The Legend of Zelda: Breath of the Wild

Vertrouwd, vernieuwend en goed

Link, Zelda en Ganon

Niet alleen de spelwereld zit goed in elkaar, het geldt ook voor de rest van de game. Zo heb je genoeg te doen, en dat is op allerlei manieren nog uitdagend ook. Van moeilijk te verslaan tot moeilijk te vinden, moeilijk te bereiken en moeilijk bij elkaar te krijgen. Al vrij snel in de game wordt duidelijk wat het grote doel is. Uiteraard ben je weer gewoon Link, moet je ook weer gewoon prinses Zelda redden en is Calamity Ganon weer je grootste tegenstander. Het overgrote deel van de game besteed je echter aan de voorbereiding op het eindspel, en daarvoor dien je vier Titanen te vinden, gekoppeld aan de vier elementen vuur, water, lucht en aarde. Dat is de rode draad. Daarnaast zijn er niet alleen talloze side missions die je kunt uitvoeren, maar ook een uitgebreide verzameling herinneringen die je kunt verzamelen. Het zijn herinneringen van Link aan Zelda, die hij kennelijk in de periode voorafgaand aan de game is kwijtgeraakt. Die side missions zijn geheel optioneel, maar leiden in veel gevallen tot extra gameplay-mogelijkheden en zijn dus zeer nuttig om op te pakken. Los daarvan is er dus nog de zoektocht naar torens en dungeons, en naar wapens en uitrusting die je wapenen tegen de elementen.

Trage start

De game wordt steeds leuker. Het komt allemaal wat langzaam op gang. Sterker nog, de eerste uren zijn misschien zelfs een beetje saai, maar de game is zo uitgebreid dat het er uiteindelijk niets meer toe doet. Je krijgt steeds meer te doen, en kunt steeds meer bereiken, zodat je langzaam steeds meer in de game wordt gezogen. Dit hadden we nog niet gemeld, maar Breath of the Wild is uitgebreid, erg uitgebreid, en is goed voor heel veel uren vermaak. Alle Zelda-games zijn uitgebreid, maar Breath of the Wild spant op dat vlak de kroon. Daarom is het handig dat je kunt teleporteren naar dungeons of torens die je eerder bezocht, om zo wat reistijd te besparen. Om die reden is het ook handig dat je paard kunt rijden, al kun je het paard niet altijd bij je houden. Als je een stuk met je paraglider vliegt, of een steile wand beklimt, blijft je paard achter.

We gaven al aan dat we over de grafische stijl van de game zeer zijn te spreken. Of het op de Switch helemaal tot zijn recht komt is de vraag, maar in artistiek opzicht is Breath of the Wild een pareltje. De cell-shaded stijl, het kleurgebruik, de gewone tegenstanders en vooral ook de bosses zijn allemaal goed bedacht en nog in toenemende mate uitdagend ook. Ook de gebouwen en nederzettingen die je tegenkomt zijn mooi en gevarieerd, al is en blijft de natuur - de bergen, de bossen, de woestijnen en de moerassen - de sterkste troef van de game. Daaraan gerelateerd: BotW heeft minimale, maar erg mooie muziek.

• Volgende pagina 7. Conclusie