Titel |
Call of Duty: Modern Warfare |
 |
Platform |
Windows, PlayStation 4, Xbox One |
Ontwikkelaar |
Infinity Ward |
Uitgever |
Activision |
Releasedatum |
25 oktober 2019 |
Wat doe je als je als spelletjesmaker een grote franchise in huis hebt waarvan de gloriejaren inmiddels enige jaren achter ons liggen? Dan probeer je die glorietijd te laten herleven. Met de Modern Warfare-trilogie beleefde Call of Duty zeer waarschijnlijk zijn sterkste periode, dus het is bepaald niet vreemd dat Activision en Infinity Ward dit jaar met een gloednieuwe Modern Warfare-game komen. Dit keer hebben we het daarbij niet over een remake of remaster, maar over een 'reboot'. Oftewel: dezelfde naam, maar een heel andere game die niets met het origineel heeft te maken.
Dat laatste is logisch. In Modern Warfare 3 hadden de Russen net Amerika aangevallen en waren er zelfs nucleaire bommen afgegaan. Dat is niet echt een lekker startpunt voor een nieuwe game. Daarnaast verscheen dat laatste deel van Modern Warfare in 2011. 'Moderne oorlogsvoering' hield destijds toch wat anders in dan nu. Vooral dat was voor Infinity Ward aanleiding om terug te gaan naar de geliefde, oude titel om er vervolgens een heel nieuw verhaal mee te kunnen vertellen.
Want ja, deze Call of Duty-game kent weer een traditionele campagne. Waar Treyarch en Activision vorig jaar nog besloten dat de singleplayermodus in Call of Duty niet meer nodig was, gooit 'IW' het dus weer over de oude, vertrouwde boeg. En dat is goed nieuws, want de studio heeft door de jaren heen laten zien een prima campagne neer te kunnen zetten. Definitief bewijs volgt uiteraard later dit jaar pas, maar op de E3 kregen we een eerste voorproefje van hoe die campagne eruit gaat zien, en dat stelde niet teleur.
Toch is nu al duidelijk dat Call of Duty: Modern Warfare niet overal applaus zal oogsten. Sterker nog, we kunnen ons goed voorstellen dat er best wat mensen zijn die vriendelijk bedanken voor de eer. De reden daarvoor is het kiezelharde karakter van de game. Wellicht zegt 'No Russian' je nog wel iets? Neem dat als uitgangspunt, maak het een paar tandjes heftiger en laat het vooral ook vaker terugkomen in de game. Modern Warfare schuwt harde beelden dus niet. Denk daarbij aan aanvallen op burgers door overheidstroepen, aan een lompe terroristische aanslag met automatische wapens in de straten van Londen, en ga zo maar door. Moet je dat willen in een game? Dat is een discussie op zich, waarbij een gamemaker natuurlijk de vrijheid heeft om eigen keuzes te maken. Dat is het goede recht van een studio, maar het geeft ons de plicht om het duidelijk te melden.
Voor Infinity Ward maken de harde en/of zware scènes onderdeel uit van de visie die het bij deze nieuwe Modern Warfare-game hanteert. Aan oorlog kleeft een moreel grijs gebied waarin hele lastige keuzes moeten worden gemaakt, zo stellen de makers. Onderdeel van een moderne oorlog is dat soldaten regelmatig moeten kiezen voor praktijk boven moraal. In de beelden die we op de E3 zagen, kwam een voorbeeld langs van wat dat zou kunnen betekenen.
Zoals we gewend zijn van Call of Duty-games - en van Modern Warfare-games in het bijzonder - maak je de gevechten mee vanuit meerdere perspectieven en op verschillende plaatsen. Zo zul je aan de slag gaan met volleerde 'Tier One Operators', oftewel de best getrainde en bewapende soldaten ter wereld, maar ook met vrijheidsvechters die het in hun land moeten opnemen tegen de zittende macht. In dat laatste conflict ben je als speler juist niet de bovenliggende partij. Dat belooft alvast voor behoorlijk wat afwisseling te zorgen. Daarnaast hebben de makers bij een aantal zaken al bevestigd dat ze in de campagne zitten. Zo zal er bijvoorbeeld een missie zijn waarin je als sniper aan de slag gaat en rekening moet houden met factoren zoals de route van je kogel en de windrichting.
Aanslag in Londen
Daarvan hebben we op de E3 helaas nog niets gezien. Wel zagen we sterk verkorte versies van twee missies die rechtstreeks verband houden met elkaar. Dat begint in de straten van Londen, waar een politiemacht op de been is omdat er sprake is van een sterk verhoogd risico op terreur. Dat blijkt ook wel, want zodra de agenten iemand identificeren en inrekenen, gaat het mis. Enkele terroristen openen de aanval, op het moment dat ook enkele explosieven afgaan. Daarna zien we de op de vorige pagina al even aangehaalde scène waarbij terroristen met machinegeweren op Londense burgers schieten. Uiteraard grijpen de politie- en counterterrorisme-units snel in, maar niet snel genoeg om te voorkomen dat er burgerslachtoffers vallen.
/i/2002831426.jpeg?f=imagearticlefull)
Toch blijken de gebeurtenissen niet zonder klein positief randje. Door het kortstondige contact dat de politie op straat had met de terroristen, zijn de geheime diensten erin geslaagd te achterhalen vanuit welke terroristische cel de aanslag kwam, en waar hij zijn Londense hoofdkwartier heeft. Onder leiding van Captain Price - jazeker, die is er ook weer bij - gaan zwaarbewapende soldaten van de Britse SAS op weg naar het ogenschijnlijk onschuldige huis in een Londense buitenwijk.
Terroristen te lijf
Eenmaal ter plaatse verschaffen de soldaten zich toegang, via meerdere ingangen. Al snel wordt een eerste vrouw geruisloos uitgeschakeld, maar niet gedood. Even verderop vallen wel slachtoffers. Drie terroristen praten na over de aanval en of hij wel of niet geslaagd kan worden genoemd. Price en de zijnen besluiten genoeg te hebben gehoord. Ze schieten de lamp in de kamer uit en knallen dankzij hun nachtkijkers de terroristen eenvoudig neer. Dat blijkt echter pas het begin, want het huis telt meerdere verdiepingen, en die moeten allemaal worden schoongeveegd.
Dat brengt interessante gameplay met zich mee. Het is 'maar' een huis, maar doordat elke kamer en elke deur weer een volgend risico en dus spannend moment met zich meebrengt, voelt het aan als een volwaardig level. Haast routinematig werken de soldaten zich door het huis heen. Na de eerste confrontaties krijgen de overige in het pand aanwezige terroristen door dat er iets aan de hand is, en wordt er teruggeschoten. Een terrorist verrast een van de soldaten door dwars door een deur te schieten, maar wordt daarna snel onschadelijk gemaakt. Een man die hetzelfde probeert, wordt even later zelf dwars door een muur heen neergeschoten. Weer een ander probeert het van onder een bed, met hetzelfde resultaat.
/i/2002831432.jpeg?f=imagearticlefull)
Het huis wordt niet alleen bewoond door mannen. Er zijn ook vrouwen, en ook die kunnen rekenen op kogels. Slechts een enkele vrouw, die snel een baby vastpakt, wordt niet onder vuur genomen. Op zolder komen de soldaten uiteindelijk een vrouw tegen die claimt gevangen te zijn genomen en onder dwang te werken. Op het moment dat ze een stapje richting een ontsteker zet en haar arm richting het apparaat wil strekken, grijpen de soldaten nogmaals in. De kamer hangt vol informatie over de planning van de aanval. Er blijkt ook informatie te vinden over een van de kopstukken van het terroristische netwerk waar deze cel deel van uitmaakt, wat uiteraard een volgende missie inleidt.
Burgerslachtoffers
Wat blijft hangen, is de spanning van het sluipen door de nauwe gangen van het huis en de dodelijke efficiëntie van de soldaten die nogal meedogenloos te werk gaan. Dat bedoelden we op de vorige pagina dus met 'moreel complexe situaties'. Goed, de inval in Londen is misschien geen al te sterk voorbeeld, want moraliteit is niet echt een discussiepunt als je de personen uitschakelt die verantwoordelijk zijn voor een bloederige aanslag, maar het is niet helemaal uitgesloten dat er ook onschuldige mensen in het huis zijn. Heel jammer, maar ook de realiteit: het voorkomen van onschuldige slachtoffers bij moderne conflicten is vrijwel onmogelijk, zo onderstreept Infinity Ward nog maar eens. Op andere plaatsen belooft het allemaal nog veel gecompliceerder te worden, als je met gevechten krijgt te maken waarbij je vijanden er hetzelfde uit kunnen zien als onschuldige burgers ...
In de beelden viel verder op dat de techniek achter de game duidelijk is veranderd. Call of Duty krijgt al jaren kritiek dat het audiovisueel achter loopt, maar als deze beelden een accurate indicatie zijn van hoe de hele verdere campagne oogt, is dat verleden tijd. Zowel de omgevingen als de actie zien er prima uit. Hoe het grafische niveau zich verhoudt tot het niveau van andere grote games valt nog moeilijk te zeggen. Daar was de missie die wij zagen net iets te specifiek voor, met veel groene beelden door de nachtkijkers, en overwegend donkere omgevingen.
We hadden graag wat meer gezien van Call of Duty: Modern Warfare, maar voor nu moeten we het hiermee doen. Toch was de beperkte demonstratie genoeg om ons enthousiast te maken over deze Modern Warfare-reboot. De game lijkt de uitdagingen die horen bij hedendaagse militaire conflicten op natuurgetrouwe wijze neer te willen zetten. Dat gaat gepaard met heftige momenten, maar we kunnen ons zeker voorstellen dat het een indrukwekkende campagne kan opleveren. Infinity Ward heeft al bekendgemaakt dat de overige spelmodi in de game meer bij de campagne moeten aansluiten dan in het verleden bij Call of Duty-games het geval was. Wat dat precies betekent, moeten we even afwachten, maar we liepen met een een positiever gevoel weg bij de presentatie dan we van tevoren hadden verwacht. Dat is alvast een goed teken.