Een apparaat, drie manieren om te spelen
Nintendo noemde het een uniek evenement in de historie van het bedrijf. Op vrijdag 13 januari organiseerde het Japanse bedrijf wereldwijd diverse sessies waarbij journalisten en andere gelukkigen voor het eerst aan de slag mochten met de nieuwe console, de Nintendo Switch. Het apparaat, dat tot dan toe in nevelen was gehuld, werd uitgebreid voorgesteld aan een online miljoenenpubliek, en aan kleinere groepjes op de diverse fysieke locaties waar de Switch klaarstond om te worden uitgeprobeerd. Ook Tweakers behoorde tot de media die mochten afreizen voor een eerste speelsessie, en waagde zich onder meer aan The Legend of Zelda: Breath of the Wild, Super Mario Kart 8 Deluxe en Splatoon 2. Centraal in de sessie stond natuurlijk de nieuwe hardware, die vanaf 3 maart voor 300 euro verkrijgbaar is.
Kleiner dan verwacht: dat was de gedachte die als eerste door ons hoofd schoot terwijl we ons klaarmaakten voor een eerste potje Mario Kart 8 Deluxe, het spel waarmee de speelsessies met de Switch startten. Nintendo had het Europese journaille verdeeld over Londen, Parijs en Frankfurt, waarbij de Nederlandse pers uitverkoren was om een bezoekje te brengen aan de Duitse stad aan de Main. Ter plekke kon het volledige aanbod aan launch-titels van de Nintendo Switch worden uitgeprobeerd, maar dus ook de net wat later verschijnende, uitgebreide versie van 's werelds meest populaire kartspel, dat op de Tweakers-redactie nog steeds dagelijks wordt gespeeld. Deze Deluxe-versie van Mario Kart 8 was dan ook zeker niet het hoofdgerecht van de dag, maar eerder het bestek waarmee we het hoofdgerecht tot ons konden nemen.
Dat hoofdgerecht was uiteraard de Nintendo Switch zelf. De nieuwe console is in aantocht en er valt veel over te vertellen. Om te beginnen zou je kunnen stellen dat de Switch niet simpelweg een console is. We hebben te maken met een 3-in-1-apparaat, dat dienst kan doen als spelcomputer in de huiskamer, als game-tablet en als tabletop-console. De manier waarop je de twee losse Joy-Con-controllers gebruikt, verandert daarbij ook telkens. Gebruik je de Switch als tablet, dan klik je ze met een schuifsysteem aan weerszijden vast aan het scherm, waardoor er een creatie ontstaat die min of meer een stijlvolle versie van de Wii U Gamepad is. Haal de controllers los, zet het scherm met de standaard die achterop zit rechtop op een tafel, en je hebt een opstelling waarbij je met twee spelers kunt gamen. Beide spelers gebruiken dan één Joy-Con en kijken naar het kleine schermpje. Dan is er nog de constructie waarbij je beide Joy-Cons vastmaakt aan een middenstuk. Het geheel vormt dan samen een traditionele controller. Gamen kan ook dan op het scherm van de Switch zelf, maar die kan ook in een dok gezet worden, dat op zijn beurt middels hdmi aangesloten wordt op je tv. Op deze manier is de Nintendo Switch dus een 'normale' console.
Deze drie varianten brengen veel mogelijkheden met zich mee. Wat dat betreft baart de 'standaard'-modus het minste opzien. Hier heeft de Switch niet direct iets dat het apparaat onderscheidt van andere spelcomputers. Dat wordt anders als je een van de andere varianten gebruikt. In zijn tabletvorm laat de Switch gamers minstens 2,5 en maximaal 6 uur spelen voordat het apparaat moet worden opgeladen. Dat betekent dat gamers hun potje Zelda mee kunnen nemen in de trein en zonder problemen de reis van of naar hun werk helemaal kunnen invullen met avonturen in Hyrule. Alleen dat zou voor veel gamers al genoeg kunnen zijn om de Switch in huis te halen. Ben je eenmaal op je werk en heb je een collega die zin heeft in een potje Mario Kart, dan zet je het scherm los op tafel en kun je direct met twee personen Mario Kart 8 Deluxe spelen, doordat beide spelers maar een van beide Joy-Con-controllers hoeven te gebruiken. Beschik je over nog een Joy-Con-set, dan kun je zelfs met vier spelers tegelijk spelen. Een console meenemen naar iemand anders was nog nooit zo makkelijk.
Zo is ook meteen de naam van het apparaat verklaard. De console neemt verschillende gedaantes aan, afhankelijk van de eisen van de speler op een willekeurig moment, en spelers kunnen daar makkelijk tussen wisselen. We konden helaas niet uitproberen hoe makkelijk het werkt om binnen een game te wisselen van Switch-modus. In theorie is het mogelijk om thuis Zelda op te starten en te gaan gamen, om vervolgens de tablet uit het dok te halen als je weg moet. Je hangt de Joy-Cons aan die tablet en kunt - in theorie - direct doorgaan. Afgaande op de soepele spelervaringen tijdens deze testdag zou het volgens ons best zo kunnen zijn dat dat inderdaad zo werkt, maar zeker weten doen we dat dus nog niet. Dergelijke testjes vereisen meer vrijheid en meer tijd dan Nintendo ons nu, een ruwe zes weken voor release, kon bieden.
Gameplay wint van graphics?
De nadruk lag in Duitsland dan ook niet zozeer op de hardware. Niet de inhoud van de console was het onderwerp, maar wat die inhoud kan betekenen voor het spelen van games op deze nieuwe console. Dat een deel van die games met name bedoeld is om de potentie van de Nintendo Switch zelf te onderstrepen, maakt daarbij niet uit. Sterker nog: dat is wel zo fijn. De minigames van launch-titel 1,2 Switch weten als geen ander de sterke kanten van de Joy-Con-controllers naar boven te brengen. Binnen een half uurtje heb je alle kleine spelletjes wel gehad. Je hebt koeien gemolken, je hebt gedanst en je hebt een schietduel uitgevochten alsof je zelf de hoofdrol speelt in je eigen westernfilm.
Centraal daarin staat een functie van de controllers die Nintendo 'HD Rumble' noemt. Nu kennen we rumble-functies in controllers natuurlijk al wat langer, maar dit is een sterk gemoderniseerde versie van dat concept. Resultaat: de controller is in staat om bepaalde situaties zeer nauwkeurig te simuleren op de controller. Geen spel demonstreerde dat beter dan een spelletje van 1,2 Switch waarbij spelers moeten aanvoelen hoeveel balletjes er verstopt zitten in hun controller. Dat is uit te vinden door de controller heen en weer te bewegen, ermee te schudden, en ga zo maar door. Voel je een, twee of drie balletjes tegen elkaar rollen? Om misschien nog wel meer? In de drie potjes die we speelden, hadden we het aantal ballen twee keer goed geraden. We zijn overtuigd van de potentie van de HD Rumble-feature van de Joy-Cons.
/i/2001369361.jpeg?f=imagenormal)
De Joy-Cons laten zich ook gebruiken als kleinere varianten van de Wiimotes van de Wii en de Wii U. Je kunt de kleine controllers dus ook horizontaal gebruiken, en dankzij de gyroscoop die erin zit zijn ze ook geschikt voor bewegingsbesturing - nog steeds een onmisbare feature voor sommige Tweakers-redacteuren als het op Mario Kart 8 aankomt. Bewegingsbesturing staat ook centraal bij een aantal van de games in het launch-aanbod van de Nintendo Switch. Dat geldt natuurlijk voor een dansspel als Just Dance, maar ook voor het gloednieuwe Arms. In dit vechtspel hebben spelers in beide handen een Joy-Con. Maak stotende bewegingen met een van je armen, en die bewegingen vertalen zich naar slagen in het spel, waarbij er nog tal van variaties zijn. Door beide controllers naar links, rechts, voor of achter te tilten, kun je naar voren of achteren lopen, of strafen. Simpel en effectief. Desondanks zagen we de bewegingen die we bedoelden niet altijd terug op het scherm, maar dat kan natuurlijk ook met gewenning te maken hebben; andere spelers hadden daar ogenschijnlijk minder moeite mee.
Zo worden de meeste vernieuwingen gebracht door de twee controllers. De wetenschap dat de game-tablet die je in je tas hebt op elk moment kan veranderen in een tabletop-console met twee losse controllers, is gaaf. De claim dat de Nintendo Switch voor een nieuwe manier van (samen)spelen zorgt, is daarmee al onderbouwd. Dan hoeven de overige features nauwelijks meer baanbrekend te zijn, en dat zijn ze dan ook niet. Voor de volledigheid: het tablet-deel van de Switch beschikt over een touchscreen. Aan de onderkant zijn twee speakers geplaatst, terwijl aan de bovenkant van het scherm de power-button, de volumeknoppen, een 3.5mm-audiojack en een gamecard-slot zijn te vinden. Ook bevat de tablet net onder het scherm een brightness-sensor en aan de zijkanten van de tablet zijn de rails te vinden waar de beide Joy-Con-controllers in kunnen worden geplaatst.
Audiovisuele stap?
Een nieuwe console zorgt in de regel voor een nieuwe stap op audiovisueel gebied. Of de Switch voor een dergelijke stap zal zorgen, is voorlopig zeer de vraag. Onze eerste indrukken van de grafische prestaties van het apparaat - op basis van onze speelsessies met vooral The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Mario Kart 8 Deluxe - is dat er ten opzichte van de Wii U geen grote stap wordt gezet. Dat is natuurlijk ook niet zo gek. Alle hardware van de Switch moet aan boord van de tablet zitten, met daarbij ook nog een aardige accu. Die accu wordt enigszins gespaard doordat het beeldscherm van de tablet maximaal 720p-beelden vertoont, maar dan nog komt een minimale accuduur van 2,5 uur niet uit de lucht vallen. Wel lijkt Nintendo wat ruimte te besparen op het gebied van opslag; de Nintendo Switch heeft 32GB-flashopslag, wat gezien de huidige maatstaven voor consoles erg laag lijkt, en het idee sterkt dat de Switch meer als speltablet dan als traditionele spelcomputer gezien zou moeten worden. Het apparaat ondersteunt echter ook micro-sdxc-kaartjes tot 128GB, waardoor gebruikers zelf meer opslag kunnen toevoegen.
Wat er verder precies aan de binnenkant van de Switch zit, weten we nog niet. Althans: niet officieel. In december werd wel duidelijk dat er een Nvidia-gpu gebruikt wordt, en volgens geruchten zou het daarbij gaan om de Tegra-soc met een Maxwell-gpu, en niet een nieuwe variant met Pascal-architectuur. Volgens de overlevering wilde Nintendo het productieproces starten voordat de nieuwere componenten van Nvidia gereed waren. Dat verhaal is uiteraard niet bevestigd en dus vooralsnog niet meer dan een gerucht. Hoe de Switch er aan de binnenkant écht uitziet, blijft nog even onduidelijk.
Toch is het best de moeite waard hier nog even op door te gaan. Stel immers dat de Switch inderdaad grafisch weinig, of zelfs niets meer, kan dan de Wii U al kon. Is dat dan erg? Maakt dat de console dan teleurstellend? We neigen voorzichtig naar 'valt wel mee'. Goedpraten willen we het zeker niet, maar het neerzetten van audiovisuele krachtpatsers is nooit de handelswijze van Nintendo geweest. De Japanse fabrikant kiest al jaren zijn eigen weg, en vaak met succes. De Nintendo Switch zou dus best teleur kunnen stellen op het gebied van rekenkracht en grafische prestaties, maar beschikt hoe dan ook over features die geen van zijn concurrenten op tafel kunnen leggen. Dat weegt voor Nintendo zwaarder, en het is voor het bedrijf te hopen dat gamers er net zo naar kijken.
De potentie benutten
Dat er een groep gamers is die de Switch hoe dan ook in huis zal halen, dat is wel zeker. Hoe groot die groep is, is nog de vraag en een aardige vervolgvraag is wanneer die groep de Switch daadwerkelijk koopt. Op 3 maart ligt het apparaat dus in de winkel, maar van een niet te missen deal lijkt nog geen sprake. Voor (vanaf) driehonderd euro heb je de console en zijn toebehoren in huis. Dat is dus de tablet zelf met een linker- en rechter-Joy-Con-controller, het dok om de tablet in te zetten en het verbindingsstuk waarmee de twee Joy-Cons samen één controller vormen. Niet inbegrepen: een tweede Joy-Con-set, een game en een usb-c-kabel. Dat laatste is verkapt goed nieuws: de tablet heeft een usb-c-poort en aangezien dat meer en meer de standaard begint te worden, is de kans groot dat veel mensen daar op korte termijn wel kabeltjes voor in huis hebben. Dat maakt het makkelijk om de Switch overal en altijd op te kunnen laden, en dat is natuurlijk fijn.
Dure Joy-Con
Terug naar waar het ons hierboven om begonnen was: de inhoud van de doos en de noodzaak om die doos op de releasedatum in huis te halen. Ben je onder de indruk van de features van het apparaat en wil je bijvoorbeeld Arms spelen tegen een vriend of familielid, dan komt er nog flink wat bij. De prijs van de game is nog niet duidelijk, maar een losse Joy-Con zal vermoedelijk tachtig euro gaan kosten. Nintendo zegt dan: ja, maar dat zijn feitelijk twee controllers. Op zich klopt dat, maar er is geen optie om slechts één Joy-Con-controller te kopen, dus je zit vast aan dat best hoge bedrag. Wellicht dat hilarische potjes Bomberman en Mario Kart 8 Deluxe, waarbij je lokaal met vier spelers tegelijk kunt spelen, die aankoop snel doen vergeten, maar het is iets om rekening mee te houden. Temeer omdat veel van wat je op de Switch kunt spelen nu ook al op de Wii U te spelen is.
/i/2001267231.jpeg?f=imagenormal)
Daar begint de schoen een beetje te wringen. Wie de toch al niet al te uitgebreide line-up die Nintendo gereed heeft bij launch nader ontleedt, ziet dat de Switch vooralsnog op bar weinig échte exclusives kan rekenen. 1,2 Switch en Arms benutten de Joy-Cons optimaal en zijn dan ook echt helemaal nieuw, en datzelfde geldt voor Splatoon 2. Mario Kart 8 Deluxe is in grote lijnen dezelfde game als op de Wii U, met een aantal aardige toevoegingen. The Legend of Zelda: Breath of the Wild mag dan een van dé games van 2017 zijn en op voorhand een kandidaat voor de titel 'game van het jaar', maar die potentiële topgame is ook gewoon speelbaar op de Wii U. Is de game op de Switch zo veel beter dan op die oudere console dat je direct driehonderd euro extra neertelt om maar op het nieuwste platform te spelen? Die vraag zal meestal ontkennend worden beantwoord voor wie de console voornamelijk thuis gebruikt in combinatie met een tv. Wie nu een situatie voor zich ziet waarbij hij of zij in de trein naar zijn werk door kan spelen, zal vermoedelijk al een pre-order hebben geplaatst.
Ondersteuning van partners?
Die feature maakt de Switch uniek, en maakt games die je voorheen alleen thuis kon spelen ineens mobiel. Die winst heeft Nintendo alvast te pakken. Toch blijft ook dan de vraag: wat zijn de volgende games in dat rijtje? Tijdens de presentatie vanuit Tokio maakte Nintendo bekend dat het ondersteuning krijgt van diverse grote uitgevers, zoals Ubisoft, Electronic Arts en Bethesda Softworks. Dit leidt ertoe dat titels als Just Dance, Steep, FIFA en The Elder Scrolls V: Skyrim speelbaar zullen zijn op de Switch. Eind dit jaar voegt Nintendo zelf een zwaargewicht aan het aanbod toe, in de vorm van Super Mario Odyssey, maar buiten die games is de spoeling dun. En dan komt er een verhaaltje dat al vaker gehoord is als het gaat om een console van Nintendo: zal de ondersteuning op het gebied van beschikbare games wel voldoende zijn om de potentie van de hardware ten volle te benutten? De tijd zal het leren.
Een greep uit de games
Hoe zit het dan met het huidige aanbod? Op de vorige pagina's hebben we een aantal games al kort aangehaald, maar we kunnen ons goed voorstellen dat je graag meer wilt weten over de launch-games van de Nintendo Switch. We hebben helaas niet alles zelf uit kunnen proberen, maar de meest opvallende en grootste games hebben we uiteraard wel gespeeld. En hoe kunnen we dit korte overzicht nu beter beginnen dan met The Legend of Zelda: Breath of the Wild?
The Legend of Zelda: Breath of the Wild
De Switch-demo die we in Frankfurt konden spelen, was kort. We zagen Link wakker worden in een vreemde grot, waar hij een geheimzinnige tablet bemachtigde die even later ook gebruikt kon worden om een bepaald paneel te activeren. Dat paneel zorgde ervoor dat er een toren uit de grond schoot, vanaf waar we het verhaal van de game ingeleid zagen worden. Duidelijk is dat de oude, kwade kracht Calamity Ganon weer is opgedoken, en dat is een bedreiging voor heel Hyrule. Aan Link uiteraard de schone taak dat te voorkomen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want aanvankelijk heb je niet meer dan wat oude kleding om je lijf en een stok om mee te slaan. Die stok verruil je gelukkig al snel voor een bijl, knots en simpel zwaard, maar om Ganon te verslaan heb je vermoedelijk meer nodig.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De demo liet gamers dus de eerste stapjes zetten. Daar hoorden wat simpele gevechten, korte gesprekjes en een beperkte mate van vrijheid bij als het gaat om rondlopen in de spelwereld. Toch was dat korte voorproefje al voldoende om te kunnen stellen dat Breath of the Wild een waanzinnig sfeervolle game wordt. Dat komt deels door goed verzorgd geluid, maar ook door de gekozen stijl die de game een haast kunstzinnige uitstraling meegeeft. Die stijl kan echter niet verbloemen dat het oog af en toe toch net wat meer had gewild. Sommige objecten in de omgeving ogen wat simpel, en de game had ook last van framerate-problemen. Alarmerende berichten en zeker niet iets dat je gewend bent van Nintendo. Misschien is Zelda toch een tikje te zwaar voor de bescheiden hardware van de Switch? Laten we hopen van niet, want problemen met de prestaties lijken de enige hindernis die roet in het eten zou kunnen gooien voor Link en de zijnen.
Mario Kart 8 Deluxe
Geen game is op de Tweakers-redactie zo populair als Mario Kart 8 op de Nintendo Wii U. Na elke pauze verdelen de redacteuren zich over diverse 'heats' en vaak lopen de emoties daarbij hoog op. Geen wonder dus dat onze aandacht op het evenement in Frankfurt al snel uit ging naar deze bewerkte versie van dat spel. Wat direct opvalt is dat Nintendo in de Deluxe-versie van Mario Kart 8 een belangrijke fout heeft hersteld. In Mario Kart 8 ontbraken namelijk de arena's die de Battle Mode van het spel in oudere versies zo leuk maakten. In Mario Kart 8 kon ook wel een Battle Mode gespeeld worden, maar dat gebeurde dan op normale Grand Prix-circuits. De arena's zijn er echter weer, en dat is goed nieuws.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Andere vernieuwingen zijn te vinden in de te kiezen personages, waar figuren uit Splatoon en Bowser Jr. hun debuut maken. Ook nieuw zijn de dubbele power-ups die je in races kunt pakken. De naam zegt het al: pak je zo'n pakket met twee vraagtekens in plaats van één, dan krijg je ook twee power-ups. Interessanter is echter de vernieuwing die de Deluxe-versie met zich meebrengt op multiplayer-gebied. Door acht Switch-consoles aan elkaar te koppelen, kunnen multiplayer-potjes met acht man gespeeld worden. Of dat alleen via internet kan of ook lokaal, en of je met twee consoles waar elk vier man lokaal spelen ook een multiplayer van acht man kunt maken, is nog niet helemaal duidelijk. De eerste indrukken van racen met acht man in Mario Kart 8 Deluxe waren in elk geval dat de races er hectischer op lijken te worden. Menselijke spelers zijn er nu eenmaal beter in om anderen tegen te werken dan door de computer bestuurde racers, dus winnen wordt nog moeilijker.
Online?
Mario Kart 8 Deluxe levert trouwens ook meteen een mooi bruggetje op naar het online gedeelte van de Nintendo Switch, dat bij de introductie alleen nog actief zal zijn in Canada, de Verenigde Staten en Mexico, en later pas in andere gebieden. Is het eenmaal zo ver, dan kan elke speler eerst rekenen op een gratis proefperiode. Uiteindelijk zullen de online diensten voor de Nintendo Switch echter niet gratis zijn, en zal er betaald moeten worden om online te kunnen spelen.
1-2 Switch
Ja, eigenlijk kun je 1-2 Switch beter een verzameling techdemo's noemen dan echt een game. We haalden eerder in de tekst het voorbeeld aan van het spelletje waarbij je moet raden hoeveel balletjes er in je doosje zitten. Dat is waarschijnlijk het spel dat het beste laat zien waar HD Rumble toe in staat is. Een andere minigame, waarbij je de Joy-Con gebruikt om een virtuele koe te melken, doet in zekere zin hetzelfde: aan de trilling van de controller voel je aan hoe effectief je de koe melkt. Dat is op het scherm ook te zien, maar het is eigenlijk niet nodig om naar het scherm te kijken. Een ander noemenswaardig spel is dat waarbij twee spelers tegenover elkaar staan en zo snel mogelijk hun 'pistool' moeten trekken als de game het aangeeft. Snel reactievermogen en handigheid met de Joy-Con geven daarbij de doorslag. Stuk voor stuk bieden de spellen van 1-2 Switch kortstondig vermaak voor twee spelers: ideaal voor wie zijn nieuwe Nintendo Switch eens goed wil uitproberen.
Arms
Dat kan zeker ook gezegd worden van arms, dat in feite hetzelfde doet, maar dan in de vorm van een net iets serieuzere game. Wil je Arms tegen een vriend spelen, dan heb je dus wel een extra setje Joy-Con-controllers nodig, maar daarmee kun je elkaar naar hartenlust neermeppen. De basis is simpel: terwijl je de controllers verticaal vasthoudt, sla je met links of rechts voor de corresponderende stoten in het spel. Sla je met twee handen tegelijk, dan pak je je tegenstander vast en geef je hem een gooi. Die kan dat tegengaan door op het juiste moment te springen of naar links of rechts te bewegen. Op die manier ontstaat er een heel aardige, futuristische bokspartij, die trouwens best makkelijk in een échte bokspartij kan omslaan, als je net iets te dicht bij elkaar staat tijdens het spelen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Natuurlijk bevat de line-up voor de Switch meer dan alleen bovenstaande games. Zo is er nog Splatoon 2, waarin je elkaar met twee teams van vier met verf kunt bestoken. Ook heeft Nintendo een hele rits games klaarstaan die onderdeel uitmaken van langlopende franchises, zoals Street Fighter, Bomberman en Sonic. Stuk voor stuk geen games waar je speciaal een Switch voor koopt, maar leuk om te spelen, zeker met meerdere personen. Een potje Bomberman met vier man blijft ook op de Nintendo Switch een chaotische en hilarische aangelegenheid.
Voorlopige conclusie
De eerste kennismaking met de Nintendo Switch was fijn. Met name de potentie die het apparaat heeft om altijd bruikbaar te zijn, is interessant: thuis mét televisie, onderweg en op locatie als tabeltop-console, het kan allemaal. Er waren al games waarbij je thuis kunt spelen en op een ander platform mobiel verder kunt gaan, maar één apparaat op die manier combineren is vooralsnog uniek. Het moet raar lopen wil dat alleen al niet genoeg zijn om veel twijfelende gamers over de streep te trekken. Ook de Joy-Con-controllers zelf worden een sterk punt van de Nintendo Switch, met dank aan de overtuigende prestaties van de HD Rumble-feature.
Vraagtekens zijn er echter ook. Zo lijkt de Switch op voorhand niet te beschikken over al te indrukwekkende specs, en dat is merkbaar terwijl je de games speelt. De grafische prestaties liggen nauwelijks hoger dan bij de Wii U. Ergens logisch: alles zit in de tablet weggewerkt. De veelzijdigheid en draagbaarheid van de Switch gaan zodoende ten koste van rekenkracht en grafische prestaties. Als dat ook de reden is waarom we in Zelda met wat framedrops geconfronteerd werden, is er reden voor enige ongerustheid. Ook de onduidelijkheid rond verdere ondersteuning op het gebied van games roept vragen op. Bij de introductie is het aanbod niet overdreven groot, en het lijkt erop dat het tot de introductie van Super Mario Odyssey zal duren voor daar verandering in komt. We sluiten niet uit dat Nintendo en zijn partners rond de E3 nog de nodige nieuwe games zullen onthullen, maar dat de line-up op 3 maart nog niet tot de pluspunten behoort, is helder.