Intel heeft ons vandaag laten weten dat het een belangrijke doorbraak heeft geboekt op het gebied van transistors. Het is er namelijk in geslaagd om een transistor te bouwen die gebruikmaakt van een high-k metalen gate. Deze transistor heeft hierdoor een gate met een 60% grotere capaciteit ten opzichte van huidige CMOS-transistors, wat betekent dat de transistor sneller kan schakelen ten opzichte van huidige CMOS-transistors. Daarnaast is de lekstroom door de gate een factor honderd kleiner, wat het stroomverbruik ten goede komt. Intel verwacht de transistor te kunnen gebruiken voor hun P1266-proces, dat in 2007 in gebruik zal worden genomen en transistors kan maken met een detail van 45nm.
Normaal gesproken bestaat de gate van een transistor uit een laag siliciumdioxyde dat als isolator dient en polykristallijn silicium dat als electrode dienst doet. Siliciumdioxyde is van huis uit een goede isolator, maar met de steeds kleiner wordende transistors, wordt ook de gate steeds kleiner en daarmee de laag siliciumdioxyde dunner. Tegenwoordig is deze zelfs nog maar vijf lagen atomen dik. Hierdoor lekt de isolator stroom, waardoor er meer stroom de gate ingestuurd moet worden om de transistor te laten geleiden. Hierdoor wordt de transistor niet alleen warmer, de lekstroom heeft ook een negatief effect op de schakelsnelheid.

Reden genoeg dus voor Intel om vijf jaar terug te starten met een zoektocht naar een ander materiaal waaruit de isolatielaag kan worden gemaakt. Dit materiaal moet het mogelijk maken om een dikkere gate te fabriceren en moet daarnaast beschikken over een hogere diëlektrische constante dan siliciumdioxyde (>3,9) of beter een high-k-materiaal. Intel is er dus in geslaagd om een geschikt materiaal hiervoor te vinden.
Wie echter dacht dat de zoektocht hiermee voorbij was, heeft het mis. De interactie tussen een materiaal met een hoge diëlektrische constante en polykristallijn silicium, waaruit de rest van de gate is gemaakt, zorgt echter voor een aantal problemen. Ten eerste mogen er geen oneffenheden tussen de twee materialen zijn, anders wordt het voltage waarop de transistor schakelt te hoog. Ook treedt er een effect op dat 'phonon scattering' heet, dat gerelateerd is aan de kwantummechanica en er voor zorgt dat de elektronen minder snel kunnen bewegen.
Ook voor dit probleem heeft Intel een oplossing gevonden, door het polykristallijn silicium te vervangen door een metaal in combinatie met een speciaal en nieuw fabricageproces. Het uiteindelijke resultaat is een high-k metalen gate transistor met zo goed als geen lekstroom als hij 'uit' is en zo goed als geen weerstand als hij 'aan' staat. Met andere woorden, een transistor met eigenschappen die elk record breken.
