Sfeervol
Samengevat
Arkane Studios heeft Prey van een prachtige spelwereld voorzien, met een indrukwekkend groot, mooi en gedetailleerd ruimtestation Talos I, waar je heerlijk in rond kunt zwerven, op zoek naar uitwegen, aanwijzingen en hulpmiddelen. Hetzelfde geldt voor het verhaal en vooral voor de vele kleine verhaaltjes waar je in meegezogen wordt. Het is pure sciencefiction die ongemakkelijke vragen stelt over ethische kwesties. Die vragen zijn bovendien mooi verweven met de gameplay, waarin je uitgedaagd wordt om het jezelf moeilijk te maken. Alleen het vechten is niet zo goed als we gehoopt hadden. Je bent zelf aan de trage kant, terwijl je tegenstanders juist snel zijn. Daar is best mee te werken, maar prettig is anders. Dat had wat spannender gemogen. Verder hadden we wat last van bugs, en dat is natuurlijk nooit fijn. Toch biedt Prey een lekkere combi van verhaal, level design, stijl, muziek en speelstijlen, en die pluspunten wegen ruimschoots op tegen de minpunten.
Eindoordeel
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 4 en Xbox One
In veel previews of reviews van Prey komt een vergelijking met BioShock voor. Een wat vreemde vergelijking, aangezien BioShock zich afspeelt in onderwaterstad Rapture en Prey zich afspeelt aan boord van een ruimtestation. Als je Prey dan toch wilt vergelijken, zijn er veel meer games die zich afspelen in een ruimtestation dan in een onderwaterstad. Prey is veel meer sciencefiction dan BioShock, compleet met een vervreemdend uitgangspunt en nog vreemdere plotwendingen. De game is ook futuristisch; het geheel speelt zich af in 2032, in een alternatieve werkelijkheid.
Maar los van de locatie gaat het in de vergelijking met BioShock misschien eerder om de sfeer van beide games, om het kleurgebruik, met warme tinten rood en bruin die op veel locaties overheersen. Om de soms wat barokke luxe die je treft aan boord van Talos I, het ruimtestation waar Prey zich afspeelt en dat enigszins doet denken aan Rapture. Waar sfeer een sterke kant is van de BioShock-games, geldt dat zeker ook voor Prey. Ontwikkelaar Arkane Studios heeft zijn best gedaan of Talos I. Van de beide delen Dishonored weten we dat de studio een mooie spelwereld kan maken, en dat doet hij nu weer. Alleen is de sfeer dit keer totaal anders.
Gameplaybeelden van onze run door de Windows-versie van Prey.
De Talos I is groot
Arkane heeft zijn best gedaan op Talos I. Het is een enorm schip. Je kunt het van buiten bekijken, tijdens een ruimtewandeling, en dan valt pas op hoe groot het gevaarte is: zo'n 600 meter lang. Dat je het geheel kunt verkennen, blijkt wel als je laat in de game nog een keer aan de ruimtewandel gaat. Dan zie je de vele blauwe markeringen van de questtracker, die je door heel het ruimtestation sturen, met de afstanden tot de vele doelen die je hebt. Want er is veel te doen in Prey. Er is de glimmende buitenkant, de mooie lobby die niet zou misstaan in de Trump Tower, en de luxe onderkomens van het personeel, compleet met restaurant, filmzaal, zwembad en fitnessruimte. Maar er zijn ook de industriële delen: de enorme kernreactor die het schip aandrijft, de al net zo indrukwekkende waterzuiveringsinstallatie, en de oude kern van de Talos I, waar al decennia onderzoek wordt verricht. Het zijn spartaans ingerichte ruimtes die er zeer geloofwaardig uitzien.
/i/2001503133.png?f=imagenormal)
Vergeet het origineel
Wat ook opvalt, is dat deze Prey niets heeft te maken met zijn voorganger. Je bent hier geen indiaan die tegen de muren op kan lopen, maar een zeer aardse wetenschapper die onderzoek doet naar zeer realistische aliens. Die aliens zijn uiteraard gevaarlijk, maar gelukkig zitten ze opgesloten aan boord van de Talos I. Het gevaar is echter dat ze wellicht uit weten te breken en mogelijk naar aarde weten te ontsnappen. De Talos I is niet alleen gebouwd om de aliens, Typhon genaamd, gevangen te houden, maar ook om onderzoek te doen naar de bijzondere eigenschappen van de gevaarlijke wezens. Daar start jouw aandeel in het verhaal: jij staat, samen met je oudere broer, aan het hoofd van het onderzoek. Samen proberen jullie eigenschappen van de Typhon op mensen over te brengen via zogenaamde Neuromods, implantaten in de hersenen die het menselijk functioneren zouden moeten verbeteren. Een operatie die uiteraard niet zonder gevaar is, om maar te zwijgen over de ethische kanten van de zaak.
/i/2001503123.jpeg?f=imagenormal)
Beide komen in Prey uitgebreid aan bod. Sterker nog, de ethische kant staat centraal in het verhaal terwijl de technische kant de ruggengraat van de gameplay vormt. Dat verhaal, of eigenlijk meer het schrijfwerk, is uitstekend, van de grote lijn tot de kleine details: van de vele kleine briefjes en de vele bladzijden uit boeken die je ziet rondslingeren, tot de e-mails die de opvarenden van de Talos I elkaar schrijven. Dat het schrijfwerk zo veel indruk maakt, komt ook doordat Arkane heel goed heeft nagedacht over de achtergrond van het verhaal, over de Talos I en het vele personeel aan boord.
Liefde, ruzie, verraad
Het ruimteschip lijkt verlaten, er lijken geen overlevenden meer aan boord, maar door de vele sporen van onderlinge communicatie gaan de opvarenden bijna voor je leven. De Talos I komt goed naar voren als een heuse minisamenleving, met elke vorm van menselijk gedrag. Liefde, ruzie, verraad, handel, bedrog, ongehoorzaamheid, het komt allemaal voorbij in de vele kleine verhaaltjes die je onderweg tegenkomt. Het mooie van Prey is dat het ook zin heeft om erin mee te gaan, om de moeite te nemen de vele verhaaltjes te volgen. Veel van de vele side missions die je op die manier tegenkomt bestaan uit verschillende stappen, en gedurende die stappen ontdek je de geheime hoekjes en gangetjes van de Talos I. Op die manier kom je achter de vele gesloten deuren, op die manier vind je de aanwijzingen en hulpmiddelen die goed van pas komen in het grote verhaal, de verhaallijn rond Morgan Yu en de Typhon. Op die manier kom je bovendien aan de broodnodige voorraden die je nodig hebt om te overleven aan boord van de Talos I.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De launch trailer van Prey.
Zoeken en puzzelen
Het is knap hoe Arkane die vele kleine verhaaltjes laat bijdragen aan het grotere geheel. Ze zijn niet alleen leuk om te volgen, er komt vaak ook nog behoorlijk wat puzzelwerk bij kijken. Sommige van die side missions zijn lastig te vinden, al zit de game zo goed in elkaar dat er voor de ware puzzelaar de nodige aanwijzingen zijn te vinden. Zoek je een personeelslid? Iedereen heeft een armband die waargenomen kan worden. Als je de juiste computer in het enorme ruimtestation weet te vinden, kun je de persoon tracken en verschijnt de aanwijzing als een blauw icoontje in beeld. Niet dat het daarmee makkelijk wordt, want het icoon geeft alleen richting en afstand aan, en je weet nooit wat je onderweg voor obstakels tegenkomt. Het kan zelfs irritant zijn dat je ziet dat je dichtbij bent, maar het doel toch niet kunt bereiken.
/i/2001503137.png?f=imagenormal)
Langzaam ontrafelen
Toch is dat typerend voor Prey: veel missies vergen geduld en zijn niet in één keer op te lossen. Dat geldt voor het grote verhaal, maar ook voor de vele aanvullende missies. In veel gevallen weet je waar je moet zijn, maar is er een obstakel dat de doorgang blokkeert. Prey is als een web van prachtig in elkaar verweven verhaaltjes, een web dat je heel langzaam leert ontrafelen. Nu we toch op de loftrompet blazen: het tempo van de game is ook goed, met lekker veel afwisseling. Er zijn delen met veel actie, maar ook delen waar je behoedzaam te werk kunt gaan, al sluipend langs de Typhon. Dit wordt afgewisseld met delen waar je rustig kunt verkennen, op zoek naar de broodnodige aanwijzingen of voorwerpen. Al kun je zelden echt op je gemak rondkijken, want de Typhon zijn verraderlijke types die uit het niets op kunnen duiken.
Mooi is ook dat je verdacht lang met maar een klein stukje oppervlak van de Talos I bezig kunt zijn. Wat lijkt op een simpele hal kan veel uitdaging bieden. Je gaat een keer dood, er blijkt een side mission te zijn, er zijn voorraden achter slot en grendel die je alleen kunt bereiken als je eerst wat repareert, en zo is het opeens een kwartier later. Er zijn uiteraard genoeg gangen en halletjes waar je zonder omzien doorheen kunt rennen, maar juist de afwisseling is goed.
/i/2001503109.jpeg?f=imagenormal)
Typhon
De Typhon zijn er in allerlei soorten en maten, en opvallend is dat ook de Mimic, de laagste soort op de Typhon-ladder, tot het einde van de game gevaarlijk blijft. De naam geeft al aan dat een Mimic zich kan vermommen als een willekeurig klein voorwerp. Je kunt dus naar een koffiebeker staren zonder in de gaten te hebben dat het gevaar nabij is. De Mimic kan je met een paar uithalen van zijn lange klauwen makkelijk en snel neerhalen. Dat snelle geldt voor veel tegenstanders in de game. En waar ze traag zijn, hebben ze krachten die je van flinke afstand het leven toch behoorlijk zuur kunnen maken. Ze kunnen bijvoorbeeld je elektrische systemen tijdelijk uitschakelen, zodat de aandrijving van je pak het even niet meer doet tijdens een ruimtewandeling, of zodat sommige wapens tijdelijk niet meer functioneren.
/i/2001503129.png?f=imagenormal)
GLOO Canon
Uiteraard beschik je zelf over de nodige tegenmaatregelen. Daarbij gaat het om een handvol verschillende wapens die in beperkte mate kunnen worden opgewaardeerd. Je arsenaal is echter klein, met klassiekers als een pistool en shotgun, en wat exotischer wapentuig als de GLOO Canon en Q-Beam. Met die eerste schiet je grote klodders lijm waarmee je tegenstanders vast kunt pinnen. Erg handig tegen de snelle Typhon. De Q-Beam kookt een Typhon langzaam, tot hij uit elkaar barst. De Beam heeft een flink bereik en is onmisbaar tegen de sterkere Typhon. De Q-Beam moet echter even op gang komen, wat hem lastig maakt in gebruik. Daarmee heb je een mager arsenaal. Veel meer dan een handvol wapens heb je niet. Het maakt de game tricky, want met de vrij trage wapens moet je het opnemen tegen snelle Typhon.
Je kunt je arsenaal echter aanvullen, als je gebruikmaakt van Neuromods. Die kun je gebruiken om je fysiologische eigenschappen te verbeteren. Enerzijds kan dat bij je menselijke kant, zodat je meer Health hebt, meer Stamina, meer kunt tillen, beter kunt hacken en beter kunt mikken. Interessanter wordt het als je leert om eigenschappen van de Typhon over te nemen. Dan kun je opeens ook razendsnel een paar meter verder zappen, kun je ook elektrostatische schokgolven uitzenden en het brein van vijanden tijdelijk stilleggen. Met die buitenaardse opties wordt het leven een stuk makkelijker.
/i/2001503125.png?f=imagenormal)
De ethische kant
Daarbij duikt echter ook de ethische kant op, die op een mooie manier is verwerkt in de game. Er wordt in het verhaal aan gerefereerd, maar ook in de gameplay. In het verhaal wordt de vraag opgeworpen of we wel dergelijke vreemde invloeden willen en wat dat betekent voor de mensheid. In de game wordt er op een andere manier op ingespeeld. Zo kun je kiezen waar je de vele Neuromods die je kunt bemachtigen aan spendeert. Je maakt zelf uit of je de vele Neuromods die je bemachtigt in de game spendeert aan menselijke eigenschappen of aan buitenaardse. Dat heeft gevolgen. Aan boord van de Talos I zijn de nodige turrets te vinden. Die hebben een sensor die herkent of ze een mens of een alien voor zich hebben. Op aliens wordt geschoten, op een mens niet. Als je te veel buitenaardse eigenschappen aanboort, zullen de turrets je beschouwen als buitenaards. Dat gebeurt al snel. En er zijn meer situaties waarbij het niet wordt gewaardeerd als je buitenaardse invloeden hebt.
/i/2001503131.png?f=imagenormal)
Het is ook hoe de makers je uitdagen. We hebben de handschoen opgepakt door tijdens een doorloop enkel menselijke trekken te verbeteren en geen enkele Neuromod te besteden aan buitenaardse eigenschappen. Dat maakt de game inderdaad een stuk spannender, ook omdat Prey een game is van schaarste. Zeker in het middenstuk van de campagne kun je behoorlijk krap komen te zitten. Ondanks dat we veel tijd besteed hebben aan side missions, om zo veel mogelijk voorraden aan te leggen, hebben we confrontaties gehad waar we nog leven over hadden, maar totaal geen munitie meer - en dus de strijd moesten staken om toch nog maar een rondje door de Talos I te lopen, op zoek naar grondstoffen. Later in de game, als de uitdaging groter wordt, is er gelukkig weer van alles te vinden.
Zoek de combi
Vechten in Prey is daarmee zelden een zaak van run and gun. Naar voren rennen en in het wilde weg schieten op alles dat beweegt is zelden raadzaam. Daar zijn je wapens te traag voor, heb je te weinig munitie en ben je simpelweg niet sterk genoeg. Vechten in Prey vergt wat denkwerk. Gooi een Nullwave Transmitter naar een Typhon die je van afstand pijn kan doen, zodat hij tijdelijk zijn buitenaardse krachten niet kan benutten. Gebruik een EMP Charge om mechanische tegenstanders tijdelijk lam te leggen en bedenk dan welk wapen het meest effectief is. Dat varieert sterk per tegenstander en het is van levensbelang om het juiste wapen en vooral de juiste munitie op voorraad te hebben. Het gaat daarmee dus vooral om het vinden van de juiste combinatie, want de meeste tegenstanders schakel je uit met een tweetrapsraket: eerst schakel je hun voornaamste wapen uit, en daarna knabbel je aan hun Health. Als je dat eenmaal door hebt, worden gevechten een stuk eenvoudiger.
/i/2001503111.jpeg?f=imagenormal)
Recyclen
Overigens zijn er in de game flink wat Neuromods te bemachtigen, maar lang niet genoeg om al je opties vrij te spelen. Zelfs toen we ons enkel op de menselijke helft van het opwaardeerschema toelegden, hadden we lang niet alle opties vrijgespeeld. Het is dus kiezen. Er is daarbij steeds genoeg om je te verleiden: een kist die de doorgang blokkeert en je op kunt tillen als je wat Neuromods investeert, een deur die je kunt hacken met een hogere rang, een confrontatie die je verliest omdat je wapens niet krachtig genoeg zijn, of je Health te laag.
Het investeren van Neuromods past in een ander aardig mechanisme van de game, namelijk het recyclen van materiaal. Net als dat er veel te lezen valt, kun je ook van alles oppakken en meenemen in je rugzak. Van propjes papier en bananenschillen tot stukken koperdraad en kapotte harde schijven, alles is op te rapen en te recyclen. Als je vervolgens de juiste blauwdruk weet te vinden - vaak verstopt in side missions - kun je op basis van de grondstoffen die je hebt gewonnen munitie en medicijnen maken. Doordat wapens en vooral munitie verder schaars zijn, heb je de zelf gefabriceerde spullen hard nodig. Opnieuw een stimulans om de Talos I te verkennen.
/i/2001503119.jpeg?f=imagenormal)
Prey is verder een game die je behoorlijk kan laten schrikken. Juist doordat het geen horrorgame is, maken de schrikmomenten flinke indruk. Het zijn er niet heel veel, maar memorabel zijn ze wel. Niet alleen de Typhon zelf kunnen je laten schrikken, ook op andere momenten pakt Arkane je bij de lurven. Dat wordt versterkt door de muziek en geluiden in de game, die de gameplay op uitstekende wijze ondersteunen. Waar de Talos I al sfeervol is, is de muziek dat zeker, al onderstreept de muziek doorgaans juist de enge kant van de game. Een mooi contrast.
Bugs
Geheel zonder problemen is Prey helaas niet. Bij het spelen van de Windows-versie kwamen we zo hier en daar wel wat bugs tegen. Een koffiebeker die onbedoeld in de lucht zweefde, een wasbak waar de afvoer ontbrak, een Typhon die achter een boom bleef steken; dat soort werk. Bovendien liet de game ons testsysteem een keer volledig vastlopen. Gelukkig zijn er veel savegames en raden de makers je aan om ook zelf veel quick saves te maken. Maar het hoort uiteraard niet. Behalve de crash is het gelukkig niet heel storend.
Wasbak met en zonder afvoer.
Conclusie
Arkane Studios heeft Prey een prachtige spelwereld gegeven, met een indrukwekkend groot, mooi en gedetailleerd ruimtestation waar je heerlijk in rond kunt zwerven, op zoek naar uitwegen, aanwijzingen en hulpmiddelen. Het is een ware ode aan game design, met erg veel afwisseling. Hetzelfde geldt voor het verhaal en vooral voor de vele kleine verhaaltjes waar je in meegezogen kunt worden. Het is pure sciencefiction, maar dan van de betere soort, het soort dat ongemakkelijke vragen stelt over ethische kwesties. Die vragen zijn bovendien mooi verweven met de gameplay, waarin je uitgedaagd wordt om het jezelf moeilijk te maken door buitenaardse invloeden af te zweren. Het is daarmee ook een game die je op verschillende manieren kunt spelen.
Alleen het vechten is niet zo goed als we gehoopt hadden. Je bent zelf aan de trage kant, terwijl je tegenstanders juist snel zijn. Daar is best mee te werken, maar prettig is anders. Vooral wie op ouderwetse vuurwapens vertrouwt, zal daar last van hebben. Tegelijk is het knokken een zaak van het uitdokteren van de juiste combinatie van hulpmiddel en wapen. Als je die door hebt, dan is het vechten statisch en zelden uitdagend. Dat had wat spannender gemogen. Verder hadden we wat last van bugs, en dat is natuurlijk nooit prettig. Toch biedt Prey een lekkere combi van verhaal, level design, stijl, muziek en speelstijlen, en die pluspunten wegen ruimschoots op tegen de minpunten. De liefhebbers van games als System Shock, Deus Ex en Dishonored hebben er met Prey een heerlijk avontuur bij, waarin erg veel valt te beleven.
Eindoordeel