NASA stuurt 4k-kattenvideo vanaf 31 miljoen kilometer afstand naar aarde

NASA heeft voor het eerst een video vanuit de diepe ruimte terug naar de aarde verstuurd. De 4k-video, die beelden van een kat genaamd Taters toonde, werd als demonstratie verzonden via een nieuw systeem voor lasercommunicatie.

De kattenvideo werd vanaf de Psyche-ruimtesonde op 19 miljoen mijl afstand van de aarde verzonden, schrijft NASA. Dat komt neer op ongeveer 31 miljoen kilometer, of tachtig keer de afstand tussen de maan en de aarde. De demo bestond uit een kattenvideo van vijftien seconden, die via een flightlasertransceiver werd uitgezonden. NASA deed eerder al een succesvolle test met Psyche. Toen ontving de ruimtevaartorganisatie vanaf 16 miljoen kilometer afstand data via de laser. Dat was toen een record. De nieuwe test werd dus uitgevoerd op een bijna twee keer zo lange afstand.

De video werd door middel van nabijinfraroodsignalen verzonden naar de Hale-telescoop van de Caltech Palomar Observatory in Californië, waar de video vervolgens werd gedownload. Het duurde ongeveer 101 seconden voordat het videosignaal de aarde bereikte, zo vertelt de ruimtevaartorganisatie. De video werd verstuurd met een maximale doorvoersnelheid van 267Mbit/s. Ter illustratie: Netflix raadt een internetverbinding van minstens 15Mbit/s aan voor zijn 4k-aanbod. In totaal wist NASA tijdens zijn verschillende tests 1,3 terabit aan data te downloaden, wat neerkomt op 162,5GB.

Op de video van NASA zijn beelden van een oranje kat genaamd Taters te zien. Taters is het huisdier van een van de medewerkers van NASA's Jet Propulsion Laboratory. In de video achtervolgt de kat een laserpointer. Boven op de video zijn graphics geplaatst, die onder meer de omloopbaan van Psyche, technische informatie over de laser, de datarate van de stream en de hartslag van Taters weergeven. NASA heeft de video onlangs gepubliceerd op YouTube.

De lasercommunicatiedemo werd op 13 oktober gelanceerd als onderdeel van NASA's Psyche-demo. Het systeem is bedoeld om communicatie vanuit de ruimte mogelijk te maken op hogere overdrachtssnelheden dan momenteel mogelijk is. NASA spreekt over datarates die tien tot honderd keer hoger liggen dan de modernste radiofrequentiesystemen die momenteel gebruikt worden voor ruimtemissies.

Met het communicatiesysteem moet het mogelijk worden om bijvoorbeeld hd-videobeelden of complexe wetenschappelijke informatie te versturen naar de aarde. Dat kan volgens NASA bijvoorbeeld ter ondersteuning van 'de volgende grote sprong van de mensheid: mensen naar Mars sturen'.

Door Daan van Monsjou

Nieuwsredacteur

20-12-2023 • 12:49

78

Submitter: Admiral Freebee

Lees meer

Reacties (78)

78
77
37
2
0
16
Wijzig sortering

Sorteer op:

Weergave:

Ik vraag me eigenlijk 1 ding af. Hoe zorgen ze ervoor dat op deze afstand de laser niet ontzettend verstrooid aankomt op aarde? Hoe langer de afstand hoe verstrooider het licht op de uiteindelijke reflector aankomt?
Het licht van een laser word intern eerst een aantal keren heen een weer gestuurd met aan de voorkant een half transparante spiegel en de achterkant een gewone spiegel. Pas op het moment dat het licht een bepaalde sterkte heeft bereikt gaat het door de half tansparante spiegel, maar dat licht moet dan wel allemaal dezelfde kant op willen, anders is het niet sterk genoeg om door de spiegel te komen.

Het licht van een laser is dus een uniforme bundel, in tegen oversteling tot een lamp dat alle kanten uitstraalt.

[Reactie gewijzigd door Palm_freemium op 22 juli 2024 23:07]

Dat is wel echt een hele handwaving uitleg van een laser, maar dat is ook eigenlijk geen antwoord op zijn vraag.

Het feit dat je licht van een laser komt en een coherente bundel vormt (dat bedoel je denk ik met uniform, want je kan ook prima een uniforme bundel hebben van 'gewoon' licht), neemt nog niet weg dat je last kan hebben van verstrooiing.

Verstrooiing is afhankelijk van een aantal dingen, waaronder de grootte van het object wat de verstrooiing veroorzaakt. Voor hele kleine deeltje (tov de golflengte van het licht) zoals atomen en moleculen, hebben we het over Rayleighverstrooiing. Dit soort verstrooiing is omgekeerd evenredig met de vierde macht van de golflengte van het licht, wat betekent dat blauw licht veel sterker verstrooid wordt dan rood licht. Dat is ook de reden dat onze lucht blauw is.
Wat hier echter nog veel belangrijker is, is dat verstrooiing natuurlijk ook evenredig is met het aantal deeltjes dat het licht tegenkomt. En daar zijn er in de ruimte nou bijzonder weinig van natuurlijk.
Dan is het denk ik wel te verwachten dat er op termijn ontvangers in een baan om de aarde komen, zodat het lasersignaal niet door de aard-atmosfeer hoeft?
Niet noodzakelijk, ik heb de details niet bekeken, maar er staat wel dat ze infrarood licht gebruiken. Zoals gezegd neemt verstrooiing sterk af naarmate de golflengte langer wordt en bovendien is onze atmosfeer zeer transparant voor infrarood licht. Het kan dus goed dat het extra verlies dat je krijgt in de atmosfeer zo weinig is dat het niet de moeite is om daarvoor een satelliet te lanceren.
Nog veel belangrijker is dan ook een laser straal niet 100% parallel is, maar een beetje uitwaaiert (zoals een zaklantaarn maar dan veel minder). Kennelijk is de bundel van deze laser ruim 20,000km diameter tegen de tijd dat die aankomt op Aarde.
Klopt, dat is de divergentie van een bundel, en die is zeker belangrijk zo niet bepalend hier (en ook waar ze de grote winst geboekt hebben), maar hij vroeg specifiek naar verstrooiing, vandaar dat ik daar op inging.
Mogelijk ging het hem niet eens specifiek om het natuurkundige verschijnsel, maar als natuurkunde nerd vind ik het wel altijd leuk om daar op in te gaan :P
Mja, dan nog zal het licht verstrooien - enkel aanzienlijk minder dan bij een normale lamp.
Ik gok dat de mate van verstrooing dan wel te beinvloeden is door dat systeem van heen-en-weer sturen aan te passen - maar dan nog zal de uitgezonden bundel een diameter bij ontvangst hebben van vele kilometers:
https://www.quora.com/How...in-diameter-over-distance
Opzich maakt de verstrooiing zodra het signaal bij de aarde aan komt niet veel uit; de ontvanger weet namelijk de positie van de verzender dus hoeft alleen naar het licht uit die richting te kijken en de ruis er uit te filteren. Zolang het signaal sterker is dan de achtergrond zou je dus een perfect signaal moet hebben.
Zodra je bij de aarde bent niet nee, maar dat is nou net de crux van deze ontwikkeling, een zo sterk mogelijk signaal bij aarde krijgen door een laser te gebruiken ipv traditionele radiosignalen.
Er wordt laser gebruikt in plaats van radiosignalen omdat de laatste niet goed te richten zijn en je dus meer vermogen nodig hebt om een net zulk sterk signaal naar aarde te krijgen in vergelijking met licht (laser).

Met gerichte signalen zit de moeilijkheid 'm alleen weer in het exact kunnen richten terwijl de zender en ontvanger van elkaar af bewegen; je wilt de aarde natuurlijk niet missen.
Er wordt laser gebruikt in plaats van radiosignalen omdat de laatste niet goed te richten zijn
Niet zo goed als laser, of eigenlijk: de bundel van laser is veel smaller (waaiert minder uit) dan van een goede richtantenne. Maar de beamwidth van een schotel antenne kan zonder veel moeite minder zijn dan één graad. Dat allemaal nauwkeurig richten is voor de mensen die bij NASA werken niet zo moeilijk.
ik denk dat ze deze gebruikt hebben
wel een groene, blauwe en rode zodat de video in rgb is.
Ik vraag me eigenlijk 1 ding af. Hoe zorgen ze ervoor dat op deze afstand de laser niet ontzettend verstrooid aankomt op aarde? Hoe langer de afstand hoe verstrooider het licht op de uiteindelijke reflector aankomt?
Die komt ook verstrooid/uitgewaaierd aan, en daardoor is het signaal minder sterk dan het zou zijn als het niet zou uitwaaieren. Maar een eigenschap van laser is dat het veel minder uitwaaiert dan een radiosignaal verstuurd dmv een richtingsgevoelige (schotel) antenne.
Radio werkt over dergelijke afstanden heel goed en laser werkt nog beter vooral omdat het werkt op een veel hogere frequentie dan radio en daardoor een hogere bandbreedte heeft (meer bits per seconde).
Niet. de laserbundel van Psyche belicht ongeveer een cirkel van 500km (iets van 2% van de aarde).
Maar laserlicht is vrij uniek, komt niet in de natuurlijke achtergrond voor en dus kan je nog steeds een signaal opvangen met weinig watt per m^2 en een goeie telescoop.
In totaal wist NASA tijdens zijn verschillende tests 1,3 terabit aan data te downloaden, wat neerkomt op 162,5GB.
Ik denk dat hier een klein omreken foutje zit.

Edit: my god, ga hier altijd de mist in, bedankt allemaal!

[Reactie gewijzigd door evers97 op 22 juli 2024 23:07]

inderdaad, klein foutje, de berekening zou moeten zijn:

1 TB = 1024 GB
1 TB = 8 Tb

1,.3 Tb / 8 = 0,1625 TB
0.1625 Tb * 1024 = 166.4 GB
Zoals @aikebah hierboven ook al aangeeft is dit onjuist :)

Jij hebt het over binaire eenheden en daar zijn de prefixes anders voor. De prefixes k, M, G, B, T (en PEZYRQ...) zijn de decimale (base-10) prefixes zoals gedefinieerd in SI - dit zijn kilo, mega, giga, enzovoort. De binaire prefixes zijn Ki, Mi, Gi, Ti (en Pi, Ei, Zi, Yi, etc.). Dat staat voor kibi, mebi, gibi, enzovoort.

Daar bovenop zijn er ook nog een paar JEDEC standaarden uit de jaren 90 die grotendeels de SI prefixes gebruiken, maar dan in binair rekenen. Dat is waar die verwarring vandaan komt. Die worden echter steeds minder gebruikt, juist omdat er geen reet van klopt. Het SI bestond al lang voordat JEDEC hiermee begon en inmiddels is dit alles allemaal gestandaardiseerd in ISO/IEC 80000 - ofwel het ISQ, wat nu de basis voor het SI vormt. Dat is in 2008 allemaal vast gelegd.

Windows gebruikt nog steeds de JEDEC prefixes; dus waar Windows zegt dat een bestand 1 MB is, hoort daar eigenlijk 1 MiB of 1,05 MB (afgerond, is uiteraard 1,048576 voluit) te staan. Apple is er (zoals zo vaak) soort-van vanaf gestapt. MacOS vanaf 10.6 (2009) is decimaal, op iOS is dat pas vanaf iOS 11 (2017) en watchOS is nog steeds binair. Harde schijf fabrikanten hebben altijd de SI prefixes gebruikt; wanneer zij het over 1 MB hebben, bedoelen ze ook daadwerkelijk 1 miljoen bytes. Vandaar dat een harde schijf van 1 TB (1 terabyte) dus als 931 "GB" weergegeven wordt/werd; dat is dus 931 GiB, niet GB. De fout zit daarbij bij Microsoft (en voorheen Apple), niet de harde schijf fabrikanten. Zij gebruiken de correcte prefix.

De enige uitzondering in dit alles zijn de "k" prefixes. Kilo (10^3) heeft in SI een prefix van k, dat wil zeggen, een kleine letter k. De IEC tegenhanger is Ki. "KB" betekent dus wel altijd hetzelfde als "KiB", want KB is door JEDEC gedefinieerd als 1024 bytes en "KB" bestaat in SI niet. MB, GB en TB (verder is JEDEC niet gegaan; 1 pebibyte hebben ze geen prefix voor ;)) zijn wel ambigu, want die zijn equivalent aan MiB/GiB/TiB.

Edit: overigens één keer raden uit welk land JEDEC oorspronkelijk komt en waarom ze de K dus verkeerd gebruiken...het land waar datums volstrekt onzinnig opgeschreven worden en waar ze alles met ledematen en willekeurige voorwerpen meten ;)

[Reactie gewijzigd door Werelds op 22 juli 2024 23:07]

Ok, bedankt voor de duidelijke uitleg, ik ga deze fout niet meer maken
Het is je vergeven hoor, vrijwel iedereen doet hetzelfde omdat het "vroeger" wel waar was, maar dat komt grotendeels door Microsoft en Apple die hier altijd verwarrend over geweest zijn. MS is tenminste consequent in hun aanpak (fout, maar consequent), Apple maakt er echter een zooitje van. En JEDEC had nooit de SI prefixes moeten gebruiken voor binair, laat staan dat ze het dan ook nog eens fout hebben gedaan met kilo/kibi :)

En zoiets als ISO/IEC 80000 is nou niet bepaald iets waar iedereen van op de hoogte is :+
1,3 teraBIT is 162,6 gigaBYTE.
Je moet delen van 8 doen om van bits naar bytes te doen.
Die 1,3Tbit is bruto. Als er ethernet-technologie gebruikt is, wordt en 5/4 encoded.
Ofwel: 80% is netto. Dus zo'n 133Gigabyte.

Je kunt dat ook zien op een SFP: een SFP van 1Gbps heeft een doorvoer van 1,25Gbps, zodat je netto op die gigabit uitkomt. Zie het plaatje achter de link :)
https://cdn11.bigcommerce..._53570.1409672612.jpg?c=2
Doet niet helemaal ter zaken volgens mij. Zelfs al kom je netto op 133 gigabyte uit, dan blijft het toch dat er 162,5 gigabyte werd verstuurd :?

Of mis ik iets in je post?
Je hebt volkomen gelijk!
Valt denk ik wel mee, er word omgerekend van terabit naar gigabyte;
162,5 gigabyte * 8 = 1300 gigabit
1300 gigabit / 1024 = 1,26953125 terabit

Afgerond klopt het dus.
1300 gigabit is exact 1,3 terabit... men heeft de datastandaarden al een tijdje in lijn gebracht met de gestandaardiseerde duizend-factor en de 'oude' computerstandaard hernoemd (en in afkortingen een extra i-tje gegeven)... moeten we alleen nog wel aan wennen (mijzelf incluis)... 1300 Gb (gigabit) is ongeveer 1,27 Tib (tebibit) en exact 1,3 Tb (terabit)
nee het klopt, 8 bits in een byte betekent 1,3 Tb / 8 = 162.5 GB
Klopt wel, het is terabit en niet byte!
1terrabit = 125gigabyte,
dus in dit geval lijkt de berekening (162.5 * 8)/1000 prima op te gaan.
welke fout lijkt je dat er zit?
The internet is a series of tubes, with kitties in them.
Some are naughty...

Maar OT: als er kattenfilmpjes in 4k over kunnen keur ik de lijn goed. :P
Alles met katten keur ik goed 🫠
Het duurde ongeveer 101 seconden voordat het videosignaal de aarde bereikte, zo vertelt de ruimtevaartorganisatie.
Als ik het goed begrepen heb:
Ik had het mij niet zo gerealiseerd, maar de uitdaging van dit systeem is dat je de laser niet op de aarde richt, maar precies op het ontvangststation. En wel op de plek waar het ontvangststation zal zijn wanneer het signaal arriveert. Dus als het 101 secondes duurt, moet je als Psyche dus berekenen waar de ontvanger dan gaat zijn over 101 secondes en de laser op dat punt richten (en bij langdurige communicatie moet je de laser dus blijven richten op het juiste punt).

Iemand enig idee hoe breed die laserbundel is bij aankomst?

Edit:
https://www.quora.com/How...in-diameter-over-distance
...geeft wel wat relevant info. Diameter laserstraal bij aankomst is orde grootte 24.000 kilometer. Dat maakt al dat je niet heel precies op het ontvangststation hoeft te richten. ;)

[Reactie gewijzigd door vanaalten op 22 juli 2024 23:07]

Die vraag werd onlangs al eens gesteld en volgens mij kwam het neer op een aantal voetbalvelden.
Wat op zulke afstanden nog steeds bizar precies is natuurlijk!
En de beweging van de aarde meenemen. En de beweging van de zender. En de beweging van ons zonnestelsel. En de afwijking die je hebt als je ergens anders in het zonnestelsel beweegt. En eventuele (subtiele) afwijkingen omdat de zwaartekracht het licht ook kan buigen.
Ondanks dat het een enorme doorbraak is, ben ik erg benieuwd hoe dit met grotere afstanden omgaat.
31M km is natuurlijk niet zo heel ver als je binnen ons zonnestelsel kijkt.
'Als' de planeten op één lijn staan, is de afstand naar de dichtstbijzijnde planeet (Venus) al 42M km, Mars: 78M km, Mercurius: 92M km, en de zon 150M km.

Met die 31M haal je de maan (en L1 en L2) wel, maar verder weinig anders.
Met die 31M haal je de maan (en L1 en L2) wel, maar verder weinig anders.
Het is niet gezegd dat die 31miljoen km het maximum haalbare is. We kunnen dmv radio al over veel grotere afstanden communiceren, nauwkeurig richten is niet een probleem, dus grotere afstanden zijn met laser ook te halen.
Ongetwijfeld! Ik ben echter benieuwd naar de resultaten van grotere afstanden. Wat voor verbinding kunnen we verwachten.
Hoeveel verlies krijg je bij grotere afstanden?
Tot welke afstand is een bitrate van, laten we zeggen 25mbit nog mogelijk?
Is het nog mogelijk om de antenne goed te blijven richten als de sonde in een baan om een planeet heen tolt?
Belangrijk bij snelheid van dataoverdracht is de signaal-ruis verhouding, en gegeven dat achtergrondruis min of meer constant is, is de snelheid van dataoverdracht proportioneel met de signaalsterkte. De signaalsterkte neemt af met het kwadraat vd afstandstoename. 25mbps is ca 1/10e vd snelheid die ze bij deze test hebben gehaald, dus met dit systeem zou 25 haalbaar zijn bij (wortel uit 10) ca 3 maal zo grote afstand.
De beweging in orbit is bekend en dus voorspelbaar en dus iets waarmee rekening kan worden gehouden. De daarvoor benodigde berekeningen zijn voor ons hokuspocus maar routine voor rocketscientists.
Een fantastische prestatie, misschien nog niet zo indrukwekkend dan dat we nog steeds supertrage radiocommunicatie hebben met 1 van de 2 voyagers na al die jaren op 20 miljard kilometer.

Maar om een verbinding te kunnen handhaven tussen 2 snel bewegende objecten die netflix kan streamen en hogere snelheden haalt dan mijn glasvezelverbinding is toch fijn als je zo ver van huis bent en je even de helpdesk moet bellen over dat rood knipperende lampje ;)

het hele starlink netwerk kan nu al opgedoekt worden, met een stuk of 30 satellieten op die afstand heb je vanwege de uitwaaiering overal lasersnel internet! Zelfs op de maan! :P

[Reactie gewijzigd door meathome op 22 juli 2024 23:07]

Het is nóg indrukwekkender !
Met BEIDE Voyagers is nog contact !
dat was de vorige keer toen een antenne verkeerd werd gericht.
nu hebben we een TMU die het niet meer weet.

https://blogs.nasa.gov/su...-with-voyager-1-computer/

dus er is nog contact met voyager 1, maar de communicatie is erg eenzijdig op dit moment.

misschien een repeater de ruimte in sturen die radio omzet naar laser om de latency wat terug te dringen en de ruis te veminderen?

[Reactie gewijzigd door meathome op 22 juli 2024 23:07]

Dat zou erg logisch klinken. 'Gewoon' in dezelfde baan als bijv. Jupiter voor missies verder in het zonnestelsel een paar grote satellieten brengen die radiosignalen opvangen, deze signalen 'repareren' en doorsturen naar Aarde of een volgende relay.
The video was loaded into Psyche's laser communication craft before being blasted off in October.

Ik weet dat laser geleide bommen niet gebruikt kunnen worden bij bewolkt weer. Zou 'hun' laser niet verstoord worden door bewolking? houden ze hier rekening mee om het op een zoninge dag te versturen? Is het niet beter om het eerst op te vangen door een sateliet en daarna richting NASA te sturen? zoveel vragen :?

Ik dacht dat optisch data versturen op moeder aarde niet zo makkelijk was tenzij je het via een glasvezel kabel doet.
ik weet dat laser geleide bommen niet gebruikt kunnen worden bij bewolkt weer. Zou 'hun' laser niet verstoord worden door bewolking?
Ik speel DCS ik weet niet of ik dat kan vergelijken met het echte leven maar naar mijn weten werkt dat nog wel. Of het werkt wel maar de bommen / raketten komen dan ergens iets verderop terecht. Of het werkt niet en heb niet goed opgelet natuurlijk ;)

[Reactie gewijzigd door Milanobrotchen op 22 juli 2024 23:07]

De laser communicatie gebruikt infrarood (ik neem aan dat laser geleide bommen dat ook gebruiken), dat kan in beperkte mate wel door bewolking dringen. Weersomstandigheden ook al invloed op hoge-frequentie radiocommunicatie met ruimtetuigen dus het is wel iets waar ze rekening mee moeten houden. Bij een vertragingstijd van slechts 100 seconden vanwege de afstand is het ook niet moeilijk om er rekening mee te houden.
Ik durf niet te zeggen hoe ze het hier doen, maar normaal maken ze vaak gebruik van meerdere 'kleine' schotels die uiteindelijk worden virtueel samengevoegd tot een erg grote ontvanger. Dit is vaak dan ook nog eens niet op 1 plek maar op meerdere plekken over de wereld. Dat samen met het feit dat hier is langsgekomen dat het signaal erg breed is bij de aarde zo'n 20000 km kan je dus op de hele aarde ontvangers gebruiken. Dan kan het op 1 of zelfs meerdere plekken slecht weer zijn of iets anders maar nog steeds een goed virtueel/eind ontvangst hebben.
Is dit dan om live beelden vanaf de Maan naar de Aarde te sturen, in toekomstige expedities, met als later doel, vanaf de planeet Mars naar de Aarde? Of denk ik ietsie te ver voor eventuele toepassingen waarbij dit voor kan gebruikt worden?

Anders dan dit, leuke verwezenlijking.

[Reactie gewijzigd door MISTERAMD op 22 juli 2024 23:07]

*live* met een latency van 101seconden op 31Mio km afstand. Maar dat zou in theorie kunnen inderdaad.
Zoals met alles zijn we gewoon beperkt door de snelheid van het licht.
Het huidige Deep Space Network is verzadigd. Te veel missies en niet genoeg bandbreedte in het radiospectrum om de capaciteit verder te kunnen verhogen. Met deze technologie hoopt men een enorme toename aan beschikbare bandbreedte te kunnen voorzien.
Het doel is om meer data per seconde te kunnen versturen. Dat is een voordeel bij het versturen van data vanaf ruimtetuigen op grote afstanden, bvb een foto per uur ipv per dag. Live beelden vanaf de Maan is een mogelijkheid maar dat werd 60 jaar geleden al gedaan dmv radio signalen.
Beweging lijkt me het grootste probleem, de Aarde draait met 1667KM/u om zn as, en draait ook nog eens met een hele hoge snelheid om de zon.
Dus op het moment dat je de laser richt op de Aarde en op Send drukt, is de Aarde al weer verplaatst, nog voordat de laser aankomt.
Op dergelijke afstanden is ons zonnestelsel, laat staan de aarde, ook maar een klein puntje waar je een laser op afschiet
Met dat soort dingen rekening houden is routine voor rocketscientists.
Volgens mij juist niet.. daarom is dit zo bijzonder nieuws!
Het probleem met richten is nauwelijks anders dan igv radio waarbij de beamwidth veel minder is dan één graad, zoals het geval is met de grote schotel antennes van het NASA's Deep Space Network op Aarde. De bewegingen zijn bekend en dus voorspelbaar.
De laser bundel die hier is gebruikt heeft een diameter van enkele 10-duizenden km tegen de tijd dat die bij de Aarde is, dus het is niet dat ze tot op een paar centimeter nauwkeurig moeten richten.
Het is in grote lijnen vergelijkbaar met een telescoop richten met een nauwkeurigheid van een paar micro-boogseconden wat nodig is om lange sluitertijd opnames te maken zoals gebruikelijk bij astrofotografie. Het is knap en voor ons niet weggelegd, maar het 'gewoon' rocket science.


aanvulling:
The uplink beacon helped the transceiver aim its downlink laser back to Palomar (...) while automated systems on the transceiver and ground stations fine-tuned its pointing.
https://www.nasa.gov/miss...ends-receives-first-data/

[Reactie gewijzigd door BadRespawn op 22 juli 2024 23:07]

Aha, dank voor deze uitleg. Ik begrijp alleen niet wat je bedoeld met "laserbundel.. diameter van tienduizenden kilometers", hoe moet ik zo een brede straal voor me zien?
De laser bundel waaiert uit, zelfde principe als een zaklantaarn maar dan veel minder (veel kleinere hoek). Die beschijnt dus op grote afstand een veel groter oppervlak dan de diameter van de licht/laser bron.

Wel is bij laser over deze afstanden een nog grotere nauwkeurigheid nodig dan bij radiocommunicatie, en dat is zoals ik zei, wel knap, maar de toegepaste principes zijn bekend en het is een verfijning van bestaande techniek.
Vandaar dat iemand een keer tegen mij zei; “ik ben niet dronken maar duizelig vanwege de aarde”.
Knap hoor. Sneller dan dat het internet hier thuis.
Laadt een webpagina pas na 101 seconden? :)
Laad soms helemaal niet... Trage bagger hier in Londen
Het duurde ongeveer 101 seconden voordat het videosignaal de aarde bereikte
worst lag ever :+

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.