Door Jurian Ubachs

Redacteur

Kiezen tussen sneaken en beuken

Assassin's Creed Shadows Preview

23-01-2025 • 18:00

115

Multipage-opmaak

Van tegenstanders naar handlangers

Titel Assassin's Creed Shadows

Assassin's Creed Shadows

Platform PlayStation 5, Xbox Series X/S, Windows, Mac, Ubi+, Luna, iPad
Ontwikkelaar Ubisoft
Uitgever Ubisoft
Releasedatum 20 maart 2025

Zien jullie ze ook, de donkere wolken die zich samen lijken te pakken boven Assassin’s Creed Shadows? In het najaar maakte Ubisoft bekend dat de jongste telg in de langlopende assassijnenserie naar februari werd doorgeschoven en februari veranderde onlangs in maart. Dat verraadt in elk geval dat de game nog niet is waar Ubisoft wil dat ‘ie is. Dat is niet positief, maar de beslissing om er dan maar meer tijd voor te nemen is dat natuurlijk wel. In gaming is een product te vroeg uitbrengen helaas vrij gewoon geworden en Ubisoft heeft daaraan vaak genoeg meegedaan. Dat de uitgever er nu voor kiest om het spel nog wat extra ontwikkeltijd te geven, is wat dat betreft een stap in de goede richting. Het is alleen te hopen dat alles wat er nu nog aan zou schorten ook echt op te lossen is in de komende twee maanden.

Die twee maanden zijn waarschijnlijk ook de maximale uitsteltijd die Ubisoft het spel nog zal willen geven, want de kans is groot dat het bedrijf de titel wil uitbrengen binnen het lopende boekjaar, dat op 31 maart sluit. Meer ruimte voor uitstel lijkt er dus niet echt meer te zijn.

Het goede nieuws: ik heb de game onlangs een ochtendje kunnen spelen en dat heeft bij mij een deel van de zorgen weggenomen. Assassin’s Creed Shadows voelde in die speelsessie aan als een game die niet heel veel meer nodig heeft. De game maakte daarbij indruk op grafisch vlak. Dat is knap, want ik speelde de game remote en om de stabiliteit van de stream te garanderen, moest ik in 1080p spelen. Dat is niet ideaal, maar zelfs op die instelling vond ik de game er al erg goed uitzien. Natuurlijk zie je in zo’n previewsessie maar een beperkt deel van de game en bovendien kunnen die specifieke delen van de game alvast wat extra getest zijn. Daarop hebben we natuurlijk geen invloed of zicht.

Duo als hoofdpersonages

Tijdens de speelsessie kon ik aan de slag met twee verschillende stukken van de game. Om te beginnen speelde ik de proloog, waarin de speler kennismaakt met hoofdpersonages Yasuke en Naoe. Assassin’s Creed Shadows is weer eens een ‘AC’ met twee hoofdpersonages. Dat hebben we vaker gezien in de serie, zoals met Jacob en Evie Frye in Assassin’s Creed Syndicate, dat zich in Londen afspeelt. Net als in dat spel kun je in Shadows steeds wisselen tussen beide personages. Je keuze baseer je op hun specifieke kwaliteiten of je eigen voorkeur. Hoe zij zich tot elkaar verhouden, hebben we ook al besproken in de preview die ik na Ubisoft Forward heb gemaakt, maar dit keer heb ik dat verschil in de gameplay zelf kunnen ervaren.

Assassin's Creed Shadows

Het wisselen tussen personages komt wat verderop in de game, wanneer Yasuke en Naoe elkaar al gevonden hebben en aan dezelfde kant staan. Zo begint de game echter niet. Beide assassins-in-de-dop hebben een eigen inleiding. Yasuke begint zijn verhaal als slaaf van Portugezen, die op audiëntie gaan bij Oda Nobunaga, om te bedingen dat hun geestelijken vrij mogen reizen in zijn gebieden. Oda ziet echter iets speciaals in hun metgezel met donkere huidskleur en eist dat Yasuke bij hem achterblijft. Op het Portugese verweer dat Yasuke niet veel meer zou kunnen doen dan zijn sandalen dragen, antwoordt de Japanse krijgsheer mooi: “Onder mijn leiding veranderen sandaaldragers in lords.” Vervolgens springt de game vooruit en zien we Yasuke vechten in een veldslag. Hier wordt de speler wegwijs gemaakt in Yasukes krachtige manier van vechten en komt zijn deel van de proloog tot een einde.

Elf mysterieuze moordenaars

Op dat moment draait de camera min of meer naar een ander perspectief en krijgen we ineens een jonge vrouw in beeld, die samen met haar vader het naderende leger van Nobunaga aanschouwt. Naoe krijgt van haar vader de taak een bepaalde doos in veiligheid te brengen, maar wanneer ze de doos bereikt, wordt ze verrast door een gemaskerde samoerai. Voordat die haar van het leven kan beroven, grijpt haar vader in, maar een confrontatie met een groep van elf mysterieuze, gemaskerde personen laat hem zwaargewond achter. De moordenaars laten vader en dochter in de veronderstelling dat ze aan hun verwondingen zullen overlijden, maar ze worden gered door een van de spaarzame medestanders die ze nog hebben. Naoe gaat daarna op jacht naar de doos, waarin de speler haar op stealth gerichte gameplay voor het eerst goed meekrijgt.

Typische versus minder typische Asssassin's Creed-gameplay

Het zal daarna vast nog even duren voor Naoe en Yasuke daadwerkelijk aan dezelfde kant komen te staan, maar dat kreeg ik in deze speelsessie niet mee. We sprongen na de proloog namelijk een stukje vooruit naar een fase wat later in de game, als de twee inmiddels bondgenoten zijn geworden en in het dorpje Himeji langsgaan bij een ontmoeting tussen diverse nobele machtshebbers. Daar blijkt al snel iets niet helemaal in de haak. Wat heet: de ontmoeting wordt ruw verstoord door een aanval van gewapende mannen, die onder meer een kind ontvoeren. Aan Yasuke en Naoe om uit te zoeken wie er achter de aanval zit en wat de betekenis is van deze aanval.

Meer zoals Origins, Odyssey en Valhalla

Dit deel van de previewsessie is waarschijnlijk een betrouwbaarder voorproefje van hoe de game zal zijn dan de proloog was. Een belangrijk verschil is dat je kunt kiezen of je met Yasuke of Naoe aan de slag gaat en ook wat je gaat doen ligt behoorlijk open. Daarin lijkt Assassin’s Creed Shadows weer meer op de games uit de trilogie met Origins, Odyssey en Valhalla. Assassin’s Creed Mirage ging daarna wat meer terug naar de basis van de serie met een wat kleinere map, draaiend om één grote stad; met Shadows gaan we de andere kant dus weer op. De missie die ik in deze sessie speelde was dan in en rond Himeji in de Harima-regio, maar aan de kaart in het spel kun je al zien dat de spelwereld van Assassin’s Creed Shadows flink groot is. Binnen die spelwereld kun je de hoofdquestlijn volgen, maar kom je ook allerlei sidequests en andere bezigheden tegen en ook dat kennen we van de eerdere Assassin’s Creed-games.

Dat herkenbare zit ook in de gameplay zelf. Heb je eerder een AC-game gespeeld, dan zul je weinig moeite hebben om je deze game eigen te maken. Zeker wanneer je met Naoe speelt, voelt alles herkenbaar. Met Yasuke is dat iets minder: Yasuke is namelijk niet echt een typische assassin. Hij is groter en sterker, maar daardoor ook logger en trager. Hij kan wel een beetje freerunnen, maar zeker niet zo goed en snel als Naoe dat kan. Naoe klimt ook sneller en heeft een grappling hook om makkelijk hoger gelegen plekken te kunnen bereiken. Ik vond het verkennen van de spelwereld met haar dan ook een stuk fijner werken. Sterker nog: ik maakte zelfs mee dat ik met Yasuke ergens niet kon komen, omdat zijn klimvaardigheden niet toereikend waren. Met Naoe lukt dat een stuk makkelijker, min of meer op de manier zoals je dat gewend bent van Assassin’s Creed.

Assassin's Creed Shadows

Dit aspect van de game, waarbij je zelf een huis lijkt te bouwen, ben ik niet tegengekomen in deze speelsessie.

Yasuke compenseert dat natuurlijk op zijn eigen manier. In de proloog viel me al op dat Yasuke met speels gemak de ene na de andere samoerai wegbeukt en in deze latere fase van de game verandert dat niet. Je moet niet bij hem aankloppen voor stealthy gameplay, maar als de strijd eenmaal losbarst, ben je blijer met Yasuke dan met Naoe. De beide assassins komen overeen in wat standaardbewegingen, zoals dat ze een snelle of zware aanval kunnen doen, kunnen ontwijken en een parry kunnen doen, maar in hun overige mogelijkheden lopen hun vechtstijlen zeer uiteen. Yasuke deelt vooral veel schade uit aan één vijand, waar Naoe sneller door een gevecht heen beweegt en ook makkelijker van vijand naar vijand kan hoppen, terwijl ook zij daarbij rake klappen uitdeelt. Ze is echter een stuk kwetsbaarder en in open gevechten dus minder op haar plek dan Yasuke.

Hoe sterk Yasuke is, blijkt tegen het einde van de speelsessie, als de zoektocht naar de dader achter de eerdergenoemde aanval leidt naar The Noble, waarna de questlijn wordt afgesloten met een directe confrontatie tussen Yasuke en deze kwaadaardige zwaardvechter. Waar ik het op andere momenten in de game soms best even lastig had, werd dit een anticlimax. Een van Yasukes speciale aanvallen maakte deze Noble zo kwetsbaar, dat ik zonder moeite zijn halve levensbalk kon wegmeppen. Een gevecht dat spannend had moeten zijn, werd zo veel te makkelijk en stelde daardoor weinig voor. We mogen dus wel stellen dat Yasuke, zeker in een-op-eengevechten, een beetje overpowered lijkt.

Evenwicht

Ergens is dat natuurlijk wel fijn. Ik merkte dat ik voor specifieke delen van de gameplay probeerde aan te voelen of ik meer aan de stealthy Naoe of de sterke Yasuke zou hebben. Naoe is veelzijdiger, sneller en handiger en werd daardoor mijn standaardkeuze voor alles wat niet direct tot een moeilijk gevecht leidt. Yasuke werd een soort terugvaloptie: mocht een missie een echt lastig gevecht bevatten, dan kan ik het altijd nog eens met Yasuke proberen. Dat voelt logisch, maar ondermijnt ook een beetje het idee van een duo als hoofdpersonages. Het zou mooi zijn als de verhouding meer in evenwicht is. Natuurlijk hebben we nog maar een beperkt deel van de game gezien, dus wellicht komt dat elders wel goed.

Tijdens het spelen viel dus op dat veel vertrouwd was, maar ik vond ook enkele nieuwe elementen. Zo kun je nu, voordat je aan een missie begint, spionnen vooruitsturen die proberen meer informatie voor je te winnen. Hoe meer spionnen je inzet, hoe meer kans je hebt dat ze bruikbare informatie of zelfs de exacte locatie waar je moet zijn weten te achterhalen. Best een leuk systeem, dat een brug slaat tussen spelen met alleen wat vage aanwijzingen of spelen met een soort 'gouden pad' dat altijd precies wijst waar je heen moet. Niet nieuw, maar wel terug van lang weggeweest, is de optie om handlangers in te schakelen in gevechten. Met een druk op de knop kun je een andere assassin een vijand laten uitschakelen of te hulp laten schieten in gevechten. Dit is eigenlijk al een heel oude feature, want dit zat op een net andere manier al in Assassin's Creed II: Brotherhood, maar leuk om dit element weer eens in de game te zien.

Assassin's Creed Shadows

Mooi, maar ook wel erg herkenbaar

De speelsessie leverde natuurlijk ook een hernieuwde blik op de graphics van de game op en ik moet zeggen: ik was blij verrast. Ik had na Summer Game Fest niet per se het idee dat dit een grafische hoogvlieger ging worden, maar wat Ubisoft hier laat zien, is behoorlijk sterk. Om te beginnen was ik erg te spreken over het kleurgebruik, maar dat is ook een kwestie van smaak. Daarbij moet ik zeggen dat ik denk dat een game als Ghost of Tsushima de look van het Japan van de samoerai beter heeft weten te vangen, of in elk geval sfeervoller. Dat betekent echter niet dat Assassin’s Creed Shadows het op zijn eigen manier niet ook heel goed kan doen. Het is trouwens goed om te weten dat de game dynamisch weer, tijd en ook seizoenen kent. Elke omgeving zul je dus op veel verschillende manieren kunnen terugzien.

Emotie

Buiten de omgeving vond ik de personages, en dan met name hun gezichten, erg sterk voor de dag komen. Die gezichten zien er niet alleen goed uit, maar vertonen ook zichtbaar emotie in reactie op dingen die gezegd worden of die gebeuren. Ook zijn er allerlei oneffenheden te zien en zul je ook glimmende, bezwete koppies zien na een gevecht. Dit is een detailniveau dat ik niet eerder in Assassin’s Creed heb gezien. Kan het mee met de beste games op dit vlak? Dat vind ik een lastige vraag. Senua’s Saga: Hellblade II doet gezichten nog beter, maar die game kiest ook specifiek voor een fotorealistische look. Dat doet Assassin’s Creed niet, dus gezichten zullen er dan nooit zo ‘levensecht’ uitzien als in een game als Hellblade II.

Assassin's Creed Shadows

Wat ik in de interface jammer vond, is dat alles hier weer erg ‘Ubisoft’ ademt. Het scherm waar je je items beheert en kunt wisselen tussen wapens ziet er hetzelfde uit als in de vorige games. Dat is niet per se erg, maar je maakt een game in een langlopende serie. Veel gamers zullen altijd vinden dat dit ‘gewoon weer dezelfde game is’, ongeacht of dat terecht is of niet. Dan is het niet slim om allerlei elementen in de interface gelijk te houden. Overigens zijn hier ook wel verschillen te zien. De overzichtskaart bijvoorbeeld ziet er anders uit en is een stuk stijlvoller dan voorheen.

Overkill?

Nog heel even over die wapens: ik begon me gaandeweg af te vragen of het eigenlijk wel nodig is dat Yasuke en Naoe beschikken over zes verschillende wapens en stijlen, waarbij elk van die wapens of stijlen ook nog eens een eigen skilltree heeft. Ik vermaakte me prima met de katana. Het voelt helemaal niet alsof het heel nodig is om te experimenteren met allerlei andere wapens, laat staan dat ik zin heb om het overzicht te bewaren voor zes losstaande skilltrees per personage. Keuze is goed en die juich ik in beginsel wel toe, maar dit voelt als overkill en als iets dat Assassin’s Creed Shadows niet per se nodig zou hebben. Maar ook hier: ik heb natuurlijk maar een klein deel gespeeld. Het kan best dat als je de stijlen en wapens stapje voor stapje vrijspeelt en toevoegt, het allemaal een stuk natuurlijker aanvoelt dan het nu voor mij deed.

Voorlopige conclusie

De donkere wolken die zich samen lijken te pakken boven Assassin’s Creed Shadows zie ik nog steeds wel, maar dat ligt niet helemaal aan de game zelf. De serie, of eigenlijk vooral Ubisoft, heeft een imagoprobleem. In elke chat over games die ik de laatste tijd lees, wordt getwijfeld aan de kwaliteit van deze game. Niet omdat de mensen in zo’n chat de game al gespeeld hebben, maar omdat Ubisoft door de jaren heen alle krediet verspeeld heeft. Er waren te veel releases met te veel bugs, waslijsten aan preorderbundels, microtransacties en ga zo maar door. Assassin’s Creed Shadows heeft bij voorbaat af te rekenen met een berg aan cynisme en de vraag is of de game daartoe in staat is. Dat zal in maart moet blijken, want Assassin’s Creed Shadows verschijnt op 20 maart voor Xbox Series X en S, PlayStation 5, Windows en Mac. De game verschijnt trouwens ook voor de iPad, maar in hoeverre die versie gelijkwaardig is aan de overige versies, valt af te wachten.

Reacties (115)

Sorteer op:

Weergave:

Ik ben vooral benieuwd of het anno 2025 Ubisoft wel lukt om het niveau van bijvoorbeeld AC2 te evenaren, het liefst te overtreffen. Een game van dik 15 jaar oud. Want dat is ze niet gelukt met bijvoorbeeld star wars outlaws. En dat is wat ik zo pijnlijk vind aan niet alleen ubisoft, maar de game industrie in bredere zin nu. Ik zie games die slechter zijn dan wat we op de PS3 kregen. Van grote studio's. En dan ook nog met microtransactions erbij. En iedere game (op sportgames na pretty much) moet een vrouw met een zwaard in de hoofdrol hebben. Dat valt ook op.

Ik speel echt alleen nog maar oude games. Spotgoedkoop en kwalitatief top. Zo veel keuze.
Ik heb met de kerst AC Odysee uit het vet gehaald en was verbaasd hoe groot de game was, niet enkel qua wereld maar ook qua verhaal, het is naar mijn idee een stuk groter dan Outlaws.
En iedere game (op sportgames na pretty much) moet een vrouw met een zwaard in de hoofdrol hebben. Dat valt ook op.
Bij de meeste games kunnen gamers kiezen of ze een man of vrouw willen zijn, wat is daar mis mee? Als jij een guy wilt spelen is dat prima, als je een vrouw wilt spelen is dat prima...
Dat werkt prima als de PlayerCharacter weinig diepgang heeft en uiterlijke zaken alleen/voornamelijk cosmetisch zijn. Saints Row is een goed voorbeeld daarvan. Maar zodra je de PC diepgang gaat geven loop je tegen een probleem aan . Het kost tijd en geld om de modellen, skins, animaties te maken en de meeste voice actors willen ook betaald worden, En er is een beperkt budget (zowel in tijd als in geld) voor dat soort zaken. Dus moeten er keuzes gemaakt worden:

1) We geven beiden PC's de helft van het budget en krijgen 2 PC's die slecht half zo goed zijn.En de meeste players zien de helft van dat werk nooit, dus dat is feitelijk weggegooid geld.
2) Als 1, maar je wordt gedwongen regelmatig tussen de PC's te wisselen.
3) We geven 1 van de 2 PC's het grootste deel van het budget en je krijgt 1 goede PC en 1 excuus PC die enkel gemaakt is om de schijn van keuze te geven.
4) Als 3, maar je wordt gedwongen regelmatig tussen de PC's te wisselen.

ik gok dat AC Shadows optie 4 zal gebruiken.
Sorry maar het budget van 2 PC's is een schijntje vergeleken de rest van de game, ik vind dit geen excuus vanuit ontwikkelaar. Tegenwoordig spelen veel vrouwen games en zij willen zich terecht in mijn ogen vertegenwoordigd voelen in games zoals dat ook gebeurt in films. Vanuit de game industrie vind ik het positief dat er iig keuzes gemaakt kan worden en met alle microtransities voor wat spiegeltjes en kraaltjes voor de PC vind ik het onacceptabel dat ontwikkelaars zulke keuzes maken. GTA V heeft ook 3 characters met elk hun eigen design qua kleding en haardracht en daar gebruiken ze wel zeer goede stemacteurs voor, net als bij RDR 2 er zeer goede stemacteurs gebruikt word.

In mijn ogen is niet zogenaamde woke het probleem in de gameindustrie maar dat bepaalde gameontwikkelaars de gemakzucht en de aandeelhouders wat meer leid tot een verslechtering van tripple A games(ik kijk naar jullie Activision, EA en Ubisoft). Ik heb vooral het idee dat de gameindustrie niet meer geregeerd word door mensen met passie en een visie maar door het grote geld, en meer. Gelukkig zie je daardoor dat gamebedrijven daar hard voor worden gestraft, Ubisoft die in financieel zwaar weer zit, de volgende mislukking zal het bedrijf de kop kosten of word overgenomen, EA waar ik gister las dat de verkopen van Fifa 25 tot grote teleurstelling zorgde(finaly!) en waar de aandeelhouders niet blij mee zijn. AC Odysee had ook matige stemacteurs maar iig was het verhaal, de wereld en de activiteiten waren wel goed en daardoor kan ik het matige acteerwerk vergeven.

Er is een reden dat BF1 en V nog steeds veel gespeeld word, waar oudere singleplayer games meerdere keren overnieuw gespeeld word, waar mensen soms meer dan een jaar wachten om een multiplayergame te spelen simpel omdat de game te weinig aantrekkingskracht heeft om fullprice te voor te betalen. De laatste game die ik op dag 1 gehaald heb was Star Wars outlaws en was toch een teleurstelling(en niet door de vrouwlijke PC). De laatste game waarvoor ik lang gehyped was, was RDR2 en heeft enkel mijn verwachtingen overtroffen, zelfs GTA 6 is bij mij de hype weer weg.
BF1 en V nog veel gespeeld?

Heb 1 gespeeld, erg matig. Mag wat mij betreft nog niet de veters strikken van BF2 / 1942.

Kun je nagaan…
Daar verschillen wij van mening, ik vond BF1 een geweldige game. Ik ben te jong voor BF 1942 en BF2 en ik hoor veel mensen met nostalgische gevoelens over die game praten.

Mijn top 3 BF games zijn
BC2
BF3
BF1
BC2 daar zitten mijn nostalgische gevoelens. Dat was Peak fps. Alles wat die game goed deed hebben ze daarna gewoon genegeerd.

Maar goed dat is ook de schuld van ons gamers toen. Wij dachten dat als alles groter en meer zou worden de gameplay ook heftiger en leuker zou worden. We hadden het mis. Alleen de grote ontwikkelaars willen er niet vanaf stappen want dan is AAA ineens door iederen te realiseren als 'size doesn't matter' ineens zou gaan gelden. Betekend dat er veel meer concurentie komt aan de top omdat creativiteit ineens het belangrijkste aspect van de game ontwikkeling wordt. Laat dat nou net iets zijn wat je niet met veel geld kunt kopen.

[Reactie gewijzigd door BenVenNL op 25 januari 2025 23:50]

Ik kijk met weemoed terug naar BF 2142, dat was een hele leuke tijd. Als ze dat toch eens in een modern jasje stoppen...
Ik denk dat hij doelt op veel komende titels.
Als voorbeeld: YouTube: The Future of AAA vanaf ca. 3:00
AC Odyssey is op AC2 na mijn favoriete AC game. Enorm, wijds, prachtige omgevingen, veel te doen, veel interessante verhalen.
Ik kan daar ook tijden gewoon rondrijden en nieuwe gebieden ontdekken.
Nou wat ik er persoonlijk mis mee vind, is dat het niet is wat jij schetst. Maar een duw het door je strot begint te worden. We hebben al tig games gehad met vrouwen in de hoofdrol, en niemand had daar ooit een probleem mee. Maar hoe het anno 2025 gaat, is dat men geen goede hoofdpersoon meer neerzet met diepgang, maar alleen maar een checkbox wilt aftikken dat er een sterke vrouw in zit. En dat terwijl in de echte maatschappij die gelijkheid (niet gelijkwaardigheid) niet bestaat.
AC 2 (de Ezio cyclus) is zeker de beste. Ik speel ook veel oude spellen, het voordeel is dat er genoeg te doen valt en ik rustig kan wachten tot de prijs van nieuwe wat gezakt is. Maar bij je opmerking zit ook wel wat nostalgie denk ik. Je bent zelf ook veranderd in die 15 jaar en het is moeilijk gamers te verassen die al zoveel gezien hebben!
Ik kocht laatst AC Mirage voor 16.50 en die was verassend leuk. Ik denk altijd maar, het zijn heel wat mee uren vermaak dan de bios. En ik zie ook vaak dat wat ik pareltjes vind, de community meestal niet blij mee is. Dat betekent verder niks, ik ga blijkbaar ergens anders op aan dan anderen.

[Reactie gewijzigd door tw_gotcha op 23 januari 2025 19:14]

Deze heb ik ook gekocht in de Steam sale, specifiek omdat hij wat meer terugging naar de roots. Origins, Odyssee en Valhalla waren leuk, maar te groot en hebben maar weinig meer te maken met het originele AC concept van weleer.
Een game ontwikkelaar doet het natuurlijk vooral om geld te verdienen. Blijkbaar is dit een beter business model dan die ene kwalitatief geweldige game te maken omdat je in net zoveel tijd er elk jaar een uit de grond kunt stampen, en die verkopen ook goed.
Het niveau van de meeste modern AAA games is inderdaad bedroevend. Het moet allemaal groot en open zijn, waardoor je vaak langer gewoon aan 't lopen bent dan effectief aan 't gamen. Death Stranding was daarbij wel het absolute dieptepunt, onbegrijpelijk dat dit stuk bezigheidstherapie zo massaal verkocht heeft.

Gelukkig zijn er jaarlijks tientallen tot honderden leuke en innovatieve indie games als alternatief.
Death stranding heeft me anders nog wel gesmaakt. Het was voor mij eens helemaal iets anders dan een minecraft, counterstrike, anno…
Ik ben hevig voorstander van "eens iets anders". Maar na 40 uur pakjes bezorgen van de ene basis naar een exacte kopie van die basis aan de andere kant van de map had ik er toch wel genoeg van. En toen zat ik nog maar in hoofdstuk 5.

Niet elke game hoeft voor mij het tempo van Doom Eternal te hebben, maar in DS zit de balans tussen rondlopen en effectief "gamen" toch wel behoorlijk scheef naar mijn mening.

Mogelijk ligt dat vooral aan mijn leeftijd. Mijn dochter doet in Roblox niets anders dan rondlopen en voorwerpen van de ene plek naar de andere brengen. ;)
40 uur heb ik het volgehouden, check maar op mijn Steam profiel.

En ja, een spel dat grotendeels bestaat uit repetitieve fetch quests is voor mij een dieptepunt. Origineel of niet, als ik die 40 uur op en neer rennen vergelijk met de gigantische hoeveelheid variatie die games als Buldur's Gate 3 aanbieden in dezelfde tijdspanne, dan voelt Death Stranding voor mij aan als tijdsverlies.
Dat is toch zijn mening? Mij trok de game ook niet ondanks dat hij zeer origineel is.
Die laatste zin is hoe ik game de laatste tijd. Letterlijk vorige week me voor de eerste keer aan LOL gewaagd.
Dat is niet game industrie breed , het zijn slechts AAA titels die teleurstellen. Waar AAA vroeger voor kwaliteit stond, staat t nu juist voor snel uitgebrachte barf die er welliswaar mooit uitziet maar eigenlijk meer een storefront dan een game is
Wat mij betreft zijn AC Origins en Odyssey velen malen beter dan alle AC's van daarvoor. Ik vond dat gameplay wise geen beste games en echt enorm lineair. AC1 was nog wel tof, want het hele concept was toen nieuw. AC 2 vond ik ronduit lachwekkend. Parcour werkte slecht, al die NPC's met een Italiaans Mario accent. Heel irritant. Black flag had ik waarschijnlijk ook top gevonden, maar die heb ik nooit gespeeld. Gelukkig komt daar een remake van.

Valhalla sloeg de plank behoorlijk mis wat mij betreft. Shadows lijkt weer de goede kant op te gaan.
ik volg al een tijdje Reddit AC. Dan zie je dat de spelers die ingestapt zijn Origions, Odessey en Valhalla helemaal prachtig vinden, en zich afvragen wat ze het beste daarna kunnen spelen. Anderen vinden de Ezio trilogie top en sommigen zweren bij AC3 die ik helemaal niks vond. En Black Flag schijnen de meesten verrasend leuk te vinden.
Mijn punt is dat je er niet vanuit kunt gaan dat jouw mening of mijn mening van de serie de mening van de meerderheid vertegenwoordigt. Er zijn gewoon groepen in de fanbase die totaal vershcillend over de afleveringen denken. Dat betekent dus eigenlijk dat de serie helemaal niet bergafwaards gaat en helemaal niet de creativiteit en verassing mist die de diehards beweren! Als er een AC2 achtige variant uitkomt gaan de diehards brullen dat ze proberen te cashen op een oud concept, en met niks nieuws komen, komen ze met iets nieuws dan brult die club dat het niet het niveau van AC2 heeft!
Als je vindt dat dat voor alle games geldt, ligt dat dan niet gewoon aan jezelf, dat je na honderden games niet meer zo snel verrast wordt? Misschien wordt je gewoon wat ouder ;)
Ga er maar niet vanuit, los nog van de achterliggende imago clusterfuck omtrent het personage, gaan ze niet de juiste richting op met de manier waarmee ze nu a la cod die games eruit pompen. Nul innovatie, saaie repetitive gameplay waar weinig tot geen creativiteit in gestopt is. Voor iemand die het verhaal van ezio geweldig vond, heeft dit weinig meer daarmee te maken voor mijn gevoel en ik speel de games ook niet meer sinds black flag.
Ik heb een hele grote reeks overgeslagen nadat ik ooit niet door het allereerste deel kwam. Daarna vele jaren later pas begonnen bij Odyssey wat ik echt een hele goede game vond. Ook qua alle verhalen en geschiedenis die er in verwerkt waren. Daarna kort Origins geprobeerd maar daar vond ik het weer tegenvallen na Odyssey. Uiteindelijk Valhalla nog gedaan en ook die vond ik heel goed. Dus in de verwachting van van Odyssey en Valhalla kijk ik wel naar dit deel uit, ook omdat het Japanse thema volgens mij voor eyecandy gaat zorgen.
Ik heb een hele grote reeks overgeslagen nadat ik ooit niet door het allereerste deel kwam. Daarna vele jaren later pas begonnen bij Odyssey wat ik echt een hele goede game vond. Ook qua alle verhalen en geschiedenis die er in verwerkt waren. Daarna kort Origins geprobeerd maar daar vond ik het weer tegenvallen na Odyssey. Uiteindelijk Valhalla nog gedaan en ook die vond ik heel goed. Dus in de verwachting van van Odyssey en Valhalla kijk ik wel naar dit deel uit, ook omdat het Japanse thema volgens mij voor eyecandy gaat zorgen.
Ja eens, het “oude” AC mogen ze van mij houden. Juist de nieuwe weg die ze in zijn geslagen met de laatste (met als uitzondering Mirage) delen vond ik erg fijn.

Als dit hetzelfde wordt maar dan in “Japan” dan ben ik helemaal tevreden.
Bij mij het totaal omgekeerde. Laat die nieuwe AC maar doodbloeden, de stealth is nog maar een bijzaak en het is meer veranderd in een Soul's-light game.

Origins had z'n charmes, Odyssey was mij al te groot en gevuld met copy+paste grotten en ander zij activiteiten. (En ja dat zegt wat voor een AC game.) Het verhaal was goed maar al heel dun gerekt. Valhalla voor €18,- op de kop getikt een keer en gespeeld, tot ik in Engeland terecht kwam en het verhaal me compleet niets meer boeide.

Mirage was... okee. Maar een zwaar uitgeklede variant ten opzichte van AC2 t/m Syndicate.

Geef mij een goed verhaal, goede stealth en een kaart met een goede balans aan zij activiteiten. (Qua 2 t/m 3) Als ik een saaie Soul's game wil spelen dan heb ik Souls 2 en 3 vast wel ergens in mijn steam library.

En deze? Ik zie wel als die ook een keertje richting de €15,- gaat en/of ik goede reviews erover hoor.

[Reactie gewijzigd door EXos op 23 januari 2025 20:36]

Ik heb alle AC's gespeeld, behalve rogue, unity, syndicate en mirage. De meeste met 100% achievements en zo. Er is over de jaren veel verbeterd. Maar ik mis inderdaad wel de stealth van de eerste games. Dat je ook echt af bent als je ontmaskerd wordt en niet snel weg kunt komen. En in de eerste games was de current-day verhaallijn veel sterker. Vooral hoe je langzaam je situatie ontdekt in de eerste game en hoe je meer te weten komt over de mysterieuze ISU.
Mirage vond ik qua stealth weer een van de betere.

Ik vond de implementatie van stealth wel goed in nieuwe games (in de oude games miste ik wel iets van crouch mechanic oid), maar vond het jammer dat stealth niet op de voorgrond stond. Dat is bij Mirage wel weer het geval. Ook betere parkour dan de rpg titels, en zijn weer leuke gadgets/tools om te gebruiken...

Mirage is wat korter, maar ik vind het wel weer lekker weg spelen!
Wat ik aanzienlijk minder sterk vind aan de Origins/Odyssey/Valhalla set games is de sponzigheid van de vijanden. Hoewel het in de games er voor (vaker dan niet) kinderlijk makkelijk was om vijanden in elkaar te slaan, voelde het wel consequenter dan bij deze games. Je ziet een zwaard een model in verdwijnen, je hoort een impact geluidje en er vliegt een cijfertje omhoog. Beetje saai.
Kan niet wachten op hexe, die wordt helrmaal vet
Interessant. Ik vind Valhalla minder dan de andere twee.
Ik ook. Odyssey was over the top, maar wel leuk. Het geheel voelde goed aan, eigen speelstijl ontwikkelen kijken of je een overpowered build kon maken.
Ik kon niet in Valhalla komen. Het trage lopen, de omgeving. Ik heb heel hard geprobeerd om het leuk te vinden en dat zei mij genoeg. Een spel moet van zichzelf leuk zijn. Als de game loop mij niet duidelijk is of niet kan boeien dan speel ik in de weinig beschikbare tijd liever iets wat ik wel leuk vind.
Sluit ik me ook bij aan. Origins was de eerste nieuwe stijl AC, Odyssey verdiepte alle RPG aspecten en met Valhalla ben ik ergens in het basebuilden in Engeland gestrand. Naar mijn idee wilde men daar iets teveel verschillende elementen combineren (RPG + base builden + ship fights).
Kan niet wachten, ziet er echt goed uit! Als grote fan van de Assassin's Creed 1,2,3, Assassin's Creed Origins, Assassin's Creed Odyssey en Assassin's Creed Black Flag is dit eentje die we zeker gaan kopen, kijk er namelijk al sinds vorig jaar naar uit dus laat het spel maar uitkomen :).

Een heerlijke grote map om te verkennen, hopelijk is die niet zo dood als in Assassin's Creed Valhalla maar juist zo levendig als in Assassin's Creed Odyssey!

[Reactie gewijzigd door G_Dragon op 23 januari 2025 18:35]

je zou MIrage nog kunnen doen en als je die leuk vindt (speelt anders dan origins tot valhalla) dan vindt je AC2 en de Ezio cyclus denk ik ook leuk. AC1 ben ik nooit doorheen gekomen. Was voor mij achteraf meer een proof of concept dan een game.
Die heb ik gespeeld, maar was veel te kort en de wereld was heel klein. Way-to-easy 100%.. na werelden zoals Assassin's Creed Odyssey & Assassin's Creed Origins was dit een tegenvaller. Maar je was ook wel gewaarschuwd als gamer want ze hadden dit wel duidelijk van te voren aangegeven dat het een soort mini dlc zou zijn.

In Assassin's Creed Valhalla was de wereld heel leeg, het verhaal ontzettend eentonig en het loot systeem voorspelbaar, saai en niet uitgebreid.
wat dat betreft is Unity veel groter ( in Parijs), voor mij is dat te groot. Ik haak dan af.
Mijn probleem met Ubisofts open world games is dat ik de eerste paar uren nog wel leuk vind, grotendeels vanwege de knap gemaakte omgevingen. Maar daarna worden die games vaak erg repetitief, waarbij je tientallen uren lang steeds dezelfde soort missies moet uitvoeren. Ik zie geen indicatie dat dit bij deze AC anders zal zijn.
Dit is misschien ook wel het proces van ouder worden en andere zaken te doen hebben. Dan heb je het snel al gezien nadat je de zoveelste toren heb beklommen om je map aan te vullen en de zoveelste keer zomaar door NPCs bent achtervolgd. En dan voelt een spel al snel aan als 80% filler en 20% verhaal.

[Reactie gewijzigd door Sebazzz op 23 januari 2025 19:35]

Ik vroeg mijzelf dit dus af, ik heb hier dus enorm last van. Veel games voelen als fillers. Is dit de leeftijd, of waren games vroeger beter?
Ik denk dat de gameindustrie daar zeker wel een aandeel in heeft, en specifiek Ubisoft en EA Games.

Als je bijvoorbeeld kijkt naar Deus Ex, en niet alleen de GOTY maar ook de latere versies is dat bijna 100% verhaal. Als je kijkt naar GTA San Andreas, is dat ook zeker 80% verhaal (los van het veroveren van de wijken).

Kijk je vervolgens naar Assassins Creed, dan is het herhaling: Torentjes klimmen, templars doden, achtervolgd worden omdat je kennelijk wanted bent. Idem - maar in mindere mate - voor gameplayelementen in Mass Effect zoals resources verzamelen op planeten waar de zoveelste Thresher maw uit de grond wordt of je Cerberus voor de zoveelste in hetzelfde gekloonde gebouw tegenkomt. Bij Just Cause en de Far Cry series wordt je ook vaak weer zomaar achtervolgd en ben je gigantisch veel tijd kwijt aan reizen.
Ik moet eerlijk bekennen dat gta san Andreas, niet echt meer kan herinneren. Deus ex heb ik niet gespeeld. Maar just cause 3 en 4 was ook wel redelijk hetzelfde. Basis hier en daar, wat schieten en klaar. Maar zoals gezegd, ik word oud :)
Nee, games in de algemene zin waren niet beter. We filteren en onthouden de goede games van vroeger. De rest negeren we omdat het toch meuk was. Daardoor lijkt het soms dat dingen vroeger beter waren.

Wat wel zo is, is dat studios die vroeger goede games maakten, geen garantie tot goede games geven voor wat ze nu produceren.
Klopt. Als dat dan ook nog eens de zoveelste game op rij is waarin die gameplay elementen gerecycleerd worden dan hoeft het voor mij niet meer.
Had ik in deze 4 uur ook al wel een beeeetje. Ik ga in een preview niet zo diep in detail, ook omdat zo'n slice van een game een vertekend beeld kan geven, maar toen ik een kerel die mij ergens mee moest helpen eerst moest gaan helpen door iets terug te stelen dat van hem was gejat... had ik wel zoiets van ah, als elke questlijn wat van dit soort fetch quests gaat hebben dan.... meh.
Ik raak geen Ubisoft game meer aan totdat ze de bagger slechte enemy AI hebben verbeterd. Bij Star Wars Outlaws was dat te triest voor woorden. Het continu verstoppen in een stukje gras en ze je vervolgens niet vinden is al een probleem sinds de PS3/Xbox 360 days.
Nog een verbeterpunt is de time wasting bloat uit zo'n game halen. Het probleem voor Ubisoft is dan helaas dat er dan weinig overblijft.
Het zal me niks verbazen als ze na deze game overgekocht gaan worden door Tencent.
Star Wars Outlaws was een andere studio en een andere engine dan deze game.

Ik heb me eigenlijk nooit echt gestoord aan de AI in Assassin’s Creed.
Er waren genoeg andere dingen waar ik mij aan stoorde in AC games de afgelopen jaren. Ik blijf hier ook ver bij vandaan. Zoals in de conclusie van het artikel te lezen is, Ubi heeft zijn credietwaardigheid verspilt, er zijn 1001 games die ik liever speel dan de halfgebakken bug riddled b-tier games die ubi de afgelopen jaren de wereld in heeft geholpen. Heel erg zonde, want tot een jaar of 10 geleden kon ik mij uitstekend vermaken met ubi games, daarna is het hard bergafwaards gegaan.
Helaas waar inderdaad, enorm vermaakt aan AC.
Schaf het spel wel aan als deze im de budgetbak ligt.
Ondanks dat ik er een aantal heb overgeslagen ben ik hier toch echt wel benieuwd naar. Hoop een beetje op de AC3 vibes qua gevoel en beleving.
Het ziet er precies zo uit als Odyssey met een Japan skin, dus nee dat zal het niet worden.
Ben benieuwd. Als dit geen succes wordt dan zie ik het zeer somber in voor Ubisoft.
Hopelijk zit er een Tenchu vibe in. Over de daken sluipen, sneak kill, via grappling hook weer terug het dak op. In syndicate was het matig uitgewerkt. Locatie Japan maakt het wel heel top. Fingers crossed
Tenchu!! Ohhh wat heb ik me daarmee vermaakt!
Haha ja dat is een game die me ook altijd is bijgebleven. Hopelijk kunnen we een beetje die Tenchu tijden met mooiere graphics herbeleven.
Kan Assassin’s creed uberhaupt nog een crowdpleaser worden?
Zo zijn er heel veel gameplay elementen gekomen en gegaan, en iedereen heeft zo een eigen voorkeur van wat de perfecte AC game voor hem/haar moet bevatten.

Elementen zoals combat type, stealth focus, naval combat, present day story, map grootte, de hoeveelheid interactables, progressie systeem, de locatie waar het spel zich afspeelt,… iedereen heeft er wel een voorkeur voor…
Volgens mij heerst er over veel dingen toch wel een consensus. Present day story, voor de meeste voegde dit niet veel toe, word vaak als irritant en overbodig bestempelt. Naval combat vond iedereen tof, maar dit haalde ook een andere groep aan, wie het niet perse voor AC deden maar voor de pirate gameplay. Waar het spel zich afspeelt, ergens in het verleden; Japan was gewoon een locatie die al vanaf 1 werd genoemd.
Waar je wel een splitsing ziet is fans van de nieuwere RPG AC; Odyssey etc. En fans van de oude generatie AC.
Ofcourse heeft ieder zijn eigen perfecte plaatje, maar ik denk wel dat het voor AC nog mogelijk is om vele te pleasen.

Ben zelf wel van de old school AC. Er zijn simpel weg zoveel RPG’s waarvan de meeste in mijn mening beter als AC. En vind de nieuwe open werelden te groot en te repetitief. Tevens valt voor mij het hele idee van we zijn iets belangrijks aan het doen dus progressie maken weg wanneer ik side quest 50 aan het doen ben en ondertussen met hoofdstuk 2 bezig ben van de main storyline.
De nagel op de kop. Ook in deze reacties zie je de verschillende meningen.
Waar de "twee hoofdpersonages" vroeger controversieel was ("vrouwen in games verkopen niet"), is het in Shadows net om tegemoet te komen aan beide meningen (stealth vs actie).
Tegenwoordig zijn er veel accessibility-opties. Later kan je misschien individuele mechanics (detection speed, loot, leveled weapons, crafting, ...) in- of uitschakelen.
(Vb voor mezelf: auto-loot + auto-upgrade build + auto-dismantle (indien uitgebreid, zoals Valhalla). Of gewoon heel beperkt, zoals Mirage.)

[Reactie gewijzigd door Jan VP op 27 januari 2025 11:36]

ik snap niet dat de characters in origins zo gedetaillerd zijn, zoals Bayek of Aya, en dit zijn plastic poppen? Ik vind het gewoon niet mooi. Mirage had daar ook last van

[Reactie gewijzigd door tw_gotcha op 23 januari 2025 23:00]

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.