Assassin's Creed Shadows
Na twee keer uitgesteld te zijn komt het misschien een beetje als een verrassing dat Assassin's Creed Shadows zo sterk voor de dag komt. De game ziet er prachtig uit, speelt lekker en heeft een tof verhaal dat op een leuke, vaak stijlvolle manier verteld wordt. De afwisseling tussen Naoe en Yasuke is leuk, al is die niet helemaal in balans omdat Yasukes gameplay wat te eendimensionaal is. Naoe is veelzijdiger en daarom net leuker om mee te spelen. De game bevat enkele ingrediënten die inmiddels erg bekend zijn, zoals het synchroniseren met viewpoints, maar dat hoort tegelijk juist bij Assassin's Creed. De missiestructuur wordt na een tijdje wat herhalend, wanneer er steeds weer nieuwe groepjes slechteriken bij komen. Buiten dat en enkele kleine bugs is Assassin's Creed Shadows een prachtige game, die niet uitblinkt in originaliteit, maar wel gewoon erg leuk is.
:strip_exif()/i/2007014048.webp?f=thumblarge)
Assassin’s Creed en Ubisoft stonden ooit garant voor kaskrakers. De trilogie rond Ezio Auditore zal voor veel fans op eenzame hoogte staan, maar later verschenen nog allerlei sterke en soms wat minder sterke games. Toch bleef de serie altijd doorgaan en is deze tot op de dag van vandaag het vlaggenschip van de inmiddels niet meer zo heel uitgebreide armada die Ubisoft heeft aan games. Waar we al jaren of zelfs decennia wachten op games als Beyond Good & Evil 2 en een nieuwe Splinter Cell, daar is het gilde der sluipmoordenaars ons nooit ontvallen.
We hebben de insteek van de game door de jaren heen zien veranderen. Van origine kozen de makers een stad of een streek met enkele steden en daar draaide de game dan om. Met Assassin’s Creed IV: Black Flag werd dat al eens flink omgegooid met een focus op varen. Daar werd de fundering gelegd voor wat nu Skull & Bones is, maar dat is weer een ander verhaal. Assassin’s Creed zelf groeide. Letterlijk, want de lengte en de omvang van de games nam meer en meer toe, met de trilogie van Assassin’s Creed Origins, Odyssey en Valhalla als toppunt: nooit waren games in de serie uitgebreider en langer dan in die games. Het in 2023 uitgebrachte Assassin’s Creed Mirage keerde die trend om: Bagdad stond centraal en de game was een stuk gestroomlijnder en korter dan in de drie games ervoor. Assassin’s Creed Shadows gaat weer de compleet andere kant op.
Verwoest en verband
Assassin’s Creed Shadows is een openwereldgame die weer meer lijkt op Origins, Odyssey en Valhalla. Waar toen Egypte, Griekenland en Engeland plaats van handeling waren, trekt de serie nu richting het Japan van de zestiende eeuw. We hebben het dan over een Japan dat verdeeld is en waar allerlei clans de macht naar zich toe proberen te trekken. In die chaos wil daimyo Oda Nobunaga orde scheppen door de clans te verenigen onder één vlag. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot: wie zich niet wil aansluiten bij en onderwerpen aan de machtige veldheer, wacht een gewelddadig einde. De legers van Nobunaga laten de gebieden die zij aangevallen hebben vaak verwoest en verbrand achter.
:strip_exif()/i/2007328460.jpeg?f=imagearticlefull)
Tussen al dit politieke geweld begint het verhaal van de twee hoofdpersonages van Assassin’s Creed Shadows. Allereerst hebben we Diogo, die als dienaar, ofwel slaaf, van Portugese handelaren in Japan aankomt. Hij trekt direct bekijks, want een man met een donkere huidskleur heeft men in die tijd in Japan nog niet heel veel gezien. Nu ja: als we de geschiedenisboekjes erop naslaan, was het bepaald niet ongewoon dat Westerse handelaren Afrikaanse slaven bij zich hadden. Zo uniek was die verschijning waarschijnlijk dus niet écht, maar voor het verhaal van Assassin’s Creed Shadows gaan we er even in mee. Die aandacht is wel zo makkelijk, want Diogo's opvallende verschijning en imposante fysiek zorgen ervoor dat Oda Nobunaga Diogo ‘overneemt’ van de Portugezen. Zo wordt Diogo een krijger en zelfs een samoerai aan de zijde van Nobunaga. Als samoerai neemt hij de naam Yasuke aan.
De Shinbakufu
Een van de regio’s die door Nobunaga en zijn leger wordt aangevallen is Iga, de geboortegrond van Naoe. We leren haar kennen als de troepen van Nobunaga aanvallen en zij de taak krijgt een mysterieuze doos in veiligheid te brengen. Wat die doos bevat weten we niet, maar de aanwezigheid van het logo van het gilde der Assassins en het feit dat haar vader haar een hidden blade geeft, doen wel iets vermoeden. Naoe slaagt niet in haar taak. Voor ze kan ontsnappen met de doos, duikt een groep gemaskerde lieden op. Ze stelen de doos, vermoorden haar vader en laten Naoe voor dood achter. Ze overleeft het en zint uiteraard op wraak tegen deze geheimzinnige groep, die zichzelf ‘The Shinbakufu’ noemt.
De eerste uren daarna zijn voor Naoe, die op dat moment Yasuke nog helemaal niet kent. Later komen die verhaallijnen bij elkaar en gaan Naoe en Yasuke samenwerken. Hoe dat precies tot stand komt vertel ik natuurlijk niet, want dat is een tof stuk van het verhaal. Dat verhaal beviel me erg goed. Dat komt vooral door de manier waarop het verteld wordt. Je speelt veelal in het heden van de personages en wat daar gebeurt is natuurlijk chronologisch, maar je maakt geregeld een uitstapje naar het verleden. Die stukken bieden vaak wat meer context. Als je in het heden een bepaalde uitspraak niet snapt of niet helemaal ziet wie wiens vijand is en waarom, volgt er waarschijnlijk nog wel een flashback waar dat stuk met wat meer achtergrond wordt ingevuld. Zo vallen de puzzelstukjes steeds mooi op hun plek.
:strip_exif()/i/2007014048.webp?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2007195520.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006758700.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004637360.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2006706188.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2006911904.jpeg?f=fpa)
/i/1206095876.png?f=fpa)
