Ik ben bang dat je filosofie over de term aangeschaft product niet helemaal klopt. Je koopt een licentie, niet het product. En ergens heb je voor de kleine lettertjes getekend waarin staat dat een licentie weer kan vervallen.
De looptijd van een product wordt door de EU gezien als een essentiele producteigenschap. Handelaren hebben een informerende plicht mbt die eigenschappen en kunnen deze niet zomaar kruip-door-sluip-door in de kleine lettertjes zetten. Het is precontractuele informatie; en daarmee ook een onlosmakelijk deel van het koop- of dienst-contract. Het mag tussen het moment van informeren van de consument over het aanbod tot verkoop of dienstverlening en het sluiten van het contract ook niet gewijzigd worden.
En nadat het contract gesloten is, mag het -omdat het een onderdeel van het contract zelf is- ook niet eenzijdig gewijzigd worden tenzij expliciet in het originele contract deze mogelijkheid opgenomen is
en er een expliciete goede reden voor in het contract genoemd staat.
Waarom denk je dat bijv. Ubisoft uiteindelijk toch mbt een paar van de titels die ze Sep-Okt 2022 wilden schrappen teruggekrabbeld is; en alleen de multiplayer geschrapt heeft, maar de singleplayer toch speelbaar heeft gelaten? Dat raakt hier ook aan.
Als je niet over deze specifieke eigenschap geinformeerd bent, mag je als consument aannemen wat redelijk is voor de aard van het product. Voor digitale distributie van video-games die in een library gekoppeld a/e account opgenomen zijn, is dat dat met de loop der tijd zaken zoals de multi-player connectiviteit zullen gaan vervallen. Dat is vrij algemeen bekend, en daarvan word je eigenlijk verwacht dat wel te weten. Dat is totaal
niet het geval met het compleet ontnemen van een licentie.
Sterker nog; de EU stelt expliciet dat waar rechten van derden tot limitaties in het gebruik van of de toegang tot eerder aangeschaffte digitale inhoud of digitale diensten leidt, dit een zaak van non-conformiteit betreft. (Richtlijn 2019/770, Art 10.)
Dus als een uitgever als derde partij met eigendomsrechten arbitrair besluit om de stekker uit een game te trekken en compleet van alle platformen te verwijderen, dan is de verkoper via wiens platform jouw toegang tot die game ontsloten werd, gewoon aansprakelijk.
Ze moeten dan
of de uitgever zover krijgen alles weer te herstellen;
of jij mag het contract ontbinden en dan zijn ze verplicht de volledige aankoopsom te restitueren.
Let trouwens op dat ook de prodecuregang voor deze restituties onderhevig is aan wetgeving.
In principe moet restitutie plaats vinden via de wegen van het betaalmiddel waarmee de originele transactie gedaan is. Kan dat niet, bijv. omdat de betaalmethode dat niet ondersteunt; of omdat de verkoper niet of niet langer over alle benodigde gegevens beschikt, dan moeten zij contact opnemen met de consument en de consument verzoeken om een andere methode te kiezen of om de ontbrekende informatie te verstrekken. Een consument mag daarnaast ook bij het indienen van de intentie tot het ontbinden van het contract, al expliciet aangeven dat zij de restitutie via een andere weg dan het originele betaalmiddel willen ontvangen.
Onder geen enkel beding ben je dus verplicht te accepteren wat
sommige bedrijven doen; nl. het 'restitueren' richting een digitale portemonnee die aan de winkelaccount gekoppeld zit en enkel opnieuw op het platform in kwestie uit te geven is. (Wat ze standaard wel proberen te doen, omdat: broekzak-vestzak.)
[Reactie gewijzigd door R4gnax op 22 juli 2024 23:12]