'Stabiele persoonlijkheid immuun voor geweld in games'

In een wetenschappelijk tijdschrift is een studie verschenen die erop wijst dat de reactie op het spelen van gewelddadige games wordt bepaald door de geestestoestand waarmee de gamer het spel ingaat. De meeste proefpersonen leken er niet door te worden gedeerd.

De wetenschappers, die hun resultaten bekendmaakten in Psychology, Crime & Law, wilden weten hoe het komt dat er in verschillende studies op het gebied van geweld en games uiteenlopende conclusies worden getrokken. Ze wijzen erop dat sommige onderzoeken een verband leggen tussen het spelen van gewelddadige spellen en toegenomen agressie, dat anderen stellen dat zo'n verband niet bestaat of niet aangetoond kan worden, en dat een derde groep studies concludeert dat games juist een ontspannende, aggressieverlagende uitwerking hebben. De onderzoekers geloven dat zij de eersten zijn die rekening hielden met de mogelijkheid dat deze verwarrende verzameling uitkomsten juist een drietal verschillende soorten reacties op gaming weerspiegelen: of het spelen van gewelddadige spellen agressieverhogend werkt, is geen vraag met een eenduidig ja- of nee-antwoord.

De wetenschappers recruteerden een legertje proefpersonen van 110 jongens en 15 meisjes van gemiddeld 14,6 jaar die bekend waren met het spelen van Quake II en onderwierpen ze aan een persoonlijkheidstest. Voor en na het spelen van 20 minuten Quake werden hun agressieniveaus gemeten. De resultaten werden vervolgens geclusterd, en dat leverde drie groepen op. Bij 77 van de jonge gamers was geen verandering in de mate van agressie te zien. Bij 22 anderen, die met een vergelijkbaar niveau als de eerdergenoemde groep begonnen, werd een verdubbeling van het agressieniveau waargenomen. Acht van de kinderen begonnen echter juist met een hoge mate, die vervolgens daalde naar het niveau van de groep bij wie geen verandering was gemeten. De onderzoekers correleerden deze cijfers daarop met de resultaten uit de persoonlijkheidstest en daaruit kwam naar voren dat gamers die volgens de test een stabiele persoonlijkheid hadden, grotendeels in de groep van 77 zaten die immuun voor het geweld bleken. De andere twee groepen hadden een minder stabiel persoonlijkheidsprofiel.

Volgens de wetenschappers is de reactie van een gamer op een gewelddadig spel in hoge mate afhankelijk van de emotionele toestand waarmee hij of zij het spel ingaat. Vaak koelen bollebozen erdoor af en neemt bij kalmere spelers de mate van agressie toe. De onderzoekers wijzen erop dat ze slechts twee gevallen voorbij zagen komen waarbij er een niveau werd bereikt dat reden tot zorg was, waarmee ze suggereren dat situaties waarbij iemand een gevaar voor zichzelf of voor anderen gaat vormen, slechts zelden hun aanleiding vinden in een gewelddadige game. De wetenschappers benadrukken dat ze niet pretenderen het laatste woord over het onderwerp te hebben gesproken, en hopen dat anderen met vergelijkbare resultaten komen door te experimenteren met met verschillende games en proefopstellingen.

Wat vind je van dit artikel?

Geef je mening in het Geachte Redactie-forum.

Reacties (93)

Hehe het werd eens tijd dat deze kant van het gamen werd bekeken... Bij de meeste onderzoeken wordt er altijd gekeken naar het spel zelf, waardoor de conclusie wordt getrokken dat kinderen agressief worden van het spel...

Hoop dat dit betekend dat er nu eindelijk eens een keer naar de opvoeding wordt gekeken en de schuld indirect ook bij de ouders/opvoeders/maatschappij/het kind zelf wordt gelegen! Zodra er wat gebeurd geven ouders computerspelletjes (en TV) de schuld... En denk maar niet dat ouders zichzelf de schuld gaan geven van een gebrekkige opvoeding!

ps. dit is natuurlijk erg subjectief, ook ik speel geweldadige spelletjes maar ik ben verder niet agressief in het echte leven.. Natuurlijk heb ik ook af en toe gedachten, maar door mijn opvoeding zal ik deze nooit ook werkelijk uitvoeren

edit:
Wij weten het en de meeste gamers weten het ook, maar feit is dat ouders het niet willen weten en gewoon de schuld bij een ander leggen Nu nog wachten tot dergelijke onderzoeken in het journaal komen

en dat een derde groep studies concludeert dat games juist een ontspannende, aggressieverlagende uitwerking hebben
Tja, je moet je agressiviteit en ongenoegen toch ergens op botvieren

en dat een derde groep studies concludeert dat games juist een ontspannende, aggressieverlagende uitwerking hebben

Misschien had het voor deze groep wel een ontspannende werking omdat zij het spel wonnen, en werd de andere groep aggressief / gefrustreerd vanwege het verliezen van het spel.
Vreemd dat men daar geen rekening mee gehouden heeft. (voor zover ik het gelezen heb)

Dat zal best meespelen, maar daar ging het onderzoek niet om. Het ging hierom:

De onderzoekers correleerden deze cijfers daarop met de resultaten uit de persoonlijkheidstest en daaruit kwam naar voren dat gamers die volgens de test een stabiele persoonlijkheid hadden, grotendeels in de groep van 77 zaten die immuun voor het geweld bleken

Blijft natuurlijk nog wel de vraag in hoeverre je van een stabiele persoonlijkheid kunt spreken bij een door hormonen geteisterde puber

toch lijken de uitkomsten van dit onderzoek redelijk zorgwekkend.

De onderzoekers wijzen erop dat ze slechts twee gevallen voorbij zagen komen waarbij er een niveau werd bereikt dat reden tot zorg was, waarmee ze suggereren dat situaties waarbij iemand een gevaar voor zichzelf of voor anderen gaat vormen, slechts zelden hun aanleiding vinden in een gewelddadige game.

dat zijn er wel 2 van de 125. Dat is bijna 2 % van de mensen dit dus een gevaar kunnen zijn voor zichzelf en anderen.

het vervelende met dit soort zaken bijft natuurlijk dat er meestal niet EEN oorzaak is, maar allemaal kleine druppels die uiteindelijk de emmer doen overlopen. Toch zou ik dat al reden genoeg vinden om kritisch te kijken naar o.a. gewelddadige games. Niet om het spelplezier van 98% van de gamers af te nemen, maar omdat het zulke gecompliceerde materie is zul je hier goed naar moeten kijken en ook moeten openstaan voor "radicale" uitkomsten/aanbevelingen.

@onder:
begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet direct dat je spellen moet verbieden, alleen dat dit een onderwerp is dat je zorgvuldig moet behandelen. wat Masterlans ook zegt: dit onderzoek is idd niet met een controle groep uitgevoerd. laat een controle groep een andere 'aggressie opwekkende activiteit' doen (bv paintball), dan kan je betere vergelijkingen trekken. bovendien vind ik (al moet ik wel zeggen dat ik dit niet statisch berekend heb) een groep van 125 proefpersonen aan de lage kant.

Psychologische aspecten laten zich nou eenmaal helaas niet zo makkelijk in kaart brengen als bijvoorbeeld "het snoepgedrag van nederlanders".

2% van de bevolking. Dat lijkt misschien veel, maar als je dat vergelijkt met de statistieken van de politie over het aantal criminelen die er zijn dan lijkt dit me toch niet zo vreemd meer.

Voordat je computergames gaat verbannen, neem wel alle woorden van het onderzoek in overweging: een hele hoop mensen die van nature al agressiever zijn, worden rustiger. En die 2% betrof al 'onstabiele' mensen, wat zouden ze doen ipv computerspellen en zou dat dan wel beter zijn?
Ban gewelddadige computerspellen dus niet te snel. Bovendien, waar houdt het op? Gewelddadige films, boeken, muziek? Wanneer is een spel gewelddadig? Bedenk ook dat schaken erg gewelddadig is, maar meer symbolich geweld etc. etc..

Zelfs ALS we gewelddadige games willen weren, zal dit lastig te realiseren zijn. Persoonlijk heb ik nog altijd vele ergere dingen op TV gezien dan ooit een computerspel ook maar in de buurt kwam (komt ook omdat bij TV natuurlijk echte acteurs gebruikt worden, maar goed).

Gelukkig is een groep van 125 ook zeer representatief voor de gehele bevolking

2% is best veel, maar er is geen controlegroep die een andere activiteit heeft gedaan o.i.d.

Het kan heel goed zijn dat diezelfde mensen die op het randje belanden door het spelen van geweldige games, ook op het randje zouden belanden door het drinken van twee biertjes, een potje yahtzee, of door het eten van wat te veel druivesuiker...

Zoals de titel al zegt, bij stabiele mensen moet het geen probleem zijn, bij labiele mensen zijn er talloze dingen die hen kunnen laten "doordraaien", dat is inherent aan het labiel zijn.

2 % is inderdaad zeer veel, gelukkig heeft het aantal geweldsincidenten mbt game nog niet zulke cijfers laten zien.

Gisteren was er op een Franse zender (de enige die UPC uitzendt) een documentaire over sex binnen onze maatschappij en de invloed op de jeugd...
Het bleek dat het aantal groepverkrachtingen (waaronder vele door 13-14 jarige..) ongelooflijk was toegenomen ten opzichte van de jaren 90.

Persoonlijk denk ik dat er echt wel een link te leggen is tussen de "kont" cultuur uit de rapwereld en de hardcore porno die veel te gemakkelijk te vinden is voor minderjarigen...

Bovenstaande bewering was ook al tijden mijn standpunt: als je fictie en de werkelijkheid niet uit elkaar kan houden is een game net zo slecht als bijvoorbeeld een gewelddadige film (de stoepscene van American History X bijv.) of een boek dat in details beschrijft wat er gebeurd. Zodra de losse draadjes in je hoofd dan ook eenmaal kortsluiting maken heb je zat bronnen als inspiratie buiten gewelddadige games om het zo maar te zeggen.

Als iemand fictie en werkelijkheid niet kan scheiden dan vraag ik me af de omgeving hier iets van merkt en er wat mee doet. Het lijkt me niet dat zo een persoon zich "normaal" gedraagt in het dagelijkse leven. Vanaf de leeftijd, ongeveer 12-14 jaar, moet je toch wel fictie van echt kunnen onderscheiden, mits je ook een degelijke opvoeding heb genoten waarbij ouders je wegwijs maken in het leven.

Opvoeding is inderdaad een hele belangrijke. Wat ik helaas op het moment zie bij naasten zie is dat vader de moeder heeft geslagen als hij z'n zin niet kreeg, en dat de zoon dat heeft gezien. Inmiddels is de moeder met zoon uit huis gevlucht en die wonen nu ergens anders. Maar wat je ziet is dat zoonlief ook begint te gillen en te slaan (voorbeeld van z'n pa) als hij zijn zin niet krijgt en dat hij daar niet genoeg in gecorrigeerd wordt door zijn moeder. Nu is hij nog jong en kan ze hem fysiek aan, maar als hij een jaar of 14 is niet meer en dan vindt hij het nog normaal ook...

Bij de -waarschijnlijk- ernstig geestelijk zieken, zal je ook eerder zien dat ze fictie niet van echt kunnen onderscheiden. Fictieve gebeurtenissen worden dan nagespeeld, met de bekende gevolgen van dien. Dat kan bij kids, en bij volwassenen zo zijn. Soms is er wat aan te doen, soms niet. Vaak heeft dat alleen niet direct met die spelletjes te maken, maar gewoon met hun echte leefomgeving waar de omstanders de ogen sluiten of niet in de gaten hebben waar iemand mee zit.

Nu zijn niet meteen alle rare dingen die mensen doen ernstig geestelijk ziek te noemen. Bijv. gasten die in WoW willen trouwen?! Vreemd, maar als je dat leuk vindt... Ik noem je niet gek of ziek, maar ik kijk je wel gek aan.

Nu heb ik ook American History X gekeken, pas een jaar ofzo nadat hij uit was.. En die stoep(rand)scene die zal ik waarschijnlijk nooit vergeten, zeer 'indrukwekkend'..

Voor degene die niet weten waar ik het over heb; laat ik in ieder geval zeggen dat het best wel 'gruwelijk' was ook al zag je het niet daadwerkelijk gebeuren (en weet niet of ik hier wel kan vermelden wat er precies gebeurde.. laten we het er op houden dat er iemand op een hoogst onplezierige en medogelose manier werd gedood waarbij de stoeprand een zeer grote rol speelt..)

En ach, er zullen altijd mensen zijn die dergelijke dingen in het echte leven willen gaan doen. Zijn deze mensen dan ziek gemaakt door de film, of waren ze al ziek en hadden ze alleen nog het 'idee' nodig.....

Vergeet niet dat die film ook maar een afspiegeling is van de werkelijkheid.
Heel vaak wordt er gezegd dat dit soort dingen mensen beinvloeden maar vaak zijn films, boeken en games juist beinvloedt door de werkelijke wereld.
Silence of the Lambs en alle andere delen worden ook als gruwelijk ervaren maar als je de diverse Seriemoordenaars (Son of Sam, Bundy etc) gaat napluizen dan vindt je de meest gruwelijke details terug die je nog nooit eerder bent tegengekomen.

Je zou kunnen zeggen dat als iets in Fictie terechtkomt het vaak al veel erger in het echt is voorgekomen. Gaan we nu dan ook de werkelijkheid verbieden?

Bovenstaande bewering was ook al tijden mijn standpunt: als je fictie en de werkelijkheid niet uit elkaar kan houden is een game net zo slecht als bijvoorbeeld een gewelddadige film (de stoepscene van American History X bijv.) of een boek dat in details beschrijft wat er gebeurd.

Het grote verschil is wel dat je bij films en boeken zelf niet actief deelneemt aan de actie.
Je kan niet ontkennen dat het juist die betrokkenheid is die het aangenaam maakt. Je speelt toch liever zelf dan naar iemand te kijken die speelt ?
En het is m.i. echt wel een feit dat je bij sommige games lichamelijke reacties krijgt die het gevolg zijn van de betrokkenheid in het spel. Bvb hartkloppingen bij angstmomenten (bvb Silent Hill,...), adrenaline-rushes bij spannende ontsnappingen, etc... Dus het lijkt me redelijk normaal dat games een veel grotere invloed (kunnen) hebben op een persoon dan films of boeken.
Maar om daarom dan ineens games te gaan verbieden, e.d. ? Neen toch... Dan zou je trouwens karting, paintball, enz ook gaan moeten verbieden.

Ik vind Quake nu niet de beste game om mee te testen omdat het geweld niet "realistisch" is. Ik zou eerder GTA oid hebben gepakt omdat een realistische setting imo meer invloed kan hebben.

Het is sowieso de vraag of het onderzoek naar een zooitje Quakespelers kan leiden tot de conclusie 'Stabiele persoonlijkheid immuun voor geweld in games'.

De 'wetenschappers' (onderzoekers) geven het spel Quake het predicaat 'gewelddadig' en koppelen daar alle andere spellen waar geweld in voorkomt (!) aan. Quake zou hiermee een goede weerspiegeling zijn voor spellen waarin geweld voorkomt. Bovendien was de groep proefpersonen bekend met Quake en is het dus de vraag of de groep een goede steekproef vormt.

Nu wil ik niet beweren dat het een slecht onderzoek is, maar ik zet wel vraagtekens bij de conclusie, zoals Tweakers.net haar in de titel van bovenstaand artikel zet.

De onderzoekers nodigen dan ook uit tot het herhalen van het onderzoek in andere settings. Het issue wat Tenaya aanhaald met betrekking tot de steekproef vind ik eigenlijk veel relevanter. Wat zegt het als een persoon al bekend is met het spelen van een dergelijk gewelddadig spel? Heeft dat invloed op de resultaten?

Alle aanleiding voor meer onderzoek dus. Het ís dat mijn onderzoeksagenda voor de komende jaren al vol zit...

Precies, pak dan meteen de meest evil game die je kan vinden...

zoiets als http://www.condemnedgame.com/ of http://www.rockstargames.com/manhunt/ ?

Al dat geneuzel over GTA ook altijd.

En verder lijkt Quake mij een prima steek proef, opzwepend en agresief.

Maar eigenlijk natuurlijk ook wel appart, want kunnen ouders niet gewoon een keer gaan opletten waar hun kinderen mee bezig zijn?

Quake 2: ESRB Rating: M - (Mature)

De testmethode blijft mij toch bizar overkomen. Waarom? Gemakkelijk, het is niet omdat je een agressieniveau vlak na een spelletje quake meet (20 minuten) dat je een conclusie kan trekken over of personen nu echt immuun zijn tegen geweld. Je kan er misschien op wijzen dat een meerderheid van 'normale' personen niet direct agressief reageert na het spelen van een geweldadige game. Deze stelling is mijns inziens absoluut verschillend van de titel dat 'stabiele personen immuun zijn voor geweld in games'. Dat is extrapoleren en wetenschappelijk niet juist.

De echte vraag of iemand immuun is voor geweld is enkel te toetsen (imho) door te kijken of iemands gewenning aan extreem geweld toeneemt door het veelvuldig spelen van meerdere gewelddadige games. Dat beperkt zich niet tot één spel voor een korte tijd maar tot een meer realistische situatie van verschillende games spelen (met gewelddadig scenario, iets wat in quake II nu niet echt van toepassing is) voor een periode van een aantal jaar. Ik zou het hoogst onwaarschijnlijk vinden moest er geen gewenning optreden.

Ik ben zelf redelijk diep in het gamerwereldje geworteld en merk dat dit een topic is waar veel gamers redelijk dogmatisch over redeneren. De community is dan ook allesbehalve objectief en reageert een beetje zoals de kerk met kritiek omging: dogmatisch.

Het is vanzelfsprekend dat een heel aantal andere factoren verantwoordelijk zijn voor uitspattingen van geweld, waaronder niet in het minst de opvoeding van de ouders, of de context waarin iemands opvoeding heeft plaatsgevonden. Dit doet, in tegenstelling tot wat veel gamers graag horen, geen afbreuk aan andere invloeden zoals de toenemende gewenning aan geweld. Het is "een" factor, niet "de" en "absolute" factor.

En versta me niet mis, games zijn niet de oorzaak van de hedendaagse verheerlijking van geweld. Het internet staat bol van pervers materiaal, de films eveneens, maar games hebben zeker niets gedaan om die trend tegen te houden. Het verschil met andere media is wel dat een game interactief is. Je gaat daarom niet iemand de nek snoeren door bv hitman te spelen, maar je hebt de handeling bij wijze van spreken wel al eens overlopen.

Er moet enfin niet noodzakelijk een escalatie uit komen om te kunnen spreken van een slechte invloed. Het meedoen aan hysterisch 'het is de schuld van de games' bij een extreem geval van geweld (zie slachtpartijen in amerikaanse scholen) is ook een gemakkelijkheidsoplossing voor de massa. De werkelijkheid is veel subtieler, maar ik vind dat er voldoende ruimte moet zijn om geweldverheerlijking te bekritiseren en niet alles als kolder af te schrijven.

Iets anders dat mij opviel bij het lezen van het originele artikel:

They recruited 135 children, but were forced to kick some out of the study due to bad behavior, leaving them with about 110 boys and 15 girls with a mean age of 14.6 years, all of them familiar with the game of choice, Quake II.

(Raar dat Tweakers dit onderstreepte stuk niet vertaald heeft.)

Om wat voor 'bad behaviour' ging het hier? Als dit ook agressief was, dan heb ik ineens een stuk minder vertrouwen in dit onderzoek.

Niemand is immuun voor geweld. De kern van de zaak is denk ik het feit dat je hersens associatief werken. Heb je gewoon een normaal leven en speel je een geweldadig spelletje, dan ervaar je dat spel als fantasie en iets dat niks met je dagelijks leven te maken hebt.

Het wordt echter anders wanneer je dagelijks wordt getreiterd en gepest op school. Dan ben je kwaad en gefrustreerd. Speel je dan Quake, dan kun je jezelf wel goed identificeren met het spelkarakter die itt tot jou wel de situatie onder controle heeft met shotguns en rocketlaunchers. Ik kan me voorstellen dat dan de gedachte opkomt "ik wou dat ik IRL die klootzakken op school ook zo makkelijk kon opruimen". Het spel versterkt daardoor eerder de aggressie dan dat het een uitlaatklep zou vormen.

Het blijft dan natuurlijk nogal een stap naar echt klasgenoten uitmoorden. Zoals dit onderzoek aantoond, ligt echter primair de oorzaak bij de persoon zelf en hoe deze omgaat met aggressie en niet zozeer bij het spel. Mensen zijn echter verzot op simpele oorzaken en oplossingen. Schietincident? Oh, alle schietspellen verbieden, dan zijn de kinderen weer lief & braaf. Dat is veel makkelijker dan een pest & treitercultuur proberen aan te pakken.

Hoe lang hebben ze wel niet gedaan over het bedenken van deze conclusies als ze hiervoor

"een legertje proefpersonen van 110 jongens en 15 meisjes van gemiddelde leeftijd van 14,6 jaar, die bekend waren met het spelen van Quake II, en onderwierpen ze aan een persoonlijkheidstest"

hebben gebruikt?

Ik kan me voorstellen, dat je met behulp van de nieuwste spellen en technologie, waardoor haast foto-realistische kwaliteit, nog wel andere resultaten krijgt...

En in die leeftijdscategorie kun je de 'stabiele persoonlijkheden' imho met een nachtkaarsje gaan zoeken

dat zeggen ze bij elke generatie games en daar is nog nooit echt wat uit gekomen.
een game is een game. het verschil tussen game en echt kan ieder kind van 2-3 maken, en daar handel je ook naar.

niet helemaal waar. Een kind van 2-3 kan nog niet verschil tussen echt en fantasie maken. Pas vanaf een jaar of 6 ontwikkelt zich dat.

En waar denk je dat dit plaatje vandaan komt?

Klik

(Ok het staat in de link)

Vraag dat aan een kind van 2-3 ik denk niet dat ie t verschil ziet.

Edit: Was @ nog eentje hoger.

Maar ik denk dat t van een kind van 6 jaar ook geldt.

Het punt is juist dat het er niet om gaat hoe realistisch de beelden zijn. Wat belangrijk is dat kinderen van 6 het onderscheid tussen wat echt is (buiten waar je rond kunt lopen) en wat nep is (alles dat zich op een computer afspeelt, dus ook documentaires en films). Je hersenen maken expliciet onderscheid hiertussen en geven echte dingen altijd prioriteit boven minder echte dingen. Overigens zijn je hersenen wel voor de gek te houden als het te moeilijk om echt van nep te onderscheiden (als bijvoorbeeld je hele gezichtsveld in beslag word genomen door de fictie en je zelf ook niet weet dat het fictie is)

Ik gok crysis...

Maar serieus. Als je een kind van 4 voor Bassie en Adriaan zet dan denk het dat het echt is. Hetzelfde geldt voor dromen.
Vanaf 6 jaar gaat een kind pas doorhebben dat televisie, boekjes, dromen, etc niet echt zijn.

Wij, volwassenen, weten inmiddels dus dat dingen niet altijd echt zijn. Hoe realistisch die screenshot van Crysis ook is, het blijft een spel. als ik naar HD televisie heb gekeken denk ik ook niet dat ik er echt geweest ben, is toch ook realistisch?

Het is waar dat kinderen vanaf 6 niet meer in een 'magische wereld' leven, zoals daarvoor. Mijn zoon van 7 jaar snapt prima dat teletubbies niet bestaan, en er geen heksen door de lucht (kunnen) vliegen.

Kinderen vanaf zes kunnen dus verstandelijk wel onderscheid maken tussen wat nep is en wat echt is, en weten prima dat een film of een spelletje nep is. Dat is verstandelijk, want emotioneel ligt dat anders. Daarom laat je kinderen niet naar horrorfilms kijken, en ook niet naar bijv Saving Private Ryan. Een prachtige film, maar zonder twijfel zwaar traumatiserend voor kinderen, ook van ouder dan zes.

Ik denk niet dat het spelen van geweldadige spelletjes mensen of kinderen geweldadiger maakt. Ik denk wel dat realistisch weergegeven geweld in spelletjes van invloed is op de emotionele ontwikkeling van kinderen, en de manier waarop geweld wordt ervaren.

Waarom denk je dat ze in de militaire 'opleiding' levensechte vijanden gebruiken om te oefenen? De kans is dan groter dat als ze dan een echt mens tegenkomen dat ze die dan ook echt neerschieten. De drempel wordt lager...

@polytweaker:

Of dat hopen ze toch.

En nu maar hopen dat ze bij defensie ook een persoonlijkheidstest doen.

Dat doen ze ook.. ze geven iedere halve gare een geweer in handen. Trouwens, die mensen worden er al gelijk uitgevist bij de eerste selectie. Vrouw aan de balie van het keuringsinstituut: "waarom wil je in het leger" kandidaat: "KILL, KILL, KILL KILL!!!" = exit

"waarom wil je in het leger" kandidaat: "KILL, KILL, KILL KILL!!!" = exit

Volgens mij is het eerder andersom... ik zat bij de laatste groep die nog gekeurd werd voor militaire dienstplicht, iedereen die ook maar een beetje te kennen gaf dat hij er niet zo'n zin in had werd afgekeurd. Van de hele groep werd alleen 1 gast die nog net niet in camouflagepak binnen kwam rennen, goedgekeurd :-)

de vrouw aan de balie wil alleen je naam en registratienummer weten, de psychiater doet de persoonlijkheidstest aan de hand van een vragenlijst.

Tussen het doen van een onderzoek en het gepubliceerd hebben van de resultaten zit vaak al snel een jaar of twee tot drie.

naar de statistiek gekeken vind ik het wel enigszins verotrustend als bijna 30% van de testgroep kennelijk behoort tot 'onstabiele persoonlijkheid en daarvan de grote meerderheid dus kennelijk écht aggressiever kunnen worden dor het spelen van geweldsgames ...

Die groep is wat mij betreft dan hoger dan ik gedacht had en zoiets vind ik wel zorgerlijk...
verboden op geweldsspelen of allerhande 'leeftijdschecks' blijf ik niet zinnig vinden (vooral omdat de 'stabiliteit' van een persoonlijkheid bv zeker niet leeftijdsgebonden is)...

Wel zou ik het goed vinden als het sociale aspect beter naar voren komt bij het spelen van games, zodat mogelijk de sociale omgeving kan ingrijpen of corrigeren bij mensen die duidelijk aggressiever worden (imho is het collectief en sociaal gedrag ook de beste 'rem' op aggressiviteit)...
Tevens zou er volgens mij door kinderen vaker 'onder begeleiding gespeeld moeten worden, ouders , leerkrachten of volwassenen die kinderen begeleiden bij het spelen van zulke games, en deze niet 'alleen-laten' met hun emoties (iets dat volgens mij behoort bij alle vormen van media en informatie die kinderen krijgen, niet hen ervan 'ionthouden' maar begeleiding erbij geven en ze juist zulke zaken laten leren te verwerken)

naar de statistiek gekeken vind ik het wel enigszins verotrustend als bijna 30% van de testgroep kennelijk behoort tot 'onstabiele persoonlijkheid en daarvan de grote meerderheid dus kennelijk écht aggressiever kunnen worden dor het spelen van geweldsgames ...

de mens vertoond nogal veel groepsgedrag, waarbij nogal dikwijls verwezen wordt naar de "grijze massa" en leiders

die 30% zijn niet direct onstabiel, maar goed beïnvloedbaar
dommere mensen zijn over het algemeen beter te beïnvloeden (daar werkt bv reclame ook op in)
zo kan je ook een menigte opjutten en dan maar een dorp/stad gaan vandaliseren

Ik betwijfel of je 'instabiele' persoonlijkheid gelijk kunmt stellen met 'dom' zijn (in de zin van IQ)... bij mijn weten komt het ook vaker voor dat ook hoog-intelligente mensen best wel beinvloedbaar of instabiel kunnen zijn..

Evenmin denk ik dat juist de mensen die sterk groeps-georienteerd leven instabieler zijn, integendeel, de meeste instabielen hebben volgens mij meer problemen met sociale contacten en zich staande te houden in groepen

als je kijkt naar bv de voorvallen die in de media kwamen van personen 'doordraaiden' en waarbij een verband met geweld-games gelegd werd (los ervan of dat terecht zou zijn, of dat je een 'oorzaak-gevolg' vraag erbij kunt stellen);
betrof het bij mijn weten vooral jongens die bovenmatig intelligent waren, maar die ook enigszins 'loners' waren, die veelal buiten de sociale groep vielen.

Je gaat me toch niet vertellen dat je alleen van Games agressief wordt. er zijn genoeg dagelijkse activiteiten waar de mens gewoon chagerijnig van worden of zelfs boos.
En van nature zijn sommigen mensen al agressief.
en die gebruiken games als stoomboot.

maar kickboxen zou zijn werk ook wel doen

ligt het niet gewoon aan hoe goed je in het spelletje bent? ik bedoel, hebben ze singleplayer gedaan of multiplayer? en op welke difficulty? iemand wordt echt niet agressief als ie met 20-0 bovenaan staat in een multiplayer game, maar die persoon kan wel agressief worden als ie met 3-47 onderaan staat en om de 4 seconden afgeknalt wordt

Toch blijf ik erbij dat het niet de spelletjes de boosdoenders zijn, maar de persoon in kwestie, die is serieus geschift als ie daarna zijn school leegknalt

en dan heb ik persoonlijk al een paar toetsenborden kapot geslagen omdat ik pissig werd van counterstrike... dus ja, ergens ben ik ook wel ziek in mijn hoofd, maar der zit nog een heel groot gat tussen op je toetsenbord rammen en op je school lui doodschieten

In een spelletje dammen kan je ook zwaar achter staan en daar agressief van worden.
Maar dat ligt al helemaal meer aan de persoonlijkheid dan aan het spel zelf. Ze willen de invloed van het geweld in het spel weten.

geweld = geweld, het doet niet meer als dat de power rangers deden op tv toen die populair waren.
Toen zag je ook regelmatig kinderen elkaar in elkaar trappen omdat ze onenigheid hadden over wie de groene powerranger mocht zijn en daarna omdat de blauwe powerranger's lichaam overgenomen was door de slechterikken

Als je met 20-0 voorstaat en niet zo stabiele persoonlijkheid hebt kun je daar ook een onoverwinnelijkheidsgevoel van krijgen dat je irl gaat toepassen

Mijn broertje van 5 speelt al 2 jaar lang dagelijks GTA2, en alhoewel hij nu alles van wapens weet, is hij er niet gewelddadiger op geworden..

Ik (en blijkbaar veel anderen) vind wat ze in dit onderzoek hebben aangetoond dan ook niet meer dan vanzelfsprekend, het is echter wel handig dat het nu wetenschappelijk bewezen is, waardoor je een bron kan aanhalen voor je argumenten mbt games.

Ik weet natuurlijk niet hoe oud je zelf bent, maar GTA2 is simpelweg geen spel voor 5-jarigen. Dat moet je toch hopelijk zelf ook wel beseffen ?
Niet alleen zijn de thema's niets voor kinderen, maar zullen ze ook veel van de grappen, verhaallijnen, e.d. ook niet snappen.

Ik word alleen aggresief als ik me irriteer aan een game zoals vastlopen en vervelende kampers die het spel verpesten maar dit heeft niks temaken met hoeveel geweld er in de game zit.

ik heb trouwens nog nooit me toetsenbord gesloopt maar wel een keer me muis draadloos gemaakt.

Zorgt dat niet alleen maar voor een extra ervaring en niet een geheel nieuwe ervaring bij 'oudere kinderen'? Een kind van 5 ziet een poppetje lopen dat met balletjes schiet op andere poppetjes. GTA 2 is dan nog wel van bovenaf gezien en dat maakt het een stuk minder schokkend.
Ik denk dat het geheel aan het kind zelf ligt of zo'n spel geschikt is voor een kind of niet.

Nou, het verschil tussen GTA 2 en 3 is erg groot. GTA 2 is toch zo'n top down spelletje met cartoony graphics?

http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Theft_Auto_2

Hahaha laat ik hier nou nog geen uur geleden mijn mondeling examen engels over hebben gedaan en dit beweerd zonder echte onderbouwing
Dit bericht komt net te laat voor mij haha toch ging het wel lekker.

Edit:
Echt precies wat ik heb gezegd in mijn examen haha hoeveel toeval kan het zijn..

wie weet wat je leraar engels doet als bijbaantje?

Waarschijnlijk geen Nederlandse les geven beweerde ik....

hahah ik ook van 1 tot half 2 over dit onderwerp gepraat bij engels mondeling examen

Dit is eigenlijk een conclusie die je ook zou kunnen trekken voor een samenleving zonder computergames. Misschien was het beter om gewoon de conclusie te trekken 'in een samenleving heb je agressieve persoonlijkheden die agressiever worden door stimulansen van buitenaf.'

Feit is en blijft dat je dat niet kan bewijzen, aangezien alles onderbouwd moet worden. Het is een logische gedachte (en ik ben het er ook wel mee eens), maar alles in een mensenleven heeft invloed op het gedrag...

Jij zult vast wel eens 'verliefd' geweest zijn. Uit ondezoeken is gebleken dat deze emotie echter niet te bewijzen is (wolfskinderen) en dat het dus uiteindelijk toch tussen je oren zit. Dit is je uiteraard 'aangepraat' door de maatschapij.

Zelfde met agressie, het zit dan wel misschien 'in' mensen maar misschien komt het juist wel door de computergames (en tv)... Geen idee of de primitieve indianen zoiets kennen als 'agressiviteit'

um wat dacht je dan van de oorlogen onderling of de overname van hun land door de 'amerikanen' ???

Ja wie heeft het dan aan dieren aangepraat om agressief te zijn? Niet allemaal natuurlijk maar sommigen Dieren worden volgens mij niet verliefd dus daar kan ik nog inkomen dat het door de maatschapij is ingepraat.