NASA's Kepler-telescoop is 'ontwaakt' voor nieuwe observatiemissie

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft de Kepler-ruimtetelescoop uit de slaapmodus gehaald. Het ruimtevaartuig is enkele dagen geleden begonnen aan een nieuwe observatiemissie, ook al is onduidelijk hoeveel brandstof er nog over is.

De NASA meldt dat op 29 augustus de negentiende observatiecampagne van Kepler is begonnen. Daarvoor is het ruimtevaartuig uit de slaapmodus gehaald. Op dat moment bleek dat een van de thrusters 'vreemd gedrag' vertoonde, waarna de configuratie van de telescoop is aangepast. Volgens NASA lijkt het erop dat de telescoop iets minder goed kan richten. Ook is onbekend hoeveel brandstof er nog over is.

Het was geruime tijd onduidelijk of een negentiende observatiemissie nog wel mogelijk was, mede door een eventueel gebrek aan brandstof. Die missie had volgens de oorspronkelijke planning eigenlijk al op 6 augustus moeten beginnen. Enkele dagen voor het begin van de missie bracht NASA de telescoop in een slaapmodus en dat gebeurde in juli ook al. Dat is gedaan om te kijken in welke staat de ruimtetelescoop zich bevond.

De observatiemissies duren in principe tachtig dagen en voor het versturen van data naar de aarde is brandstof nodig om de antenne in de richting van de aarde te manoeuvreren. Kepler heeft tot nu toe 2652 exoplaneten ontdekt.

Terwijl Kepler zich richt op een relatief beperkt gebied met 150.000 sterren, richt de officieuze opvolger TESS zich op een veel groter gebied. Deze nieuwe ruimtetelescoop is in april gelanceerd en is inmiddels al bezig met de zoektocht naar exoplaneten.

Wat vind je van dit artikel?

Geef je mening in het Geachte Redactie-forum.

Reacties (44)

Volgende keer een brandstof meter in bouwen.
Dan is er geen onduidelijk over de hoeveelheid brandstof.
Er zal vast een goed verhaal achter zitten waarom hij dit niet heeft.

[Reactie gewijzigd door angerfist-yentl op 6 september 2018 18:40]

Er zal vast een goed verhaal achter zitten waarom hij dit niet heeft.

https://www.nasa.gov/kepler/fuel-status-faq

Wacht even. Om informatie naar de aarde te zenden moet de antenne op de aarde gericht worden. En dat kost brandstof. En nu stel jij voor om een brandstofmeter in te bouwen die informatie naar de aarde moet kunnen verzenden over de hoeveelheid brandstof..

Ik denk dat die data in het niet valt bij de sterrenfoto's die hij by design toch al stuurt.

Dacht ik ook als eerste
Zal wel bij de GLX versie standaard zijn.

Volgende keer een brandstof meter in bouwen.
Dan is er geen onduidelijk over de hoeveelheid brandstof.
Er zal vast een goed verhaal achter zitten waarom hij dit niet heeft.

Maar er dan wel eerst even op tikken voor je hem afleest.

We zouden 'm eigenlijk terug naar de aarde moeten halen en in een museum moeten zetten. Laten we een crowdfund campagne starten en Elon Musk vast op de hoogte stellen van de plannen .

Zou die wel verdienen ja. Maar waar is Kepler eigenlijk?

2652 exoplaneten

om de een of andere reden vind ik dit erg impressive.
En wat doen/kunnen/willen we allemaal met die informatie. En in heelal-size is dit toch ook allemaal nog maar kinderspel. Ik blijf het fascinerend vinden.

[Reactie gewijzigd door iAR op 6 september 2018 12:32]

Zou die wel verdienen ja. Maar waar is Kepler eigenlijk?

Kepler bevind zich in een baan om de zon, op zo'n 120 miljoen kilometer van de aarde.

[...]

om de een of andere reden vind ik dit erg impressive.

Het zijn er een hoop. Maar besef wel het volgende:

Based on Kepler's findings, astronomer Seth Shostak estimated in 2011 that "within a thousand light-years of Earth", there are "at least 30,000" habitable planets. Also based on the findings, the Kepler team has estimated that there are "at least 50 billion planets in the Milky Way", of which "at least 500 million" are in the habitable zone. In March 2011, astronomers at NASA's Jet Propulsion Laboratory (JPL) reported that about "1.4 to 2.7 percent" of all Sun-like stars are expected to have Earth-size planets "within the habitable zones of their stars". This means there are "two billion" of these "Earth analogs" in the Milky Way alone. The JPL astronomers also noted that there are "50 billion other galaxies", potentially yielding more than one sextillion "Earth analog" planets if all galaxies have similar numbers of planets to the Milky Way.

(Bron: het wiki-artikel over Kepler).

In het licht van dit getallen is 2652 opeens verwaarloosbaar

De in de quote genoemde habitable zone (ook wel "Goldilocks Zone") genoemd is de zone rond een ster waar een planeet niet te dichtbij zijn ster staat om verbrand te worden, maar ver genoeg weg dat er potentieel vloeibaar water zou kunnen voorkomen. In andere woorden: waar potentieel leven zou kunnen zijn.

Daar moet bij gezegd worden dat we nog geen goed idee hebben over de afmeting van die planeten. Het zou best kunnen dat er nogal wat zware planeten tussen zitten, waarop we niet kunnen rondlopen, of juist hele kleintjes met te weinig zwaartekracht. Dan kun je wel op de goede afstand van de zon zitten, maar dan heb je nog steeds geen goede leefomgeving.

En zelfs al heb je de goede afstand - soms heb je het effect dat een planeet niet draait. Zo staat Mercurius altijd met dezelfde kant naar de zon. Als je als planeet in de bewoonbare zone zit, maar je draait niet, dan heb je dus één kant waar water verdampt, en één kant waar het permanent bevroren is. Dat is ook niet echt leefbaar.

En dan hebben we 't alleen nog maar over de natuurkundige problemen. Wie weet of deze planeten te vele chloor in de lucht hebben, of fluor. Misschien hebben ze wel teveel CO2 en een boeikaseffect zoals Venus. We hebben simpelweg nog te weinig vergelijkingsmateriaal om álle factoren in te kunnen schatten die een planeet bewoonbaar maken.

Je gaat ervan uit dat leven alleen kan ontwikkelen in de omstandigheden die hier heersen, dat is totaal niet bewezen.

En zelfs al heb je de goede afstand - soms heb je het effect dat een planeet niet draait.

Dat heet gravitational lock (ook wel tidal lock) en dat staat elk hemellichaam te wachten. Het sluit niet uit dat er alsnog leven op aanwezig is. Op aarde is er ook leven in oceanen en in de grond. Het is perfect denkbaar dat er een onderwaterreservoir is waar leven beschikbaar is.

Het hele concept van waar de habitable zone zou liggen is sterk voor discussie vatbaar. Jupiter en Saturnus liggen ver buiten deze zone (hoe we ze vroeger definieerden), maar toch blijkt de kans op leven in ons zonnestelsel (buiten de aarde uiteraard) het grootst op de manen enceladus, titan en europa. De afstand tot de ster is niet relevant, wel de temperatuur die op het hemellichaam heerst, en die kan best van een andere bron komen dan de ster, zoals tidale krachten of geothermisch.Volgens Neil deGrasse Tyson kan het zelfs dat een zwervende planeet die uit zijn sterrenstelsel is gekatapulteerd leven kan bevatten door geothermische energie..

Wie weet of deze planeten te vele chloor in de lucht hebben, of fluor. Misschien hebben ze wel teveel CO2 en een broeikaseffect zoals Venus.

Waarom zou dat allemaal leven uitsluiten? Leven op aarde ontstond vermoedelijk in de buurt van onderwatervulkanen bij erg hoge temperaturen en constante meteorietinslagen. De samenstelling van het water en de atmosfeer zou nu voor ons waarschijnlijk erg toxisch zijn.
Extremofielen zijn bacterie-achtige wezens die zich uitstekend voelen in voor ons dodelijke omstandigheden (watertemp. tegen de 100 graden, zoutvlakten,...)

Dat klopt, daarom zei ik ook dat er potentieel leven zou kunnen zijn. Zeker weten zullen we het idd nooit, omdat we er nooit kunnen komen.

Als een planeet te ver weg staat van de ster, is leven op zo'n planeet sowieso vrijwel onmogelijk of op zijn minst extreem onwaarschijnlijk, omdat de temperaturen dan veel te laag liggen. Idem voor manen van gasreuzen die zover weg liggen van hun ster.

Als een planeet te dicht bij de ster staat is het juist precies andersom, dan zijn de temperaturen weer veel te hoog.

De enige realistische kans op leven zal op planeten zijn die in, of zeer dicht nabij, de habitable zone zitten.

En zelfs al heb je de goede afstand - soms heb je het effect dat een planeet niet draait. Zo staat Mercurius altijd met dezelfde kant naar de zon.

Dat dachten we vroeger; elke keer dat we keken zagen we dezelfde kant... Maar we konden alleen op heel specifieke momenten kijken. Tegenwoordig weten we dat Mercurius wel degelijk draait; om precies te zijn in een 3:2 spin-orbit resonance (met andere woorden: een Mercurius-dag duurt precies twee Mercurius-jaar).

Als je als planeet in de bewoonbare zone zit, maar je draait niet, dan heb je dus één kant waar water verdampt, en één kant waar het permanent bevroren is. Dat is ook niet echt leefbaar.

Er bestaat een theorie dat op zo'n planeet een dunne ring tussen het altijd-dag-halfrond en het altijd-nacht-halfrond mogelijk bewoonbaar zou kunnen zijn. Niet ideaal, maar als op zo'n planeet leven ontstaat, dan weten ze daar natuurlijk ook niet beter.

We hebben simpelweg nog te weinig vergelijkingsmateriaal om álle factoren in te kunnen schatten die een planeet bewoonbaar maken.

Daar heb je volkomen gelijk in! En ik kan niet wachten totdat we daar eens flink vorderingen in gaan maken.

Dat is zeker impressive, en dan kan TESS er nog eens 10k bij vinden. Benieuwd wat de toekomst in petto heeft voor ons, hopelijk een aantal erg geschikte planeten erbij.

Dan is het nog maar de vraag of het gasplaneten zijn of rotsplaneten zoals de aarde. De meeste exoplaneten zijn gasplaneten waar we dus niets aan hebben. Je kan er namelijk niet op leven ivm de enorme druk mocht je de kern uberhaupt kunnen vinden.

Mochten we dan wel rotsplaneten vinden dan is er nog maar de vraag of er water is, wat de temperatuur er is en uiteraard de afstand. En ik vrees dat dat laatste een groter issue is dan de temperatuur.

Het verbaasd mij opzich niks dat we niet op gasplaneten kunnen leven

Afstand is voor nu een probleem, maar dat is het uberhaupt al... Kijk hoeveel jaren het heeft geduurd voordat de Voyager ons zonnestelsel verliet (36jaar) en hoeveel het nog zal duren voordat hij een naburig zonnestelsel zal benaderen. Ter vergelijking: Alpha Centauri als dichtsbijzijnde zonnestelsel is 4,24 lichtjaar verwijderd van ons zonnestelsel. Dat is 39 735 067 984 839 360 meter.

De Voyager was op een afstand van ongeveer 19312128000000 meters toen hij ons zonnestelsel verliet.
Oftewel, hij zou nog 39715755856839360 meters moeten als hij daarheen ging...

Rekensommetje leert dat met de huidige velocity hij ongeveer daarvoor nog 74016 jaar nodig heeft om Alpha te bereiken. Kan zijn dat mijn berekeningen niet helemaal kloppen maar wat ik hiermee probeer te zeggen; welke planeet we ook ontdekken en hoe dichtbij hij ook is, afstand is altijd een probleem... Voor nu.

Edit:
Waarschijnlijk klopt er ook geen bal van mijn berekening want volgens info van space.com duurt het 40,000 jaar voordat de voyager een sterrencluster bereikt 1,6 lichtjaar hiervandaan.

Tekst aangepast @robvanwijk

[Reactie gewijzigd door Xm0ur3r op 7 september 2018 01:38]

Zou de Voyager over 74016 jaar nog intact zijn vraag ik me af ?

Fysiek misschien wel, mits hij geen kometen, asteroiden of (micro-)meteorieten oid onderweg tegenkomt.

Functioneel niet echt. Over een paar jaar (de verwachting is tussen 2025 en 2030) stopt hij met werken, omdat hij dan onvoldoende energie meer heeft om ook maar één instrument van voldoende stroom te voorzien, laat staan alle instrumenten die op dit moment nog draaien.

Ja dat heb je ook nog natuurlijk kometen etc...
En hij raakt uit zn baan waarschijnlijk .
Wie weet vind een E,T m ooit ergens heel ver hier vandaan

Rekensommetje leert dat met de huidige velocity hij ongeveer daarvoor nog 74016 jaar nodig heeft om Alpha te bereiken.

Voor de volledigheid: hij zal nooit bij Alpha Centauri aankomen, want ie gaat volkomen de verkeerde kant op. (Dikke kans dat jij dat prima weet; ik plaats de kanttekening om te voorkomen dat iemand anders het verkeerd begrijpt.)

Ah dankjewel, dit was niet duidelijk uit mijn tekst nee, wist wel dat hij niet daar heen ging maar waar wel heen wist ik niet, dit gelijk even gegoogled voor de volledigheid en de tekst aangepast.

Als je leven zoals wij het nu kennen als referentiekader gebruikt, dan is het moeilijk voor te stellen dat er leven zou kunnen zijn op planeten met een andere samenstelling. Maar dat wil niet zeggen dat het daadwerkelijk ook niet kan. In de diepste krochten van onze oceanen is ook leven te vinden, iets wat ook als onmogelijk was beschouwd. Dus een open geest houden kan geen kwaad .

Bij gasplaneten zijn manen ook belangrijk, zolang die in de goldilocks-zone liggen en geschikt zijn voor leven

Jeff Volosin Heeft nog niet zo lang geleden een mooi inkijkje gegeven over de eerste resultaten.
Samen met wat beelden en hier geeft hij ook een presentatie over de aanloop eb verloop van de lancering

Ga er maar voorzichtig vanuit dat er meer planeten dan sterren zijn..

We zouden 'm eigenlijk terug naar de aarde moeten halen en in een museum moeten zetten.

En hoe zou je dat willen doen? De Space Shuttles zijn al jaren met pensioen, en die kon sowieso al niet meer dan ongeveer 500-550 km van de aarde komen. Kepler staat op 120.000.000 kilometer van de aarde....

En op eigen gelegenheid kan hij sowieso niet terugkeren. Ten eerste omdat hij simpelweg de brandstof er niet voor heeft, en ten tweede omdat hij niet gebouwd is op re-entry, hij zou dan volledig opbranden.

Het ophalen en de re-entry hoeven niet the zelfde voertuig te zijn natuurlijk.

Hij zou opgehaald kunnen worden met een drone, naar een baan om de aarde gebracht kunnen worden, waarna hij in de space shuttle weer terug naar aarde zou kunnen komen.

Als we nog een space shuttle hadden gehad natuurlijk.

Theoretisch kan dat natuurlijk idd.

Moeten we wel eerst een drone ontwikkelen die dat kan. Dat is al duur genoeg. Nog even los van de eveneens zeer kostbare lancering ervan.

En idd een Space Shuttle kan je niet meer inzetten. Maar zelfs al waren die nog gewoon in bedrijf: houdt er rekening mee dat een Space Shuttle vele honderden miljoenen dollars kostte per lancering, tot wel een miljard dollar per keer (afhankelijk van de missie etc).

Zou de NASA echt al dat geld moeten spenderen om het ding terug te halen, alleen om hem in een museum te zetten? Ik denk dat de NASA veel betere dingen met dat geld zou kunnen doen, zoals extra onderzoek naar allerlei ruimte-zaken etc.

Los daarvan is het zo ver van ons verwijderd.. voordat een ruimteschip gereed is voor een dergelijke onderneming en daadwerkelijk ingehaald heeft ben je vermoedelijk decennia verder en dus nog verder verwijderd van de aarde.

Waarom zou je dat doen en wilen? Als je een drone richting Keppler stuurt, kun je haast net zo goed een nieuwe telescoop sturen. Hubble is een veel betere kandidaat om terug te halen, als je dan iets wilt doen.

Een drone... leuke suggestie trouwens, maar even serieus... je doet het voorkomen alsof drones de oplossing zijn voor alles, alsof zo'n ding bij de Mediamarkt te krijgen is, of op z'n minst toch bij Boeing op de plank ligt.

Waarom zou je dat doen en wilen?

Omdat iemand het voorstelde, en ik dat idee interessant vond.

Het ging hier gewoon om een hypothetisch scenario.

Uitstekend idee!
Het is dat, of wachten tot het ruimtetoerisme een beetje van de grond komt. Een dagtochtje naar Hubble of Kepler lijkt me ook wel wat

Hubble (op 583 km hoogte) zou nog wel kunnen, maar Kepler is 120 miljoen km van de aarde vandaan.
Voor Kepler zou je dus minimaal een 14-daagse vakantie moeten boeken denk ik en dan flink gas moeten geven

Als we maar lang genoeg wachten hoeven we de telescoop helemaal niet 'op te halen'.

Kepler zit in dezelfde baan om de zon als de aarde, waarbij Kepler ongeveer 25 miljoen km per jaar langzamer gaat dan de aarde. De aarde left pakweg 940 miljoen kilometer af rond de zon, Kepler is in maart 2009 gelanceerd, dus over pakweg 48 jaar zou Kepler weer in de buurt van de aarde moeten komen.

Tenzij we voor die tijd een veel goedkopere en snellere manier van ruimtevervoer hebben uitgevonden, denk ik niet dat er een organisatie is die Kepler zou willen gaan ophalen (momenteel is Kepler dus al zeker 120 miljoen kilometer verderop en dit wordt alleen maar meer)

Dit is dan ook Kepler's laatste missie toch?

Missie was oorspronkelijk maar voor 3,5 jaar gepland en Kepler is gelanceerd maart 2009, dus alles wat er nu nog aan data binnenkomt is al bonus.
wiki

Oh ja dat wist ik wel. Waar ik meer op doelde was de vraag of ze na deze missie (succesvol of niet) de telescoop "verlaten"

Vermoedelijk wel. Ze kunnen er verder weinig mee, gezien hij 120 miljoen kilometer van de aarde staat, en nauwelijks brandstof meer heeft om er nog iets mee te doen.

Hij zal dus voor heel, heel erg lange tijd als dood object in een baan rond de zon blijven zweven (tenzij hij onderweg iets als een komeet of meteoriet oid tegenkomt natuurlijk).

Ik heb gelezen, dat hierna de brandstof ontoereikend is.
Ze zijn zelf niet zeker of er nog genoeg is voor deze missie.

De brandstof is niet zozeer nodig voor het maken van de foto's, maar om de (zend)antenne goed op de aarde te kunnen richten.
Op NASA Kepler mission lees je er alles over.
Interessante missie tijdlijn

Dat zeiden ze ook over de marsrovers die wonderbaarlijk nog steeds rondtoeren daar en gegevens doorsturen. En dat in een redelijk stoffig gebied met al die aardse draaiende delen op de rover. In onze woestijn waren ze wellicht allang vastgelopen op een of andere manier.

Die hadden zonnepanelen, accu's en elektromotoren om te bewegen. Kepler heeft toch echt actie-reactie van materie nodig om te manoeuvreren met z'n thrusters. Geen materie (brandstof) = geen beweging.

Dat is inderdaad wel de verwachting ja. En het is dus maar de vraag of hij de missie nog (goed) kan afronden.

Daarna is het over en uit voor Kepler.

Beter toch dat ze langer mee gaan dan de planning is? Meer bang voor de buck..

Dat is de vraag. Volgens mij is e.e.a. dan toch over geengineerd. Dus betaal je, in beginsel, te veel.