In de afgelopen tien jaar is het bedrijf Rambus een waar fenomeen geworden. Zijn geheugentechnologie heeft een tijd lang de grondvesten van de geheugenindustrie doen schudden. X-bit Labs biedt ons nu een mooi overzicht van de levensloop van de inmiddels gigantische patenten-boer, waarin de nadruk ligt op het omstreden geheugen.
De levensloop van Rambus begint in maart 1990, met de oprichting van het elektronicabedrijfje door Dr. Mike Farmwald en Dr. Mark Horowitz. Ze waren niet de enigen die hun geluk in de elektronica zochten, rond deze tijd schoten dit soort projecten als paddestoelen uit de grond. Veel van dit soort bedrijven werden echter al vrij snel uit de markt gedrukt of opgekocht. In april van dat jaar werd er een patent op een door Rambus ontwikkelde techniek aangevraagd. Het werd afgewezen, maar zou in de toekomst nog een grote rol gaan spelen. In juli 1992 treed Rambus toe tot de JEDEC - een organisatie voor gezamelijke ontwikkeling van standaarden voor elektronische onderdelen. Tegen deze tijd heeft het bedrijf al wat naam gemaakt met haar Rambus DRAM, dat in maart van dat jaar al steun vond bij Fujitsu, Toshiba en NEC. Nintendo kondigt aan dat haar volgende game-console RDRAM zal gebruiken, de goden lijken Rambus goed gezind.
Vervolgens barst er een groot patent-gevecht uit. Hoewel Rambus in verband met het geheimhouden van enkele patenten niet meer aanwezig zou mogen zijn bij JEDEC-vergaderingen, weet het bedrijf door een slinks truukje zonder openbaring van haar patenten hier toch nog onderuit te komen. Rambus heeft in de periode 1992 tot 1995 dus alle mogelijkheid om tijdens JEDEC-ontmoetingen uitgesproken ideeën te verwerken en te implementeren. Ultiem doel is de ontwikkeling van een standaard gebaseerd op Rambus-patenten. In juni 1996 verlaat Rambus de JEDEC, terwijl het de ontwikkeling van SDRAM probeert te dwarsbomen met een aantal patent-truukjes. Er wordt een overeenkomst met Intel gesloten voor de ontwikkeling, productie en verkoop van de nieuwe Direct Rambus DRAM specificatie.
Dan betreedt DDR SDRAM het strijdtoneel. De nieuwe standaard krijgt veel steun. Ook RDRAM stevent op winst af. In 1997 kondigt Rambus aan dat de technologie in 1999 op de markt gezet zal worden, er wordt trots bij vermeld dat een groot gedeelte van de geheugenfabrikanten al een licentie op de technologie heeft aangeschaft. Rambus-aandelen groeien met 98%, RDRAM lijkt de toekomst. Als het echter tijd begint te worden voor de langverwachte release loopt niet alles lekker. VIA brengt haar PC133 SDRAM met agressieve campagnes aan de man terwijl er aan de kant van Rambus en Intel productieproblemen ontstaan. Als het grote moment daar is weten fabrikanten echter niet hoe snel ze hun RDRAM-modules uit de fabriek moeten slepen en het einde van de ontwikkeling wordt overhaast.
Na de release ontbreekt het aan chipsets voor RDRAM, en zelfs Intel maakt noodgedwongen een DDR SDRAM-compatible chipset. RDRAM's nadelen (prijs, incompatibiliteit, latency) lijken niet op te wegen tegen de voordelen (de enorme bandbreedte). Ontwikkeling en productie van nieuwe soorten RDRAM loopt erg langzaam. Naarmate meer en meer bugs zich in de enige compatibele chipset zich presenteren begint ook Intel afstand te nemen van RDRAM, en presenteert PC133 SDRAM als een alternatief voor de Pentium 4. Vanaf hier gaat het alleen maar harder naar beneden. In een noodgreep kondigt Rambus aan dat SDRAM gebaseerd is op Rambus-patenten, ontwikkeling van SDRAM mag alleen nog maar wanneer er gigantische bedragen betaald worden. Geheugenfabrikanten keren zich tegen Rambus. Als rechter Robert Pain in een rechtzaak tussen Infineon en Rambus in het voordeel van Infineon besluit start zich een domino-effect in de andere lopende rechtzaken en is het eens oppermachtige bedrijf al snel een gigantisch deel van haar marktaandeel kwijt:
This story is an instructive one and helps to understand the laws of the computer market. The idea is that open architectures are on top here due to much higher economic effectiveness. Intel and Rambus wanted to lead the market their way and were beaten. Intel isn't an immaculate leader in technology market. The company may be the best in technology, but the market may not accept their "price-to-performance" ratio. And there is no power to force unattractive products into the market.
You thought it was all about Rambus? Yes, it was. But the main point here is the factual proof of the thesis that competition is good. It may not allow the most perfect technologies into the market, but always takes up the most optimal ones.
Tegenwoordig is Rambus nog steeds bezig met de ontwikkeling van het - vooral in routers populaire - RDRAM. De snelheid die het geheugen kan leveren is nog niet vaak geëvenaard, en de ontwikkeling gaat nog steeds door. Een 533MHz-versie van het geheugen is al verschenen en een variant met 1200MHz zit in de pijplijn. Intel heeft haar contract met Rambus afgekocht en is druk bezig met de ontwikkeling van DDR DRAM-compatible Pentium 4 chipsets. SiS heeft recentelijk een nieuwe RDRAM-chipset uitgebracht in de vorm van de SiS 658 en 32-bit geheugenmodules zijn ook beschikbaar. Met de introductie van DDR-II zal Rambus een grote concurrent voor haar RDRAM zien verschijnen, de toekomst moet uitwijzen wat het lot voor het bedrijf in petto heeft.