelde kleurafwijking
Monitor
Schermdiagonaal
Resolutie
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
De Display P3-kleurdekking van de PG34WCDM bleek al een tikje aan de lage kant als het scherm zijn volledige kleurbereik gebruikt. Als je de kleurruimte-instelling op 'DCI-P3' zet, constateren we, net als in de sRGB-stand, dat het scherm zichzelf verder terugregelt dan nodig: nu komen we nog tot een dekking van 93 procent. DCI-P3 is naast sRGB overigens de enige andere optie in het Color Space-menu. Sommige QD-oledschermen beschikken soms over een AdobeRGB-modus, maar vermoedelijk zou het kleurbereik van de PG34WCD toch net iets te klein zijn geweest om voor dat bereik een optimale weergave te geven, zelfs al was er een beeldmodus voor geweest.
Terug naar de Display P3-meting: we hebben hiervoor naast de kleurruimte-instelling verder dezelfde instellingen als in de sRGB- en standaardmodus hergebruikt. Daardoor zijn de afwijkingen die we constateren, een ietwat warme kleurtoon voor wit en iets te heldere grijstinten, opnieuw hetzelfde als bij de eerdere metingen. Tegelijk zijn ze dus ook weer klein in vergelijking met de andere geteste monitors. Net als in de sRGB-meting eindigt de PG34WCDM op plek vier in de colorcheckertest, wat keurig is.
Oledschermen lenen zich in principe uitstekend voor hdr-weergave, met dank aan hun oneindige contrastverhouding. Bij lcd's is er is een dure full array local dimming-backlight nodig om hdr echt tot zijn recht te laten komen, en zelfs bij de duurdere miniledschermen is het contrast nog niet zo goed, met in bepaalde scènes zichtbare blooming rondom overgangen tussen licht en donker. Niets daarvan is te zien bij oledschermen, maar het het pijnpunt voor deze beeldtechniek is dan weer de beperkte piekhelderheid. Vorig jaar stonden woledmonitors wat dat betreft op een lager plan dan QD-oledschermen. De laatste bereikten een piek van ongeveer 1000cd/m² op een klein wit vlak en ongeveer 250cd/m² wanneer het hele beeld wit moest zijn. Woledschermen van vorig jaar, bijvoorbeeld de LG UltraGear OLED 45GR95QE-B, kwamen alleen in een inaccurate beeldmodus, waarin het scherm te blauw was, tot bijna 1000cd/m². Op een volledig wit scherm noteerden dit soort schermen nog geen 200cd/m².
Het paneel van de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM belooft een stuk feller te zijn dan dat van eerdere woledschermen, en zoals uit onderstaande testresultaten blijkt, klopt dat ook. Het scherm bereikt zelfs een iets hogere hdr-helderheid dan de QD-oledconcurrentie. Je ziet hier de Philips Evnia 34M2C8600 als voorbeeld van zo'n scherm, maar alle QD-oledultrawides die we hebben getest, scoren ongeveer vergelijkbaar op dit vlak. De verschillen tussen het QD-oledscherm en de PG34WCDM zijn vooral groot bij de 10-procentsmeting: dan noteert de ASUS-monitor een piek van bijna 750cd/m², terwijl de QD-oledmonitor op 450cd/m² blijft steken. In de praktijk resulteert dat soms in een wat hogere helderheid in felle delen van hdr-scènes die als geheel niet heel licht of donker zijn. In donkere scènes zijn felle highlights op de PG34WCDM niet duidelijk zichtbaar feller. Hetzelfde geldt voor een grotendeels wit beeld: zoals de meting uitwijst, behalen de QD-oledmonitor en de PG34WCDM bij grotere hoeveelheden wit in beeld vrijwel exact dezelfde piekhelderheid.
Een goede lcd-monitor biedt, vooral voor grotendeels felle hdr-beelden, nog altijd een veel hogere piekhelderheid. De Samsung Odyssey Neo G9 57" scoort bijvoorbeeld drie tot vier keer hoger op de 25-procents- en 100-procentsmetingen. We ervaren die helderheid in de praktijk overigens niet als drie tot vier keer feller, maar alsnog is het verschil in impact bij heldere scènes groot. Op de Odyssey-monitor moet je bij een strandscène of beeldvullende explosie soms echt even knijpen met de ogen.
Het is opvallend aan de meetresultaten van de PG34WCDM dat we niet helemaal de door de fabrikant beloofde waarden bereiken. ASUS zegt een helderheid toe van 1300cd/m² voor een 3-procentsvlak en 275cd/m² voor een volledig wit beeld. Hoewel we een 3-procentsvlak niet hebben gemeten, komen we ook in de 2-procentsmeting niet verder dan 1078cd/m²; op een 1-procentsvlak noteert het scherm een piek van 1154cd/m². Een 100-procentsmeting komt uit op 252cd/m².
Mogelijk bereikt ook dit scherm zijn beloofde piekhelderheid alleen in een inaccurate beeldmodus, terwijl we bovenstaande resultaten hebben gemeten in dezelfde stand die we hieronder ook hebben gebruikt voor de kleurmetingen. Dat is de 'ASUS Gaming HDR'-modus. Om de maximale helderheid daarin te bereiken, moet je eerst de functie 'Brightness Adjustable' inschakelen en vervolgens zelf de helderheid op 100 zetten. Standaard staat het scherm om een of andere reden op 90 procent helderheid, waarbij de piekhelderheid op kleine witte vlakken ongeveer 700cd/m² bedraagt. Ook onhandig is dat je telkens bij het overschakelen naar hdr niet moet vergeten om de Uniform Brightness-functie, die de helderheid in sdr constant houdt, weer uit te zetten. Het was handiger geweest als deze instelling niet gekoppeld zou zijn voor hdr en sdr.
Voor het beoordelen van de kleurweergave in hdr gebruiken we de ΔE ICtCp-berekeningen. Deze sluiten beter aan bij het grotere kleur- en helderheidsbereik van hdr-signalen en geven meer gewicht aan fouten bij lagere helderheden. We noteren bovendien twee verschillende resultaten: één waarin afwijkingen van de beoogde helderheid niet worden meegenomen in de score en één waarbij dat wel gebeurt.
Gemiddelde grijsafwijking ΔE ICtCp (zonder Lum)
Grijsafwijking ΔE ICtCp (met Lum)
Gemiddelde kleurafwijking ΔE ICtCp (zonder Lum)
Kleurafwijking ΔE ICtCp (met Lum)
Dekking Rec.2020-kleurruimte
DCI-P3-kleurruimte
Rec.709-kleurruimte
Gemiddelde grijsafwijking zonder luminantie
Monitor
Schermdiagonaal
Resolutie
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
De PG34WCDM biedt een erg goede hdr-kleurweergave in de stand die wij hebben doorgemeten. In de metingen zonder dat de helderheid wordt meegewogen, staat de monitor al bij de best scorende schermen in dit overzicht. Nemen we de helderheid mee, dan scoort het scherm nog beter doordat hij de HDR PQ-curve, zeg maar de gammacurve voor hdr-materiaal, uitstekend volgt. De grootste afwijkingen zitten hem nog in de weergave van donkergrijze tinten, vaker lastig voor oledschermen, en rondom het punt waarop het scherm zijn helderheid vloeiend laat afrollen tot het maximum van het paneel.
Grijstinten zien er neutraal uit, met een gemiddelde kleurtemperatuur van 6641K, bijna de gewenste 6500K. De grootste afwijkingen in de colorcheckertest lijken te worden veroorzaakt doordat het scherm kleuren met wat minder verzadiging weergeeft dan de bedoeling is. Dat geldt overigens niet alleen voor zeer verzadigde primaire kleuren, maar ook de wat minder verzadigde mengkleuren. QD-oledschermen hebben, zoals gezegd, een groter kleurbereik, waardoor vooral rood en groen nog wat verzadigder ogen op dit soort schermen. We zien ook vaker dat deze monitors minder verzadigde mengkleuren wat verder aanzetten.
Daarbovenop komt nog dat woledschermen, in tegenstelling tot QD-oledschermen, niet zo goed zijn in het weergeven van kleuren die zowel heel verzadigd als heel helder moeten zijn. Door het bijmengen van wit licht neemt de verzadiging af, terwijl QD-oledmonitors niet beschikken over een extra witte subpixel en dus niet hoeven te schipperen tussen helderheid en kleurverzadiging. In de praktijk zien we dat sommige felgekleurde delen, bijvoorbeeld een groene neonreclame of de rode achterlichten van een auto, op een QD-oledscherm verzadigder kunnen zijn dan op de PG34WCDM, waardoor ze duidelijker afsteken tegen de rest van de scène. Dat is iets wat vooral opvalt als je beide schermen naast elkaar bekijkt; op zichzelf bekeken ziet het hdr-beeld van de PG34WCDM er niet flets uit, terwijl dit scherm omgekeerd soms weer in het voordeel is als het gaat om de helderheid van bepaalde highlights.
Uniformiteit en kijkhoeken
We meten de resterende helderheid en kleurafwijking van de schermen onder een hoek van 45 graden voor zowel de horizontale kijkhoeken, naar links en rechts, als voor de verticale kijkhoeken, onder en boven. Woledschermen zoals de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM hebben uitstekende kijkhoeken in vergelijking met de gemiddelde lcd-monitor: zelfs onder een hoek van 45 graden blijft er meer dan 50 procent van de helderheid over die je recht van voren ziet, waarbij de kleurafwijking lang niet zo ver oploopt. Bovendien blijft het contrast ook vanaf de zijkant perfect, waar het contrast vanaf de zijkant bij lcd-monitors alleen maar slechter wordt.
In vergelijking met QD-oledschermen zien we de PG34WCDM, net als eerdere woledmonitors, net wat minder goed scoren. Bij sommige van dit soort schermen zie je onder een hoek een blauwige waas over het scherm. Daar heeft de PG34WCDM niet zo'n last van, maar opmerkelijk is wel dat de kijkhoeken vanaf de linkerkant beter zijn dan vanaf de rechterkant: de kleurafwijking loopt minder ver op en de helderheid minder ver terug. Ook bij de LG UltraGear 45GR95QE van vorig jaar was zoiets aan de hand, maar dan precies andersom. Ook vanaf zijn slechtste kant doet de PG34WCDM het dus nog wel veel beter dan de lcd-concurrentie, en bovendien is het scherm zo scherp gekromd dat eventuele beperkingen (deels) wegvallen als je er recht voor gaat zitten. Vanaf 80 centimeter zie je in horizontale richting ieder punt van het scherm vanuit dezelfde hoek.
Helderheid 45° links
- 45° rechts
- 45° boven
- 45° onder
45° links resterende helderheid
Monitor
Schermdiagonaal
Resolutie
Gemiddelde resterende helderheid in % (hoger is beter)
Om de uniformiteit te beoordelen, kijken we naar de verhoudingen tussen de helderste en de donkerste cellen in een matrix van vier bij drie cellen. Let wel dat het gaat om reviewsamples; we kunnen niet extrapoleren naar alle monitors.
Oledschermen hebben over het algemeen een fantastische uniformiteit. De zwartuniformiteit is altijd perfect: dat geeft helemaal geen licht en dus noteren we in beide grafieken een score van 100 procent, terwijl lcd-monitors altijd in zekere mate last hebben van backlight bleeding, vaak rondom de randen van het beeld.
Ook de wituniformiteit is bij de PG34WCDM netjes, waarbij de laagst gemeten helderheid over de vijftien meetpunten alsnog 93 procent is van de helderheid op het felste punt. We zien dat het scherm aan de bovenkant wat helderder is dan aan de onderkant, waarbij ook de kleuren iets warmer zijn naar mate je verder naar beneden kijkt. Duidelijk zichtbaar is dat echter niet.
Oledmonitors hebben vaak meer moeite om een donkergrijs beeld egaal weer te geven dan een volledig wit of zwart scherm. De Corsair Xeneon Flex, een van de eerste woledschermen die we bekeken, had bijvoorbeeld last van duidelijke helderheids- en kleurverschillen, met in het beeld een soort 'ruis' en verticale banen met wisselende helderheid. Twee jaar verder lijkt de techniek een stuk meer volwassen; hoewel een donkergrijs scherm op de PG34WCDM nog altijd wat onrustig oogt, met statische en dynamische dithering, oogt het beeld niet minder uniform dan dat van de QD-oledschermen die we eerder hebben bekeken.
Opgenomen vermogen
Verpakking
De ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM wordt geleverd in een fullcolourbedrukte kartonnen doos. Piepschuim dient, zoals gebruikelijk, als schokbreker en om de verschillende onderdelen van het scherm en de voet op hun plek te houden. Foamzakjes en plastic zakjes bieden verdere bescherming.
We meten het opgenomen vermogen in twee scenario's. Eerst meten we het energiegebruik tijdens het weergeven van een 50 procent wit scherm met een helderheid van 150cd/m². Dat is de helderheid die we voor normaal gebruik aanhouden en waarmee we vrijwel al onze schermmetingen uitvoeren. Vervolgens meten we het verbruik op de maximale helderheid (in sdr).
De ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM blijkt geen enorme energieslurper te zijn. Op een vaste helderheid van 150cd/m² verbruikt de monitor iets meer dan de zuinigste QD-oledultrawides. Op de maximale helderheid blijkt de PG34WCDM zuiniger dan de QD-oledconcurrentie, terwijl die helderheid, zoals eerder bleek, ongeveer hetzelfde is.
Lcd-monitors van 34 inch met een 240Hz-refreshrate zijn er niet veel, maar gamingultrawides die op 165Hz tot 180Hz verversen, zitten in onze test zo tussen de 25W en 30W als alle schermen op 150cd/m² zijn ingesteld. Dat is dus wel iets minder dan de PG34WCDM, hoewel het testscenario waarin we een half wit scherm doormeten, niet het gunstigste is voor oledschermen. Die noteren een hoger verbruik naar mate het scherm witter is, terwijl het verbruik van de meeste lcd-monitors ongeacht het weer te geven beeld redelijk constant blijft.
Met de ASUS ROG Swift OLED PG34WCDM komt begin 2024 de eerste monitor uit op basis van het nieuwe 34"-woledpaneel van LG, met dezelfde resolutie en diagonaal als QD-oledschermen die al een jaar of twee verkrijgbaar zijn. Helaas is de prijs bij introductie echt te hoog. De PG34WCDM kost op het moment van schrijven ruim 600 euro meer dan het goedkoopste 34"-QD-oledscherm. Voor hetzelfde bedrag als de PG34WCDM koop je een veel grotere 49"-QD-oledmonitor met een resolutie van 5120x1440.
Zonder prijsverlaging is de PG34WCDM dus niet zo interessant ten opzichte van het bestaande aanbod. Maar wat als de prijs op termijn in de buurt komt van de QD-oledconcurrentie en de ASUS-monitor bijvoorbeeld slechts 100 tot 200 euro duurder is? In dat geval zijn er zeker argumenten waarom de PG34WCDM interessant kan zijn. Sommige daarvan komen neer op persoonlijke voorkeur: het woledscherm heeft minder last van contrastverlies en weerspiegeling in een heldere omgeving dan QD-oledmodellen, maar tegelijkertijd is de antireflectiecoating zichtbaar in het beeld. Het woledpaneel is sterker gekromd dan de QD-oledconcurrentie en het scherm heeft een andere subpixelindeling. Standaard rgb is het nog altijd niet, waardoor je ten opzichte van een gemiddelde monitor soms wat colorfringing kunt zien, en ASUS' Clear Pixel-functie brengt daarin geen grote verbetering. Persoonlijk vind ik het effect bij de 34"-QD-oledschermen alsnog storender aanwezig.
Op sommige vlakken presteert de PG34WCDM ontegenzeggelijk beter dan de eerdere QD-oledschermen. De maximale refreshrate is hoger, waardoor bewegend beeld nog wat scherper oogt als je het scherm tenminste op 240Hz kunt aansturen. ASUS heeft bovendien een vorm van black frame insertion toegevoegd om motionblur te verminderen. Helaas kan die functie alleen worden gebruikt op 120Hz, waardoor je ten opzichte van 240Hz-weergave geen scherpte wint. Waar de eerste generatie woledmonitors een erg lage maximale helderheid had, biedt de PG34WCDM met het nieuwe woledpaneel een fullscreenhelderheid die vergelijkbaar is met die van QD-oledschermen. Op een kleiner wit vlak, relevant voor hdr-weergave, kan het beeld zelfs feller zijn dan bij de concurrentie. Daarmee is de PG34WCDM een van de felste oledmonitors tot nu toe.
ASUS heeft de PG34WCDM voorzien van een nogal 'gamerige' uitstraling met veel extra functies. Die zijn niet allemaal even nuttig, maar er zit vast wel iets voor je bij, van de mogelijkheid een webcam op het scherm te schroeven tot en met de handige USB-C-aansluiting met 90W-powerdelivery en de uitgebreide kvm-functie. Een tegenvaller voor consolegebruik is de matige ondersteuning voor 16:9-beeldweergave, die niet samengaat met adaptive sync of de blackframeinsertionfunctie. Daar kan een toekomstige firmware-update wellicht verbetering in brengen. ASUS mag zijn 'inbrandgarantie' ook wel een update geven van twee naar drie jaar; concurrent Alienware biedt die extra zekerheid immers al jaren.
De kleurafstelling van de PG34WCDM is over de gehele linie erg netjes. Zowel voor sdr- als voor hdr-weergave is het op dit gebied een van de best presterende gamingmonitors van dit moment. Samen met het uitstekende contrast, de razendsnelle responstijden, de zeer goede kijkhoeken en de uniformiteit waar alle oledschermen bekend om staan, zit het met de beeldkwaliteit helemaal snor.
Dat waardeoordeel hoort echt gewoon niet thuis in een review wanneer er nog geen vergelijkbare concurrent op de markt is (wat in dit geval het LG model hiervan zou zijn). Dit paneel en BFI maken het uniek en de vergelijking met een QD Oled gaat gewoon echt mank. Daar zet je toch ook geen VA paneel tegenover met de conclusie dat de QD Oled 2 keer zo duur is?
Uiteindelijk gaat het er wel om wat de techniek je als eindgebruiker oplevert. VA vs. QD-oled is nogal een verschil als je kijkt naar contrast, responstijden, kijkhoeken ed, waarmee een meerprijs gerechtvaardigd is. QD-oled en woled zijn op al die punten erg aan elkaar gewaagd, waarbij de ASUS wel wat kleinere voordelen heeft op gebied van beeldkwaliteit plus een ruime featureset. Die zouden denk ik best een meerprijs waard kunnen zijn tov. de bestaande schermen, maar 600 euro lijkt me wat veel van het goede.
Bedankt voor je goede inhoudelijke reactie. Verbeteringen aan de bovenkant van de markt zijn echter altijd duurder dan die in het onderste en middensegment. Dat is wat je betaald voor de allerbeste producten en dit is nergens anders. Dit is dus ook zeker niet "the most bang for your buck".
Als je dan een hogere refresh rate brengt, betere praktische zichtbare zwartwaarden en BFI dan is dat nogal een flinke featureset. "Veel te duur" is dan ook een mijn inziens nogal extreme uiting van een mening, die niet echt thuishoort in een review. "Premium prijs voor een premium product" lijkt me bijv. als informatief punt meer op zijn plaats.
Vooral BFI is vrijwel nergens anders te vinden en aangezien het voor de meeste hardware en games niet mogelijk is om deze op 240fps te draaien (zie ook 1440p best buy guide van jullie zelf) een extreem nuttige toevoeging.
Akkoord dat BFI een unieke functie is, maar er zijn wel QD-OLED monitors beschikbaar met KVM en USB-PD functionaliteiten, zoals de MSI MEG 342C en Philips Evnia 34M2C8600. Deze monitoren zijn doorgaans te vinden voor ongeveer € 800. Het blijft dan ook de vraag of de toevoeging van BFI bijna de dubbele prijs rechtvaardigt. Op dit punt ben ik het eens met de auteur van het artikel.
Eens maar denk dat de gemiddelde consument filter op OLED en dus de QD OLED ook te zien krijgt. Tjah en de prijs is toch vaak een trigger voor de gemiddelde consument. Dus de vergelijking snap ik wel vanwege dat. Maar technisch gezien moet je appels met appels vergelijken.
Oneens: uiteindelijk moet je als gebruiker kiezen tussen verschillende schermen, er is geen aparte markt voor QD-panelen, de markt is scheren, en dus dien je die onderling te vergelijken.
Helaas valt die daarom bij mij al af terwijl ik best oren heb naar een heel goed scherm, het blijft het belangrijkste eindresultaat als je er mee gamed.
Heb nu ook een 32 inch en erg blij mee en deze LG is zeker een kanshebber ook al heb ik me er nog niet echt in verdiept. Op YT een review gezien en echt een super ding.
Tja, die curve is een objectief meetbaar gegeven (in de vorm van het R getal) en daarna volledig subjectief of iemand dit wel of niet prettig/fijn/te heftig vindt.
Dit scherm heeft slechts 110ppi. Voor deze prijs verwacht ik toch minstens 160ppi. Mijn voorkeur gaat tegenwoordig uit naar schermen met minstens 200ppi.
Minstens 200PPI? Ik ben benieuwd waar je dat gaat vinden. Een 4K scherm op 32" heeft een PPI van ~140, wil je hoger dan moet je echt naar de kleinere schermpjes gaan met 4K of 5-6-8k schermen bij deze groote...
Ik zei minstens 160ppi, met de voorkeur voor 200ppi. Het laptopscherm waar ik nu achter zit heeft 250ppi. Mijn 27" 4K scherm heeft 163ppi. En een Apple Studio Display heeft 218ppi.
Ik snap dat ieder segment andere kopers heeft maar ik zou zelf niet snel 1000+ euro uitgeven aan een monitor met slechts 110ppi.
Laptopschermen zijn natuurlijk ook een flink stuk kleiner, dus dat is niet echt een eerlijke vergelijking. Dan kun je ook naar mobieltjes gaan kijken, die hebben nog veel hogere PPI. En een Apple Studio Display... dit scherm is al ernstig aan de prijs maar voor die Apple betaal je uiteindelijk nog een heel stuk meer -- en dan zit je met een IPS scherm van 60 Hz.
Dergelijke pixelresolutie is gewoon een niche omdat je er niet veel van merkt tenzij je met je neus op het scherm gaat zitten; niet veel mensen zullen dat vereisen. De andere eigenschappen van schermen leggen veel meer gewicht in de schaal. Met een dergelijke eis weet je in ieder geval zeker dat je zelden een nieuw scherm zal hoeven te kopen. Dat is natuurlijk ook wel wat waard...
Ben het met je eens al heb ik het geld wel uitgegeven aan een 49inch G95SC. Beste monitor ever, maar zodra er een hogere ppi variant komt neem ik die meteen. Bij actie-games geen issue maar bij tekst of BG3 valt de lage ppi toch wel erg op helaas.
Je kunt veel verwachten, maar als je in de pricewatch zoekt dan vind je welgeteld 4 schermen met zo'n pixeldichtheid die ook minstens 32" zijn (immers nogal suf om met veel kleinere schermen dan deze te gaan vergelijken). Twee daarvan kosten 5 a 6k (de Apple pro displays). De andere twee zijn rond de duizend, maar het zijn wel maar 60 Hz IPS schermen. Er lijkt geen enkel scherm in de pricewatch te staan wat dus aan jouw verwachting voldoet.
Ben ik met je eens. Ik heb nu een 1440p en een 4k 27inch scherm, en ik zie de verschillen in scherpte zeer zeker wel. Heb hiervoor even kort een scherm met vergelijkbare resolutie (maar dan ips) gehad als in dit artikel. En ik kwam toen van een 1080p 21inch scherm. Dus ik heb steeds een stapje omhoog gedaan qua pixeldichtheid, en dus zou mijn volgende scherm minimaal vergelijkbaar moeten zijn aan die 27inch 4k.
Voor mij is dit scherm dus het geld niet waard. Niet omdat het te duur is, maar omdat het dus niet een van de belangrijkste
features heeft die ik minimaal wil. Wil niet zeggen dat het een slecht scherm is. Of dat niemand hem moet kopen.
Ik kan nog prima even vooruit, en wacht geduldig tot er iets komt wat beter bij mijn wensen past. Kan ik ondertussen nog even doorsparen
Pfoe, bijna 1500 euro voor een 34 inch scherm vind ik wel heel pittig, te bedenken dat ik zo rond de 380 euro kwijt was voor mijn LG 34 inch 4K scherm. Zeker zit er technisch gezien natuurlijk een tamelijk verschil in beide schermen maar dat is ook dan in een 4 keer hogere prijs te zien. En tja, tuurlijk is O-led mooi om te zien maar ik zelf toch nog altijd liever naar een gewoon IPS scherm kijk. Misschien gek maar op de een of andere manier is O-led mij wat te 'perfect' plus sommige O-led schermen gebruiken PWM. Helaas zijn mijn ogen gevoelig voor PWM en kan ik het trillen van de leds waarnemen.
Als ik het dus begrijp wordt een zwart beeld geplaatst in het moment dat de GPU het beeld niet kan genereren. Waarom zou je dat willen?!
Het creëert dan toch meer input lag, je kan naar mijn mening dan beter je refreshrate aanpassen naar 175Hz/ 144Hz, dan heb je een betere ervaring omdat je dan alleen werkelijke beelden te zien krijgt.
Ik zie dit als een gimmick en niet als een premium feature. Je bootst een 240HZ ervaring na die er niet is.
En ik durf te wedden dat mensen de 175HZ als soepeler zullen ervaren.
Als je deze functie wil omdat je GPU te zwak is, koop je niet dit scherm maar een nieuwere GPU.
Volgens mij probeer je er ghosting mee tegen te gaan. Gaat dan niet zo zeer om de waargenomen verversingsnelheid maar om de waargenomen overgang van oude positie naar nieuwe positie van elementen op je scherm.
[Reactie gewijzigd door jackyallstar op 23 juli 2024 00:07]
:fill(white):strip_exif()/i/2006409988.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2006589646.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580088.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580090.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580098.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580094.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580096.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580092.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580038.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580042.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580044.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580046.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580048.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580050.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580052.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580054.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580056.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580058.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580060.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580062.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580064.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580040.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580066.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580074.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580068.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580076.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580070.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580078.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580072.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580080.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004093654.png?f=imagemedium)
:strip_exif()/i/2006580084.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580086.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2006580082.jpeg?f=imagegallery)
/i/2006590592.png?f=imagegallery)
/i/2006590594.png?f=imagegallery)
/i/2006590600.png?f=imagegallery)
/i/2006590604.png?f=imagegallery)
/i/2006590628.png?f=imagegallery)
/i/2006590632.png?f=imagegallery)
/i/2006590636.png?f=imagegallery)
/i/2006590638.png?f=imagegallery)
/i/2006590640.png?f=imagegallery)
/i/2006590642.png?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2006409988.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006610926.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006665128.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006373992.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004972018.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005803064.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005687858.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/243583/crop5f528d5b6e0ff_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/331213/crop56ef13408ff38_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/219059/crop5efafd1bd64af_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/108268/crop5f9a7e96b9f06.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/267506/crop6737556602b99.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/43802/crop5a8b253603f79_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/349079/crop6790e33b1059d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/335350/crop61a63ee1f224f.jpg?f=community){kind=small}