Campagne: hard, maar ijzersterk
Call of Duty: Modern Warfare
Call of Duty: Modern Warfare scoort met een uitstekende campagne. Waar de campagne in voorgaande Call of Duty-games vaak garant stond voor een lange, spectaculaire achtbaanrit vol actie, zit deze campagne veel gevarieerder in elkaar, met soms juist 'kleine', maar zeer spannende scènes. De campagne is ook hard en laat spelers zien hoe vreselijk moderne oorlogsvoering kan zijn. Dat is niet voor iedereen weggelegd, maar duidelijk is wel dat Infinity Ward is geslaagd in zijn missie. In de multiplayer scoort Modern Warfare punten door de variatie, waarbij Ground War en Gunfight om verschillende redenen van duidelijke toegevoegde waarde zijn. De comeback van Headquarters en de toevoeging van Cyber Attack voegen eveneens iets toe aan de multiplayer, waarin het verder erg leuk is om te testen hoe allerlei verschillende attachments op hetzelfde wapen uitpakken. De verschillen zijn beter merkbaar dan ooit, en goed zichtbaar terwijl je een en ander in elkaar sleutelt in Gunsmith. Wel kampt de multiplayer nog met wat onbalans in de kracht van sommige wapens. Daarnaast vormen campers op sommige maps nog een iets te groot probleem. Ten slotte beschikt Modern Warfare nog over co-op, maar die modus is duidelijk minder sterk dan de andere twee. Dat is jammer, maar verder niet zo erg: de singleplayer en multiplayer zijn sterk genoeg om de derde pijler niet echt nodig te hebben.
Eindoordeel
Bombardementen die burgerdoelen raken. Gifgasaanvallen. Vrouwen en kinderen gebruiken bij ondervragingen, om informatie los te krijgen van terroristen. Moderne oorlogsvoering is niet mooi. De tijd dat volwassen mannen zich gehuld in felgekleurde pakken op paarden verzamelden op het slagveld om daar haast ceremonieel te bepalen wie de winnaar van de confrontatie was, ligt ver achter ons. Gebeurtenissen zoals de Eerste en Tweede Wereldoorlog veranderden voor altijd de manier waarop conflicten werden uitgevochten, en in de bijna vijfenzeventig jaar daarna veranderde alles nog veel meer. In Call of Duty: Modern Warfare schetst ontwikkelstudio Infinity Ward een beeld van hoe oorlogen er nu aan toe gaan. Dat levert een plaatje op dat behoorlijk pittig is.
Gameplayfragment uit de singleplayer-campagne
Call of Duty: Modern Warfare is een bekende naam, maar toch staat de game los van de eerdere spellen die dezelfde titel droegen. Althans, grotendeels. Het verhaal van de campagne functioneert namelijk als 'origin story' voor Task Force 141, waarvan Captain Price, Soap McTavish, Ghost en Gaz onderdeel uitmaakten. Price speelt ook in deze nieuwe game een belangrijke rol. De speler maakt het verhaal vanuit verschillende personages mee en vecht daarbij regelmatig aan de zijde van Price, die hier uiteraard nog iets jonger is dan in de eerdere Modern Warfare-trilogie.
Kyle en Alex
Als speler krijg je de controle over de Londense politieagent Kyle Garrick en CIA-agent Alex. Beiden raken op hun eigen manier betrokken bij een verhaal dat draait om zoekgeraakt gifgas en de dreigende inzet daarvan. Garrick is aanwezig als het centrum van Londen wordt aangevallen door terroristen, terwijl Alex in het fictieve land Urzikstan jaagt op de gifgasdieven. Al snel wordt de hulp van SAS Captain John Price ingeroepen, die eerst opduikt in Londen, maar later met onder meer Garrick ook in Urzikstan terechtkomt. Daar jagen ze op terroristenleiders en uiteindelijk ook op de biologische wapens, wat natuurlijk gepaard gaat met de nodige tegenslagen en heftige gevechten.
De campagne telt een paar zeer sterke en memorabele missies. Dat komt in de eerste plaats door de variatie en spanningsopbouw. Het niveau is hoog en doet bij vlagen zelfs denken aan het fantastische 'All Ghillied Up', wat mogelijk de beste Call of Duty-missie ooit is. Of je nu in vijandelijk gebied huizen uitkamt, Londen verdedigt tijdens een terroristische aanslag, of in het donker een huis in Londen verkent: het versterkt elkaar allemaal, mede doordat de gameplay steeds net anders is. De stukken gameplay in het donker zorgen daarbij nog eens voor extra spanning. De laserstralen van de wapens, die op dat moment dienst doen als mikpunt, schieten onrustig door de lucht terwijl je kamer na kamer ontdoet van eventuele terroristen.
In die missie, die je al vroeg in de game tegenkomt, krijg je ook een ander basisingrediënt van de campagne goed mee. Call of Duty: Modern Warfare is namelijk keihard. Zoals we in de intro al schreven, heeft Infinity Ward geprobeerd een natuurgetrouw beeld van moderne oorlogsvoering te geven. Dat vraagt soms best wat van je incasseringsvermogen. Zo moet je in dat verduisterde huis het vuur openen op een vrouw met een baby, omdat zij met haar vrije hand een geweer probeert op te pakken. Dan heeft de soldaat nog maar één keuze, en waarschijnlijk slaagt niet elke speler erin om tijdens dat vuurgevecht de baby niet te raken. Dit is slechts een voorbeeld van de harde scènes die je tegenkomt in het verhaal van Modern Warfare. Op een ander moment beleef je een gifgasaanval door de ogen van een jong meisje dat tijdens haar vlucht kinderen ziet liggen die minder geluk hebben gehad dan zij. En weer ergens anders kom je langs lijken die net zijn gefusilleerd. De executies zelf heb je niet met eigen ogen gezien, maar het resultaat is confronterend genoeg. Ook martelpraktijken en harde keuzes waarbij niet alle onschuldige burgers kunnen worden gered zijn aan de orde van de dag in Modern Warfare.
Beste campagne in jaren
De vraag is dan natuurlijk: is dat goed of slecht? Duidelijk is dat het hard is, dat het confronterend is, en dat mensen er best een naar gevoel aan over kunnen houden. Het zorgt er echter wel voor dat Infinity Ward slaagt in zijn missie. Wie deze game speelt, heeft zeker het beeld van moderne oorlogsvoering dat de makers hebben willen schetsen. Dat die boodschap wordt overgebracht in sterke missies die voor het grootste deel spannend en spectaculair zijn, maakt de campagne als geheel alleen maar aantrekkelijker. Call of Duty: Modern Warfare heeft zelfs de beste Call of Duty-campagne van de laatste jaren. Dat is goed nieuws, vooral voor gamers die vorig jaar de traditionele campagnemodus in Black Ops 4 erg hebben gemist.
Gameplayfragment uit de singleplayercampagne
Recht toe, recht aan
De reden waarom Treyarch met Black Ops koos voor het overslaan van een traditionele singleplayer, is dat de studio zich richtte op Battle Royale. Dat doet Infinity Ward nu niet, of in elk geval nog niet. De ontwikkelaar heeft nooit uit willen sluiten dat de game in een later stadium toch nog zo'n speelmodus zou krijgen. Daarnaast zouden in de broncode van de game aanwijzingen zijn gevonden die duiden op de komst van Battle Royale. Of dat alles bewaarheid wordt, valt af te wachten. Duidelijk is echter wel alvast dat áls die modus nog komt, hij in elk geval gratis zal zijn. Infinity Ward en Activision hebben immers bevestigd dat alle extra content voor Modern Warfare gratis beschikbaar komt.
Desondanks zal die dlc in eerste instantie zijn gericht op de normale multiplayermodus van het spel. Met deze tak van het spel hebben we enkele maanden geleden in Los Angeles al uitgebreid kennis kunnen maken, en eigenlijk wisten we toen al dat hij behoorlijk sterk in elkaar zou zitten. Perfect is het multiplayergedeelte zeker niet, maar dat Modern Warfare ook in multiplayer gaaf is en lekker speelt, staat als een paal boven water. In de preview haalde we al aan hoe indrukwekkend het schieten op zichzelf is. Elk wapen dat je uitprobeert voelt goed, en het geluid draagt daar veel aan bij. Dat samen zorgt ervoor dat het schieten al een pluspunt op zich is. Van die hoge basiskwaliteit profiteert het hele spel.
De multiplayermodus van Call of Duty: Modern Warfare kent uiteraard gelijkenissen met de multiplayermodi uit eerdere games in de serie, maar Infinity Ward wijzigt wel het een en ander. In de eerste plaats is de game meer 'recht toe, recht aan' dan de laatste paar games. Geen lootcrates, geen gedoe: gewoon spelen en wapens vrijspelen op basis van het level dat je tijdens het spelen hebt gebruikt. Daarnaast speel je afzonderlijk nog attachments voor je wapens vrij, door ze veel te gebruiken en te laten stijgen in level. Herkenbare systemen dus, die anno 2019 nog prima werken.
Kompas en minimap
In de gameplay valt op dat er nu samenspel is tussen een kompas dat boven in beeld staat en de minimap. Normaal zag je vijanden op de minimap als ze schoten, maar die indicaties zie je nu alleen nog op het kompas. Vijanden komen alleen via radar drones of UAV's op de minimap tevoorschijn. Dat zorgt ervoor dat je op heel natuurlijke wijze meer gestimuleerd wordt om niet naar de map, maar naar de wereld om je heen te kijken. Dat helpt je om minder vaak verrast te worden door vijanden die je niet opmerkte omdat je naar het kaartje zat te kijken. Het is op papier een kleine wijziging, maar het verschil is voelbaar.
Een ander merkbaar verschil is te vinden in de maps. Sommige speelvelden zijn duidelijk groter dan we eerder in de Call of Duty-multiplayer hebben gezien. Deze maps laten ook meer spelers toe dan de traditionele 6v6-aanpak. Die modus is er nog steeds en je zult hem als je random potjes speelt het meest tegenkomen, maar er is sprake van veel meer afwisseling. De grotere veldslagen staan spelers toe nog wat meer tactiek toe te passen. Met meer spelers ontstaat sneller een duidelijk front waar over de hele linie vuurgevechten plaatsvinden. De keerzijde van de grotere maps is dat je, als dat duidelijke front er even niet is, soms wel erg lang rond rent zonder echt in actie te kunnen komen. De grotere maps voelen op die momenten als iets dat niet past bij Call of Duty, maar het grootste deel van de tijd werkt het prima.
Complimenten en verbeterpunten
'Het grootste deel van de tijd werkt het prima' is ook van toepassing op de maps en de wapens. Het schieten klinkt goed en voelt lekker, maar de onderlinge balans is niet altijd even geweldig. Op het moment van schrijven hebben vooral spelers met shotguns een onevenredig groot voordeel. Elke Call of Duty-game - of zelfs elk schietspel - heeft wel te maken met dit soort balansproblemen, en Modern Warfare is geen uitzondering. Gelukkig is dit vrij eenvoudig te verhelpen met patches, waarvan Infinity Ward er sinds de release van de game zelfs al een paar heeft uitgerold. Daarbij valt op dat sommige maps ook al kleine veranderingen hebben ondergaan. Dat kan nog steeds niet voorkomen dat sommige maps te snel vervallen in chaotische potjes (Piccadilly) of een waar 'camperfest' (Euphrates Bridge), maar op de meeste maps vermaakten we ons prima.
Oude bekende en leuke nieuwe spelmodus
Daarbij helpt het zeker dat met Headquarters een oude bekende spelmodus is teruggekeerd, terwijl Cyber Attack een leuke nieuwkomer is. Heel baanbrekend is Cyber Attack overigens niet. De opzet met een bom in het midden die beide teams moeten zien te pakken om een doel aan de overkant op te blazen, vormt een beproefd concept. Sleutel bij deze spelmodus is het oplappen van gevallen teamgenoten, want veel potjes draaien toch vooral om de 'numbers game'. Dat maakt het frustrerend dat veel gamers niet omkijken naar hun teamgenoten en zo dus zorgen dat je bij voorbaat kansloos bent tegen teams waarvan de spelers elkaar wel steunen en overeind helpen. Het is geen nieuws dat objective based spelmodi beter werken met goed communicerende teams, maar het valt bij Cyber Attack weer eens duidelijk op.
/i/2003172062.jpeg?f=imagearticlefull)
Headquarters is een spelmodus waarin de twee teams een centraal 'hoofdkwartier' op de map moeten zien te veroveren en zo lang mogelijk moeten behouden. Doordat beide teams naar dezelfde plek worden getrokken, is er continu actie. Daarbij komt dat goed op elkaar ingespeelde teams duidelijk voordeel hebben bij het verdedigen van de Headquarters, wat de populariteit van de spelmodus verklaart. Headquarters ontbrak sinds Black Ops II in de multiplayer van Call of Duty-games, maar beleeft in Modern Warfare een geslaagde terugkeer.
Attachments uitproberen
Ook geslaagd is de nieuwe manier van het opbouwen van een loadout. Daarin ben je niet langer gebonden aan het inmiddels bijna traditionele 'Pick 10'-systeem, maar draait alles vooral om het vrijspelen van onderdelen. Je kiest een wapen dat je vervolgens kunt aanpassen in Gunsmith. Je wapen is op diverse manieren aan te passen, en elke aanpassing verandert het wapen lichtjes. Je ziet per onderdeel precies wat de plus- en minpunten zijn, en kunt zo dus afwegingen maken in wat jij handig vindt. Een scope op je wapen maakt dat je accurater wordt, maar zorgt ook dat het net wat langer duurt om in 'aim down sight' te komen. Een underbarrel met een grenade launcher heeft duidelijke voordelen, maar het maakt je soldaat ook langzamer. Elke attachment komt met een dergelijke afweging en het is verdraaid leuk om daarmee te spelen. Zo hadden wij op een goed moment vier loadouts met hetzelfde wapen, maar steeds met net andere attachments, gewoon om uit te proberen wat nou het lekkerst werkte. Daarbij gaan de aanpassingen ook zo ver dat je wapens verregaand kunt veranderen. Met de juiste attachments verandert een assault rifle in een net wat lichtere sniper rifle, of juist in een light machine gun. Op zich is variatie in attachments niets nieuws, maar Modern Warfare slaagt erin om elke aanpassing direct voelbaar te maken en het proces van het uitproberen tot een leuke bezigheid te maken.
/i/2003172050.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat laatste verdient een compliment. En om meteen maar door te pakken: ook voor Gunfight krijgt Infinity Ward veren in het achterwerk. Gunfight is een 2v2-modus waarbij alle spelers een door de game gekozen, zelfde wapenpakket krijgen. De regels zijn simpel. Het team dat als eerste is uitgeschakeld verliest een ronde, en het team dat als eerste zes rondes wint, wint het potje. Gunfight gaat snel - dertig seconde per ronde is hier al lang - maar is in die enkele tientallen seconden toch erg tactisch en spannend. Een prima aanvulling op een over het algemeen toch al sterke multiplayer.
Spec-Ops stelt teleur
Dan is er ten slotte nog de derde spelmodus, Spec-Ops. Dit is een in co-op speelbare spelmodus die aansluit op het hoofdverhaal. Tenminste, zo wordt een en ander voorgesteld als je het verhaal hebt uitgespeeld. In werkelijkheid gaat het om nogal generieke missies waarin je team van A naar B brengen eigenlijk het hele verhaal is. De gevechten met de ladingen AI-soldaten die je tegenkomt zijn best leuk, maar voegen onderaan de streep weinig toe aan het spel. De missies in Operations geven je nog wel wat doelen en houden dus verband met de campagne, maar Classic Special Ops en Survival, dat een jaar lang alleen speelbaar is op de PS4, draaien alleen om het zo lang mogelijk overleven met je team. Op zich een fijne extra uitdaging voor gamers die het leuk vinden om golven steeds sterker wordende AI-soldaten te weerstaan, maar het bood ons te weinig meerwaarde om er echt lang mee bezig te zijn.
Prima beeld en geluid
Met een campagnemodus van hoog niveau en een vrijwel net zo goed werkende multiplayer staat Call of Duty Modern Warfare er alvast prima voor. De game wordt daarnaast geholpen door een audiovisuele presentatie waar ook weinig op is aan te merken. Sommige gamers zullen er op wijzen dat nog steeds slechts een gering aantal objecten in de game kan worden kapotgeschoten, maar dat is eigenlijk het enige technische aspect waarvan je zou kunnen stellen dat het uit de tijd is. Als je alleen naar de grafische pracht en praal kijkt, staat Modern Warfare zijn mannetje. Dat dankt de game voor een belangrijk deel aan fotogrammetrie. Infinity Ward bouwde in zijn studio een speciale setup die duizenden voorwerpen, inclusief mensen, één op één naar de game kan kopiëren. Het resultaat is dat veel onderdelen van de spelwereld, net als de personages, er beter uitzien dan ooit eerder in een Call of Duty-game.
Ray-tracing
Mocht je de game op een pc spelen, dan geldt dat nog eens extra. De pc-versie is voorzien van veel meer grafische opties dan de consoleversies, al loont het ook bij die versies om even door de settings te scrollen. Ook daar kan namelijk bovengemiddeld veel worden aangepast. Op een pc kun je uiteraard rekenen op een hogere framerate en v-sync, en gamers die minimaal een Nvidia GeForce RTX 2060-kaart hebben kunnen gebruikmaken van ray-tracing. Het verschil is het best te zien in het realisme van schaduwen. We hebben het dan echt over kleine details, maar alle beetjes helpen.
Het geluid doet het daarbij al net zo goed. Alles klinkt goed, van de verhitte gesprekken tussen de stemacteurs in tussenscènes tot de doffe knallen van explosies in de verte. De personages zijn natuurlijk cruciaal voor het verhaal, en gelukkig zijn hun prestaties goed genoeg om spelers mee te slepen. Daarbij hoort ook opzwepende, af en toe lekker bombastische achtergrondmuziek. Het zorgt al met al voor prima beeld en geluid tijdens de intense actie die hoort bij een Call of Duty-game.
/i/2003172084.jpeg?f=imagearticlefull)
Conclusie
Call of Duty: Modern Warfare is goed, zoveel mag duidelijk zijn. De campagne is hard en confronterend, maar dat dient een doel. Het geheel maakt namelijk indruk, maar dat komt niet alleen door de harde beelden. De gameplay zit goed in elkaar. De speelduur is met een uurtje of vijf á zes zoals gebruikelijk niet aan de lange kant, maar in die vijf uur krijg je een paar spannende missies voor je kiezen, met veel variatie. De multiplayer kampt nog met wat probleempjes op het gebied van balans en map design, wat resulteert in een dominante rol voor shotguns en een iets te 'camper-friendly' spelletje. De multiplayer scoort echter wel op het gebied van variatie, met potjes voor vier, potjes voor veertig, en veel daar tussenin. Bovendien zijn er de populaire en goed werkende spelmodi als Headquarters en Cyber Attack, naast diverse klassieke spelmodi als Team Deathmatch, Domination en Kill Confirmed. Daar komt de lol nog bij van het testen van diverse attachments op je wapens, die je daarmee flink kunt veranderen. Het is jammer dat Spec-Ops er een beetje bij hangt. Een kwalitatief sterke co-opmodus had Modern Warfare echt helemaal compleet gemaakt, maar in een verder prima spel is het geen groot gemis.
Eindoordeel