De games die beschikbaar zijn voor de Oculus Rift zijn op te delen in twee, eigenlijk drie categorieën. Allereerst zijn er games die speciaal voor vr-gaming zijn ontwikkeld. Zonder de komst van vr-technologie zouden ze waarschijnlijk überhaupt niet zijn gemaakt. Daarnaast zijn er de al bestaande games die, gaandeweg hun ontwikkeling, geschikt zijn gemaakt voor virtual reality. Denk daarbij aan een titel als Project Cars, dat we al eerder konden uitproberen. De derde categorie is voor games die voor nu eigenlijk nauwelijks een vermelding verdienen: games die, dankzij software van derden, speelbaar zijn met de Rift, maar daar door de maker nooit voor geoptimaliseerd zijn.
Voor die eerste twee categorieën die we hier bespreken, geldt dat we een kleine greep uit het totaalaanbod hebben gedaan. We hadden niet alle games tot onze beschikking, en bovendien was de beschikbare tijd om games te testen beperkt doordat er ook andere tests gedaan moesten worden, en we natuurlijk maar één Rift tot onze beschikking hadden. Mis je dus jouw favoriete game, of een game waar je erg benieuwd naar was, dan komt dat daardoor.
Adr1ft
Van alle games die we de afgelopen weken met Oculus Rift hebben uitgeprobeerd, is dit waarschijnlijk de 'heftigste'. Dat is ergens grappig, want eigenlijk is Adr1ft een vrij rustige game. De speler wordt als enige overlevende wakker in een ruimtestation waar net een ramp is gebeurd, en moet uitzoeken wat er gebeurd is, en vooral ook het station weer activeren. Intussen staat alles nagenoeg stil, dus sprake van al te veel chaotische gebeurtenissen om de speler heen is er niet. De heftigheid komt dan ook volledig voort uit de bewegingen van de speler zelf.
In de zwaartekrachtloze omgeving waarin Adr1ft zich afspeelt, is de aandrijving van het ruimtepak dat de speler aan heeft de enige krachtbron. Je hebt dus zelf in de hand welke kant je op gaat, en kunt daarbij alle kanten op bewegen. Naar voren of achteren leunen leidt daarbij tot salto's, en door naar links of rechts te kantelen kun je het allemaal nog een stuk gekker maken. Elke speler reageert anders op deze bewegingen. De één kan dit probleemloos een flinke tijd spelen, en de ander voelt zijn lunch al omhoog komen als hij alleen maar meekijkt met iemand anders die aan het spelen is. Adr1ft is wat ons betreft dan ook de beste test voor mensen die er achter willen komen of ze goed tegen virtual reality kunnen of niet.
Los van de uitdaging op het gebied van de effecten die vr op je lichaam kunnen hebben is Adr1ft ook nog wel echt een game, en niet alleen maar een techdemo. Het spel laat zich nog het best omschrijven als een puzzelgame. De speler moet niet alleen uitzoeken wat er gebeurd is en wat er moet gebeuren om het station weer te activeren, maar ook welke kant hij op moet. Dat laatste gaat soms gepaard met flinke ruimtewandelingen, waarbij je maar net genoeg zuurstof in je pak hebt voor je een volgende zuurstoffles weet te vinden.
Lucky's Tale
Zien we hier de geboorte van een heel nieuwe subgenre? Het zou zomaar kunnen. Lucky's Tale laat zien hoe een bekend genre door vr nieuw leven ingeblazen kan worden. Platformers zijn immers bijna zo oud als gaming zelf. Nu kennen we al wel zogenaamde 3d-platformers. Immers, sinds Super Mario 64, dat bijna twintig jaar geleden al verscheen voor de Nintendo 64, kennen we platformgames waar je niet alleen maar naar links, rechts, boven en beneden kunt. In die zin is een platformer waar je ook naar voren en achteren kunt lopen in een 3d-perspectief niets nieuws. De mate van diepte die daarbij van toepassing is, en hoe je die diepte waarneemt, verandert echter flink dankzij de komst van vr.
Daarbij speelt Lucky's Tale handig met perspectief. De camera, en daarmee dus het perspectief van de speler, beweegt continu mee met het vrolijke vosje. Heel af en toe komt het overzicht daarbij in het geding, omdat de camera dan niet snel genoeg anticipeert op de bewegingen van de speler. In dat geval zul je flink om je heen moeten kijken. Het grote voordeel van deze manier van vr-platformen is immers dat je niet alleen maar recht vooruit hoeft te kijken, maar ook om je heen kunt turen. Soms is dat handig, want het juiste of snelste pad ligt lang niet altijd recht voor je.
Kijken waar je heen gaat, sprongen inschatten en je op die manier een weg banen door de diverse spelwerelden, is wat Lucky's Tale leuk maakt. Het spel heeft verder niet overdreven veel om het lijf. De optie om de spelwerelden zo snel mogelijk te doorlopen is leuk, maar niet per se vernieuwend. Daarmee past Lucky's Tale misschien wel uitstekend bij de Rift als geheel: een prima voorbeeld hoe het vr-platform-genre op zichzelf veelbelovend is, maar er kan nog een stuk meer 'game' bij.
Farlands
Datzelfde mag gezegd worden van Farlands, waarin spelers de rol van onderzoeker aannemen die allerlei dieren, vissen, planten en insecten kunnen gaan ontdekken. Dat doe je door in een bepaald gebied allerlei scans uit te voeren, dieren te bekijken en vissen te vangen. Terug in je schip, je thuisbasis in het spel, worden je vondsten geanalyseerd en word je beloond met punten, die bijdragen aan jouw niveau als onderzoeker. Door te stijgen in niveau speel je nieuwe gebieden vrij, waar weer nieuwe dingen ontdekt kunnen worden, et cetera.
Farlands spoort spelers op natuurlijke wijze aan goed om zich heen te kijken. Je kunt jezelf daarbij trouwens wel zo positioneren dat je al een bepaalde kant op kijkt, zodat je niet continu helemaal achter je hoeft te kijken - al kan dat natuurlijk wel. Het uitkammen van een omgeving is nog best leuk om te doen, en je kunt je band met ontdekte beestjes verbeteren door ze te voorzien van hun behoeften en door met ze te spelen. Farlands heeft daarmee ook wel iets in zich van de aantrekkingskracht van een game als Kinectimals of Nintendogs: een prima game voor de gamer die zijn of haar kinderen ook even wil laten spelen met de Oculus Rift.
In dat licht bezien is het misschien ook wel handig dat het spel uit zichzelf een limiet stelt aan hoe lang iemand achter elkaar kan spelen. Speel je namelijk een nieuw gebied vrij, dan is dat gebied pas een dag later te bezoeken. Wij hebben dat als een tikje irritant ervaren en bepalen graag zelf wanneer we verder spelen, maar wellicht valt dat nadeel voor sommigen als een voordeel uit te leggen.