Als persoon is het burgerinitiatief Stop Killing Games, bedoeld om games langer beschikbaar te houden, een goede zaak. Maar als journalist wordt ook verwacht dat we objectief en neutraal blijven, en soms zijn die twee zaken zeker bij technerds moeilijk te scheiden.
Al bijna een jaar loopt er op ons feedbackforum Geachte Redactie een topic over het Europese initiatief Stop Killing Games. Dat is een beweging waarbij de initiatiefnemers onder andere handtekeningen inzamelen om gameproducenten en -ontwikkelaars ertoe te bewegen games beschikbaar te blijven maken nadat kopers daar geld voor hebben betaald. Dat is al jaren een klacht onder gamers, bijvoorbeeld vorig jaar toen Ubisoft de game The Crew uit launchers verwijderde nadat het de servers offline haalde. Bij zo'n verhaal komen veel vragen op, zoals van wie een game eigenlijk is, wat 'een game kopen' betekent, wat de juridische regels zijn rondom het offline halen van servers ... Stop Killing Games wil antwoorden afdwingen en nieuwe regels scheppen.
Dat is een nobel doel, althans, als je geen game-uitgever bent. Op Tweakers-HQ lopen ook amper redacteuren rond die niet regelmatig een console aanzetten of zelf pc's bouwen. Ook hen gaat de filosofie van Stop Killing Games doorgaans aan het hart – niemand wil betalen voor een game die na een paar jaar niet meer speelbaar is.
Aanjagend effect
Media hebben een ingewikkelde rol in het succes van petities. Het is correct dat dat een aanjagende rol kan zijn door over een initiatief als dit te schrijven. Maar dat is een neveneffect of zou in ieder geval een neveneffect moeten zijn. Het is niet de hoofdtaak van journalistiek om een petitie aan een meerderheid te helpen, zoals sommige gebruikers suggereren. Als dat gebeurt, is dat hooguit bijvangst, die je vervolgens goed of niet goed kunt vinden. Daarom is een reactie zoals 'het zou mooi zijn als Tweakers daar nog een steentje aan kan bijdragen' heel nobel en goedbedoeld, maar niet juist.
Als journalisten proberen we er alles aan te doen onze persoonlijke voorkeuren buiten ons werk te houden. Daarom schrijven we niet ineens over petities terwijl we dat normaal niet doen, alleen maar omdat we achter het doel staan, net zo min als dat we niet méér schrijven over Kickstarters die we zelf tof vinden of politieke wensen waar we zelf achter staan.
Voorkeur
De ene keer is dat makkelijker dan de andere keer. Als wij onze thuis-pc bouwen, hebben we een voorkeur voor AMD of Intel, in ons besturingssysteem hebben we ook een voorkeur tussen Windows of Linux en journalisten zijn net echte mensen met normen en waarden die gaan stemmen. En ja, als we games kopen, willen alle redacteuren hetzelfde als wat Stop Killing Games wil. Maar als lezers van ons verwachten dat we AMD en Intel gelijkwaardig behandelen, moeten we ook hetzelfde doen met Stop Killing Games. Dat betekent: dezelfde journalistieke behandeling en geen voorrang omdat we het doel belangrijker vinden dan het andere doel.
:strip_exif()/i/2007623130.jpeg?f=imagenormal)
Dat betekent in de praktijk dat we consistent proberen te zijn in onze nieuwsselectie. We schreven eerder bijvoorbeeld al dat we de mening van belangenorganisaties niet snel oppakken, net zoals we nooit over beginnende crowdfundingprojecten schrijven. Hetzelfde doen we met petities. Die zijn namelijk snel gestart: tegenwoordig is een account aanmaken bij een van de vele websites die dit faciliteren al genoeg. Als iemand dus een petitie start, pakken we dat alleen op bij hoge uitzondering, bijvoorbeeld als de oprichter een bekend persoon is. Over petities schrijven we als de deadline is gehaald of als er een andere nieuwswaardigheid aan zit, maar niet om het initiatief te promoten of om het meer aandacht te geven dan het al krijgt.
Geen willekeur
De terughoudendheid om over petities te schrijven, komt deels voort uit een angst voor willekeur. Want waarom zouden we wél schrijven over Stop Killing Games, maar niet over een petitie die EA oproept Anthem te behouden? Anthem is bekend, zeg je? Oké, maar moeten we dan niet ook schrijven over het veel minder bekende Subnautica? Om maar aan te geven: het is nagenoeg onmogelijk een goede lijn te trekken in de petities waar je wel en niet wilt, en moet, schrijven.
/i/2007623132.png?f=imagenormal)
Al het bovenstaande betekent dan ook niet dat we helemaal nooit over initiatieven zoals Stop Killing Games schrijven. Integendeel: we schreven er zelfs veel over. We begonnen met een achtergrondverhaal over het eigendom van games en schreven een zeer goed gelezen achtergrondartikel over de petitie. Maar daar moet wel een nieuwsaanleiding voor zijn. Ook toen schreven we erover. We schreven dat het vereiste aantal handtekeningen in Nederland werd gehaald en later dat de mijlpaal van een miljoen handtekeningen was gehaald. En spoileralert: op zaterdag verschijnt er nog een artikel over wat er nu gaat gebeuren met de petitie.
Dat zijn feitelijke nieuwsaanleidingen, die nieuwswaardig zijn en we daarom als zodanig kunnen oppakken. Dat is heel wat anders dan zomaar, ogenschijnlijk uit het niets, iets schrijven in de hoop dat een petitie daarmee over de eindstreep komt vanuit onze eigen voorkeur. Het eerste is nieuws; het tweede zou tegen activisme aan zitten.
Update, 14-7 - In het artikel stond dat er een petitie was die Sony opriep Anthem te redden, maar dat moet EA zijn.
Over dit artikel
In onze serie Nieuwsblogs schrijven we iedere twee weken over welke redactionele keuzes we maken. Waarom besluiten we bepaald nieuws wel of juist niet te verslaan? Hoe kwam een artikel tot stand en waar maakten we fouten?
Je kunt al onze artikelen in deze serie op deze pagina teruglezen.