- ASUS ROG Swift OLED PG49WCD
- Samsung Odyssey OLED G9 G93SC
In het kort
Met de 49"-ASUS ROG Swift OLED PG49WCD heb je feitelijk twee 27"-wqhd-schermen voor je neus, maar dan op één gekromd paneel. Dat biedt voor geschikte spellen een bijzondere ervaring en op de desktop veel ruimte, maar is niet voor ieder gebruiksdoel ideaal. Net als andere QD-oledschermen heeft het ASUS-scherm razendsnelle responstijden, een zeer hoog contrast en uitstekende kijkhoeken, maar ook een afnemend contrast bij omgevingslicht en colorfringing rondom kleine lettertjes. ASUS heeft de kleuren goed afgesteld, voor zowel sRGB als Display P3 en hdr. Het uitbundig vormgegeven scherm beschikt bovendien over USB-C-docking met 90W-powerdelivery en een kvm-feature. Die fijne extra's terzijde, biedt het een refreshrate van 'slechts' 144Hz, terwijl de inmiddels goedkopere Samsung-concurrentie tot 240Hz gaat.
Pluspunten
-
Bijzonder schermformaat
-
Razendsnelle responstijden
-
Uitmuntende sdr- en hdr-weergave
-
Zeer brede kijkhoeken
-
USB-C met 90W-powerdelivery en kvm
Minpunten
-
Colorfringing door afwijkende subpixelindeling
-
Zwart wordt grijzig bij omgevingslicht
-
'Maar' 144Hz, waar concurrent 240Hz biedt
In het kort
De Samsung Odyssey G9 OLED G93SC is even groot als twee 27"-wqhd-schermen naast elkaar, wat voor spellen een bijzondere ervaring geeft en op de desktop veel werkruimte, maar het is niet voor ieder gebruiksdoel ideaal. Net als andere QD-oledschermen heeft het Odyssey-scherm een zeer hoog contrast en uitstekende kijkhoeken. De responstijden van het 240Hz-scherm zijn op één overgang na razendsnel, al meten we wel een vrij hoge inputlag. De kleurweergave van de G93SC blijkt minder netjes afgesteld dan die van het topmodel G95SC, waarbij er jammer genoeg geen echte Display P3-modus is. Alsnog is de hdr-weergave stukken beter dan de gemiddelde monitor. Ten opzichte van de G95SC is de G93SC aantrekkelijk geprijsd, waarvoor je alleen de Tizen-smartomgeving opgeeft. De G93SC heeft ook geen extra's zoals USB-C-docking, net als het topmodel van Samsung, maar andere merken bieden deze functionaliteit wel.
Pluspunten
-
Bijzonder schermformaat
-
Goede responstijden, 240Hz-refreshrate
-
Fraaie hdr-weergave
-
Zeer brede kijkhoeken
Minpunten
-
Kleurafstelling kon beter
-
Geen USB-C-docking
-
Zwart wordt grijzig bij omgevingslicht
-
Colorfringing door afwijkende subpixelindeling
Als we nadenken over wat anno 2023 de ultiemste gamingmonitor zou zijn om onder de pakjesboom aan te treffen, zou een 49"-QD-oledsuperwide wat ons betreft bovenaan de shortlist mogen staan. Zo'n scherm is meer dan een meter breed en biedt daarmee de werkruimte van twee normale 27"-schermen naast elkaar, maar natuurlijk zonder rand in het midden. Het technisch vooruitstrevende QD-oledpaneel belooft een fantastische beeldkwaliteit: een perfect contrast, een fraaie hdr-weergave, een breed kleurbereik, supergoede kijkhoeken en uitstekende responstijden.
In augustus bespraken we al de eerst verkrijgbare 49"-QD-oledmonitor, Samsungs 1700 euro kostende topmodel Odyssey OLED G9 G95SC. Sindsdien zijn er nog twee andere schermen op de markt gekomen met hetzelfde paneel, die we beide hebben kunnen testen en in deze review tegenover elkaar zetten: de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey OLED G9 G93SC. Beide zijn iets goedkoper dan de eerder geteste monitor. Het scherm van ASUS kost momenteel zo'n 1500 euro, terwijl Samsung zijn scherm onlangs heeft afgeprijsd naar 1349 euro.
Bij de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC zit hem de besparing ten opzichte van het topmodel in het weglaten van de Tizen-smartfunctionaliteit. De voet is ook wat smaller, maar verder zijn de belangrijke specificaties hetzelfde, waaronder de 240Hz-refreshrate. Op dat punt geeft de ROG Swift OLED PG49WCD juist wat toe om zijn prijspunt te halen: die kan 'maar' 144 beelden per seconde laten zien. In ruil daarvoor beschikt de PG49WCD wel over een USB-C-poort met 90W-powerdelivery en kvm-functionaliteit. Die beide features heeft zelfs het Samsung-topmodel G95SC niet.
Design en aansluitingen
Het design van de ASUS ROG Swift PG49WCD lijkt op een groter uitgevallen versie van de eerste gamingoledmonitor van het merk, de ROG Swift PG27AQDM. Aan de uiteinden is het paneel slank, met in het midden een dieper gedeelte dat de aansluitingen bevat. Daarop zit ook een 'gepixeld' ROG-logo met rgb-verlichting en in het midden onderaan een vijfwegjoystick en twee toetsen voor de bediening van de osd. De voet voelt stevig aan en heeft een ruime uitsparing voor kabelmanagement. Je kunt het scherm erop kantelen, van links naar rechts draaien en in hoogte verstellen. Ten opzichte van de PG27AQDM staat hij wat minder hoog op zijn poten en ontbreekt de naar beneden wijzende logoprojector.
ASUS heeft de ROG Swift PG49WCD ruim voorzien van aansluitingen. Voor het beeld zijn er HDMI 2.1, DisplayPort 1.4 en USB-C, terwijl geluid kan worden doorgestuurd via de 3,5mm-koptelefoonpoort en een S/PDIF-uitgang, ongebruikelijk voor op een pc-monitor. Van de vierpoorts USB-hub zijn er maar twee poorten snel, al kunnen de twee trage USB 2.0-poorten prima voor randapparatuur worden gebruikt. Een van die poorten zit niet bij de andere aansluitingen, maar wijst naar boven, zodat je er makkelijker bij kunt. Omdat de ROG Swift PG49WCD een ingebouwde voeding heeft, kun je hem van stroom voorzien met een standaard driepins stroomkabel.
De Odyssey OLED G9 G93SC heeft zoals gezegd veel weg van het Samsung-topmodel G95SC en ook de Odyssey OLED G8 (34BG850). De Samsung-monitor ziet er een stukje strakker en futuristischer uit dan het ASUS-scherm, vooral omdat het zilverkleurige paneel als geheel wat dunner is en de kast geen duidelijk zichtbare onderbreking heeft. In het midden zit de lichtring rondom het bevestigingspunt van de voet, een vast kenmerk van luxere Odyssey-monitoren. Die voet is een vrij simpel, L-vormig exemplaar, waarop het scherm kan worden gekanteld en omhoog of omlaag kan worden gezet, maar niet kan worden gedraaid. Net als bij de andere Odyssey-oledschermen zit de joystick voor de bediening van de osd in een uitsparing rechtsachter het scherm. Een fan heeft hij niet, maar dat geldt ook voor de monitor van ASUS.
Het aansluitingengamma van de Odyssey OLED G9 G93SC is niet heel uitgebreid, net als bij Samsungs andere oledschermen. Er zijn DisplayPort 1.4- en HDMI 2.1-ingangen van normaal formaat, maar ook een ongebruikelijke Micro HDMI 2.1-poort. Beide HDMI-ingangen ondersteunen een bandbreedte van 40Gbit/s, minder dan de maximaal mogelijke 48Gbit/s, maar met DSC kan er toch een signaal met 5120x1440 pixels en 240Hz op het scherm worden weergegeven. Behalve de beeldaansluitingen is er een tweepoorts USB-hub met alleen USB-C-poorten, waarbij de derde USB-C-poort dient als upstreampoort naar je pc. Voor beelddoorvoer is die aansluiting overigens niet geschikt. Naast de beeldingangen zit de voedingsaansluiting, waarop je de helaas fors bemeten externe adapter inplugt.
Featureset en praktijk
Als het gaat om de vormgeving, zijn de menu's van de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC zowat elkaars tegenpolen, maar beide werken redelijk snel en bevatten veel van dezelfde opties, waaronder verschillende beeldmodi, kleurruimte-, gamma- en kleurtemperatuurinstellingen. Bij ASUS zijn die opties iets uitgebreider, en dit scherm beschikt ook over gamingspecifiekere functies, zoals een richtkruis dat van kleur kan veranderen, een optie om het midden van het beeld een stukje uit te vergroten en een timer en fps-teller. Samsung heeft alleen een richtkruis in een vaste kleur, naast opties om de schaduwen wat op te helderen om vijanden in donkere spelomgevingen sneller te ontdekken. Die functie heeft de PG49WCD ook, maar het ASUS-scherm heeft geen equivalent voor het SeeColors-menu van de Odyssey OLED G9 G93SC. Dat is een selectie aan kleurenblindheidpresets gericht op verschillende afwijkingen in kleurwaarneming, van rood-groen tot blauw-geel.
Zowel Samsung als ASUS hebben een picture-by-picturemodus, ofwel pbp, ingebouwd om twee bronnen naast elkaar te laten zien. Een belangrijke beperking is dat pbp niet samengaat met adaptive sync of hdr. Wanneer je twee pc's op het Samsung-scherm aansluit, zul je randapparatuur handmatig moeten overschakelen tussen beide apparaten. Het ASUS-scherm heeft een tweede USB-upstreampoort, die aan een HDMI- of DisplayPort-ingang kan worden gekoppeld, zodat op het scherm aangesloten randapparatuur automatisch tussen twee pc's kan wisselen. De USB-C-poort kan niet aan een andere beeldbron worden toegewezen. Interessant voor wie twee pc's op het scherm wil gebruiken, is de 'Smart KVM'-feature. Daarvoor moet op beide pc's een stukje software worden geïnstalleerd. Vervolgens kun je de muisaanwijzer tussen beide schermen verslepen, waarbij je ook bestanden tussen de systemen kunt kopiëren door te slepen en een gedeeld klembord ter beschikking hebt.
Over het QD-oledpaneel in beide monitors schreven we al eens uitgebreid in de Odyssey OLED G9 G95SC-review. Een korte samenvatting: het scherm heeft 5120x1440 pixels op een 49"-diagonaal, effectief evenveel als twee 27"-wqhd-monitors zonder rand ertussen. Dat voelt anders dan een gangbaardere ultrawide met 21:9-verhouding. Op de desktop kun je zonder problemen vier vensters naast elkaar zetten. Gaming in ultrawideverhouding kan een hele toffe ervaring zijn als het spel goede ondersteuning biedt, maar er zijn spellen die niet goed schalen, omdat ze bijvoorbeeld niet het blikveld aanpassen op het ultrabrede scherm. Game je op een console, dan blijft het beeld altijd beperkt tot 16:9, dus daarvoor biedt een superwidemonitor geen meerwaarde.
Het QD-oledpaneel heeft een 1800R-kromming, waarmee het niet zo sterk is gekromd als sommige lcd-superwides of het 45"-woledscherm van LG. De driehoekige subpixelindeling leidt ertoe dat er soms gekleurde randjes te zien zijn, vooral aan de boven- en onderkant van contrastrijke overgangen. In tekst is die color fringing vooral te zien bij witte tekst op een donkere ondergrond. Het schermoppervlak lijkt een beetje op dat van een plasmatelevisie; je ziet scherpe reflecties en overdag oogt het scherm een beetje grijzig, waarmee het contrast lager lijkt. Het best stel je de monitor dus op in een vrij donkere ruimte. Vooral op donkere tinten oogt het beeld minder rustig dan een lcd.
Verpakking
De Samsung Odyssey OLED G9 G93SC wordt geleverd in een grotendeels onbedrukte doos, terwijl ASUS wel voor een fullcolouropdruk heeft gekozen. De inhoud van beide dozen wordt op hun plek gehouden door stukken piepschuim en bij beide fabrikanten zitten er foamzakjes of plastic zakjes rondom het scherm, de onderdelen van de voet en de accessoires ter verdere bescherming.
Houd er tot slot rekening mee dat inbranden een risico kan zijn bij weergave van stilstaande beelden. De handleiding van de Odyssey OLED G9 G93SC waarschuwt daarvoor expliciet. Beide schermen hebben allerlei functies om retentie te voorkomen. Zo beschikken de schermen over meer dan de gespecificeerde 5120x1440 pixels, zodat het actieve beeld telkens een stukje over het scherm kan worden verplaatst zonder dat het beeld geschaald hoeft te worden of delen wegvallen. Er is ook een optie om stilstaande logo's in beeld te herkennen en de helderheid ervan te verminderen, plus een 'screensaver' waarbij het scherm na een paar minuten inactiviteit veel donkerder wordt. Bij Samsung kan de laatste functie niet worden uitgeschakeld. Geen van beide fabrikanten maakt expliciet melding van 'inbrandgarantie', zoals Dell dat bijvoorbeeld wel doet voor zijn Alienware AW3423DW(F)-QD-oledscherm.
Testmethode en testveld
We meten helderheid, contrast en kleurweergave met behulp van een Spectracal C6-colorimeter, die we profileren met behulp van een JETI Spectraval 1501 Hires-spectroradiometer. De metingen worden uitgevoerd met behulp van Portrait Displays Calman Color Calibration-software. We hebben de testprocedure onlangs geüpdatet, waarover je meer kunt lezen in dit .plan. Hierin meten we het scherm niet alleen door zoals het uit de doos komt, waarbij we de helderheid voor kleurmetingen afstellen op een waarde die de 150cd/m² zo dicht mogelijk benadert; we stellen het scherm ook in voor kleurruimtes als sRGB en, indien relevant, Display P3 en AdobeRGB, waarbij we indien nodig aanpassingen doen aan gamma en kleurtemperatuur. De instellingen die we hebben gebruikt vind je in de tabel hieronder. In dit kortere artikel staan alleen de metingen waarbij de schermen zijn ingesteld voor sRGB en Display P3. De overige scores vind je op de productpagina bij ieder product.
De hdr-meting voeren we uit met dezelfde software en meetapparatuur en een VideoForge Pro-patroongenerator. Voor de responstijdmeting gebruiken we een fotosensor en de LeCroy Waverunner 6100-oscilloscoop. De inputlag meten we met een Leo Bodnar-tester. Om de kijkhoeken te bepalen, meten we onder een hoek van 45 graden de resterende helderheid en de kleurverandering ten opzichte van een loodrechte meting. Voor de uniformiteitsmeting kijken we naar de verhouding tussen de helderheid op vijftien meetpunten, gemeten op een volledig wit en een volledig zwart scherm. Ook bepalen we de relatieve kleurverschillen langs de randen ten opzichte van het midden. Tot slot meten we het energiegebruik van de monitor, zowel op de maximale helderheid als op een vaste helderheid van 150cd/m².
- ASUS ROG Swift OLED PG49WCD
- Samsung Odyssey G9 OLED G93SC
Kleurruimte |
Standaardweergave |
sRGB |
Display P3 |
Beeldmodus |
Racing Mode |
sRGB |
Racing Mode (Color Space: DCI-P3) |
Kleurtemperatuurinstelling |
6500K |
(vergrendeld) |
6500K |
Gamma-instelling |
2.2 |
(vergrendeld) |
2.2 |
Helderheid instelbaar? |
Ja |
Ja |
Ja |
Kleurruimte |
Standaardweergave |
sRGB |
Display P3 |
Beeldmodus |
Eco (Color Space: Native) |
Custom (Color Space: Auto) |
Custom (Color Space: Native) |
Kleurtemperatuurinstelling |
Warm1 |
Warm1 |
Warm1 |
Gamma-instelling |
Gamma1 |
Gamma1 |
Gamma1 |
Helderheid instelbaar? |
Ja |
Ja |
Ja |
In de grafieken op de volgende pagina vergelijken we de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey OLED G9 G93SC met het enig andere 49"-QD-oledscherm dat hier nu te koop is: de Samsung Odyssey OLED G9 G95SC. In het overzicht staan ook andere luxere superwide- en ultrawidemonitors. Behalve de oledschermen beschikken de meeste van die monitors niet over goede hdr-ondersteuning, behalve de Samsung Odyssey Neo G9 C49G95T. Die zou je kunnen zien als de 'lcd-tegenhanger' van de geteste QD-oledsuperwides, met dezelfde 49"-diagonaal, resolutie van 5120x1440 pixels en een refreshrate van maximaal 240Hz. Dankzij een miniledbacklight met meer dan 2000 zones en een piekhelderheid van 1000cd/m² plus een contrastrijk VA-paneel, is de hdr-weergave beter dan bij veel andere lcd-monitors.
Zowel de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD als de Samsung Odyssey G9 G93SC ondersteunt AMD FreeSync Premium Pro en is door Nvidia gecertificeerd als G-SYNC Compatible. Het bereik start in beide gevallen bij 48Hz, en loopt bij de ASUS-monitor dus tot 144Hz en bij het Samsung-scherm tot 240Hz.
- Gemiddelde responstijd (20 transities)
- Gemiddelde responstijd (zwart-wit)
- Hoogst gemeten responstijd
- Laagst gemeten responstijd
- Standaardafwijking responstijd
- Percentage binnen één refresh
- Gemiddelde overshoot
- Gemiddelde undershoot
Beide oledschermen hebben supersnelle responstijden, zoals uit de meting hierboven blijkt, al doet de Odyssey OLED G9 G93SC het opvallend slechter dan de concurrentie met een oledpaneel. Het gemiddelde wordt omhooggetrokken door een paar problematische overgangen, die vooral in het heldere deel van het bereik zitten. De overgang van 80 procent grijs naar helemaal wit neemt 4,4ms in beslag en dat is net niet 'op tijd' voor de 240Hz-refreshrate, waarbij iedere 4,2ms een nieuw beeld op het scherm moet komen. Alle andere overgangen worden uiteraard wel tijdig afgewerkt en ten opzichte van niet-oledschermen is de Odyssey OLED G9 G93SC nog steeds ruimschoots sneller. De gemiddelde responstijd is half zo hoog als bij de Odyssey Neo G9 49AG950, de snelste lcd-monitor die we tot op heden hebben getest, waarbij van storende over- of undershoot geen sprake is, terwijl de Neo G9 49AG950 daar wel wat last van heeft. Ook de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD heeft geen last van over- of undershoot en dat scherm presteert ook wat responstijden betreft zoals we van een oledscherm verwachten: een gemiddelde responstijd van minder dan 0,5ms en een traagste overgang die minder dan 1ms duurt.
Op grond van de meting lijkt ASUS dus de verrassende winnaar als het om snelheid gaat, maar de responstijd vertelt niet het hele verhaal: hoe scherp bewegend beeld er in de praktijk uitziet, hangt ook af van de refreshrate, die bij Samsung dus weer een stuk hoger ligt, althans maximaal. Om je een visuele indruk te geven van de verschillen, is naast de meting ook de ufo-test van de website Blurbusters uitgevoerd, waarbij een over het scherm bewegend ufootje wordt gevolgd met een camera. Meer over de testmethode lees je hier.
De ASUS ROG Swift OLED PG49WCD (links) en de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC. Klik voor de volledige afbeeldingen.
Wanneer beide schermen op volle snelheid werken, ziet het plaatje van de Odyssey OLED G9 G93SC er duidelijk scherper uit dan dat van de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD, waarbij de over het scherm bewegende ufo meer wordt uitgesmeerd. De ufo's steken op beide schermen perfect af tegen de achtergrond, wat overeenkomt met de meting: een heldere of donkere 'schim' achter de ufo duidt op trage responstijden of over- of undershoot. Om dit verschil te kunnen ervaren, moet je het scherm wel kunnen aansturen op 240Hz. Zelfs een RTX 4090 krijgt dat in recente spellen niet altijd voor elkaar zonder upscalingtrucs te gebruiken: 5120x1440 pixels is slechts tien procent minder dan 4k.
Naast het verhogen van de refreshrate is het inlassen van een korte zwarte pauze tussen ieder weergegeven beeld (black frame insertion) een probaat middel om de beeldscherpte te verhogen, vaak omschreven als 'motion blur reduction' op lcd-schermen. Helaas hebben oledschermen die tot nu toe uitkwamen zo'n stand meestal niet, de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD incluis. De Samsung Odyssey G9 G93SC heeft wel een bfi-stand, maar alleen voor bepaalde 16:9-signalen op een lage refreshrate, wat een onrustig beeld oplevert waarbij de helft van het scherm zwart blijft. Van praktisch nut is deze optie dus niet.
Als het om inputlag gaat, is geen van de twee monitors een topper, althans volgens onze Leo Bodnar-inputlagtester. Die ziet bij een 1080p-60Hz-signaal een paar milliseconden extra vertraging bij het ASUS-scherm versus de concurrentie; bij de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC duurt het net als bij de oude Neo G9 zelfs flink langer voordat het beeld verschijnt. We hebben ook een 1080p-120Hz-meting gedaan en ook dan blijft de G93SC opvallend traag, met een vertraging van meer dan 14ms, waar andere schermen binnen 5ms beeld geven. Voor consolegebruik is dat iets om rekening mee te houden; wellicht reageert de monitor sneller bij een 5120x1440-signaal, wat we met de Leo Bodnar-tester helaas niet kunnen testen.
Helderheid en contrast (standaardweergave)
Op het gebied van helderheid en contrast zijn er niet veel verrassingen. Het contrast is perfect omdat een zwart scherm helemaal geen licht geeft. Let er wel op dat je het scherm niet in een lichte ruimte zet, want dan lijkt zwart grijzig en kan het scherm er zelfs minder contrastrijk uitzien dan de gemiddelde lcd-monitor.
- Maximale helderheid wit
- Minimale helderheid wit
De maximale helderheid wit van de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey G9 G93SC is ongeveer 250cd/m², vergelijkbaar met andere QD-oledmonitors die we tot nu toe hebben gezien. Voor de duidelijkheid: dat is de helderheid die de schermen op een volledig wit scherm kunnen bereiken. Beide schermen hebben een optie om de helderheid voor beelden die minder wit bevatten verder op te voeren, zoals dat ook in de hdr-stand gebeurt. Voor desktopweergave kan zo'n steeds fluctuerende helderheid storend zijn, dus die functie is voor beide schermen uitgeschakeld in sdr-modus, ook voor onderstaande kleurmetingen voor sRGB en Display P3.
Voor binnenshuis gebruik bij niet te veel omgevingslicht is ongeveer 250cd/m² adequaat. In een donkere gameroom telt een lage minimale helderheid misschien zwaarder dan een hoge maximale helderheid. De Samsung-oledschermen halen een minimale helderheid wit van ongeveer 65cd/m², wat redelijk is, maar de ROG Swift OLED PG49WCD biedt een veel breder bereik met een minimale helderheid wit van slechts 21cd/m².
Weergave sRGB, Display P3 en AdobeRGB
Standaard tonen zowel de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD als de Samsung Odyssey G9 OLED G93SC het volledige, zeer brede kleurbereik van het paneel. Dat komt niet goed overeen met een bepaalde standaard. Voor 'normale' sdr-content kun je beter overschakelen op de sRGB-modus, waarover beide monitors beschikken. ASUS heeft ook een functie om het bereik te beperken tot DCI-P3, maar Samsung niet, wat in de metingen voor die kleurruimte gevolgen gaat hebben.
sRGB
- Kleurdekking
- Kleurtemp. wit
- Gem. kleurtemp.
- Helderheid wit 150cd/m²
- Kleurafw.
- Grijsafw.
- Colorchecker-afw.
- Gamma
De ASUS ROG Swift OLED PG49WCD is in de sRGB-modus een stuk netter afgesteld dan de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC. Dat begint met een betere afstelling van de primaire kleuren, waar de G93SC vooral in de tint en helderheid van rood wat afwijkt. Beide schermen hebben een ietwat warme kleurweergave, maar bij de Samsung-monitor wijkt de kleurtemperatuur verder af van de gewenste 6500K. De PG49WCD heeft dan ook een lagere gemiddelde grijsafwijking, wat ook komt doordat het gammaverloop wat minder afwijkt in heldere tinten dan bij de G93SC. In het donkere deel van het bereik hebben beide schermen een vrij hoge afwijking, omdat ze niet de sRGB-gammacurve, maar een gewone 2.2-curve lijken te volgen. Het resultaat van alle kleinere en grotere afwijkingen zien we in de colorcheckertest, waarvoor primaire kleuren, mengkleuren en grijstinten worden doorgemeten. De PG49WCD scoort voortreffelijk met de op een na laagste gemiddelde afwijking van het testveld, waar de G93SC juist de op een na slechtst scorende monitor is in het overzicht.
- ASUS ROG Swift OLED PG49WCD
- Samsung Odyssey OLED G9 G93SC
Display P3
- Kleurdekking
- Kleurtemp. wit
- Gem. kleurtemp.
- Helderheid wit 150cd/m²
- Kleurafw.
- Grijsafw.
- Colorchecker-afw.
- Gamma
Bij Display P3-weergave doet de Odyssey OLED G9 G93SC het eerder slechter dan beter in vergelijking met wanneer we naar de sRGB-resultaten kijken. De belangrijkste oorzaak werd hierboven al genoemd: het Samsung-scherm heeft geen optie om het kleurbereik van het paneel te beperken tot P3, alleen sRGB. Daardoor komen tint en verzadiging van rode en groene tinten niet in de buurt bij wat ze moeten zijn. Ook de grijsafwijking is niet laag, wat logisch is: we hebben voor de Display P3-meting dezelfde gamma- en kleurtemperatuurinstelling gebruikt. De ASUS ROG Swift OLED PG49WCD scoort in absolute zin niet zo goed als in de sRGB-metingen, maar doet het in relatieve zin nog beter: alle andere vergeleken schermen scoren slechter. Het ASUS-scherm regelt vooral de primaire kleuren netjes bij, waarbij het scherm bovendien de hele P3-kleurruimte kan laten zien. Dat geldt bijvoorbeeld niet voor de Odyssey Neo G9 en veel andere lcd-monitors, die een paar procent tekortkomen.
Hdr-weergave
De ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey G9 OLED G93SC bieden allebei een fraaie hdr-weergave dankzij het oneindig hoge contrast, zodat heldere delen van het beeld perfect afsteken tegen donkere schaduwen. Zelfs luxe lcd-monitors met een miniledbacklight, zoals de Odyssey Neo G9 49AG950, kunnen dat niet perfect: daarbij is er blooming of haloing te zien als het weer te geven beeld niet perfect 'past' op het raster van backlightzones. De keerzijde van het gebruik van een oledscherm voor hdr-weergave is de lagere helderheid, vooral wanneer een groot deel van het beeld wit moet zijn, waardoor heldere scènes minder impact hebben. De PG49WCD en G93SC hebben ongeveer hetzelfde helderheidsverloop als eerdere QD-oledschermen, waaronder de Odyssey OLED G95SC, al is de G93SC over de gehele linie iets minder fel en de PG49WCD juist net wat feller. Beide schermen bieden daarmee een beduidend hogere helderheid dan de 45GR95Q-E van LG, maar ogen in praktijkscenario's een stuk donkerder dan de Odyssey Neo G9, die in de 25-procentsmeting ongeveer drie keer zo hoog scoort.
- Gem. grijsafw. (zonder Lum)
- Gem. grijsafw. (met Lum)
- Gem. kleurafw. (zonder Lum)
- Gem. kleurafw. (met Lum)
- Dekking Rec.2020
- Dekking DCI-P3
Voor de kleurweergave in hdr gebruiken we in plaats van ΔE2000 de nieuwere ΔE ICtCp-berekeningen. Deze sluiten beter aan bij het grotere kleur- en helderheidsbereik van hdr-signalen en geven meer weging aan fouten bij lagere helderheden. We noteren bovendien twee verschillende resultaten: één waarin afwijkingen van de beoogde helderheid niet worden meegenomen in de score en één waarbij dat wel gebeurt.
Als we kijken naar de kleurweergave in hdr zijn de schermen van ASUS en Samsung meer aan elkaar gewaagd dan in sdr. Hoewel de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD een erg lage grijsafwijking heeft als we de helderheid in het signaal niet meewegen, scoort hij juist slechter dan de Odyssey OLED G9 G93SC wanneer we dat wel doen. De PG49WCD volgt de HDR PQ-curve, zeg maar de gammacurve voor hdr-materiaal, niet goed in de stand met de hoogste helderheid. Middentonen worden te helder afgebeeld. Je kunt de True Black HDR-stand gebruiken om die afwijking te verhelpen, maar daarin is de maximale helderheid weer laag. Helaas zien we vaker oledschermen waarbij de nauwkeurigste hdr-stand een veel lagere helderheid heeft.
- ASUS ROG Swift OLED PG49WCD
- -True Black HDR
- Samsung Odyssey OLED G9 G93SC
ASUS kan weer wat punten terugwinnen met de verdere kleurweergave in hdr, want de tint en verzadiging van de verschillende kleuren die we doormeten op de colorcheckertestkaart komt beter in de buurt van wat hij moet zijn dan bij het scherm van Samsung. Die beeldt vooral rode tinten veel te verzadigd af, wat er wellicht sprankelend uitziet, maar niet is zoals de maker het bedoeld heeft.
Uniformiteit en kijkhoeken
QD-oledschermen hebben over het algemeen fantastische kijkhoeken en een uitstekende uniformiteit, en dat geldt ook voor de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey G9 OLED G93SC.
- 45° links - helderheid
- 45° links - kleurafwijking
- 45° onder - helderheid
- 45° onder - kleurafwijking
- Uniformiteit wit
- Uniformiteit zwart
Zelfs onder een scherpe hoek van 45 graden bekeken, is het scherm bij beide monitors nog goed zichtbaar, met een resterende helderheid van meer dan 80 procent van recht van voren en een even perfect contrast. De lcd-schermen in het overzicht volgen op zeer grote afstand en de woledmonitors van Corsair en LG scoren net wat minder goed, vooral als het gaat om de kleurafwijking onder een hoek. De zwartuniformiteit van alle geteste oledschermen is perfect; een zwart scherm geeft immers geen licht. De wituniformiteit van beide testsamples zit in de middenmoot van de geteste schermen. Dat wil zeggen dat hij goed is, ook al kunnen we niet extrapoleren naar alle schermen.
- ASUS ROG Swift OLED PG49WCD
- Samsung Odyssey OLED G9 G93SC
Uitgebreide meetresultaten van uniformiteit: zwartuniformiteit, wituniformiteit, contrast en kleurtemperatuur op vijftien meetpunten
Energiegebruik
De enorme 49"-monitors behoren niet tot de zuinigste schermen die we ooit hebben getest. De meting van een 50 procent wit scherm is voor oledschermen niet het gunstigste scenario, omdat het verbruik dan toeneemt ten opzichte van een zwart beeld, terwijl het verbruik van een lcd-monitor redelijk constant blijft. De Samsung Odyssey G9 OLED G93SC is de minst zuinige van de twee schermen in dit artikel en verbruikt ongeveer zoveel als drie zuinige wqhd-ips-monitors.
Conclusie
Met hun meer dan een meter brede, vooruitstrevende QD-oledpaneel behoren de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en de Samsung Odyssey OLED G9 G93SC tot de ultiemste gamingmonitors van dit moment. Ten opzichte van de Odyssey OLED G9 G95SC, de eerste gamingmonitor met dit paneel die we testten, zijn beide wat goedkoper. Bij de G93SC komt dat door het weglaten van de Tizen-functionaliteit, terwijl de PG49WCD een lagere refreshrate heeft.
Hoewel de ROG Swift OLED PG49WCD volgens onze metingen zelfs nog iets snellere responstijden heeft dan de Odyssey OLED G93SC, ziet bewegend beeld er op het Samsung-scherm duidelijk scherper uit als het op zijn maximale 240Hz-refreshrate kan werken. Dat is best een grote 'als', want in combinatie met de resolutie van dit scherm zijn er maar weinig videokaarten die dat zullen halen in recente titels.
Beide monitors hebben verder dezelfde goede eigenschappen als andere QD-oledschermen: een zeer hoog contrast en daardoor mooie hdr-weergave, zeer goede kijkhoeken en een uitstekende uniformiteit. De nadelen zoals een afnemend contrast bij omgevingslicht en colorfringing rondom kleine lettertjes gelden ook voor dit duo. Het ASUS-scherm is voorzien van een duidelijk betere kleurafstelling, vooral voor sdr-weergave. In de hdr-modus gaat het scherm ietwat feller, het energiegebruik ligt, waarschijnlijk door de lagere refreshrate, wat lager, en de inputlag blijkt ook minder hoog, al zijn geen van beide modellen op dit gebied een topper. Bovendien heeft de PG49WCD praktischere aansluitingen, met USB-C-docking met 90W-powerdelivery, een optische audioaansluiting en een kvm-switch als extraatjes.
Over het geheel genomen is de PG49WCD, ondanks zijn lagere refreshrate dan de concurrent, dus toch een fijne QD-oledsuperwide. In onze laatste Best Buy Guide verkozen we dit scherm dan ook als aanrader, maar sindsdien slaat Samsung terug met een lagere prijsstelling, waardoor de Odyssey OLED G93SC intussen 150 euro goedkoper is. Het strak vormgegeven Samsung-scherm is ook nog breder beschikbaar, wat hem op dit moment weer interessanter maakt.