Het is natuurlijk heel leuk dat we gas hebben uitgespaard. Maar laten we welwezen, in de winter hebben we niets aan zonnepanelen en vaak ook niets aan windmolens. Dan moeten er alsnog conventionele energiecentrales worden ingeschakeld om aan de elektriciteitsbehoefte te voldoen. En dat kost heel veel geld, als je fossiele (!!!) centrales achter de hand moet houden die maar voor een deel worden benut. Dat vergeten veel mensen! 99 Miljard Euro die we in heel Europa (!) aan gas uitsparen zijn we op die manier snel weer kwijt. Dat is als een vliegenscheet in de dampkring!
Zo lang we die zonne- en windenergie niet op een efficiënte manier kunnen opslaan en met minimaal rendementsverlies weer kunnen gebruiken, is die elektriciteit weliswaar schoon en relatief goedkoop, maar ongeschikt om een stabiele elektriciteitsvoorziening te garanderen. Bovendien, als we ons hele wagenpark willen 'elektrificeren' dan zou de hele Noordzee vol met windmolens moeten staan en de halve Sahara vol met zonnepanelen moeten liggen. Dat gaat 'm dus niet worden!
De enige energievorm die zonder veel aanpassingen aan onze infrastructuur kan worden ingezet en ingepast is KERNENERGIE. Die energiebron is schoon, betrouwbaar en onderhoudsvriendelijker dan de hondereden windmolens op zee. Verder kan de 'overtollige' elektriciteit worden gebruikt om milieuvriendelijk waterstof te produceren voor onze zware industrie.
Op het gebied van nucleaire energieopwekking zijn er zeer interessante ontwikkelingen. Naast de veelgenoemde thoriumreactor, die moeilijk van de grond lijkt te komen, is de zgn. 'SMR' (small modular reactor) volop in ontwikkeling. De Russen passen die op dit moment al toe in Siberië waar er geen infrastructuur is, en in China, de VS en het VK is men hard opweg met ontwikkelen.
Het gaat hier om reactoren met een vermogen van zo'n 100 MW die prima geschikt zijn om te worden geplaatst in gebieden waar er bijv. weinig koelwater voorhanden is en bij grootverbruikers. Dit type reactor is bovendien zeer veilig omdat de minste of geringste verstoring het splijtingsproces onmiddellijk stillegt.
Een ander reactortype dat in ontwikkeling is, is de zgn. 'MSR' (molten salt reactor). Deze heeft als voordeel dat hij, naast uranium 235, ook kan worden 'bijgevoed' met het kernafval dat nu ondergronds wordt opgeslagen in zoutkoepels, en dus een oplossing voor een gigantisch milieuvraagstuk kan bieden.
Moraal van dit verhaal:
De insteek om de energievoorziening te de-carboniseren m.b.v. zonne- en windenergie is uiteraard lovenswaardig, maar niet realistisch en bovendien niet betrouwbaar genoeg.
- Onze industrie kan heeft een stabiele energievoorziening nodig en kan niet vertrouwen op bronnen die te sterk fluctueren.
- Bij gebrek aan batterijen die de gigantische vermogens (we hebben het hier over vele TWh!!!) eventueel zouden kunnen opslaan als er te veel windenergie is wil men waterstof maken m.b.v. elektrolyse (een zeer inefficiënt proces), om die waterstof vervolgens op een ander tijdstip weer met veel energieverlies om te zetten in elektriciteit. Daardoor blijft er van die schone energie uiteindelijk zó weinig over dat het niet meer rendabel is.
- Batterijen voor huishoudens en auto's bestaan weliswaar al, maar zijn erg duur en plegen een aanslag op het milieu; al dat lithium moet immers worden ontgonnen en er is onvoldoende lithium op aarde om alle huishoudens en auto's van batterijen te voorzien.
- Het kost kapitalen om een nieuwe infrastructuur aan te leggen en te onderhouden, vooral op zee.
- Windmolens zijn extra onderhoudsgevoelig. Immers, bij alles wat draait treedt wrijving op. Zeewater en draaiende onderdelen vormen geen goede combinatie.
- De produktie van generatoren voor windturbines valt en staat bij de beschikbaarheid van zeldzame elementen als bijv. Neodymium, dat nu m.n. uit China komt. Dat kan een probleem worden.
- Als we de 'primaire energie' (dat zijn alle fossiele brandstoffen plus kernbrandstoffen) zouden willen vervangen door zonne- en windenergie dan komen we aardoppervlak te kort.
- Klinkt misschien kinderachtig, maar windmolens maken veel slachtoffers onder vogels en zorgen voor zgn. infrasone geluidsoverlast door de trillingen die ze veroorzaken.
Tot slot.
In het pre-industriële tijdperk waren hout en wind- en waterkracht onze belangrijkste energiebronnen. Daarna ontdekten we steenkool, vervolgens aardolie en aardgas en daarna de kracht van kernenergie en we ontwikkelden zonnepanelen voor ruimtevaartuigen. Dat kan allemaal als vooruitgang worden gezien. Maar om vervolgens weer windmolens te gaan bouwen, dat voelt als een stap terug in de tijd, een nostalgisch idee dat is omringd door de geur van oma's koffiemolen.
[Reactie gewijzigd door Sjr03p op 24 juli 2024 10:10]