Apple MacBook Pro 15,4" Review

Touch Bar heeft zijn prijs

Uiterlijk en aansluitingen

Het 2016-model van de MacBook Pro is ingrijpend gewijzigd ten opzichte van zijn voorganger, die van buiten sinds 2012 vrijwel ongewijzigd was gebleven. De behuizing wordt behalve in zilver nu ook in 'spacegrijs' geleverd en het volume is met veertien procent afgenomen. Dat beïnvloedt ook het gewicht, dat met ongeveer 1,8 kilogram ruim 200 gram lager is dan dat van zijn voorganger.

In vergelijking met zijn voorganger is duidelijk te zien dat de laptop kleiner is geworden, maar er vallen ook andere dingen op. Het lichtgevende Apple-logo in de achterkant van het scherm is vervangen door een glimmend logo, waardoor Apple het scherm ook dunner kon maken.

Toetsenbord en touchpad

Wat verder meteen opvalt, is de enorme touchpad, die twee keer zo groot is als bij het 2015-model. Tijdens het typen rusten je polsen daardoor deels op de glazen touchpad en deels op de aluminium behuizing. Dat voelt even vreemd aan, doordat de materialen een verschillende warmtegeleidingscoëfficiënt hebben en het aluminium dus sneller warm of koud aanvoelt. Dat merk je bijvoorbeeld als je uit een koude omgeving komt en je de MacBook uit je tas haalt, maar het vervliegt als je een tijdje bezig bent en de behuizing opwarmt.

Omdat je polsen vaak op de touchpad rusten, is een goede polsdetectie van belang. Je wil immers niet dat je cursor tijdens het werken verspringt en je de verkeerde dingen aanklikt. De polsdetectie werkte tijdens onze reviewperiode voorbeeldig, maar er zijn her en der op het web ook klachten te vinden van gebruikers bij wie de touchpad niet goed werkt. Daarbij lijkt het vooral om problemen met de polsdetectie en de three finger drag-functie te gaan.

Zoals gezegd werkte de touchpad bij ons probleemloos en hoewel we het nut er aanvankelijk niet van inzagen, biedt het grote formaat wel degelijk voordelen. Vooral het maken van gestures met vier vingers gaat makkelijker dan bij eerdere MacBooks. Daarnaast glijdt je vinger dankzij het glazen oppervlak gemakkelijk heen en weer. Door de integratie van hardware en software reageert de touchpad bovendien bijzonder snel en accuraat.

Over het toetsenbord kunnen we helaas een stuk minder positief zijn. Het is namelijk samen met de behuizing van de laptop een stuk dunner geworden en dat leidt tot minder toetsentravel. Hoewel er mensen zijn die het nieuwe MacBook-toetsenbord juist beter vinden typen dan een 'gewoon' toetsenbord, kunnen we ons niet voorstellen dat dat voor de meesten geldt. De toetsen zijn nauwelijks in te drukken en zitten bovendien erg dicht op elkaar. Daardoor sla je gemakkelijk een naastgelegen toets aan als je blind aan het typen bent. Er valt wel aan te wennen, maar iedere keer dat je wisselt naar een gewoon toetsenbord, voelt dat als een opluchting.

Touch Bar

Het innovatiefste onderdeel van de nieuwe MacBook Pro is de Touch Bar. De aanraakgevoelige oledstrip wordt geleverd op de duurdere 13,3"-MacBook van 2000 euro en is standaard aanwezig op het 15,4"-model. Het idee achter de Touch Bar is vrij eenvoudig. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Windows maakt macOS geen gebruik van de functietoetsen en gebruik je de hele bovenste toetsenrij nauwelijks, alleen bij het wijzigen van het volume of de helderheid van scherm en toetsenbordverlichting. Om die ruimte beter te benutten zijn de toetsen vervangen door de oledstrip met een resolutie van 2170x60 pixels. Ondersteunt de software die je draait het gebruik van de Touch Bar, dan zitten de meest 'logische' functies op de balk.

Van links naar rechts: Pages, Safari, Numbers en het dialoogvenster voor uitloggen

Open je Photos, dan kun je door je afbeeldingen heen scrollen en simpele fotobewerkingen doen met behulp van de balk. In Numbers, Apples Excel-variant, kun je op een cel klikken en vervolgens met een druk op de knop een rekenfunctie invoegen. Klik je vervolgens op een grafiek, dan krijg je knoppen voor de opmaak van de grafiek te zien in de Touch Bar. Op die manier is alle software van Apple zelf 'uitgebreid' met de Touch Bar-functionaliteit. Overigens kunnen derde partijen ook Touch Bar-functionaliteit aan hun software toevoegen. Dat gebeurt al en zal in de toekomst ongetwijfeld toenemen; grote fabrikanten als Microsoft en Adobe hebben ook al aangegeven Touch Bar-ondersteuning in hun toekomstige software in te bouwen.

Prachtige uitvinding dus, die Touch Bar, of toch niet? Aanvankelijk waren we er heel enthousiast over, maar in de praktijk bleken we hem, na er uitgebreid mee gespeeld te hebben, niet vaak te gebruiken. Het scrollen door je foto's gaat bijvoorbeeld net zo gemakkelijk met de enorme touchpad. Een nieuw tabje in Safari openen kan met de Touch Bar, maar is sneller met Command+T en hetzelfde geldt voor het vet maken of cursiveren van tekst, dat sneller en zonder je blik van het scherm af te wenden gaat met een toetscombinatie. Het is bovendien niet de bedoeling dat de Touch Bar 'nieuwe' knoppen of functies bevat die niet ook op het scherm te vinden zijn. Het is daarom in de meeste gevallen sneller om een toetscombinatie te gebruiken of de juiste knop aan te klikken met de touchpad, dan weg te kijken van je scherm, een functie op te zoeken in de Touch Bar en je weer te focussen op het scherm. Wat ons betreft blijft de Touch Bar een mooie uitvinding, maar we vragen ons af of veel mensen de balk in de praktijk vaak zullen gebruiken.

Waar we wel graag gebruik van maakten, is de vingerafdrukscanner aan de rechterkant van de Touch Bar. Dat is niets nieuws voor (Windows-)laptops en smartphones, maar wel voor de MacBook. De vingerafdrukscanner blijkt goed te werken en zorgt ervoor dat je snel kunt inloggen, software kunt installeren en, als je die mogelijkheid hebt, kunt betalen met Apple Pay.

Aansluitingen: viermaal usb-c

Tot slot kijken we nog naar de aansluitingen op de nieuwe MacBook Pro, die bestaan uit vier usb-c-poorten. De keuze voor usb-c is logisch; de behuizing is dun, waardoor een gewone usb- of hdmi-aansluiting niet zou passen en bovendien kunnen de usb-c-aansluitingen op de MacBook Pro behalve usb- ook hdmi- en thunderbolt 3-signalen doorgeven, waardoor je alle gebruikelijk randapparatuur kunt aansluiten, al zal dat in de meeste gevallen nog met een verloopkabeltje zijn.

Dat probleem is echter tijdelijk, want als de plannen van het usb-if waarheid worden, heeft over een paar jaar alle randapparatuur de usb-c-aansluiting. Vier aansluitingen zorgen er bovendien voor dat je, naast je oplader, nog drie apparaten kunt aansluiten zonder hubs te gebruiken, in tegenstelling tot bij de 13,3"-MacBook zonder Touch Bar, die maar twee aansluitingen heeft. Net als bij het 13,3"-model missen we overigens een sd-kaartlezer. Die zat nog wel op het vorige model en was dun genoeg om in de zijkant van de dunne behuizing te worden verwerkt.

• Volgende pagina 3. Specificaties en benchmarks