Seagate introduceert zijn eerste ssd

Seagate heeft onder de productnaam Pulsar zijn eerste solid state drives uitgebracht. De ssd's zijn beschikbaar met opslagcapaciteiten van 50, 100 en 200GB en zijn volgens de hardwarefabrikant primair bedoeld voor servertoepassingen.

De Pulsar-drives hebben een 2,5"-behuizing en zijn uitgerust met een sata-300-aansluiting. Intern zijn de ssd's voorzien van slc-flashchips, maar de fabrikant wil niet kwijt wie de producent van de modules is. Seagate heeft de Pulsar-ssd's uitgerust met een controller die overweg kan met trim-commando's, waarmee de prestaties van de drives ook op langere termijn op peil zouden moeten blijven.

Volgens Seagate behalen zijn ssd's maximaal 30.000 iops bij leesacties en 25.000 iops bij schrijfacties. Bij sustained-doorvoersnelheden met datablokken van 4kB worden met de 200GB-ssd respectievelijk 30.000 en 10.500 iops behaald, terwijl bij schrijfacties op het 100- en 50GB-model het maximale aantal iops op respectievelijk 5300 en 2600 ligt. De sequentiële lees- en schrijfsnelheden zouden voor alle drives uitkomen op respectievelijk 240MBps en 200MBps.

Tegenover The Register laat een medewerker van Seagate weten dat zijn Pulsar-drives op verzoek van serverfabrikanten met een sata-300-interface zijn uitgerust, en niet met de relatief nieuwe sata-600-interface. In de nabije toekomst verwacht Seagate dat ssd's voor de servermarkt van sas-interfaces zullen worden voorzien. Seagate zegt verder dat het zijn Pulsar-ssd's voorlopig aan systeembouwers zal leveren, waarbij onder andere Dell, HP en IBM belangstelling zouden hebben getoond. Seagate zou echter hebben laten doorschemeren dat het zijn eerste serie ssd's begin volgend jaar ook direct aan eindgebruikers wil verkopen. Over de prijzen heeft de hardwarefabrikant niets bekend gemaakt.

Reacties (64)

As for the drives themselves, Seagate launched three models, all coming in the industry standard 2.5" form factor, ranging in sizes from 50GB to 200GB. While some users familiar with SSDs may wonder why Seagate went with such odd numbers, the answer is quite simple; redundancy and stability. In effect, these are actually higher capacity drives, such as 240GB physical storage for the 200GB model [packs no less than 15 Samsung 16GB chips]; 20% of capacity is reserved for redundancy purposes.

Blijkbaar zijn het dus Samsung chips Bronhttp://www.brightsideofne...irst-ssd-meet-pulsar.aspx

Er wordt ook gerept over een garantie van 5 jaar. Dat zou ook wel een welkome toevoeging zijn.

Update: Nog wat informatie over de schijf zelf en de techniek om de data te garanderen

We have a little more information for you about this as of this morning. We have learned that the new Pulsar drives will have up to 16 channels per drive. This exceeds the next highest out by 62% (Intel only has 10 channels per drive.). Additionally Seagate is boasting a 0.44% [Annualized Failure Rate]; this roughly equals 2 million hours MTBF [mean time between failures] if you are into number this calculates out to about 228 Years before you can expect a failure [[2,000,000/24]/365]. Now that is what I call reliability.

[Reactie gewijzigd door muppet99 op 8 december 2009 15:31]

Het wordt dus nog afwachten tot de de opstap naar sas of de sata-600-interface, 16 channels is gewoon bruut! Ik vindt het dan ook stom om een dure controller erop te zetten om die dan te laten bottlenecken op sata-300...

Wat ik ook wel bizar vindt, is dat ze een MTBF hebben van 228 jaar, maar toch 20% vrij houden voor beschadigde sectoren. Dat maakt de disk toch meteen een pak duurder, zeker met slc-chips. (Edit: of nu ik er over nadenk, met RAID in een server is het misschien toch wel handig. Maar 20% is daarintegen ook wel een boel..)
En een garantie van 5 jaar lijkt me niet echt speciaal, ze zouden immers volgens hun eigen cijfers nog 223 jaar moeten volhouden.

Offtopic:
Kan je die gekopieerde blokken tussen [q] [ / q] tags zetten? Dat maakt je post een stuk overzichtelijker..

[Reactie gewijzigd door Malantur op 8 december 2009 15:29]

Een 200 jaar MTBF wil niet zeggen dat ze echt 200 jaar volhouden. De levensduur van zulke apparaten is misschien 5 jaar. Een 200 jaar MTBF wil zeggen dat bij een distributie van 200 apparaten, in de levensduur van 1 apparaat (5 jaar) er elk jaar eentje zal uitvallen.

Als je dus een RAID-array hebt van 200 SSD's, dan zul je de volgende 5 jaren elk jaar eentje moeten vervangen volgens de fabrikant. Echter zoals we gezien hebben bij harde schijven is de MTBF soms enorm overschat.

Gemiddelde (real world) MTBF bij een harde schijf is ~10 jaar. Dus als je 200 Harde schijven hebt moet je elk jaar een stuk of 20 vervangen (~5-10% - een statistiek die ook Google ondervindt), bij een SSD zul je slechts 1 moeten vervangen (als de fabrikant correct is met de MTBF).

Dat is ook interessant om je harde schijf arrays te berekenen. Als je een array hebt van ~50 schijven (de grootste array die je momenteel in een enkel enclosure kunt vinden) zul je elk jaar er 5 stuk zien gaan dus moet je plannen om minimum 5 spares te hebben en het wordt enorm gevaarlijk om enkel RAID5 te draaien.

Dat klopt dus niet. MTBF staat voor 'Main Time Between Failures' en staat dus letterlijk voor 'gemiddelde tijd tussen falen'. Wat deze 200 jaar dus in feite betekent, is dat dit type gemiddeld 200 jaar meegaat voordat het stuk gaat. Natuurlijk vallen er schijven eerder uit (daarom is het ook een gemiddelde) maar zeker geen 1 op de 200 per jaar.

Gemiddelde.. Er zijn dus ook schijven die 400 jaar meegaan?

Wiki

MTBF klinkt eenvoudig: de totaal gemeten tijd opgedeeld in het totaal aantal opgetreden storingen. Neem bijvoorbeeld een nieuwe generatie scsi vaste schijven van 2,5 inch. We draaien eerst 15.400 eenheden, elk gedurende 1.000 uur (onze test duurt dus iets minder dan zes weken). Er treden 11 storingen op. De MTBF is (15.400 x 1.000) uur/11, of 1,4 miljoen uur.

[Reactie gewijzigd door LooneyTunes op 9 december 2009 09:53]

Is ook lullig eigenlijk, als je dan schijven hebt die ongeveer na een jaar doodgaan maar er simpelweg enorm veel test voor een periode van minder dan dat jaar 'lijkt' het alsof ze veeeele jaren mee zouden kunnen gaan.

Die 20% is ook goed voor performance redenen. Als je schijf wat voller dreigt te raken, heb je toch veel minder last van het uitlezen, nullen schrijven en weer wegschrijven, omdat je een extra block hebt, wat je eigenlijk niet kan gebruiken volgens het FileSystem.

De ssd's kunnen overweg met het trim-commando, dus blokken die niet meer nodig zijn, die zijn ook daadwerkelijk leeg. Dus zelfs als je maar enkele blokken leeg hebt, dan heb je nog altijd plaats om schrijfacties te doen zonder eerst het hele blok te moeten wissen en herschrijven.

Trim is op dit moment nog theorie voor raid-systemen aangezien er nog geen controllers met ondersteuning en de support in besturingssystemen ook zeer beperkt is. Een drive waarvan de capaciteit volledig wordt gebruikt zou bovendien alsnog veel performancedegradatie laten zien.

Het is gebruikelijk bij enterprise-ssd's om ongeveer 25 procent van de capaciteit reserve te houden. Vooral als er veel random schrijf I/O plaatsvindt is veel reservecapaciteit nodig omdat de ongebruikte capaciteit dan sterk gefragmenteerd raakt. Om snel te kunnen schrijven naar flashgeheugen moeten er lege geheugenpages paraat staan en die krijg je door geheugenblokken te wissen. Meer reservecapaciteit verhoogt de kans op beschikbaarheid van volledig ongebruikte geheugenblokken die direct gewist en beschreven kunnen worden zonder extra handelingen uit te voeren.

Trim is op dit moment nog theorie voor raid-systemen aangezien er nog geen controllers met ondersteuning en de support in besturingssystemen ook zeer beperkt is.

Zou de Areca 1880 niet 'iets' speciaals voor SSDs gaan doen? Tevens zouden er mogelijk updates komen voor de oudere Areca kaarten die ook 'iets' voor SSD zouden betekenen.

Ook met trim moet het hele blok gewist worden en vervolgens worden herschreven, toch? Alleen de controller geeft direct aan dat het gebeurd is, waardoor het verder asynchroon gebeurt. Of wordt met TRIM ook daadwerkelijk lege blokken op de achtergrond op 0 geschreven?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik dat artikel op anandtech heb gelezen. Tijd om het weer eens op te frissen.

Er worden inderdaad nullen geschreven. Dat lost inderdaad het rewrite probleem niet op. In theorie zouden Copy-on-write filesystemen dat wel moeten doen, dan doe je eigenlijk nooit meer rewrites, als je met trim de vuile blokken weer schoonpoetst. Maar tests heb ik daar nog niet van gevonden.

Uiteraard heeft de SATA 300 interface zich inmiddels ruimschoots bewezen waar de 600 nog relatief nieuw is, nieuw is niet altijd gewenst in server in productie omgevingen. Voorts:

While even the fastest conventional hard disk drives can barely saturate the original SATA 1.5 Gbit/s bandwidth, Solid State Disk drives have already saturated the SATA 3 Gbit/s limit at 250 MB/s net read speed. Ten channels of fast flash can reach well over 500 MB/s with new ONFI drives, so a move from SATA 3 Gbit/s to SATA 6 Gbit/s would benefit the flash read speeds.

Deze schijf haalt een sequentiele doorvoersnelheid van 240MB/s, onder goede omstandigheden. Het enige wat zou kunnen, waar ik dan ook geen uitspraak over doe is dat het cache geheugen sneller uit te lezen is, echter dat is zo klein dat het evengoed met een rotgang over kabel raast. Misschien is SATA 600 hier en daar wel efficienter, maar dat is SAS ook, en dat is er 'speciaal voor servers..'

Overigens.. Seagate maakte vroeger ook IDE schijven die een ATA 100 interface gebruikten, de snelheden van die schijven rechtvaardigen toch geen ATA 133 interface. Het waren IMO wel de meest betrouwbaarste schijven destijds. Mede door de fluid barings, die ze ook nog erg stil maakten.

[Reactie gewijzigd door Incr.Badeend op 8 december 2009 16:54]

Vaak zetten ze in een RAID omgeving de write cache uit om te voorkomen dat je data kwijtraakt bij een stroomuitval. Als de 'schijf' dus echt 240 en 200 MB/s haalt, is SATA300 nog snel genoeg hiervoor...

Daarom heeft een "echte" (lees: losse, dure) RAID controller ook een eigen batterij.

Het is oorzaaak en gevolg he, als ze die 20% niet aaanhouden halen ze die 228 jaar dus niet lijkt mij.

done

[...]
[[2,000,000/24]/365]
[...]

Maar hoe zit dat bij de rewrites? Bij de high-end flashkaarten van een vier jaar geleden was dit met 1 miljard rewrites per cell een effectieve levensduur van 3 tot 5 jaar( en die hadden die X % "spare cells in the grid" ook al), opgelegd door de controller die vastsloeg. Ik kan me niet voorstellen dat de techniek gebruikt in flash naast zoveel goedkoper te produceren ook een factor 40 betrouwbaarder is geworden, anders verkochten ze ze ook wel met "100 jaar garantie!"

Dit zijn SLC schijfjes, die ongeveer 10x zo lang meegaan wat betreft aantallen writes als MLC schijven als ik het me goed herinner.

Bovendien moet je die 228 jaar niet zo letterlijk nemen, die is nooit van toepassing op één enkele schijf. De M in MTBF staat voor "mean" (niet gemeen, maar gemiddelde). Die getallen zijn nuttig voor mensen die grote serverparken hebben staan. 1000 van deze schijfjes draaien betekent dat je mag verwachten dat je er elk jaar 4 á 5 moet vervangen. Dat is belangrijk om te weten, want dan kan je die extra schijven alvast aanschaffen en ook meerekenen in de kosten van de hele opstelling.

Normaal zijn maffe benamingen op Tweakers onderstreept en krijg je bij mouse over de betekenis... ik vond het een beetje jammer dat dat bij iops niet het geval was. Dat zijn blijkbaar Input/Output Operations Per Second.

Ontopic:
Zijn SSD's eigenlijk wel geschikt voor servers? Ik neem aan dat servers bovengemiddeld I/O hebben, dus dat de cellen sneller slijten en de schijf dus sneller onbruikbaar is?

Zijn SSD's eigenlijk wel geschikt voor servers? Ik neem aan dat servers bovengemiddeld I/O hebben, dus dat de cellen sneller slijten en de schijf dus sneller onbruikbaar is?

De MTBF van deze SSD's is 2.000.000 uur.

Uitgaande van volcontinue gebruik, dus 24 uur gedurende 365 dagen, kom je dan uit op een MTBF van (afgerond) 228 jaar.

Nu zal hij door de grote aantallen lees/schrijf-acties idd iets sneller slijten, maar zelfs al haalt hij maar 2 procent van die MTBF, dan nog moet hij het 4.5 jaar volhouden, en dat is langer dan de gemiddelde economische levensduur van een server.

Het ding is niet voor niets ontworpen voor gebruik in servers, dan zal men hier echt wel rekening mee gehouden hebben.

Dat men 5 jaar garantie verleent is ook niet voor niets natuurlijk.

[Reactie gewijzigd door wildhagen op 8 december 2009 20:20]

denk dat ze 3 jaar wel halen, server schrijf je al in 3-5 jaar afhankelijk van de functie. hoe zwaarder de server hoe sneller ze er uit gaan. wij doen dat standaard elke 3 jaar.

Toch leuk dat nog een frabrikant zich verdiept in het ''ssd'' gebeuren, hoe meer fabrikanten ssd's maken hoe goedkoper ze worden.
Ik zit zelf namelijk nog te twijvelen om een ssd te kopen, maar de GB / Prijs verhouding is nog te hoog voor mij.

De komende paar jaar moet je SSD's niet zien als vervanging van je reguliere HDD, maar iets anders dat ernaast gezet kan worden om je performance (sterk) te verhogen.

Een 64GB SSD is zat voor je OS en de meest performance-kritieke apps. Je boottijden gaan dan flink omlaag tov zelfs de snelste HDDs, je OS reageert sneller en je apps laden sneller. Hang daar een 1(.5)TB schijf naast voor de opslag en je hebt een fantastische combo van betaalbaar opslag (1TB kost EUR 62.50 ) en bliksemsnelle performance.

Pas als SSD's qua prijs/GB in de buurt komen van HDDs wordt het interessant om bij een desktopsysteem alles op SSD over te zetten.


Bij servers ligt het anders. SSD's zijn bovenal ongelofelijk veel sneller dan HDDs bij random reads. Database servers doen nagenoeg niets anders dan random reads. Daar is de prestatiewinst zo enorm dat het zelfs tegen de torenhoge prijzen hiervan volledig op SSDs over te stappen. Dat is dan ook de markt voor deze schijven. Als consument is een Intel X25-M (of de afgeleide - en goedkopere (EUR 80) - Kingston 40GB schijf) een veel zinnigere optie.

Het prijsverschil bij servers is ook minder groot (of reeds in het voordeel van ssd's) omdat je veel minder ssd's nodig hebt dan harde schijven en het energieverbruik veel lager ligt. Bij de zwaardere systemen die externe enclosures nodig hebben om het gewenste aantal spindels op te kunnen bergen ben je met ssd's nu al goedkoper uit omdat je die externe enclosure niet nodig hebt.

Ach ik heb nog 900 gulden voor een 1GB SCSI drive betaald.
Maar toch als je aan de lagere prijzen gewend bent is het lastig om er meer
voor neer te tellen.

Ik heb nog 1250 (als ik mij goed herinner) voor een 120 MB Conner SCSI HD betaald. Was wel inclusief SCSI kaart (opnieuw als ik mij goed herinner). Het grappige is dat ik die 120 MB nooit vol heb gekregen (RISC OS, waar de meeste applicaties ruim onder de 1 MB waren).

Zo! Het gaat echt de goede richting in met de SSD's. Ik had niet aan zien komen dat Seagate er al zo relatief vroeg bij zou zijn om een productie model op de markt te brengen.

Ik mis wel één ding. En dat zijn de prijzen.

Ik ben echt reuze benieuwd naar wat de prijzen zijn van deze schijven. Ook hoop ik dat over een paar jaar SSD's ongeveer het zelfde gaan kosten als HDD's, ik heb nu al zin in de toekomst.

Ik vind het eigenlijk veel te laat voor Seagate. Stel dat Seagate niet mee was gegaan met SSD, dan hadden ze zich op lange termijn alleen nog maar op het budget segment kunnen richten.

Op dit moment heeft Seagate een inhaalslag te maken t.o.v. Intel, Samsung, MTron en ik denk in mindere mate tegen OCZ (heeft nog geen grote naam in de server wereld).

Ik werd een keer voor gek verklaard toen ik samsung drives in een SATA fileserver duwde, omdat dat ook geen "servermerk" zou zijn. Ze functioneren echter al perfect sinds vier jaar, geen uitval, waarom ze de originele seagates moesten vervangen.

Ik heb toen een oudere entry-level proliant opengetrokken die gewoon een samsung IDE(!) drive als opslagmedium had. Grote naam zegt niks over betrouwbaarheid(en in mijn ervaring zeker niet als we het hebben over Seagate). Hitachi kom je ook veel tegen in servers, al dan niet met gerelabeld.

De server-ssd's van Dell zijn ook gewoon afkomstig van Samsung (echter wel met slc-geheugen ipv mlc).

Dat ligt er maar natuurlijk helemaal aan wat Seagate aan het doen is geweest. Als zij net als de andere bedrijven dit soort dingen al een tijd in ontwikkeling hebben, maar nog niets op de markt hebben gebracht wil dat niet zeggen dat ze niet alsnog met een leuke drive kunnen komen.
Bij Seagate zullen ze ook niet achterlijk zijn en heus wel zien dat SSDs de toekomst gaan worden en dat magnetische drives niet langer de enige oplossing zijn. Maar om te zeggen dat het te laat is voor Seagate, dat hoeft denk ik helemaal niet zo te zijn.

Je doet alsof iedereen geen HDD's meer koopt en al volledig overgeschakeld is op SSD. Markt is voorlopig belachelijk klein hoor. Dus te laat? Helemaal niet.

Ze hebben gekozen voor de 'wat later maar degelijk' aanpak, zo te zien, en dat hoeft niet slecht te zijn. Sommige vroeg-instappers hebben toch flink de vingers gebrand... En zo laat zijn ze eigenlijk niet eens, de halve storage industrie heeft de kat uit de boom gekeken.

Als je op een persbericht wilt afgaan lijkt dit wel meteen een serieuze aanbieding te zijn, pak 'm beet 20 kIOPS is niet niks. Met spinning disks heb je het dan toch al gauw over een koelkast met de prijs van een heel aardige auto. Als je zoiets inzet waar je ook echt iops bound bent is het al gauw kosten effectief.

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 9 december 2009 06:19]

Ik mis wel één ding. En dat zijn de prijzen.

Ik mis die helemaal niet, gezien het volgende zinnetje: "Intern zijn de ssd's voorzien van SLC-flashchips".
Dat zullen wel weer belachelijke prijzen worden, gericht op de proffesionele markt.

Tsjah, dat staat er ook letterlijk in

..en zijn volgens de hardwarefabrikant primair bedoeld voor servertoepassingen.

"Bedoeld voor servertoepassingen" hoeft absoluut niet te betekenen dat het belachelijk geprijsd zal zijn noch verteld het iets over het (professionele) marktsegment.

Maarja, "SSD-nieuws" is onderhand al zo voorspelbaar, kwa consumentenschijven. Blijkbaar zit de (OEM?) markt er toch niet op te wachten. Hoewel OCZ en Intel de voornaamste spelers zijn, met wat "kleintjes" zoals Samsung en Corsair, zie ik weinig wat lijkt op levendige concurrentie.

rare grote van opslag 50, 100, 200GB nu nog hopen dat de prijs mee zit

zie voor uitleg van de capaciteit mijn eertse deel van de tekst. Dit gebruiken ze voor data veiligheid redundancy and stability

[Reactie gewijzigd door muppet99 op 8 december 2009 15:14]

Valt mee als je de verklaring van muppet99 leest: muppet99 in 'nieuws: Seagate introduceert zijn eerste ssd'

Er is dus een groot deel van de chips als redundancy gealloceerd. Op zich is dit voor servertoepassingen ook best logisch, daar wil je zo min mogelijk downtime hebben. dat je dus een boel geheugencellen als 'spare' op je drive hebt zitten betekent dat dat je langer door kan gaan als er zo nu en dan eens een ding faalt, waardoor je niet iedere keer de server plat hoeft te gooien als er een drive problemen geeft. Daarnaast scheelt het ook als er monitoring software is die dit kan rapporteren. Dan kan een hotspare die in de server hangt in de RAIDarray worden opgenomen, waardoor de defecte schijf zonder downtime vervangen kan worden (want je RAIDarray draait wel door, ook als die even geen hotspare heeft). En vanwege de grote redundancy op de schijf hoeft dit niet a la minuut te gebeuren, waardoor er geen noodzaak is de server plat te gooien, maar hij makkelijk door kan werken.

Dus die rare grootte's vallen best mee als je weet waarom het zo is.

Ah! Nu een grote 'mainstream' HD-fabrikanten 'overstapt', lijkt me dat de markt nu echt op weg is naar de verdringing van de HD door de SSD.

Kwestie van prijzen laten dalen. Het probleem is vermoedelijk dat nog grote fabriekslijnen ingesteld zijn op HD-fabricage, en dat moe(s)t nog worden terugverdiend. Dat lijkt me de enige belemmering, samen met eventuele problemen met verhoging van de chipfabricage.

[Reactie gewijzigd door Ramzzz op 8 december 2009 14:49]

'T gaat nog lang duren voor die prijzen voor de grote markt zijn. Het probleem zijn nog altijd de grondstoffen (flash chipjes) die niet goedkoper kunnen. Het enige gevaar dat je dus krijgt met meer concurrentie, is een markt die zichzelf laat imploderen.
Dan betaal ik nog liever meer, zolang ze maar een gezonde markt houden.

Seagate heeft de Pulsar-ssd's uitgerust met een controller die overweg kan met trim-commando's, waarmee de prestaties van de drives ook op langere termijn op peil zouden moeten blijven.

Leuk, nu nog een serverbesturingssysteem die het ondersteunt. De laatste keer dat ik het controleerde ondersteunde alleen Windows 7 het TRIM-commando. Heb wel het vertrouwen dat zoiets snel in de storage stack van systemen als Linux en FreeBSD zal opduiken...

[Reactie gewijzigd door Sfynx op 8 december 2009 16:50]

Als Windows 7 het ondersteunt dat zal ook Windows Server 2008 R2 het ondersteunen, dat draai ik hier zelf en het is gewoon de "Server-versie" van Windows 7 (compleet met nieuwe interface and all)

maar de fabrikant wil niet kwijt wie de producent van de modules is <-- tijd voor een tweaker om dat ding dan open te trekken en dat te vertellen. Wel mooi dat er steeds meer HDD fabrikanten ook SSD's gaan maken, goed voor de prijzen e.d.

[Reactie gewijzigd door SpoekGTi op 8 december 2009 14:49]

Zolang de naam de prestatie niet correct omschrijft kunnen dit leuke ssd's worden.
Ik ben ook blij dat een hd-fabrikant naar ssd gaat, betekend meer concurrentie en sneller lagere prijzen

Mooi nieuws dit ben wel benieuwd naar de prijzen ben onderhand wel toe aan een SSD :-)