Voor hersencellen geldt precies hetzelfde als voor CPU's. Die "denken" ook alleen maar "logisch" na. IF (input > drempelwaarde) THEN (output = 1) ELSE (output = 0). (
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zenuwcel)
Dat zou betekenen dat wij ook geen gevoel hebben. En volgens sommige hardcore reductionistische filosofen is dat ook inderdaad het geval, maar dat is een zeer weinig voorkomende overtuiging
Het zit zo: gezien het enorme aantal zenuwcellen en het feit dat er een nauwkeurig afgebakende hoeveelheid randomization en inadvertent error introduction plaatsvindt (en die hoeveelheid van deze twee zaken is trouwens zéér bepalend voor het effect dat ik ga noemen) treedt er echter emergentie op. Dat wil zeggen, het geheel is meer dan de som der delen, en vertoont patronen die expliciet niet zijn uit te drukken in (= terug te rekenen naar) de gedragingen van de "domme" basisonderdelen. En dat leidt er toe dat onze hersenen (of enig ander systeem met emergentie) complexe gedragingen kunnen vertonen, en bijvoorbeeld emoties ten toon spreiden.
Nog een leuk voorbeeld: heb je wel eens zo'n "snelweg" van fouragerende mieren gezien van een mierenkolonie naar een berg voedsel? Mieren zijn per stuk nogal dom, in ieder geval overduidelijk veel dommer dan wat je krijgt als je er maar genoeg bij elkaar zet, want dan emergeert een veel intelligentere "samenleving". Dat werkt ongeveer als volgt: mier 1 vindt bij zijn
random rondwandelen eten, en zijn zenuwstelsel is zodanig "geprogrammeerd" dat hij feromonen (communicatieve geurstoffen) achterlaat. Hoe langer geleden hij eten vond, hoe minder. Mier twee ruikt de voedselferomonen, en daarop reageert het zenuwstelsel als een hill climbing zoekmechanisme (gaat in richting van hogere concentratie geurstoffen). Die vindt het eten dan met grotere zekerheid, en laat ook weer voedselferomonen achter. Voor mier 3 wordt het nog makkelijker, etc. etc.. Hetzelfde gebeurt bij het nest. Als je één mier laat rondlopen gebeurt er dus niets maar hoe meer mieren de feromonensporen versterken, hoe "nog meer" mieren er door het zeer domme actie = reactie proces op voedsel/nest afkomen. Na een tijd is het spoor zo duidelijk dat
bijna alle mieren zo'n "snelweg" gaan vormen.
Bijna, want dit zou onmogelijk zijn als mieren geen randomization in hun "domme" zenuwstelsel zouden hebben (want dan zou die eerste mier vrijwel onmogelijk toevallig op dat voedsel stuiten), en het zou ook onmogelijk zijn zonder inadvertent error introduction, want dan zou de kans op vondst van alternatieve voedselbronnen erg klein zijn als er niet af en toe mieren waren die het feromonensignaal niet begrijpen en totaal de andere kant op lopen. (Randomization en iei zijn overlappende begrippen overigens, dat moge duidelijk zijn.)
Wat ik met dit alles maar wil zeggen is dat als je maar genoeg CPU's tegelijkertijd met elkaar laat praten en het zo weet te organiseren dat er parameters zijn voor de hoeveelheid randomization en inadvertent error introduction, het zeer wel mogelijk is om een semi-organisch redenerend systeem te creëren. Of dat systeem als geheel emotioneel of niet-emotioneel "nadenkt" is puur afhankelijk van wat je dat systeem als parameters over de omgeving leert en hoe z'n leerproces en beslisprocedures werken.
Voor "Skynet" systemen, maar ook voor hersenen en mierenkolonies etc., geldt trouwens dat er pas echt autonoom redeneren bestaat als er emergentie optreedt, want dat betekent dat je niet met zekerheid kunt voorspellen wat de uitkomst is van bepaalde gedragingen. Op het moment dat je dat wèl kunt voorspellen is er namelijk per definitie geen sprake van emergentie omdat je het dan van de grond af kunt programmeren (zoals een losse CPU) en dat er dus geen randomization of error introduction plaatsvindt. Het systeem is dan niet puur autonoom, WANT de redeneringen zijn 100% ingebouwd en geprogrammeerd in de bouwblokken en dus wellicht wel autonoom draaiend, maar met extern bepaalde redeneringen. Er is dan hooguit sprake van abstraction layers. (Zoals een potje GTA 4. Technisch gesproken is dit 100% terug te rekenen naar nulletjes en eentjes in een berg IC's, en dus feitelijk een star 1-op-1 redenerend systeem. Het zit er alleen een héleboel abstractieniveaus boven.)
Ten slotte nog dit: de heersende overtuiging in de natuurkunde over hoe ons heelal in elkaar zit is de quantumtheorie. Die beschrijft onder andere hoe de basale building blocks van ons heelal bestaan uit deeltjes wier gedragingen slechts uit te drukken zijn in waarschijnlijkheden. (D.w.z. een atoom heeft geen cirkelende deeltjes, maar deeltjes die een bepaalde kans hebben zich op een bepaalde plek te bevinden.) Zonder deze basale randomization zou het heelal niet kunnen functioneren zoals het nu doet, is de gedachte, omdat er dan nooit een toevalligheid zou zijn geweest (quantumfluctuatie) die alle andere toevalligheden heeft geïntroduceerd. De kans dat een heelal ontstaat is BIJNA oneindig klein, maar toch leven wij in het bewijs dat het tóch is gebeurd, is de gedachte.
Ik weet nou niet meer of dit ook nog maar in de verste verte on-topic is... Toch vind ik dit een extreem interessante filosofische uitdaging waar het hele "autonoom werkende legersysteem" mij toch maar mooi op gebracht heeft.
LANG LEVE DE WILLEKEUR!
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 23:43]