Apple heeft de MacBook Pro op vrijwel alle punten gewijzigd en daarbij is het scherm niet achterwege gebleven. De oude MacBooks hadden absoluut geen slechte schermen. De resolutie van de 13,3"- en het 15"- en 16"-model lag hoger dan die van de meeste laptops van die formaten, die doorgaans op 1920x1080 bleven hangen. De helderheid en contrast waren ook hoger dan bij de meeste concurrenten en het kleurbereik besloeg de DCI P3-gamut, wat een stuk breder is dan de standaard sRGB-kleurruimte. Bovendien zijn de schermen op de MacBook Pro's die we in de afgelopen acht jaar getest hebben prima gekalibreerd. Daarmee willen we niet zeggen dat de MacBooks de beste schermen ooit hadden, maar ze zaten wat kwaliteit betreft bij de beste laptops. Geen klachten kortom, en toch heeft Apple op vrijwel ieder punt weten te verbeteren - en op een punt slechter gemaakt. Laten we beginnen met hetgeen je op het oog als eerste ziet; de vorm van het scherm.
:strip_exif()/i/2004792482.jpeg?f=imagearticlefull)
De bovenkant van het scherm lijkt op dat van een iPhone, met afgeronde hoeken en een inkeping voor de webcam. Die ronde hoekjes en inkeping gaan natuurlijk ten koste van de pixels op je beeldscherm en blijkbaar zag Apple dat ook niet zitten, want het scherm is - relatief gezien - iets hoger gemaakt dan bij voorgaande generaties. De inkeping neemt ongeveer 74 pixels aan ruimte in de hoogte in beslag en als je dat, in het geval van het 14"-model, aftrekt van de 1964 pixels in de hoogte kom je uit op een totaal van 1890 verticale pixels. Samen met de 3024 horizontale pixels maakt dat een beeldverhouding van 16:10. Effectief hou je dus meer ruimte over, want de menubalk is ook verplaatst naar die ruimte, terwijl die bij de vorige generatie de bovenrand van het scherm in beslag nam.
We noemden de resolutie van het 14"-model al, maar ook het 16"-model heeft ten opzichte van zijn voorganger een hogere resolutie gekregen. Die bedraagt nu 3456x2234 pixels. Net als bij het 14"-model is dat een resolutie die we niet eerder tegenkwamen, maar ze hebben wel een ding gemeen; de pixeldichtheid is hetzelfde, namelijk 254ppi. Dat is iets minder dan conventioneel 4k op een 16"-scherm (275ppi) en iets meer dan bij de vorige generatie MacBook Pro, die op 226ppi zat. Het levert op papier iets scherper beeld op, maar op het oog is het verschil nauwelijks waarneembaar.
Miniled-backlight
Wat je wel in een oogopslag ziet, is de enorm hoge helderheid die het paneel kan halen. Dat doet Apple met behulp van een backlight van minileds. Apple is daar niet de eerste mee, MSI bracht al een laptop met minledscherm uit in 2020, maar verder worden minileds vrijwel niet in laptops toegepast. De techniek is nog nieuw en daardoor vrij duur. Die dure backlight levert je wel wat op, want het geeft over het algemeen meer licht dan gewone led-backlights en kan in zones worden verdeeld, waardoor local dimming kan worden toegepast en waardoor hdr-beelden mooi kunnen worden weergegeven. Het 16"-model heeft 2554 dimbare zones en dat zijn er echt veel. De 240 zones die de eerder genoemde MSI heeft, steken daar schraal bij af, maar ook desktopmonitoren hebben niet zo veel zones. Er is op dit moment een professioneel 32"-scherm van ASUS met 1152 zones en een scherm van Dell dat even groot is en 2048 zones heeft. Samsungs nieuwste 49" grote 32:9-scherm heeft ook 2048 zones, Appls eigen Pro Display XDR heeft er 576. Het MacBook-scherm heeft met 2554 stuks dus meer zones dan deze dure desktopschermen - de Samsung kost 2100 euro, de Dell en ASUS 3500 - en heeft die zones bovendien over een veel kleiner oppervlak verdeeld.
We hebben de prestaties van de schermen in hdr-modus uiteraard getest met behulp van Portrait Displays calman color calibration-software. We beginnen met de weergave bij sdr-materiaal en die is al heel erg goed.
De maximale helderheid bij sdr-content zit op ongeveer 500cd/m², net als bij de vorige generatie MacBook Pro's. Het contrast is onmeetbaar hoog, want dankzij de miniled-backlight zijn de zwarte vlakken in ons testpatroon echt zwart. De schermen zijn vervolgens in staat om de hele P3-kleurruimte weer te geven, en ook dat kon de vorige generatie MacBook Pro al.
/i/2004791522.png?f=imagegallery)
/i/2004791524.png?f=imagegallery)
/i/2004791526.png?f=imagegallery)
/i/2004791528.png?f=imagegallery)
MacBook Pro 14 (links) en 16 (rechts)
Net als bij de vorige generatie zijn de schermen bovendien erg netjes gekalibreerd. Een afwijking van 3ΔE is eigenlijk al prima, want dat zou je al niet moeten kunnen onderscheiden, maar deze schermen zitten daar zowel bij het weergeven van de grijstinten als bij de meest gesatureerde kleuren ruim onder. In tegenstelling tot bij Windows-laptops heb je bij Macs er geen last van dat sRGB-materiaal te fel wordt weergegeven. Het kleurbeheer in macOS zorgt ervoor dat het scherm alleen overschakelt naar de bredere gamut als de weer te geven afbeelding of video een ingebed kleurprofiel heeft dat daar om vraagt.
Hdr
Wat deze schermen van 'gewone' laptopschermen onderscheidt, is de miniled-backlight. Bij het weergeven van hdr-content haalt - volgens Apple - het scherm een maximale helderheid van 1000cd/m² op een volledig scherm en is een piek van 1600cd/m² haalbaar als een kleiner deel van het scherm wit moet zijn. We hebben dit uiteraard gemeten en de opgave van Apple blijkt uitstekend te kloppen. We kwamen zelfs tot een hogere piekhelderheid dan de opgave van 1600cd/m² . Wat ook opvalt, is dat het scherm de opgegeven maximale helderheid van 1000cd/m² lang kan blijven vasthouden. Sommige hdr-schermen beginnen al na een paar seconden terug te zakken in helderheid, maar daar is bij de Macbook Pro zeker geen sprake van.
Uiteraard hebben we hdr-beelden bekeken op het scherm van de nieuwe MacBooks en de weergave is indrukwekkend. Het P3-kleurbereik kan voor flink gesatureerde kleuren zorgen, die door de felle backlight echt van het scherm springen. Uiteraard kunnen oled-schermen op pixelniveau dimmen, iets wat de MacBook-schermen niet kunnen, waardoor blooming ontstaat. Die lijkt, vooral onder een hoek, nog iets minder goed zichtbaar dan bij het scherm van de iPad Pro, die ook over een miniled-backlight beschikt. Daarnaast kunnen oled-schermen de piekhelderheid van de minileds lang niet evenaren en die hoge helderheid draagt wat ons betreft zeker bij aan een mooie hdr-weergave.
Voor het weergeven van hdr-beelden kun je de MacBooks op twee verschillende standen instellen; HDR Video en XDR. Die laatste stand zorgt voor de hoogste piekhelderheid, maar geeft beelden te helder weer. Dat is mooi terug te zien in de metingen, die niet veel verschillen tussen het 14"- en 16"-model.
/i/2004791590.png?f=imagegallery)
/i/2004791592.png?f=imagegallery)
/i/2004791586.png?f=imagegallery)
/i/2004791588.png?f=imagegallery)
MacBook Pro 14" HDR Video (links) en XDR
/i/2004791604.png?f=imagegallery)
/i/2004791602.png?f=imagegallery)
/i/2004791598.png?f=imagegallery)
/i/2004791600.png?f=imagegallery)
MacBook Pro 16" HDR-Video (links) en XDR
In de HDR Video-stand noteren we een ΔE-afwijking van slechts 0,49 en als we de helderheid in de vergelijking betrekken komen we uit op 0,36; vrijwel perfect dus. De maximale helderheid die we dan meten komt uit op ongeveer 1000cd/m². Zet je het scherm in XDR-modus, dan blijft het scherm de kleuren in principe nog altijd akelig precies weergeven, maar de maximale helderheid knalt omhoog naar ongeveer 1700cd/m² in onze metingen. Dat zorgt voor nog indrukwekkender beeld, maar strikt genomen is de helderheid te hoog, zoals blijkt uit onze metingen, die een afwijking van 7,1 en 6,26ΔE opleveren. Bovendien is niet alleen de piekhelderheid nu hoger; ook minder heldere kleuren worden feller weergegeven als bedoeld, zo blijkt uit onze metingen. Daarnaast zit er wat meer ‘roll-off’ rondom het knikpunt in de electro-optical transfer function, om nog wat meer detail in de helderste delen van het scherm te behouden. De modus ‘HDR Video’ kapt alle detail in highlights boven 1000 cd/m² af, wat strikt genomen is zoals het zou moeten zijn, maar wel tot zichtbare clipping kan leiden. Wil je een zo knallend mogelijke hdr-weergave bereiken, dan kun je het scherm dus in XDR-modus zetten, wil je liever dat de beelden precies zo weergegeven worden als ze bedoeld zijn, dan kun je kiezen voor de HDR Video-modus.
Refreshrate en responstijden
Alsof de nieuwe backlight en hogere resolutie nog niet genoeg waren, heeft Apple het nieuwe scherm ook van ProMotion voorzien. Dat is Apples marketingnaam voor schermen met een hogere verversingsfrequentie dan de standaard 60Hz. Op de MacBooks kan het scherm op 120Hz werken, maar ook terugschakelen naar een lagere refreshrate om energie te sparen. Over het algemeen werkt ProMotion prima; het wisselen van vensters en gebruik van MacOS gaat net even soepeler dan op een 60Hz-scherm. Opvallend genoeg blijkt dat Apple niet alle software geschikt heeft gemaakt voor ProMotion en er dus per applicatie ingesteld moet worden of ProMotion wel of niet ingeschakeld wordt. De belangrijkste applicatie die geen ondersteuning heeft is Safari. Lekker smooth scrollen is er dus voorlopig niet bij. We hebben een iPad met ProMotion naast onze MacBook Pro gehouden en het verschil was duidelijk zichtbaar. Apple heeft ondertussen een versie van Safari in ontwikkeling die wel 120Hz ondersteunt. Die zou dit probleem moeten oplossen.
Een probleem dat Apple vermoedelijk niet zo snel kan oplossen, betreft de abominabele responstijden van het ProMotion-scherm. De responstijd is de tijd die een pixel nodig heeft om van de ene naar de andere kleur te wisselen. Valt die tijd binnen een verversingscyclus van het scherm, dan is er niks aan de hand. Het MacBook-scherm heeft een refreshrate van 120Hz, wat wil zeggen dat pixels 8,33ms de tijd hebben om van kleur te wisselen. Lukt het niet binnen die tijd, dan ontstaat er ghosting. Normaal gesproken zijn responstijden vooral relevant voor gamers die games zoals shooters spelen waarbij reactievermogen belangrijk is. Bij de MacBooks Pro zijn de responstijden echter zo slecht, dat het waarneembaar is wanneer je niet aan het gamen bent, maar bijvoorbeeld een terminal-window, met daarin zwarte letters op een witte achtergrond, heen en weer sleept.
De slechte responstijden nemen niet weg dat het scherm van de nieuwe MacBooks prachtig beeld geeft. Enerzijds vanwege de hoge pixeldichtheid en helderheid, en anderzijds vanwege de manier waarop hdr-beelden worden weergegeven. De miniled-backlight is bovendien iets dat in vrijwel geen enkele laptop is terug te vinden. Wat dat betreft is het MacBook-scherm dan ook een grote stap vooruit. Dat maakt het misschien wel extra jammer dat zo'n goed scherm zulke slechte responstijden heeft.
:fill(white):strip_exif()/i/2004712268.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004712282.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004618420.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/16955/crop65674945510a9.jpg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2004712274.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004712266.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2005117296.webp?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004712280.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2004611214.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004719186.jpeg?f=fpa)
/i/2004708480.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004697120.jpeg?f=fpa)
/i/2004198696.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004091318.jpeg?f=fpa)