Aangezien chips zo belangrijk zijn voor alles van auto's tot banken tot thuiscomputers, kan deze Just-in-Time delivery gezien worden als onverantwoord.
Het betreft niet alleen chips hoor.
Toen Just-in-Time-delivery is ingevoerd, zeg, pak hem beet tweede helft jaren 90, waren dergelijke chips inderdaad nog niet zo omvangrijk overal in geïntegreerd. Destijds was er nog veel dat in voorraad gehouden werd, maar wie voorraden aanhield had steeds meer een concurrentieel nadeel.
Het houden van voorraad kost geld, zoals ik al zei de waarde van de ingekochte producten, plus het gebouw (magazijn) plus de rente op het geld dat je geleend had om dat gebouw en die voorraad te financieren. Destijds was de rente ook nog niet zo laag als nu. Tegelijkertijd verbeterde de logistiek aanzienlijk. Het werd steeds voordeliger om zo in te kopen dat de benodigde grondstoffen/onderdelen pas binnen komen, net voordat ze in het productieproces/assemblageproces nodig zijn.
Als jij veel voorraad aanhield dan was je product dus gewoon duurder. Je klanten gaan naar de concurrent.
Voorraden kosten veel geld, en met name als de voorraden verouderen, dan kost je dat veel geld. Je ziet dat nu heel sterk in de smartphone-handel. Een topmodel telefoon is gewoon geen fluit meer waard als de volgende generatie SoC is uitgekomen. Je voorraad telefoons is niets meer waard, maar je hebt dus wel leningen afgesloten om die in te kopen - tegen de volle prijs en die zijn niet verminderd.
dat speelt dus niet alleen in de smartphone-branche, maar overal, en het sterkst waar de technologische ontwikkelingen snel gaan: ICT, opslag (harddisks, SSD's, Grafische kaarten, SoC's). In 2011 waren het de harddisk-fabrikanten die het zwaarst getroffen werden. Later hebben we problemen gezien met D-RAM-chips, nu zijn het SoC's en CPU's, met name, ARM-chips omdat die tegenwoordig dus overal gebruikt worden, niet alleen smartphones, tv's, maar dus blijkbaar ook auto's en waarschijnlijk in talloze andere applicaties, waarvan je het van de meeste niet eens ziet.
In goede tijden dan, want zo'n bedrijf zou het vandaag juist beter hebben en winsten kunnen pakken die anderen moeten laten liggen.
Klopt. Het artikel dat @
kr4t0s linkte, en waar ik uit aanhaal schrijft aan het eind
This isn’t the first time Toyota has overcome a pandemic obstacle. In early 2020 the automaker quickly learned to maneuver through the lockdowns, implementing infection prevention measures and ramping up production in China, where virus-related disruptions dissipated relatively early on. That helped it churn out a record number of vehicles each month since August, unseating Volkswagen AG to become the world’s top-selling automaker for the year.
Wat waarschijnlijk wel een factor van betekenis is, is de marktmacht die Toyota heeft. Daardoor kunnen ze waarschijnlijk ook de benodigde chipvoorraden aangevuld kunnen krijgen waar dat die kleinere fabrikanten niet lukt. VW heeft ook wel die marktmacht, maar zal, omdat het zelf onvoldoende op voorraad heeft, niet de flexibilteit hebben om door te kunnen produceren. Veelzeggend is dat VW dus vorig jaar al veel (bijna alle) fabrieken stil legde omwille van
- te veel medewerkers besmet
- lage vraag
https://www.ad.nl/auto/vo...to-s-produceren~a14dec83/
https://www.dvhn.nl/econo...-produceren-25470544.html
https://www.automobielman...er-terug-door-lage-vraag/
maar dat ze ook tekorten hebben aan andere onderdelen, zoals accu's.
https://www.rtlnieuws.nl/.../volkswagen-id-3-id4-accu
https://www.automobielman...ips-ook-tekort-aan-accus/
Of dat bij andere autofabrikanten speelt weet ik niet, wel zie ik dat sommige kranten dat wel in hun koppen suggereren.
https://www.volkskrant.nl...e-weinig-accu-s~b8cb3e97/Dit vergroten van voorraden en zekerheden zou kunnen worden afgedwongen met wetgeving, maar dat zou per land gaan of in handelsverdragen. Daar zal niet genoeg prikkel voor zijn, en zou ook een erg zware ingreep zijn in markten.
De neoliberale politiek van de laatste 30 jaar zal dit waarschijnlijk verhinderen.
Het liefst zou er een midden ontstaan tussen snelle winstmaximalisatie én het kunnen incasseren van een grote tegenvaller of verstoring.
Ik verwacht niet dat veel fabrikanten hun beleid zullen aanpassen. Vooral elektronica moet het hebben van grote aantallen, maar heeft ook steeds meer te maken met snellere veroudering. Men produceert steeds meer in batches. Men maakt een batch onderdelen en verwerkt die in een batch eindproducten, en als het als er van die onderdelen een nieuwe generatie is ontwikkeled/geproduceerd, ontwerpt en maak men een nieuwe serie eindproducten. Tussendoor legt men steeds vaker de fabriek stil.
Als particulieren worden wij ook verwacht een financiële klap te kunnen opvangen.
Vroeger was dat niet. Als je ergens een baan gevonden had, zat je gebeiteld voor het leven. Tegenwoordig krijg je als werknemer steeds vaker slechts een tijdelijk contract (ook als men niet in batches produceert) en ook de bedrijven vallen steeds vaker om, of worden overgenomen door grotere partijen of hedgefunds. Reorganisaties zijn aan de orde van de dag, want de winstgevendheid voor de aandeelhouders moet worden vergroot. Was vroeger een rendement van 8% per geïnvesteerde euro normaal (bij de bank kreeg je op spaargeld 6%) tegenwoordig eist de investeerder 15, 20, 30% (en krijg je bij de bank niets meer, moet je zelfs gaan betalen) Maar juist vanwege dat tijdelijke contract, en tussentijds steeds zonder inkomen zitten hebben juist steeds minder mensen een financiële buffer.
Deze periode kan een wake-up-call zijn die kan zorgen voor een veel betere periode over enkele jaren. De chipmakers zullen graag aan alle vraag voldoen, die prikkel is er uiteraard. Dus het is een kwestie van tijd voordat het aanbod stijgt. Hopelijk dan ook met iets meer zekerheid en robuustheid.
Kan, maar ik betwijfel of het gaat gebeuren. Dit bericht gaat over Intel, dat nu ook in chips voor andere toepassingen gaat investeren, maar ik lees in de reacties dat Intel al jaren kampt met tekorten in de chipproductie. Zoals eerder aangehaald waren er een paar jaar geleden tekorten aan geheugenchips, DRAM, maar ook permanent geheugen. Daarna is er heel kort een overschotje geweest, van een niveau dat nauwelijks naam mag hebben, maar het gevolg was dat de nieuwe geheugenfabrieken niet genoeg opbrachten. Daarom is men tegenwoordig heel voorzichtig, en laat liever een tekort bestaan, als dat men weer een varkenscyclus doorgaat.