Assassin's Creed Shadows, PS5

Een Assassin's Creed in het oude Japan was een game die we graag jaren geleden wilden zien. In 2023 werd eindelijk bekend dat Ubisoft met een Assassin's Creed-game bezig was, dat zich in Japan afspeelde. De game zou oorspronkelijk in 2024 uitkomen, maar werd uiteindelijk vertraagd naar begin 2025. Was deze game het wachten waard? Dat vertel ik jullie graag in deze review. 

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: de game was absoluut het wachten waard en heeft mijn verwachtingen overtroffen. Ik ben al jaren een liefhebber van de Assassin's Creed-serie, maar merkte wel dat ik de games op een gegeven moment te groot vond worden en de kern van de gameplay verloren ging. Assassin's Creed Mirage ging weer even helemaal terug naar de roots van de serie, en Shadows bracht hier een mooie middenweg in. De manier waarop de game gepresenteerd en vooral ook het verhaal verteld werd, vond ik helemaal top. Maar hoe is de game nu? Laten we beginnen met het verhaal. 

 




In het verhaal van Assassin's Creed Shadows verkennen we al het moois van Japan tijdens de gewelddadige Sengoku-periode. Dit speelt zich af in de 16e eeuw, een tijdperk van krijgsheren en culturele frictie. Het verhaal is in het begin opgesplitst tussen twee hoofdrolspelers, maar hun paden komen op een bepaald moment samen. Enerzijds speel je met Naoe, de laatste overlevende van de Iga-shinobi, wier pad wordt gedreven door wraak na de uitroeiing van haar clan. Ze belichaamt de Assassin-ideologie van vrijheid en vecht tegen de Tempeliers-invloed die zich diep heeft genesteld in de Japanse politiek. Anderzijds kruip je in de huid van Yasuke, de legendarische Afrikaanse samoerai, een man die vrede zoekt via orde en loyaliteit aan de machtige Oda Nobunaga. 

Het verhaal begint in 1581, wanneer Yasuke (dan nog Diogo) als slaaf wordt overgedragen aan Oda Nobunaga en tegelijkertijd de Iga-provincie wordt aangevallen. Naoe en Yasuke bevinden zich aanvankelijk aan tegengestelde kanten van de strijd, waarbij de Tempeliers hun invloed uitoefenen op de oorlogvoerende daimyō's, inclusief Nobunaga. De twee personages worden gedwongen hun loyaliteit in twijfel te trekken en uiteindelijk komen ze samen om een diepere samenzwering bloot te leggen en een groep van 12 gemaskerde figuren (de "Shinbakufu") te achtervolgen die hun levens onherroepelijk hebben veranderd. Het uiteindelijke doel is om Japan te redden van deze figuren. Het klinkt op papier misschien heel eenvoudig, maar geloof me, dit verhaal gaat vele malen dieper dan wat ik kan omschrijven. 


 



Over de gameplay ben ik zeer te spreken, vooral omdat je te maken hebt met twee verschillende speelstijlen. Je merkt heel erg het verschil tussen spelen met Yasuke of met Naoe, en dat zorgt voor mijn gevoel voor genoeg afwisseling. Bij 90% van de missies kun je kiezen met wie je wilt spelen, en er zijn ook missies waarin je met beiden speelt. Daarnaast zijn er ook missies die exclusief voor een bepaald personage zijn, waardoor beide personages hun aandacht krijgen. Ik zal beide personages even kort omschrijven. 

Laten we beginnen met Naoe; zij vertegenwoordigt de klassieke, op stealth gerichte speelstijl van de Assassin's Creed-franchise. Ze is de agile en sluwe protagonist. Ze maakt gebruik van stealth, snelheid en behendigheid. Ze is ontworpen om in de schaduwen te blijven en vijanden onopgemerkt uit te schakelen. Hoewel je ook directe gevechten kunt aangaan, ligt haar kracht in het werken vanuit de schaduw. Ze heeft volledige parkour-mogelijkheden, kan muren beklimmen en gebruikt een grappling hook om snel hoge punten te bereiken, daken te navigeren en over daken te rennen. Ze heeft als enige een Hidden Blade en ze maakt gebruik van bepaalde tools om vijanden af te leiden of van een afstand uit te schakelen. 

Yasuke is meer het tegenovergestelde van Naoe: hij staat bekend om zijn directe, brute en harde gevechten. Hij wordt ook wel als een tank gezien, mede omdat hij door beuken deuren of poorten kan slopen. Zijn gevechtsvaardigheden zijn gericht op slaan, blokkeren en pareren. Hij heeft meer HP en doet meer schade met zijn wapens. Hij kan in de strijd katana's, kanabo's, bogen en een teppo-geweer gebruiken. Vanwege zijn omvang en zware bepantsering is hij minder effectief in stealth. Hij kan niet door smalle openingen sluipen en zijn klimmogelijkheden zijn beperkt. 




Vrij vlug krijg je een eigen thuisbasis. Deze wordt langzamerhand uitgebreid met nieuwe mensen die je vraagt om je te helpen. Je basis kun je op een gegeven moment ook voorzien van nieuwe kunstwerken en gebouwen. Echter heb je voor het bouwen van gebouwen grondstoffen nodig. Deze grondstoffen vind je bijna overal, dus dit verzamelen is dan ook een aanrader. Soms moet je ook je gebouwen upgraden om verder te komen, denk hierbij aan de smid. Als je deze niet upgradet, dan kan hij je wapens of uitrusting niet verder upgraden. 

Via het upgraden en groter maken van je basis, kun je weer meer hulpjes krijgen. Deze hulpjes kunnen je helpen met het verzamelen van informatie of met het verplaatsen van grote hoeveelheden grondstoffen. In de game moet je vaak veel zoeken en krijg je slechts een hint van waar je moet zoeken. Je kunt dan een hulpje in het gebied inzetten om zo je doel makkelijker te vinden. Je hebt maar een beperkt aantal, maar deze vullen zich bij het wisselen van een seizoen weer aan. Je kunt ze ook aanvullen door mensen te helpen of door ze in je basis te kopen. 

Verder zijn er de standaard hoofd- en submissies, die je al kent van de andere Assassin's Creed-games. Je hebt je vaste snelreispunten die je vrijspeelt door naar het hoge uitkijkpunt te gaan, maar je hebt bijvoorbeeld ook kastelen waarin je belangrijke personen moet uitschakelen om een legendarische schat te krijgen. Naast het snelreizen kun je ook weer gebruik maken van een paard, en ik moet zeggen dat ik dat in deze game vaker heb gebruikt dan bijvoorbeeld Valhalla. Er is zo veel te doen dat ik nog veel meer kan opnoemen. Maar kort samengevat: er is meer dan genoeg te doen en er zit voor mijn gevoel genoeg afwisseling in. 

 




Op grafisch gebied ben ik zeer te spreken over deze game, en dat merk je aan alles terug. Of je nu kijkt naar de personages, de tussenfilmpjes of de omgeving: het ziet er allemaal heel mooi uit. Ubisoft heeft veel moeite gestoken om het oude Japan tot leven te brengen, en dat merk je de gehele game door. Of je nu van de omgeving geniet via een uitkijkpost of dat je gewoon wat rondloopt: het ziet er allemaal erg mooi uit. De game maakt gebruik van de vier jaargetijden, die elk drie seizoenen hebben. Als je van seizoen wisselt, dan wordt dit met een mooi filmpje getoond. 

Je kunt de game zowel in het Japans als in het Engels spelen. Hoewel ik dit soort games normaal in het Japans zou spelen, heb ik deze om een of andere reden toch in het Engels gespeeld. Er is hoe dan ook met heel veel dingen rekening gehouden, en dat merk je aan de gehele game terug. Heel af en toe kwam ik een kleine bug of framedrop tegen, maar dit was gelukkig minimaal. Het is grafisch een geweldige game, en ik kan niet anders zeggen dan: ik heb hier enorm van genoten. 

 


 

Bij een grafisch goede game zou je natuurlijk ook verwachten dat de muziek goed is, toch? En ja, dat is in dit geval ook zo, want de muziek is erg mooi en elk bijzonder moment is voorzien van passende muziek. Ook hier merk je meteen weer dat ze genoeg moeite hebben gestoken in onderzoek en de aanpassing aan het tijdperk van het spel. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een stukje met jullie. 
 



De laatste tijd zet ik mijn livestream niet meer vaak aan, maar omdat ik de review vergeten was te schrijven en toen nog wel regelmatig streamde, heb ik dus toch nog wat beelden van deze game. Een daarvan wil ik dan ook graag met jullie delen in deze review, maar let op: er kunnen spoilers in de beelden zitten. 
 



Ik heb de game zelf op de release gekocht voor de PlayStation 5 en ik heb er toen een soort korte unboxing van gemaakt. In een tijd waarin steeds meer games en gamers enkel digitaal gaan, vind ik het toch leuk om een unboxing te maken, zodat ik deze met jullie in deze review kan delen. 
 



Dan de leukste vraag van elke review: heeft de game een replaywaarde voor mij? Ik denk niet dat ik deze vraag nog moet beantwoorden, want het is een dikke ja. Ik heb enorm genoten van deze game, en hij voelt op alle punten aan als de Assassin's Creed waar ik lang op gewacht heb. Het verhaal is sterk, het duo is leuk bedacht, en door te kunnen afwisselen tussen beide personages blijft de gameplay erg leuk. Op het moment van schrijven is er ook een New Game+ modus toegevoegd, wat het nog eens interessanter maakt om de game nog eens volledig opnieuw te spelen. 

 




Een Assassin's Creed in het oude Japan was een game die we graag jaren geleden al wilden zien, en die we in 2025 eindelijk hebben gekregen. Ubisoft heeft ervoor gekozen om het verhaal te vertellen door gebruik te maken van twee personages, die allebei op een andere manier te werk gaan. Hierdoor merk je dat het spel anders speelt dan wanneer je maar één personage hebt, en dat maakt het voor mij leuker, maar ook uitdagender. Elk personage heeft zijn sterke, maar ook zijn zwakke punten, en dat zorgt ervoor dat je beide personages nodig zult hebben. De gameplay is sterk en zorgt voor genoeg afwisseling, en wordt hierbij aangevuld met een sterk verhaal en een prachtige omgeving. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik blij ben dat ik deze game op de release gekocht heb, want ik heb enorm genoten van deze game.